Dag bloglezertjes,

Het is weer eventjes geleden dat ik iets laten weten heb, waarom zullen de meeste ondertussen wel al weten maar degenen die nog niet op de hoogte zijn zal ik vlug eens op de hoogte brengen.

Woensdag, 9/12/09, was mijn vrije dag en Stephanie moest dan werken met de nacht maar omdat zij overdag toch niet kan slapen, vroeg ze of we die dag niet gingen gaan skiën. Ik heb dit nog nooit gedaan maar dacht waarom niet, ik moet toch ooit eens gaan skiën en zeker als ik hier 3 maand in skigebied zit. Dus vertrokken we woensdagmorgend richting Pila, als we dan alles hadden (skipas, skilatten, skitbotten, …) stond ik dus op de sneeuw voor mijn eerste skiles van Stephanie. Ik moest daar al direct in zo een liftje gaan zitten waar je dus op het einde af moet komen en direct dus moet skiën, ik kreeg dus al schrik maar ik ben van die liftjes geraakt zonder te vallen of dergelijke, hoeraa.

Daarna heeft ze mij op de beginnerspiste geleerd hoe ik dus moet draaien en stoppen enzo..
Dat ging allemaal vrij goed vond Stephanie zeker voor mijn allereerste keer op die latten dus we zijn 2 keer de beginnerspiste afgegaan zonder ook maar één keer te vallen dat vond ik wel chic van mezelf want ik had natuurlijk wel verwacht dat ik een paar keer zou vallen wat wel logisch zou zijn.
Dus gingen we verder naar een andere berg die heb ik ook overleefd met maar één keer te vallen dus ook niet slecht en dan wouden we naar ergens anders maar die liftjes hadden we blijkbaar al gepasseerd zonder dat we het wisten en waren we dus op een andere piste uitgekomen dan voorzien maar ja eens je daarboven staat kan je niet terug enkel door dus naar beneden te skiën.
Dus ik had wel schrik want die berg vond ik toch wel heel steil maar ik volgde Stephanie dus maar. Ik heb heel eventjes Stephanie gevolgd waarna ik haar voorbij vloog, Steph was ondertussen maar aan het roepen dat ik moest remmen omdat ik veel te snel naar beneden ging en ik had dit zelf ook door natuurlijk en ik maar alles aan het proberen om te remmen maar het lukte mij dus niet waardoor ik dan in/onder de afrastering ben terecht gekomen. Ik lag blijkbaar ook in een rare positie want toen Stephanie eindelijk bij mij was (voor mij leek het een eeuwigheid) was het eerste dat ze zei ‘Hoe ligde gij hier nu?’ en ik kon alleen maar zeggen ‘Haal mij hieruit en doet die skies uit’. Wat ik dus niet wist, was dat ik die skies al niet meer aanhad die was ik al kwijt en mijn skibot hing vast in de afrastering dat was eigenlijk nog een geluk want ik lag onder de afrastering en anders was ik dus naar beneden naar ‘de afgrond’ gezakt dat was nu niet bepaald diep maar toch had ik daar liever niet gelegen. Dus Stephanie mij vrij gekregen maar ik voelde al direct dat ik mijn knie toch niet 100% was dus wij daar eventjes blijven zitten en Steph wat sneeuw op mijn knie gelegd, ook was mijn linkerarm wat stijfjes maar dat was toen het minste. Na een tijdje dan toch proberen opstaan want ik moest van Steph terug op die latten gaan staan want het was nog een eindje maar ik wou dus absoluut niet meer op die latten gaan staan, ik ging nog liever te voet! Maar toen ik dus probeerde recht te staan bleek dat geen van beiden een optie was mijn linkerbeen trilde helemaal, op dat moment viel er ook juist een snowboarder neer naast ons en wij gevraagd of hij Engels of Frans sprak, die zijn vriend is dan naar beneden gegaan en uiteindelijk hebben ze mij dan met een sneeuwscooter naar beneden gebracht, dat heb ik dan ook wel eens meegemaakt al kon ik daar op die moment niet echt van genieten.
Beneden gekomen dacht ik dat het allemaal wel nog meeviel dat het gewoon ja van te vallen dus was dus zijn we ons daar in een bar gaan zetten hebben we iets gegeten en zei ik tegen Steph dat zij nog maar wat moest gaan skiën, ik heb mij dan buiten gezet in het zonnetje. Toen Steph terug was en ik mij recht zette, ging dit al heel wat moeilijker dan in het begin. Thuisgekomen werd het ook altijd maar pijnlijker, ik moest dan van Steph maar naar de spoed.

Ik was naar boven geraakt naar ons appartementje op de 2^de verdieping maar naar beneden was toch heel wat moeilijker blijkbaar, dus hadden Niki en Stephanie het ‘fantastische’ idee om mij op een stoel te zetten  en zo naar beneden te dragen, gelukkig dat dat niemand gezien heeft. Om het op zijn Stephanie’s te zeggen ‘schamelijk’

Daar toegekomen en na een uurtje wachten mochten we binnen bij de dokter die duwde overal eens op ‘doet dit pijn en dit…’ om dan te zeggen ‘ga naar -1 om platen te laten nemen’. Wij (ik, Steph en Niki) naar beneden platen genomen, terug naar boven bij die dokter, er was niets gebroken of gescheurd zei hij dus gel op mijn knie en een verband er rond en ik moest 3 dagen rusten, ook werd mijn arm in een brace gedaan en mocht ik die ook 3 dagen niet gebruiken want die had toch ook nog blijkbaar en flinke klap gekregen.

Dus na wat rustdagen, is nu (maandag) mijn arm veel beter, mijn knie iets beter waardoor ik toch morgen terug kan gaan werken, het zal al mankend zijn maar normaal moet ik daar toch niet lopen é. Als er dan een spoedbevalling is dan zal ik die waarschijnlijk wel missen, hehe.

Voila een hele boterham maar nu zijn jullie terug een beetje up to date.
Dikke kussen, Anouk

14-12-2009 om 00:00 geschreven door Midwijf