Vandaag nog snel een kort berichtje met supergoed nieuws. Vandaag heeft Martien ook haar eerst bevalling gedaan en bij haar was het een bevalling op handen en knieën ^^ Morgen krijgen jullie een uitgebreid verslag slaapwel en knufffels
Onze tweede stagedag zit er ook weer op. Hoe het bij Martien gegaan is weet ik eigenlijk niet zo goed want we hebben elkaar maar 2 minuten gezien bij het wisselen van de shift. Voor zover ik weet is alles goed gegaan en heeft ze een dame kunnen volgen die ingeleid werd. Bij mij ging alles fantastisch. Na mijn dag op materniteit gisteren, moest ik terug naar materniteit maar deze keer om een dame op te volgen die reeds in arbeid was. Ze hebben hier de gewoonte om vrouwen in arbeid zolang mogelijk op de materniteit te laten blijven. Dat is volgens hen gezelliger en ik moet toegeven dat ik hen geen ongelijk kan geven. De dame ging vrij vlot vooruit en eens we naar het verloskwartier verhuisden heb ik heel veel zelf kunnen doen. En ja, ik heb zelfs de bevalling zelf gedaan. Dit kwam voor mij wel totaal onverwacht want ik had mij voorgenomen om de eerste keer te kijken. Het is dus net iets anders verlopen dan verwacht maar ik vind het totaal niet erg, integendeel. Alles is zeer vlot gegaan en een bevalling hier doen is echt een droom. Hier krijg je echt alle ruimte en moet je je niet tussen een dokter en de beensteunen gaan wringen zoals in België. Mijn tweede stagedag was dus gewoonweg een droom. Op dit moment vertoef ik in de 7de hemel en ga ik zeer goed slapen denk ik
Vandaag was het voor ons beiden de grote dag. We hadden allebei stress en dat kwam niet omdat we twijfelden aan onszelf maar vooral door het onbekende. We hadden het verloskwartier wel gezien bij de rondleiding maar toch : je weet niet wat er echt gaat gebeuren. Martien is deze morgen begonnen met de vroege shift. Bij haar is er een zwangere in arbeid binnen gekomen op de pronto soccorso (soort van eerste hulp). Martien heeft dan de vrouw kunnen volgen en de vroedvrouw geassisteerd bij de bevalling. Om half 3 ben ik Martien dan gaan aflossen maar er waren geen vrouwen meer binnen op het verloskwartier. Het is bijgevolg een dagje materniteit geworden voor mij, het was de moeilijkste stagedag die ik ooit gehad heb maar wel de tofste. Ik werd er heel hartelijk ontvangen en iedereen deed/doet zijn best om Frans te spreken (ook al lukt dat niet altijd even goed en werden dan maar handen en voeten gebruikt). Ze waren daar wel onder de indruk dat ik 4 talen spreek (en met het Italiaans 5). De meesten daar spreken enkel Italiaans en een beetje Frans. Ik heb veel mogen doen (monitors, bloedprikken, ) en dit ging allemaal vrij goed. Al was het natuurlijk wel wennen omdat hier enerzijds andere methodes gebruikt worden en anderzijds de machines in het Italiaans zijn Men is hier ook hier ook veel aanhankelijker en opener als in België. Sommige verpleegsters kwamen mij spontaan een knuffel geven en ik moest ook proeven van de pizzas die de vroedvrouwen besteld hadden. Zij hadden het motto: je moet ook eens experimenteren Het is dus een zeer toffe eerste stagedag geworden en ik kijk nu al uit naar morgen.
Voorlopig geen blunders, mopjes of tips meer door gebrek aan tijd en inspiratie.
Of toch nog een laatste tip: als je een gsm-nummer doorgeeft, vergeet dan niet de landcode erbij te zetten anders komen die berichtjes niet aan (of toch wel maar dan wel met een week vertraging )
Vandaag naar de dokter geweest en zowel Martien als ik mogen eindelijk starten met onze stage. We zijn wel blij, maar de zenuwen beginnen nu toch langzaam te komen. Het bizarre is hier dat de verpleegkundigen goed Frans spreken en de dokters niet. Wij hadden het eerder omgekeerd verwacht Verder hebben we vandaag ook nog wat inkopen gedaan en hebben we een beetje een plannetje gemaakt voor de praktische regeling van koken, winkelen, We hebben ons ook bezig gehouden met onze Franse woordenlijsten te vertalen naar het Italiaans. Dat is handig voor ons maar ook voor de studenten die de volgende jaren gaan komen. Het weer is hier nog altijd schitterend. Het uitzicht op de bergen is echt fantastisch en s avonds is dit nog 10 keer mooier met de straatlichten die de bergen verlichten. Ik zou het jullie laten zien moest ik kunnen, maar geen van beide fototoestellen kan er een mooie foto van maken. Jullie moeten dus zelf maar eens komen kijken We hebben vandaag ook geprobeerd om kaassaus te maken maar dat is een beetje mislukt. Het is dan maar pasta met tomatensaus geworden. Nu we echt stage gaan doen, kan ik jullie niet garanderen dat we elke dag een berichtje gaan achterlaten op de blog maar we doen ons best.
Tip van de dag: Neem je woordenboek mee als je als Vlaming naar een Italiaanse dokter gaat. Dat is altijd handig
Blunder van de dag: We moesten vandaag op het 4e verdiep zijn in het ziekenhuis. We waren op de lift aan het wachten maar deze kwam niet dus besloten we maar met de trap te gaan. Toen we op de 2e verdieping aan waren we eigenlijk al buiten adem van de trap op te wandelen. En nee dit komt niet omdat onze conditie zo slecht is. Er hangt hier weinig zuurstof in de lucht en we moeten dus nog wat aanpassen aan de hoogte.
Mopje van de dag: Het grappige hier is dat Aosta zich gelijk aan het voorbereiden is op wereldoorlog 3. Op de drukkere wegen zie je heel veel legervoertuigen of er wandelen een paar soldaten voorbij. We hebben zelfs al een konvooi gezien met voertuigen met machinegeweren.
Heey allemaal, Langs deze weg willen wij mijn (Ellens) papa een gelukkige verjaardag wensen: Gelukkige verjaardag papa!!!! Onze wandeltocht in de bergen is vandaag niet doorgegaan. De kabelliften werkten niet vandaag en we hadden beiden geen zin om met de bus te gaan. Het zal dus voor een andere keer zijn Verder hebben we vandaag ons Italiaans wat bijgeschaafd. Het was hier prachtig weer vandaag en als ik mijn pc mag geloven, blijft dit nog wel even zo . Onze wasmachine is jammer genoeg nog niet gemaakt. In de winkel missen ze nog een bepaald onderdeel. Normaal gezien zal onze wasmachine maandag terug zijn. Ondertussen is onze huisbaas wel de was komen halen en gaat zijn vrouw deze bij haar wassen (lief hé). Voor de rest niet veel nieuws hier. Morgen gaan we naar de dokter en dan weten we eindelijk of we vrijdag kunnen starten. tot morgen
xxx
Tip van de dag: Wanneer een Italiaan je overlaat aan een zebrapad moet je vooral niet zwaaien om ze te bedanken. Dat kennen ze hier blijkbaar niet want dan staren ze je nogal vreemd aan.
Blunder van de dag: Je pijn doen aan de kast en niet weten hoe je het doet
Mopje van de dag: geen echt mopje maar wel een grappig momentje: Deze middag zaten we te eten toen plots 2 Italianen begonnen te zingen vlak onder ons raam. Deze kwamen uit de bar die vlak naast is gelegen
Vandaag zijn we naar de materniteit geweest voor een rondleiding doorheen de materniteit en het verloskwartier. Dit was echt wel tof. Iedereen is daar supervriendelijk. Donderdag moeten we nog eens naar de controlearts en hopen dat die ons zal goedkeuren. Als donderdag alles goed is, mogen we vrijdag eindelijk starten met onze stage. Voor de rest is er niet zoveel nieuws vandaag. Behalve dan dat onze wasmachine het begeven heeft. Aléja ze is nooit gestart Ondertussen is ze al weg voor reparatie en we hopen dat we ze zo snel mogelijk terug gaan hebben. Het weer is hier nog altijd fantastisch en we gaan proberen om morgen een bergwandeling te gaan maken. Daarvoor hebben we wel de skiliften nodig dus wij hopen dat deze open zullen zijn. Naar het schijnt is dit nu mooi om te doen omdat de dieren aan het afdalen zijn uit de bergen omdat het daar al te koud wordt. De kans is nu dus groter dat we dieren zullen tegenkomen. Tot morgen groetjes Tip van de dag: Als je aan het stofzuigen bent, is het handig om niet te vergeten dat er houten balken boven je hoofd hangen. Vooral dan als je 1,80m groot bent en de balken heel erg laag hangen. Blunder van de dag: Ookal zijn we nu bijna een week in Italië, toch hebben we af en toe nog de neiging om Nederlands te spreken tegen de Italianen. Vooral dan aan de kassa. Ooit zullen we het leren
Raadsel van de dag: Wat staat er s morgens in onze keuken, s middags voor het raam en s avonds in onze living???
Deze morgen zijn we vroeg (7 uur) opgestaan om naar de kliniek te gaan om ons bloedonderzoek te laten uitvoeren. Het was in de kliniek een beetje zoeken maar we hebben het toch gevonden dankzij de Italiaanse uitleg van de poetsvrouw. We waren echt superfier dat we dat begrepen hebben (al kwam dat ook door de gebaren die ze erbijmaakte). Na het labo hebben we de rest van de voormiddag flink gestudeerd. Als beloning voor onszelf zijn we dan deze middag gaan shoppen. We stonden natuurlijk weer voor gesloten deuren wantde winkels gaan hier maar open om 15u30. Na het shoppen hebben we genoten van een heerlijk Italiaans ijsje (en deze zijn echt wel de beste!). Daarnet kregen we bezoek van onze huisbaas. Hij kwam ons een spiksplinternieuwe microgolfoven brengen en daar zijn we echt superblij mee
Het is hier trouwens zeer goed weer. Hier hebben we geen last van wateroverlast zoals in de rest van Noord-Italië.
Tip van de dag (door Martien): Je kan je Italiaans goed oefenen door het te spreken tegen een duif of tegen je boterham.
Blunder van de dag: Deze middag hebben we van onze oude pistolets toast gemaakt (door ze te bakken in de pan). We vroegen ons af hoe het kwam dat er nu plots zoveel rook hing in onze keuken/living Na 5 dagen in ons appartementje hebben we dus eindelijk ontdekt dat we geen dampkap hebben Mopje (raadsel) van de dag: Wat klinkt als een deurbel maar is het niet????
Vandaag zijn we (rararara) gaan winkelen. Deze keer naar de Gros Cidac omdat we wat speciale spullen nodig hadden zoals een pannenonderzetter, weegschaal, ovenwanten enz... Het weer is hier eigenlijk vrij raar. Het regent, maar niet zoals in België. Als het in België regent dan is het grijs en kan je niet buitenkomen of je bent doorweekt. Hier regent het maar heel zacht en je hebt zo het gevoel dat de zon toch een heel klein beetje schijnt. Het is hier geen deprimerend weer als in België. Vandaag was ook onze berg terug (aléja af en toe toch) en die ligt nu bijna volledig ondergesneeuwd.
Deze avond stond er puree, zelfgemaakte hamburgers en tomaat op het menu. We zijn echt trots op onze kookkunsten. Het zijn geen driesterrengerechtjes maar het is toch lekker Ondertussen hebben we ook al zelf vanillesuiker gemaakt want dat vonden we niet in de winkel.
Aan 3VK: veel succes op stage hé meisjes!
tip van de dag Soms wens je hier echt oordopjes te hebben. Vooral dan wanneer je wakker wordt om 8u30, besluit om nog een half uurtje te slapen en er dan plots 3 verschillende klokken beginnen te luiden .
Blunder van de dag Vandaag waren we onderweg naar de winkel en stond er midden in onze straat een dranghekken (vraag mij niet waarom).Ik (Ellen) was natuurlijk weer volop aan het uitleggen en totaal niet aan het opletten op de weg, want die is toch verkeersvrij. Gevolg: ik had de zijkant van het dranghekken mee (maar ik had daar meer last van dan dat dranghekken denk ik).
Mopje van dag: Geen inspiratie vandaag.Als iemand een tip heeft, laat maar weten
Vandaag hebben we er een rustig dagje van gemaakt. Deze middag hebben we een lijst gemaakt met wat we allemaal willen eten deze week. Daarna zijn we gaan winkelen en hebben we veel meer meegebracht dan gedacht (met het excuus dat we dan wat voorraad hebben). Ondertussen hebben we hier al 2kg pasta liggen dus we kunnen wel even voort. We hebben ook wat kuisproducten meegebracht en zijn onze badkamer beginnen kuisen. Nu ruikt ze heerlijk naar "Ocean fresh". Vanavond hebben we balletjes in de tomatensaus gemaakt met gekookte aardappelen (met dank aan "SOS Piet"). Deze waren echt wel superlekker (bijlage 2). Verder hebben we eigenlijk niets gedaan wat er op de planning stond voor vandaag. We zijn niet naar het marktje geweest en zijn ook niet gaan shoppen want het regent hier eigenlijk wel al een ganse dag. Maar als we de computer mogen geloven is het hier warmer dan in België, das toch ook al iets. Ondertussen hebben we een gepersonaliseerde brievenbus en bel (bijlage 1). En maak ook kennis met Maurice, ons huisplantje en de enige vent hier in huis. We hebben ook de kast een beetje gepersonaliseerd met wat fotos en kaartjes
Tip van de dag Bij gebrek aan inspiratie is er vandaag geen tip van de dag.
Blunder van de dag Vandaag gingen we wentelteefjes maken van ons oud brood. Maar zowel Martien als ik hadden nog nooit op een gasvuur gekookt. We hielden onze aansteker aan het fornuis, draaiden de gas open en het vuur begon te branden. Wij schrokken beiden zo erg dat we gewoon het gas terug dichtdraaien. We konden dus terug helemaal opnieuw beginnen. En het ergste van al, dit hebben dus 2 keer na elkaar gedaan en in het totaal 5 keer vandaag.
Mopje van de dag Hoe kan het dat er plots een volledig berg is verdwenen????
Vandaag is het mijn (Ellen) verjaardag dus best wel een beetje speciaal om dit in Italië te vieren. Ik was wel blij dat de mama en papa hier nog waren op mijn verjaardag. Zij zijn hier op het appartement blijven slapen en na het ontbijt naar België vertrokken (en ondertussen al goed aangekomen). Wij zijn nog wat inkopen gaan doen naar de Gros Cidac. We hadden onderweg wel een probleempje want we vonden de winkel niet. We hebben dan maar ons beste Italiaans bovengehaald en het aan een voorbijganger gevraagd (we zijn nu echt wel superfier op onszelf). De winkel was eigenlijk veel te groot voor ons. We waren doodop als we buitenkwamen en dan moesten we nog met onze boodschappen te voet naar huis Na de middag zijn we dan naar het ziekenhuis geweest. Het ziekenhuis is gebouwd op de flank van een berg, dus hebben we maar wijselijk besloten om de bus te nemen (de beklimming zijn net iets te stijl om met de fiets/ te voet te doen). We werden vriendelijk ontvangen door de hoofdvroedvrouw en zoals verwacht zullen wij maandag niet aan onze stage kunnen beginnen. We moeten eerst nog een bloedafname laten uitvoeren en daarna op onderzoek bij de dokter. We zullen dus ten vroegste vrijdag aan onze stage kunnen beginnen. Vanavond zijn we, op aanraden van mevrouw De Wilde, eens gaan eten naar de Grotta Azura. Hier hebben we mijn verjaardag gevierd met een lekkere pizza en een goeie fanta ;) Straks kijken we nog naar een filmpje en daarna kruipen we in ons bedje.Morgen gaan we eens kijken op het marktje en nog wat ideetjes opdoen voor cadeautjes.
Als iemand ons post wil sturen, ons adres is: Via Sant Anselmo 53 11100 Aosta
Blunder van de dag Toen we onderweg waren naar de Gros Cidac wou een vriendelijke Italiaanse vrouw een boekje geven aan Martien. Die vrouw begon in het Italiaans iets uit te leggen waarop Martien een beetje stress kreeg en antwoordde: euh, Vlaams.
Tip van de dag/Wat hebben we vandaag geleerd: Italianen eten maar rond 7 uur. Dus de restaurants gaan maar open om 7 uur. Een beetje ambetant als je om 6 uur voor een donker restaurant staat. We waren dus verplicht om nog wat te gaan windowshoppen (al vonden we dat niet zo erg ;) )
Mopje van de dag Hoe noem je een loslopende hond????
Deze morgen (nacht) zijn we om 1 uur bij Martien vertrokken richting Aosta. Het was een lange nacht met weinig slaap maar de rit is zeer vlot verlopen. We zijn rechtstreeks naar Aosta gereden en het uitzicht op de bergen was echt prachtig (fotos volgen later wel). Hiervoor alleen al zou je naar Aosta komen. Doordat we veel vroeger aangekomen waren dan gepland, zijn we rond de middag eerst een spaghetti gaan eten. Vervolgens zijn we Aosta een beetje gaan verkennen en om 3 uur konden we dan in ons appartementje. Het appartement valt echt zeer goed mee. Al missen we misschien wel een oventje. Toen alle koffers uitgeladen waren, zijn Martien en ik op zoek gegaan naar een Vodafonewinkel om onze sim-kaarten en internetsticks te kopen. Als we 1 ding hieruit geleerd hebben, is het wel dat je geduld moet hebben hier, veeeel geduld. Na 3 kwartier wachten hadden we dan toch onze sim-kaarten en sticks. Dan zochten we een supermarkt en kochten we de hoogstnodige spullen. Wat altijd handig is bij het shoppen is dat je de Italiaanse getallen kent. Deze waren we dus even vergeten te herhalen. We hoorden dus dat we dieci euro sei moesten betalen. We wisten dat dieci 10 betekende (toch al een goed begin vonden wij ) Maar of sei nu 6, 16 of 60 betekende dat waren we eventjes vergeten. Oplossing: we gaven gewoon 15 euro dan hadden we zeker genoeg Toen de kassierster ons vroeg of we dus echt geen sei centi hadden hebben we maar gezegd dat we dat niet hadden. Een leugentje om best wil mag wel eens zeker;) Daarna zijn we gezellig met de mama en papa een pizza gaan eten. Tot nu toe verloopt alles dus nog vrij goed. Morgen gaan we met de bus naar het ziekenhuis en nog verder inkopen doen tot de volgende!
Hieronder zien jullie het zicht op de bergen kijkend vanuit een appartementsraam en een paar foto's van het appartement.
Jawel beste bezoekers, wij zijn er helemaal klaar voor... De valiezen zijn gepakt en de allerlaatste details worden nagekeken. De route is uitgestippeld en stilaan wordt het tijd om afscheid te nemen van onze familie, vrienden en liefje... We gaan ervoor, zijn gemotiveerd en kijken er naar uit : "Aosta, here we come !!".
. 
(aléja af en toe toch) en die ligt nu bijna volledig ondergesneeuwd. 
