Vandaag is het mijn (Ellen) verjaardag dus best wel een beetje speciaal om dit in Italië te vieren. Ik was wel blij dat de mama en papa hier nog waren op mijn verjaardag. Zij zijn hier op het appartement blijven slapen en na het ontbijt naar België vertrokken (en ondertussen al goed aangekomen). Wij zijn nog wat inkopen gaan doen naar de Gros Cidac. We hadden onderweg wel een probleempje want we vonden de winkel niet. We hebben dan maar ons beste Italiaans bovengehaald en het aan een voorbijganger gevraagd (we zijn nu echt wel superfier op onszelf). De winkel was eigenlijk veel te groot voor ons. We waren doodop als we buitenkwamen en dan moesten we nog met onze boodschappen te voet naar huis Na de middag zijn we dan naar het ziekenhuis geweest. Het ziekenhuis is gebouwd op de flank van een berg, dus hebben we maar wijselijk besloten om de bus te nemen (de beklimming zijn net iets te stijl om met de fiets/ te voet te doen). We werden vriendelijk ontvangen door de hoofdvroedvrouw en zoals verwacht zullen wij maandag niet aan onze stage kunnen beginnen. We moeten eerst nog een bloedafname laten uitvoeren en daarna op onderzoek bij de dokter. We zullen dus ten vroegste vrijdag aan onze stage kunnen beginnen. Vanavond zijn we, op aanraden van mevrouw De Wilde, eens gaan eten naar de Grotta Azura. Hier hebben we mijn verjaardag gevierd met een lekkere pizza en een goeie fanta ;) Straks kijken we nog naar een filmpje en daarna kruipen we in ons bedje.Morgen gaan we eens kijken op het marktje en nog wat ideetjes opdoen voor cadeautjes.
Als iemand ons post wil sturen, ons adres is: Via Sant Anselmo 53 11100 Aosta
Blunder van de dag Toen we onderweg waren naar de Gros Cidac wou een vriendelijke Italiaanse vrouw een boekje geven aan Martien. Die vrouw begon in het Italiaans iets uit te leggen waarop Martien een beetje stress kreeg en antwoordde: euh, Vlaams.
Tip van de dag/Wat hebben we vandaag geleerd: Italianen eten maar rond 7 uur. Dus de restaurants gaan maar open om 7 uur. Een beetje ambetant als je om 6 uur voor een donker restaurant staat. We waren dus verplicht om nog wat te gaan windowshoppen (al vonden we dat niet zo erg ;) )
Mopje van de dag Hoe noem je een loslopende hond????
Deze morgen (nacht) zijn we om 1 uur bij Martien vertrokken richting Aosta. Het was een lange nacht met weinig slaap maar de rit is zeer vlot verlopen. We zijn rechtstreeks naar Aosta gereden en het uitzicht op de bergen was echt prachtig (fotos volgen later wel). Hiervoor alleen al zou je naar Aosta komen. Doordat we veel vroeger aangekomen waren dan gepland, zijn we rond de middag eerst een spaghetti gaan eten. Vervolgens zijn we Aosta een beetje gaan verkennen en om 3 uur konden we dan in ons appartementje. Het appartement valt echt zeer goed mee. Al missen we misschien wel een oventje. Toen alle koffers uitgeladen waren, zijn Martien en ik op zoek gegaan naar een Vodafonewinkel om onze sim-kaarten en internetsticks te kopen. Als we 1 ding hieruit geleerd hebben, is het wel dat je geduld moet hebben hier, veeeel geduld. Na 3 kwartier wachten hadden we dan toch onze sim-kaarten en sticks. Dan zochten we een supermarkt en kochten we de hoogstnodige spullen. Wat altijd handig is bij het shoppen is dat je de Italiaanse getallen kent. Deze waren we dus even vergeten te herhalen. We hoorden dus dat we dieci euro sei moesten betalen. We wisten dat dieci 10 betekende (toch al een goed begin vonden wij ) Maar of sei nu 6, 16 of 60 betekende dat waren we eventjes vergeten. Oplossing: we gaven gewoon 15 euro dan hadden we zeker genoeg Toen de kassierster ons vroeg of we dus echt geen sei centi hadden hebben we maar gezegd dat we dat niet hadden. Een leugentje om best wil mag wel eens zeker;) Daarna zijn we gezellig met de mama en papa een pizza gaan eten. Tot nu toe verloopt alles dus nog vrij goed. Morgen gaan we met de bus naar het ziekenhuis en nog verder inkopen doen tot de volgende!
Hieronder zien jullie het zicht op de bergen kijkend vanuit een appartementsraam en een paar foto's van het appartement.
Jawel beste bezoekers, wij zijn er helemaal klaar voor... De valiezen zijn gepakt en de allerlaatste details worden nagekeken. De route is uitgestippeld en stilaan wordt het tijd om afscheid te nemen van onze familie, vrienden en liefje... We gaan ervoor, zijn gemotiveerd en kijken er naar uit : "Aosta, here we come !!".
