Na 10 weken mijn mamsie niet meer gezien te hebben was het 11 januari eindelijk zover....ze kwamen mij bezoeken!!
Ik heb van mijn vrienden een doos gekregen met om de zoveel tijd een enveloppe in die ik mag opendoen en op 11 januari mocht ik ook een brief opendoen en daar stond in dat ik als opdracht foto's moet maken van mijn bezoek en dit met bijbehorende verhalen op facebook moest zetten...maar bij deze zet ik het verhaal gewoon hier...de foto's vinden jullie bij mij mama op facebook want ons internet doet op de moment heel lastig!
11 januari ging ik dan naar de bushalte hier in Aosta om daar mama & JP op te wachten!! Het was een heeeel fijn weerzien, dan heb ik hun meegenomen naar hun hotel, hebben ze hun valiezen afgesmeten en zijn we naar onze straat, DE winkelstraat; Via Sant'Anselmo gekomen om eerst ons appartementje eens te tonen en dan reeds te gaan eten want ze hadden beiden al grote honger maar waren dan ook al vroeg wakker!
We hebben dan lekker gegeten, hebben nog wat winkeltjes in en uit gelopen en zijn dan terug naar hun hotel gegaan want Jp had al koude voeten in zijn basketterkes en hij is dan dikke kousen gaan aandoen en zijn sneeuwbotten. Daarna zijn we dan de Gros Cidac gaan bezoeken, de supermercato maar die is een uitstap op zich daar vind je gewoon alles!!!! Ze hebben dan ook 2 flessen drank meegenomen want dat is hier een pak goedkoper dan in België!
Dan zijn we 's avonds terug gaan eten, nu ook met Steph bij want zij had de vroege gedaan..
De volgende dag was het weer een mooie zonnige dag, wel koud maar zonnig dus zijn we met de eitjesliften naar Pila gegaan, het skigebied hier maar je kan ook gewoon naar boven om van het uitzicht te genieten en daar ietsje te eten. En dat hebben we dan ook gedaan. Met de liftjes naar boven had mijn mama nog overleefd naar beneden iets minder dan voelde ze haar eventjes 'mottig'. Na dan te herstellen van de mottigheid gingen we terug naar het appartement om Steph op te halen na haar vroege om dan onze winkelstraat eens te verkennen, toen we naar daar stapten merkten we dat er vandaag (dinsdag) ook markt was. Dat hadden ik en Stephanie nog niet ontdekt maar dat is normaal onze coté ook niet..maar dat weten we dan nu ook weer...
Daarna terug lekker gaan eten...
En dan de laatste dag was nog een betje een chilldag want mama en Jp waren blijkbaar beiden een beetje ziek aan het worden, ze hebben eerst wat op ons appartement gezeten daarna zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje maar dat was ook een hele opgave want degene waar we naar toe wouden, waren allemaal gesloten op woensdag. Maar uiteindelijk zijn we dan gewoon maar ergens binnengestapt en het was heel lekker moet ik zeggen. Daarna ben ik met mijn mama nog wat de cultuur gaan bezoeken, Jp had daar geen zin in en ging wat slapen in ons appartement , als ne man ziek is.....! En dan was het reeds tijd op terug afscheid te nemen, gelukkig deze keer niet voor lang want nog maar 2 weken stage, dan nog een weekje rust/opkuis/taken afwerken...en Hamme hier kom ik dan weer!!!!
Voila mijn bezoek Ik mis jullie allemaal en begin nu toch wel af te tellen!!
Ondertussen zit onze eerste week van onze laatste stageperiode hier in Aosta er ook weer op, voor mij toch althans, ons Stephanietje is nog aan het werken nu zij stond met de late vandaag.
Nu nog 3 weken stage, dan hier nog en weekje vakantie en dan is het Belgium here we come again!!! Het is tot nu toe al een fijne stage geweest, een ervaring al zijn voorlopig nog niet al onze verwachtingen ingelost maar mss komt dat nog wel...
Ik kijk nu momenteel uit naar maandag want dan komt mijn mama en mijn stiefpapa mij 3 daagjes bezoeken in het 'hol' waar ik momenteel al 10 weken zit!!! Joepiedepoepie
En ja Dario maandag is het ook abortusdag in Beauregard maar dat is niet de reden waarom ik momenteel uit kijk naar maandag. Wel gaan ik en Stephanie op een maandag ook eens de abortussen bijwonen om te zien hoe het er hier aan toegaat. Een paar jaar geleden was het naartschijnt verschrikkelijk hoe ze er hier mee omgingen maar we hebben al opgemerkt dat er in die jaren toch nog meer dingen zijn veranderd dus mss kunnen we ook enige verandering opmerken bij de abortussen, we houden jullie op de hoogte of althans de geïnteresseerden zullen we dan op de hoogte houden
Buon anno nuovo a tutti!!! Een vreugdevol, liefdevol & gezond 2010 voor iedereen!!!
Wij hebben van oud naar nieuw gevierd in ons appartementje samen met Gautran (de vriend van Stephanie), Niki en Annelore & Nathalie (2 vriendinnen van Niki). Dus waren we met 6 personen. Een mooi aantal om oudejaar mee te vieren.
Eerst hebben we een aperitiefje gedronken met wat kaasjes en chipjes. Daarna hebben we een starter gegeten, prosciutto con melone, jammmie ik heb er al terug zin in. Als dat een beetje gezakt was hebben we als voorgerecht scampis gegeten met tagliatelle en een heel pikant sausje, Niki had dat recept gekregen van zijn Italiaanse collegas.
Dan hebben we een sorbetje gegeten en dan was het tijd om het hoofdgerecht te beginnen klaarmaken, gebakken patatjes met rozemarijn, een lekker vleesje en een soort peperroomsaus. En we hebben ons hoofdgerecht moeten onderbreken want het was ondertussen ook 12uur geworden dus moesten we natuurlijk naar het vuurwerk kijken, was leuk om zien overal in de bergen zag je vuurwerk.
En tussen al dat hebben we ook glas kunnen opruimen doordat sommigen wat veel gedronken hadden en dingen begonnen omstampen. Een glas met rode wijn is in duizend stukjes uiteengevlogen en de wijn was over heel het appartement verspreid zo ook op de rug van Niki zijn WIT hemd. Maar dat hadden we pas een uur later door.
Daarna hadden we normaal nog ijstaart maar wij hadden al veel te veel gegeten dat ze nu nog altijd in onze diepvries staat, dus eten we die wel een andere keer op!
Dan waren er optredens op het marktplein hier in Aosta. Een goed covergroepje met leuke meezingliedjes! Al die Italianen liepen daar allemaal rond met hun flessen in hun hand en waren het maar aan iedereen aan het doorgeven. Op het einde van de optredens wanneer iedereen vertrok, zag je overal gewone lege flessen wijn en champagne staan. Zotte/zatte mannen die Italianen.
En dat was ons avondje dan want na die optredens het was 3u15 ongeveer denk ik was er niets meer te doen, Nathalie was nog aan verschillende mensen gaan vragen waar de afterparty was maar die was er dus niet! Al hadden we het haar op voorhand al gezegd dat er hier niet veel te beleven valt wou ze het toch niet geloven dat er nergens meer een feestje was!
Maar dat was dus onze Nieuwjaar, eentje die vast nog wel enkele jaartjes zal bijblijven.
Het is weer eventjes geleden dat we nog iets van ons hebben later horen, ik heb deze week nog 3 dagen gewerkt omdat ik nog 3 dagen moest inhalen van mijn afwezigheid door mijn weluitgevoerde val! En eigenlijk vond ik het 3 leuke dagen, ik heb 3 lates gedaan en ze waren niet superdruk maar toch telkens 1 vrouw in arbeid dus dat je af en toe toch iets kan doen buiten alle koffies die ze hier gaan drinken om hun tijd te vullen. Ik heb 1 bevalling zelf gedaan en de andere 2 geassisteerd. De ene mocht ik ook eerst volledig alleen doen maar die vrouw was allesbehalve kalm wat we ook zeiden, ze bleef onrustig. Maar bon ik was dus de bevalling aan het doen en de top van het hoofdje zat er zoal uit en haar volgende wee was ik goed de damsteun aan het uitvoeren en tegelijkertijd ook aan het proberen om het perineum naar onder de duwen dus over het hoofdje te duwen maar de huid zat er zo strak rond dat het hoofdje niet meer opschoof, ik veronderstel dat ze bij ons al vlug een episiotomie hadden gezet maar hier dus niet, dus de vroedvrouw nam over en duwde met volle kracht die huid naar achter en het hoofd was geboren maar ik moet zeggen ze was op sommige plaatsen gescheurd dat ik dacht dat een episiotomie toch beter was geweest, waar vermeld ik maar beter niet voor de gevoelige lezers . Maar buiten dat waren het leuke dagen om te werken, een verpleegkundige heeft mij zelfs proberen overtuigen om hier te komen werken. En ik moet zeggen dat ik het werk hier als vroedvrouw fantastisch vind, hier mag de vroedvrouw veel meer, hier is de vroedvrouw bijna de gynaecoloog van bij ons maar ik denk dat ik toch maar in ons Belgenlandje blijf.
Woensdag is ook Stephanie haar mama, stiefpapa en meter hier toegekomen in het mooie Aosta, ze had wel een beetje pech met het weer want ze moest ze gaan ophalen in Torino een dik uurtje rijden van Aosta en het had die nacht juist weer goed gesneeuwd maar ze is er heelhuids geraakt en ook weer teruggeraakt. Terwijl ik dan aan het werken was hebben ze Aosta wat verkend en zijn ze ook naar boven naar de bergen gegaan met de eitjesliften naar Pila. Donderdag hebben ze dan de winkelstraatjes hier bezocht en zijn we daarna met zn allen gaan zwemmen in hun hotel. Het water was super warm, heerlijk maar gewoon om te dobberen, veel te warm om baantjes te trekken. Ook hebben we een saunatje gedaan. Daarna hebben we daar s avonds kerstavond gevierd in het hotel, het was een gezellige avond. Fotos zullen binnenkort op facebook verschijnen. Vrijdagavond vertrekken ze alweer maar dan hebben we alweer bezoek om naar uit te kijken want dan komt maandag Gautran naar hier tot zaterdag. Dan is het een weekje geen bezoek en dan 11 jan komt eindelijk mijn mamaatje naar hier met mijn stiefpapa, ik kijk er al naar uit En daarna is het eigenlijk niet zo lang meer of we keren terug richting België!!! Woehoe Ik vond het hier een leuke stage, een super ervaring maar zal toch blij zijn als ik weer in mijn vertrouwde omgeving ben.
Het is weer eventjes geleden dat ik iets laten weten heb, waarom zullen de meeste ondertussen wel al weten maar degenen die nog niet op de hoogte zijn zal ik vlug eens op de hoogte brengen.
Woensdag, 9/12/09, was mijn vrije dag en Stephanie moest dan werken met de nacht maar omdat zij overdag toch niet kan slapen, vroeg ze of we die dag niet gingen gaan skiën. Ik heb dit nog nooit gedaan maar dacht waarom niet, ik moet toch ooit eens gaan skiën en zeker als ik hier 3 maand in skigebied zit. Dus vertrokken we woensdagmorgend richting Pila, als we dan alles hadden (skipas, skilatten, skitbotten, ) stond ik dus op de sneeuw voor mijn eerste skiles van Stephanie. Ik moest daar al direct in zo een liftje gaan zitten waar je dus op het einde af moet komen en direct dus moet skiën, ik kreeg dus al schrik maar ik ben van die liftjes geraakt zonder te vallen of dergelijke, hoeraa.
Daarna heeft ze mij op de beginnerspiste geleerd hoe ik dus moet draaien en stoppen enzo.. Dat ging allemaal vrij goed vond Stephanie zeker voor mijn allereerste keer op die latten dus we zijn 2 keer de beginnerspiste afgegaan zonder ook maar één keer te vallen dat vond ik wel chic van mezelf want ik had natuurlijk wel verwacht dat ik een paar keer zou vallen wat wel logisch zou zijn. Dus gingen we verder naar een andere berg die heb ik ook overleefd met maar één keer te vallen dus ook niet slecht en dan wouden we naar ergens anders maar die liftjes hadden we blijkbaar al gepasseerd zonder dat we het wisten en waren we dus op een andere piste uitgekomen dan voorzien maar ja eens je daarboven staat kan je niet terug enkel door dus naar beneden te skiën. Dus ik had wel schrik want die berg vond ik toch wel heel steil maar ik volgde Stephanie dus maar. Ik heb heel eventjes Stephanie gevolgd waarna ik haar voorbij vloog, Steph was ondertussen maar aan het roepen dat ik moest remmen omdat ik veel te snel naar beneden ging en ik had dit zelf ook door natuurlijk en ik maar alles aan het proberen om te remmen maar het lukte mij dus niet waardoor ik dan in/onder de afrastering ben terecht gekomen. Ik lag blijkbaar ook in een rare positie want toen Stephanie eindelijk bij mij was (voor mij leek het een eeuwigheid) was het eerste dat ze zei Hoe ligde gij hier nu? en ik kon alleen maar zeggen Haal mij hieruit en doet die skies uit. Wat ik dus niet wist, was dat ik die skies al niet meer aanhad die was ik al kwijt en mijn skibot hing vast in de afrastering dat was eigenlijk nog een geluk want ik lag onder de afrastering en anders was ik dus naar beneden naar de afgrond gezakt dat was nu niet bepaald diep maar toch had ik daar liever niet gelegen. Dus Stephanie mij vrij gekregen maar ik voelde al direct dat ik mijn knie toch niet 100% was dus wij daar eventjes blijven zitten en Steph wat sneeuw op mijn knie gelegd, ook was mijn linkerarm wat stijfjes maar dat was toen het minste. Na een tijdje dan toch proberen opstaan want ik moest van Steph terug op die latten gaan staan want het was nog een eindje maar ik wou dus absoluut niet meer op die latten gaan staan, ik ging nog liever te voet! Maar toen ik dus probeerde recht te staan bleek dat geen van beiden een optie was mijn linkerbeen trilde helemaal, op dat moment viel er ook juist een snowboarder neer naast ons en wij gevraagd of hij Engels of Frans sprak, die zijn vriend is dan naar beneden gegaan en uiteindelijk hebben ze mij dan met een sneeuwscooter naar beneden gebracht, dat heb ik dan ook wel eens meegemaakt al kon ik daar op die moment niet echt van genieten. Beneden gekomen dacht ik dat het allemaal wel nog meeviel dat het gewoon ja van te vallen dus was dus zijn we ons daar in een bar gaan zetten hebben we iets gegeten en zei ik tegen Steph dat zij nog maar wat moest gaan skiën, ik heb mij dan buiten gezet in het zonnetje. Toen Steph terug was en ik mij recht zette, ging dit al heel wat moeilijker dan in het begin. Thuisgekomen werd het ook altijd maar pijnlijker, ik moest dan van Steph maar naar de spoed.
Ik was naar boven geraakt naar ons appartementje op de 2de verdieping maar naar beneden was toch heel wat moeilijker blijkbaar, dus hadden Niki en Stephanie het fantastische idee om mij op een stoel te zettenen zo naar beneden te dragen, gelukkig dat dat niemand gezien heeft. Om het op zijn Stephanies te zeggen schamelijk
Daar toegekomen en na een uurtje wachten mochten we binnen bij de dokter die duwde overal eens op doet dit pijn en dit om dan te zeggen ga naar -1 om platen te laten nemen. Wij (ik, Steph en Niki) naar beneden platen genomen, terug naar boven bij die dokter, er was niets gebroken of gescheurd zei hij dus gel op mijn knie en een verband er rond en ik moest 3 dagen rusten, ook werd mijn arm in een brace gedaan en mocht ik die ook 3 dagen niet gebruiken want die had toch ook nog blijkbaar en flinke klap gekregen.
Dus na wat rustdagen, is nu (maandag) mijn arm veel beter, mijn knie iets beter waardoor ik toch morgen terug kan gaan werken, het zal al mankend zijn maar normaal moet ik daar toch niet lopen é. Als er dan een spoedbevalling is dan zal ik die waarschijnlijk wel missen, hehe.
Voila een hele boterham maar nu zijn jullie terug een beetje up to date. Dikke kussen, Anouk
Stephanie heeft eindelijk nog een bevalling kunnen doen!
Caoi!
Gisteren (Vrijdag) had ik de late shift en het was zeer druk! Er was 1 vrouw in arbeid die juist een epirdurale verdoving kreeg toen ik toekwam op de dienst. Deze vrouw kende ik al want zij lag al enkele dagen op materniteit omdat ze lichte contracties had. Ik heb haar goed kunnen volgen tijdens de arbeid, ik heb veel kunnen doen. De vroedvrouw waar ik mee samen werkte liet mij veel doen en ik mocht al vanaf dat de vrouw begon mee te persen de uitdrijving 'leiden'. Dit gaf me natuurlijk een super gevoel! Toen het hoofdje bijna geboren was stond de kamer weer vol mensen die aan het mee kijken waren! (+/- 10 man). Het was een eerste kindje voor deze vrouw waardoor ze toch wel een uur geperst heeft. Nadat het kindje geboren was en bij de pediater was voor de eerste zorgen heb ik de placenta laten geboren worden. (ook dit mocht ik helemaal alleen doen) De vrouw was inwendig een beetje gescheurd maar uitwendig zogoed als niet. Toen de vroedvrouw keek naar de scheurtjes 'spoot' er ineens een straal bloed uit. Er was dus een adertje gescheurd. Ik gaf haar het hechtmateriaal aan en ze begon onmiddelijk te hechten. De baarmoeder trok goed samen en toch bleef de vrouw bloed verliezen. De vroedvrouw heeft toen de Gynaecoloog geroepen, die heeft het hechten toen overgenomen. Het heeft toch een dik half uur geduurd eer dat het bloedverlies beter onder controle was. Ik heb toen 5 a 10 min met dikke compressen geduwd op die plaats om het bloeden te stelpen. Daarna heeft de gynaecoloog nog een vaginale tampon geplaatst (niet de tampons die wij als vrouwen kennen maar een zeer Dikke tampon die druk moet geven). Daarna was het plots erg druk want de vroedvrouw was gaan helpen bij een keizersnede en de infermiere was bij een andere bevalling gaan helpen. Ik heb toen maar de vrouw 'proper' gemaakt en geholpen bij het overkruipen in het andere bed. Daarna heb ik nog enkele controles gedaan bij de vrouw en haar wat droge koekjes gegeven want ze had enorme honger. De andere vroedvrouw zei toen dat ik naar boven mocht gaan en daar enkele vrouwen aan de monitor moest leggen. Uiteindelijk was het 10uur voordat ik het wist! Het was wel een leuke dag! Hopelijk sta ik nog veel met die vroedvrouw! ;)
Zo dit was weer wat nieuws, wel een beetje voor de kenners maar toch ;) Nu is het weekend en gaan Anouk en ik straks terug boodschappen doen, de verdere plannen moeten nog gemaakt worden!
Vele groetjes vanuit het mooie/koude Aosta!! Stephanieeee xxxxx
Het is weer eventjes geleden dat we nog iets laten horen hebben van ons daarom nog eens een update.
Ik heb maandag mijn eerste bevalling gedaan op handen en knieën gedaan (nvdr. De vrouw wel te verstaan niet ik) Ik was juist nog eens naar de harttoontjes aan het luisteren en de vroedvrouw zat in de bureau want het zat nog hoog toen ik dacht ik ga toch eens kijken want die is hier precies wel goed aan het persen en ja daar kwam het hoofdje al dus ik vlug het hoofdje begeleid bij de geboorte en terwijl op de vroedvrouw geroepen die kwam dan toegesneld, ook vlug haar handschoenen aan want het was mijn eerste bevalling in die positie en het gaat toch een beetje anders, zoals voor de geboorte van de schouders moet je eerst naar boven begeleiden en daarna pas naar beneden, eigenlijk hetzelfde als bij gyn. houding maar nu staat de vrouw dus omgekeerd. Maar het was een vlotte geboorte en de schoudertjes werden vlot geboren.
Dit was mijn 28ste bevalling dus nog 12 te gaan en ik heb er 40!!! Maar ik zit eigenlijk al safe als ik nog 2 zelfgedane doe en 3 geassisteerde. Want je mag ook afstuderen met 30 zelfgedane en 20 geassisteerde! Dus nog eventjes en dan zit ik voor mijn bevalling al in de veilige zone, dan is het vooral nog mijn babys die ik moet hebben!!
Stephanie moet er nog 21 doen om aan haar 40 te geraken of nog 9 zelfgedane en dan nog 3 geassisteerde als ze tot 30 gaat en dan zit ook zij safe voor de bevallingen!!
We vinden het wel een beetje jammer dat het op de moment vrij kalm is maar ja dan hadden we een beetje de tijd om ons in te werken. Maar we vinden het vooral spijtig dat we nog zo weinig bevallingen hebben gezien in andere houdingen en zo echte natuurlijke bevallingen. Dus daarvoor blijven we nog eventjes op onze honger zitten maar we hebben nog eventjes de tijd op deze te stillen.
1 dec 09 Mevrouw De Wilde is ons komen bezoeken!!! Om 17u is ze ons samen met meneer De Backer komen bezoeken in ons appartementje, wij hadden samen met Niki gezorgd voor een hapje en een drankje en hadden nog vlug vlug ons appartement een beetje gepoetst. Meneer De Backer heeft ons dan vooral een beetje cultuur en geschiedenis van Aosta bijgebracht en wij hebben een beetje gebabbeld met mevrouw De Wilde over de toch wel verschillende werkwijze die ze hier hebben. Rond 19u zijn ze dan vertrokken want ze waren al wakker van op half 5 s morgens en zijn wij met ons drietjes (ik, Steph & Niki) nog iets gaan eten, het was een gezellig avondje!!! Wel was er een jongetje dat Stephanie heeft doen verschieten door juist achter haar een boer te laten, de papa kon er niet goed mee lachen dat hij dit deed maar het was niet expres en hij moest zich komen excuseren den duts hihi, de oma zei dat het kwam doordat hij cola had gedronken.
2 dec 09 Mevrouw De Wilde is naar het ziekenhuis gekomen voor onze tussentijdse evaluatie, we zijn goed gestart en moeten vooral zo blijven voortdoen, enkel de taal is nog het grootste struikelblok maar we hopen dat dit toch wat betert dat we toch een klein beetje Italiaans kunnen als we naar huis gaan.
Het bezoek van mevrouw De Wilde heeft ons goed gedaan, we vonden het fijn om ons verhaal eens te kunnen vertellen.
Ik heb gisteren ook mijn eerste nacht moeten werken en het was net zoals bij Stephanie niet echt druk. Ik heb een paar monitors aan gelegd, een infuus met antibiotica klaargemaakt en opgestart. Een consultatie op de Pronto Soccorso meegevolgd (dat is zowat de spoed voor gynaecologie). En tegen dan was het ongeveer half 1, dan heb ik nog een beetje een partogram afgewerkt en dan zei de vroedvrouw kom het is rustig we gaan slapen, dus ik brave student natuurlijk mee en dan zijn we alle 3 in een bed gaan liggen in een 4persoonkamer. Ik ben er dan om 3uur uitgekomen om dat die patiënt om de 4uur haar antibiotica moest krijgen, de vroedvrouw had haar wekker gezet maar bleef zelf liggen, ze riep nog nu maar 1g é. Dus ik dat infuus klaargemaakt, aangesloten, gewacht tot het was ingelopen, afgekoppeld en terug in bed gekropen. En blijkbaar slaapt iedereen daar want er liep dus geen kat en die logistieke en de assistente van de vroedvrouwen lagen in de bureau op een zetel te slapen dusja heel andere gewoontes dan wij in België. Ik zou er wel aan kunnen wennen . Al had ik natuurlijk wel liever een bevalling gedaan!
Nog eens een update van onze belevenissen hier, Stephanie heeft gisteren met de nacht moeten werken er was niet veel te doen ze heeft 1 CTG kunnen aanleggen en 1 bloeddruk kunnen nemen. De vroedvrouw zijn dan uiteindelijk om half 2 een kamer binnen gegaan en hebben zich daar allemaal in een bed gelegd, om 20 voor 7 ging dan iemands wekker op de gsm en zijn ze opgestaan, hebben overdracht gegeven en zijn naar huis gegaan, een heel interessante nacht dus maar ja ze is nu dus al een tijdje wakker want ze had dus genoeg geslapen.
Ik moet vanavond op gaan met de nacht dus ik hoop dat er wat meer te doen is natuurlijk, ik laat het jullie zeker weten !!
Ik heb gisteren met de late shift moeten werken, en heb toch nog een bevalling kunnen doen, nu wel niet helemaal alleen omdat het meconiaal vruchtwater was (voor de kenners) daarom bleef ze naast mij staan zei ze. En ik moest dan onmiddellijk afnavelen en het naar de pediater brengen, maar alles was dik in orde met het kindje en het noemt Nicky (een jongentje) En Niki (van FM) denkt dat dit natuurlijk door hem is dat dit zo noemt want Nicky is geen Italiaanse naam maar ja blablabla hehe.
Dit weekend gaat Niki ook een weekendje naar België en wij blij, niet omdat we dan van hem vanaf zijn want we kunnen wel op zijne kop (insider voor Niki!!! ) Maaaar omdat hij dan hagelslag voor ons kan meebrengen want dat kennen ze hier dus niet é in Italië, wij maar proberen uitleggen in de supermarkt wat we bedoelden maar nee dat kennen de Italianen dus niet. En mijn mamie had mij reeds uit België al een doosje meegegeven maar die is dus nu bijna op dus Niki gaat net op tijd naar la Belgique!!
Aja ik en Stephanie zijn zondag ook eens gaan eten hier en we dachten we doen zoals de Italianen en nemen dus een menu met eerst pasta, daarna frietjes met wat vlees en dan een dessert! We moeten zeggen dat het wel lekker was maar we hebben van elke gang maar de helft opgegeten omdat het voor ons veel te veel was dus de volgende keer komen we al toe met enkel de pasta denk ik, al zal een dessert er ook nog altijd wel bij kunnen!!
Voila ik denk dat ik niets meer te zeggen heb momenteel dus tot de volgende!!
Gisteren stond ik met de late shift en heb ik terug 2 bevallingen kunnen doen, joepie!! Ik heb ze ook weer volledig alleen mogen doen, de vroedvrouw vroeg me wil jij ze doen? En ik ja (duuhhh wat zou ik anders zeggen J ) En zij stond gewoon naast de vrouw aan het luisteren naar de harttoontjes en ik heb volledig alles mogen doen (behalve het hechten heb ik toch nog aan haar over gelaten voor de kenners het was een 2de graads ruptuur en ik zag toch niet goed wat ik juist aan elkaar moest zetten). Zelf de vrouw aanmoedigen lukt al in het Italiaans gewoon door te luisteren wat ze de vorige bevallingen zeiden en dat zeg ik nu ook allemaal. De vroedvrouw zei dat ik het goed gedaan had en zei de volgende is terug voor jou! En een uurtje later was de volgende vrouw ook complet zoals ze zeggen, ik heb mij dan klaargemaakt schort aan, handschoenen aan en mevrouw haar vliezen eerst nog gebroken en dan terug volledig alleen de bevalling kunnen doen, deze keer geen scheurtje! Toen het kindje geboren was en ik het aan de kinderarts had gegeven was de vroedvrouw al vertrokken voor haar papieren in te vullen dus heb ik nog verder de placenta gedaan en de vrouw afgewerkt.
Zo een bevalling volledig alleen mogen en kunnen doen geeft toch nog een ander gevoel. I love it!!!
Gisteren heb ik de vroege shift gehad, zoals Anouk hier verteld heeft in haar laatste blog- bericht! Ik heb nog een bevalling kunnen doen, maar het kindje was 3x- omstrengeld! (met de navelstreng rond zijn nekje). Waardoor die er zo mega slap uitkwam en de vroedvrouw ineens super vlug over nam waardoor ik zelf niet kon reageren, zij deed direct die navelstreng van rond zijn nekje en samen hebben we afgenaveld. Ze heeft hem aan de kinderarts gegeven en na 1 min hoorde ik hem wenen. Dus alles was goed! Ik heb tijdens mijn shift vrij veel kunnen doen, ik had een leuke vroedvrouw die mij veel liet doen en mij goed begeleide! Gisteren avond heb ik niet zo veel gedaan, Anouk was aan het werken. Vandaag ziet het er hier mooi weer uit dus zullen we er wel eens op uit trekken! Maar onze plannen moeten nog gemaakt worden, aangezien Anoukie nog slaapt :) Volgende week dinsdag heb ik mijn eerste nacht! Daar ben ik al heel benieuwd naar!
Nog eventjes een update van wat we hier zoal gedaan hebben. Ik & Stephanie hebben geen bevallingen meer zelfgedaan ondertussen, wel nog geassisteerd en die duurden voor ons weer abnormaal lang. Voor die reden snap ik waarom er altijd een kinderarts aanwezig is die kinderen moeten meestal toch eventjes bekomen van de lange uitdrijving. Buiten onze werkdagen hebben we deze week weer onze boodschappen gaan doen in de Gros Cidac, Stephanie heeft daar ook wat gefilmd dat jullie eens kunnen zien dat het daar echt gros is . Maar we krijgen ze voorlopig niet op facebook het gaat een beetje traag maar we zullen het nog wat proberen wie weet lukt het ons op een dag wel. Daarnaast hebben we nog wat gewinkeld in onze winkelstraatjes hier en gisteravond zijn we gaan eten bij Niki (de Belgische student van op ons school die Facilitair managment doet en hier ook stage aan het doen is). En het was een gezellige avond met lekker eten. Nu is Stephanie die vroege aan het doen en ik moet straks beginnen om 14u30. Voor de rest hebben we eigenlijk niet zoveel gedaan deze week.
Gisteren heb ik mijn eerste 2 bevallingen gedaan op Italiaanse bodem. Woehoe!
Het volgende stukje is mss niet zo interessant voor niet-vroedvrouwcollegas maar ik zal het simpel proberen uitleggen, ze hebben hier dus heel andere gewoontes dan bij ons:
De houding was nog vrij traditioneel voor onze gewoontes dan, mijne eerste vrouw zat in de gynaecologische stoel maar haar benen lagen niet in de steunen maar zij steunden op haar voeten. Dus ze zat eigenlijk gewoon neer. Mevrouw had ook een epidurale verdoving maar dat is volledig anders dan bij ons, hier krijgen ze geen pomp, dus geen continue toediening maar de anesthesist komt altijd langs en kijkt dan hoeveel pijn de vrouw heeft en spuit dan eventueel nog een dosis in, ook bleef de anesthesist bij de bevalling. (Ook mag ze rondlopen en gaat ze gewoon naar het toilet)
Dan de bevalling heb ik volledig alleen gedaan, dit wordt normaal ook enkel door de vroedvrouw gedaan, de gynaecoloog komt enkel helpen als er problemen, complicaties zijn. Bij de gynaecologische stoelen hier zit er ook nog een extra onderstuk waar ik dus eigenlijk moet overhangen om de bevallingen te kunnen doen, hier wordt bij de geboorte het kindje ook op gelegd en afgenaveld. Ik had een steriele schort aan en steriele handschoenen, maar die steriele schort is eigenlijk ter bescherming van onze kleren en moet niet steriel gehouden worden. Ook houden sommige vroedvrouwen hun handschoenen niet erg steriel zoals de vroedvrouw bij mijn 2de bevalling
Toen ik na de geboorte van het kindje mijn hoofd ophief, verschoot ik een beetje hoeveel volk er in de verloskamer stond, ik had dit tijdens de bevalling niet opgemerkt. Ik stond er dus met de vroedvrouw, ook is er altijd een assistente van de vroedvrouw ( zij heeft eigenlijk onze taken die wij doen in België en de vroedvrouw doet dus eigenlijk de taken van de gynaecoloog bij ons.) dan stond de anesthesist er ook nog steeds en natuurlijk de papa ook.
Dan was er nog een andere vroedvrouw bijgekomen om te kijken.
De gynaecoloog kwam ook kijken of het goed ging en hij niet zou moeten ingrijpen.
Ook kinderarts en kindverpleegkundige waren aanwezig zij vangen na de geboorte het kindje ook onmiddellijk op en controleren het. (Dit is normaal ook onze taak in België)
Dit was dus mijn eerste bevalling op Italiaans bodem.
De 2de was ook nog een geval apart, ik denk dat mevrouw 2,5 uur heeft zitten persen maar echt goed persen deed ze niet vond ik. Eerst zat ze op handen en knieën toen stond ze weer recht, daarna op de kruk om uiteindelijk toch te bevallen in de gynaecologische houding. Naar het einde toe verzwakte de harttoontjes dus was de gynaecoloog er ook al maar de vroedvrouw bleef de bevalling doen, de vroedvrouw heeft dan een episiotomie gezet (een knipje) en de gynaecoloog duwde mee op de buik waarna ik dan derest heb gedaan. (het ontwikkelen van de schoudertjes, ..). De episiotomie werd wel gehecht door de gynaecoloog maar, kleinere spontane ruptuurtjes worden hier gehecht door de vroedvrouw, dat heb ik gezien bij de 1ste bevalling en die vroedvrouw zei dat het de volgende keer mijn beurt was om dat te doen als het een klein scheurtje was.
Dat waren dus mijn eerste 2 bevallingen hier. Op vele vlakken toch anders dan bij ons dus heel leerrijk en interessant voor mij!!
Vandaag heb ik (Stephanie) de vroege shift gehad en Anouk de late. Ik heb vandaag 1 bevalling gezien en 1 zelfgedaan!! Jipiee de eerste hier in Aosta! ;) Het was vrij druk vandaag en de 2 bevallingen gingen gelijk op, toen de eerste bevallen was moest de andere ook. Ondertussen waren er nog 3 vrouwen die een keizersnede kregen! We hebben dan ook laat gegeten, van 6u tot 2u niks gegeten! Honger!! :) De dag is wel zeer vlug voorbij gegaan en toen ik gedaan had ben ik de winkeljes nog eens gaan bezoeken en heb ik mijn eerste kerstcadeautje gekocht!! (Rarara voor wie..? ;p ) Daarna heb ik mijzelf getrakteerd op een lekkere grote pannekoek met Nutella en banaan in een pannekoekehuisje hier in ons straatje! Lekkerrrr..! Nu ga ik nog even genieten van de avond en daarna weer vroeg in mijn bedje zodat ik er morgen weer fris tegen aan kan gaan!
We zijn weer een weekje verder! Vrijdag was onze laatste werkdag van de week, ik (Stephanie) heb 1 bevalling gezien en Anouk jammer genoeg nog geen. We hopen dat het volgende week een beetje drukker wordt! Maar nu zijn we aan het genieten van ons vrij weekendje. Gisteren (Zaterdag) zijn we de straatjes van Aosta verder gaan verkennen. We hebben een marktje ontdekt waar we enkele leuke dingen gezien hebben, gelukkig hebben we ons kunnen bedwingen om niets te kopen! Daarna zijn we door de winkelstraatjes gelopen en enkele leuke winkeltjes bezocht. Volgens ons origineel plan zouden we normaal Pila bezocht hebben (skigebied) maar er was te veel mist waardoor we van het uitzicht toch niet zouden genoten hebben. Vandaag is er iets minder mist dus misschien kunnen we dit deze namiddag doen. Voorlopig zijn we lekker lui en zien we wel wat we vandaag nog zullen doen ;)
Gisteren was het mijn 2de dagje op stage! (Stephanie)
Ik had een late shift (van 14u30 tot 22u ) en Anouk had een dagje vrij.
In het begin van mijn shift was het niet zo leuk, er waren 2 vroedvrouwen. Een kende ik al van de vorige dag maar de 2de nog niet, zij bekeek mij helemaal niet en niemand gaf mij uitleg over wat er allemaal moest gebeuren enzo En het Italiaans is nog te moeilijk om te begrijpen.
Ik voelde mij net een schoothondje die achter zijn baasje liep.
Pas na 2uur bleek er dan een vrouw te zijn die naar het verloskwartier moest om via medicatie de weeën op te wekken.
De ene vroedvrouw zei dat ik met de andere mee naar beneden moest.
Maar die vroedvrouw vertelde mij nog steeds niets
Eens de dame geïnstalleerd was vroeg ik nog eens wat de situatie was en toen gaf ze mij eindelijk wat meer informatie.
De communicatie is toch moeilijker dan verwacht. Ik leer wel elke dag woorden bij en binnen enkele weken zal het wel beter verlopen.
Het verschil van bevallen hier tegen over bij ons is wel groot, het verliep helemaal anders. Het is ook wennen dat de vroedvrouw zelf heel de bevalling leidde. De dame is in hurkzit op de verlostafel bevallen, ik had ook de indruk dat het zeer vlot ging. De vroedvrouw vertelde mij dat de vrouwen verschillende houdingen mogen aannemen maar dat ze in gynaecologische houding op de verlostafel (= de houding die altijd bijna in België wordt gebruikt!) het minst graag hebben. De hulp van de zwaartekracht willen ze echt ten volle benutten.
Het was zeer leerrijk om dit allemaal te zien en ik kijk al uit naar de volgende ervaringen!
Vandaag heb ik (Stephanie) een dagje vrij en het is prachtig mooi weer! De zon schijnt zonder 1 wolkje aan de lucht. Genieten dus!! J
Anouk heeft gisteren een dagje vrij gehad en is vandaag al weer aan de slag! (een vroege shift)
Maandag 9 november, onze eerste stagedag, met een pak zenuwen vertrokken we richting Beauregard met de bus deze keer!! We waren er goed op tijd maar moesten nog even wachten want mevr. Pellisier (de hoofdvroedvrouw) was nog even bezig. Iets later mochten we dan binnengaan en was ze meteen heel vriendelijk tegen ons. Ze gaf dan onmiddellijk al een beetje uitleg en zei dat ze onze uurrooster iets later op de dag wel zou opstellen. Onze vrije dag in de week ligt verschillend maar we moeten voorlopig geen enkel weekend werken en zijn dan samen thuis zodat we het land wat kunnen verkennen met ons twee. Ze heeft ons dan rondgeleid doorheen heel het ziekenhuis zo zijn de kamers en dergelijke op de eerste verdieping, de bevallingsruimtes vinden we op gelijkvloers en de consultatieruimtes zitten op 1. Het is daar zo de gewoonte dat zwangeren op de eerste verdieping liggen en als ze in arbeid zijn daar ook nog een tijd blijven, ze worden pas naar de gelijkvloers gebracht als ze echt goed in arbeid zijn. Maar dat is nog maar van horen zeggen want we hebben hier zelf nog geen bevalling gezien.
Dinsdag 10 november, stond ik (Anouk) met de late van 14u30 tot 22u en deed Stephanie de vroege van 7u tot 14u30. Het viel wel goed mee alleen is het frustrerend dat je geen dialogen kan volgen, ze spreken hier veel te snel, soms lukt het zelf niet op nog maar één woord de herkennen in heel het gesprek maar de vroedvrouw waar ik dan meestond zei mij achteraf wel wat er allemaal gezegd was door de patiënt. Maar als de vroedvrouwen, verpleegkundigen, tegen elkaar bezig zijn ja versta je er dus niets van en sta je maar wat te kijken. Het praten zal met de tijd wel vlotter gaan maar ik denk dat het onbegonnen werk is om ooit of toch op deze 3 maand een dialoog te kunnen volgen als ze hun snelheid van spreken niet aanpassen aan ons. Maar we hebben het al overleefd tot nu toe en het zal elke dag wel weer wat vlotter gaan, de meesten zijn hier echt wel vriendelijk en willen je het echt laten verstaan.
5 november vertrokken we richting Aosta, Italië rond 4u00. Na enkele uren en 2maal geflitst te zijn, zijn we dan rond 16u10 toegekomen in Aosta waar Niki ons al stond op te wachten. Die heeft ons dan geholpen met de bagage en ons de weg naar het appartement getoond. Dan hebben we het meeste al uitgepakt zodat we toch al wat meer het gevoel hadden dat dit momenteel ons appartementje is. Daarna heeft Niki ons de stad laten zien en was onze eerste pizza ook al een feit. Andere feiten hier in Aosta zijn, ons bijgebracht door Niki; 1. Veel gehandicapten (wrs door inteelt, het is hier een vallei en iedereen blijft hier) 2. Alcoholmisbruik (vooral binnenshuis), 3. Niet altijd even vriendelijk die Italianen.
6 november, vandaag weer vroeg opgestaan doordat Stephanie haar mama naar de luchthaven moest worden gebracht. Zo zijn we om 4u30 opgestaan en vertrokken richting Torino rond 5u. Toen we terug waren, hebben we eerst iets gegeten en dan zijn we boodschappen gaan doen in gros cidac, een megagrotereuze supermarkt met niets vergelijkbaar in België denk ik, de kaasafdeling alleen was al een Spar van bij ons. We hebben daar dan ook een tijdje rondgelopen voor we alles hadden gevonden dat we nodig hadden. Daarna hebben we alles uitgenomen en ons appartement eens onder handen genomen om alles proper te maken en een beetje gezellig te maken zodat we ons wat beter thuis voelden. Rond 15u zijn we dan vertrokken richting Beauregard (het ziekenhuis waar we 3 maand zullen werken) om al eens te zien waar het ligt dit hebben we te voet gedaan, maar we hebben daarna wijselijk besloten om dit de volgende keer en alle andere keren met de bus te doen, het ligt namelijk op een berg. Dat kunnen we af en toe misschien te voet doen maar niet elke dag, al hoe wel we waarschijnlijk dan een goed conditie zouden krijgen. Ook hebben we vandaag de eerste keer hier gekookt en we zijn de Italiaanse keuken nog niet zo gewoon en hadden eigenlijk gewoon zin in Belgische kost. We hadden dan ook aardappeltjes, worteltjes en een schnitzel gekocht. Het was lekkerrrrr!!! Na het eten waren we wel kapot want het was een lange dag voor ons dus zijn we na ons te verfrissen in ons bedje gekropen, waar ik dan nog vlug dit verslagje heb getypt, om dit morgen om ons blog te kunnen posten voor jullie!! Normaal moet ons internet morgen werken, dus hopelijk is dit zo! Nu ga ik ook mijn oogjes sluiten, slaapwel lieverdjes!!
, als ne man ziek is.....!
. Maar we krijgen ze voorlopig niet op facebook het gaat een beetje traag maar we zullen het nog wat proberen wie weet lukt het ons op een dag wel. Daarnaast hebben we nog wat gewinkeld in onze winkelstraatjes hier en gisteravond zijn we gaan eten bij Niki (de Belgische student van op ons school die Facilitair managment doet en hier ook stage aan het doen is). En het was een gezellige avond met lekker eten. Nu is Stephanie die vroege aan het doen en ik moet straks beginnen om 14u30.
