onderaan het eerste blad kan je verder klikken naar de 2 de kolom
08-01-2009
Woordje uitleg over ROGER
Het eerste probleem deed zich eigenlijk al voor bij ROGER toen ze ontdekte in het leger op 18 jarige leeftijd dat hij
een heel slecht zicht had en hij werd daarvoor afgekeurd , later nadat hij navraag had gedaan wat hij juist aan zijn ogen
had kwam het erop neer dat hij een oogafwijking had , hij werd dan ook naar een oogspecialist verwezen en daar stelde
ze keratukonisch of kokerzicht vast ,ze probeerde dat te corrigeren met een bril,
later met contactlenzen ,maar niets bleek effectief zijn zicht te verbeteren want zijn ogen paste zich niet meer aan.
Er werden ook testen gedaan voor laser behandeling, krasjes en lassic therapie maar voor niets kwam hij in aanmerking.
dus trok hij zijn plan zolang het nog kon met zijn zwaar aangepaste bril.
Maar Toen wij pas getrouwd waren werkte Roger nog als Rigger , dat is de man die bij de grote hijskranen staat bij
werven die een richting uitwijst waar het verreiste stuk moet komen.
Natuurlijk in die vroegere jaren gebeurde het natuurlijk wel dat er ook stukken met de hand moesten verplaatst worden
met een takel gewoon in de hand, wat soms heel zwaar kon zijn.
omdat ROGER AL 6 maanden thuis was met zijn mediche problemen werd hij ontslagen op zijn werk
dus nu hadden we beide geen werk meer.
Zijn probleem was zijn schouder na controle bleek zijn schouder ontstoken te zijn en mocht hij niet werken de pijn werd
erger en het werd alsmaar moeilijker voor ROGER om zijn arm goed te gebruiken zoals het hoort
er volgde fysiotherapie ,inspuitingen met cortisone enz............
Hij bleef thuis geschreven dat wel een hele aanpassing voor hem was , wat moet je nu met al die vrije tijd doen???????
Al heb je pijn, je wil je toch nog met iets nuttigs maken , dus hielp hij goed in ons gezinnetje , waar ik dan ook al
behoorlijk was aan het sukkelen , voor mij kwam het heel goed uit ,maar langs de andere kant wel je natuurlijk wel
dat hij terug gaat werken hij was tenslotte maar 30 jaar.
je denkt natuurlijk het komt allemaal weer in orde , de wetenschap is er zo op vooruit het kan niet anders dan dat ze
hem wil kunnen helpen , verkeerd gedacht die arm groeide vaster en vaster ze gaven het een naam Frosen shoulder
ja bevrozen schouder , die schouder was zo stijf pppppppffffffffff hij kon die arm niet meer optillen.
dus nu ook een handicap waar je je naar moet aanpassen.
na 1 jaar thuis ging ROGER in invaliditeit van de ziekenkas en moesten we financieel heel wat inleveren moet ik zeggen
nog eens een zware dobber om te dragen ,we waren ook juist mama en papa geworden van onze Zoon STEVE
ja je roeit met de riemen die je hebt he? aanpassen moet je je toch doen het is niet altijd makkelijk hoor.
Elk jaar ging ROGER naar de oogarts voor controle en nu kreeg hij te horen dat zijn zicht achteruit ging ,op een zeker
moment kreeg hij dan te horen dat hij geen auto meer mocht rijden , dat was een hele grote klap voor ons gezin
want nu moesten we veel te voet doen ,en ik zat dan in de rolstoel en moest roger me duwen want zelf kon ik dat niet.
ondertussen was die arm zo erg geworden dat de dokters besloten een kijk operatie te doen en daar kwam ze tot besluit
dat zijn kapselvlies van zijn arm gescheurd was en dat moesten ze terug vast maken met een soort veertjes die in metaal
waren ,daarna moest hij terug naar de kinesist gaan om alles terug los te krijgen en meer bewegelijkheid in die arm te
krijgen , maar de pijn bleef maar duren nu moesten de dokters weer zoeken waar die pijn bleef vandaan komen.
na zo een 6 tal maanden moest hij terug onder het mes om die veertjes er terug uit te laten halen want hij kon er niet
tegen , nu moesten die terug verwijderd worden.
De bewegelijkheid was nadien wel beter ,maar de pijn bleef.
zijn ogen werden alsmaar slechter en na 10 jaar thuis zijn had hij nog een zicht van L 1/10%en R 3/10%
hij had problemen met trapen stappen en teksten lezen ,hij herkende zelfs geen mensen op straat meer vanop een afstand
het was echt erg ,ik moest hem praktisch begleiden ,nu kwam de oograts met het voorstel om een hoornvliestransplantatie
te doen ,als er een beschikbaar hoornvlies was, moest roger opgenomen worden.
Het was eigenlijk wel tijd dat er iets gebeurde Roger had eigenlijk niets meer te verliezen want hij was bijna blind en hij
zou waarschijnlijk toch blind worden ,maar natuurlijk zie je op tegen zo een operatie.
Hij kreeg een hoornvlies van een jonge vrouw die verongelukt was , het gaf ons tegenstrijdige gevoelens , je bent blij
dat je deze kans krijgt, maar langs de andere kant weet je dat er ergens ter wereld iemand is voor moeten sterven.
We hadden een goed gesprek gehad met de oogspecialist die ons zei het gaat zeker 1 jaar duren eer je iets ziet , dus
heb geduld we waren erop voorbereid ,maar met 1 oog niet zien en de andere 3/10% dat valt niet mee.
na de hoornvliestransplantatie kreeg ROGER een grote lens op dat oog om zijn oog te beschermen voor die draadjes
die werden gebruikt met de operatie, die zouden er 6 maaden in blijven en daarna terug verwijderd worden.
hij is s'morgens om 8 uur binnen gegaan in de kliniek en s'avonds om 17 uur was hij al terug thuis
die oog was afgedekt met een schelp omdat oog te laten rusten, maar de dag erna mocht dat al weggelaten worden.
hij moest veel oogdruppels gebruiken n ook omdat hij te weinig traanvocht heeft en dat zou een schuur
effect geven op dat nieuwe hoorvlies.
na 1.5 jaar begon ROGER terug meer te zien en helderde zijn beeld ook meer, we warern toen zo blij dat het de goede
kant uit ging het werd alsmaar beter en met zijn bril aan te passen zag hij al beter dan voor zijn operatie.
tv kijken bleef wel moeiijk ook al zat hij vlakbij de tv.
het ging zeer goed en na 6 maanden kreeg hij weer een nieuwe aanpassing van zijn bril nu kon hij al meer dan 3% zien
het bleef goed gaan in stijgende lijn ,maar dat verwachte de dokters dan ook.
zei hadden een schatting gedaan van 6% terug te zien en dan mocht hij terug met de tijd auto rijden.
in totaal heeft het 10 jaar geduurd eer hij terug auto mocht rijden en uiteindelijk heeft hij nog de verwachtingen van
de dokters overschredenwant voor de momet ziet hij 7/10% moet zeggen , hij kan er soms nog niet van over hoeveel
hij nu ziet tegen over wat hij vroeger zag.
Al ziet hij nog zo goed toch heeft er een ander probleem zich voorgedaan en dat is nadat hij steeds rugpijn had na een
controle met scan zagen de dokters dat ROGER 2 rug hernia's heeft.
dus we hadden gedacht dat het zou opgelost geraken maar dat was zo niet.
8 jaar geleden kreeg hij plots hevige buikpijn en maakte hij koorts ,maar de huisdokter stuurde hem door naar een
specialist want blijkbaar vertrouwde hij dat zaakje toch niet ,en werden allerlei testen gedaan van echogafie tot scan
en het bleek te gaan over diferticulitisch ( blazen in de dikke darm) en die ontstoken steeds en dat gaf die pijn in zijn buik
hij moest op zijn eten letten, dus geen koolsoorten eten , alles wat te belastend voor die darm was dus laten.
dus af en toe kreeg hij een kuur met antibiotica en dan ging het weer beter.
met de medicatie was het wel wat onder controle te houden. het was ons ook al opgevallen dat hij bij stress hevige
hoofdpijn heeft enmisselijk werd , derd ons aangeraden om eens langs een neuroloog ermee te gaan
en omdat hij mijne neuroloog kende van mee te gaan met mij , had hij daar een afspraak mee gemaakt
en na een paar testen en vragen was het verdikt dat hij migraine heeft en kreeg daar de nodige medicatie voor om die
aanvallen tegen te gaan.ondertussen hadden we ontdekt dat chocolade een grote boosdoener was, dus dat moest hij ook
al laten om te eten.als hij die migraine aanvallen kreeg moest hij dat opschrijven van de neuroloog om te zien dat daar
een patroon inzat , het werd wel duidelijk dat het steeds voor 3 dagen slecht ging en daarna zich terug herpakte.
soms waren we bij vrienden en moesten we gewoon naar huis omdat er 1 van ons 2 zich niet goed voelde.
ondertussen hadden veel ( vrienden ) ons laten vallen omdat we niet mee met hen konden doen zoals zei hij wilde.
we hadden andere vrienden gemaakt bij die verenigingen waar we bij zijn ,mensen die ook ziek zijn en die meer begrip
hebben voor elkaars situatie.
zo zie je maar dat je denkt die problemen geraken wel opgelost maar dat was hier niet het geval , ROGER bleef rugpijn
houden en op een keer was het zo erg de pijn dat hij zei laat maar een ambulance komen , dan heb ik eerst de huisdokter
gebeld en na grondig onderzoek van ROGER zijn urine en na het beantwoorden van de dokter zijn vragen was hij
er al van overtuigd dat ROGER niersteentjes had ,hij heeft dan 2 inspuitingen gehad zodat de pijn direct minder werd
dat was ook al een bewijs dat het de juiste medicatie was ,na nader onderzoek in het ziekenhuis ( echografie) bleek
ROGER 10 niersteentjes te hebben ,wel kleinetjes maar die zorgen met hun scherpe kantjes voor veel pijn.
De niersteentjes zaten wel op een gunstige plaats en er werd voorgsteld er niets aan te laten doen, zolang de aanvallen
niet te overheersend zijn.
nu anno 2009
is ROGER zijn zicht eigenlijk goed in verhouding wat hij vroeger maar zag
hij is pas geopereerd aan zijn darmenen ze hebben toch 40 cm weggenomen, dat is het slecht stuk waar die blazen
stonden ,maar pech dat hij heeft had hij een complicatie op die eerste operatie gedaan ( darmperforatie , gesprongen
abces) maar het gaat terug goed met hem nu.
zijn migraine houd hij nog steeds onder controle met medicijnen en als hij een aanval heeft dat moet hij een spuit
zetten , maar rusten is de boodschap en zeker stress vermijden.
zijn hernia's heeft hij nog steeds en we hopen dat er nooit iets moet aan gebeuren.
die schouder is nog steeds een probleem en dat is al chronisch hij gaat dus ook regelmatig met mij naar de kinesist
om die schouder wat los te maken.
dit is zowat waarom ROGER is thuis geschreven, ik hoop dat ik jullie niet teveel heb verveeld met al die medische
opsommingen zo zie je maar je denkt je blijft effe thuis met iets banaals en blijkt het achteraf helemaal niet banaals
te zijn en zijn er ondertusen al 24 jaar verstreken van zijn leven , ik moet zeggen hij heeft zich wel goed aangepast
aan zijn thuis blijven en voor mij is hij mijn grootste steun en toeverlaat en helpt hij me goed in het huishouden.
ook al zijn we beide invalide, toch hebben we heel wat aan elkaar en natuurlijk groei je in je dagelijks leven in die
problemen die we samen proberen op te lossen.
soms krijgen we de opmerking van andere mensen al eens van hoe houden jullie het vol zo 24 op 24 uur bij elkaar zijn
dat leer je wel en we zouden het niet meer anders willen zien, je word het gewoon.
We vullen elkaar mooi aan, er zijn ook na al die jaren samen niet veel woorden meer nodig want je kent elkaar zo
door en door , dat je al uit de uitdrukking van je partner kan uitmaken wat hij denkt.
ondertussen zijn we al weeral juni 2009 en roger zijn nek problemen die al zoveel jaren bezig zijn
waren erger geworden,en er werd dan ook door de dokters besloten om verder op onderzoek te gaan
er moest toch een oorzaak voor die erger nekpijn en die slapeloze nachten van de pijn
na een ct scan en EMG werd het duidelijke dat roger 2 nekhernia's heeft en die zorgen voor die pijn
met uitstraling naar zijn schouders en schouderbladen.
Dr Rens waar we bij hebben geweest in het st augustinus ziekenhuis in Wilrijk wil nu die pijn problemen
aanpakken door nieuwe medicatie te geven , fysiotherapie in het ziekenhuis te doen en er werd voor 17
augustus een afspraak gemaakt voor een zenuw infiltratie ( inspuitingen) dat zou het pijn probleem
grondig moeten aanpakken als het aanslaat want uiteindelijk zijn er ook wel mesnen waar het niet bij helpt
en dan heeft het ook geen zin om ermee verder te gaan, maar het is het proberen waard.
het gebeurd ook veel de laastte tijd dat roger zegt dat hij gevoeloze handen heeft en dat heeft ook met
die hernia's te maken zei de dokter, het is wel zo dat gelukkig zijn zenuws nog niet plat gedrukt worden
want in extreme gevallen kan dit leiden tot verlammingen, dus het moet goed opgevolgt worden
zodat het niet zover kan komen.
Nu wachten we af hoe hij op alles dat Dr Rens wil voorgeschreven reageerd, er moet al bijna 2 tot 3 maanden
overgaan eer je eerst iets kan zeggen.
**********************
Reacties op bericht (2)
16-03-2009
Hallo.
Jullie hebben jullie deel ook wel gehad hoor.
Heb net Kirby's blog helemaal gelezen. Triest.....
Geen woorden alleen waarom?
Veel liefs en kom zeker terug
16-03-2009 om 20:31
geschreven door Ann en Seppe*
11-03-2009
Bewondering
Dag Anny,
Bedankt om naar mijn blogje te komen kijken.
Ik ben eens bij jou komen piepen en Anny,ik heb echt één en al bewondering voor jullie.
Wat moet een mens toch allemaal meemaken in zijn leven.
Die God van hierboven is jullie toch niet goed gezind geweest hoor.
Maar echt bewonderingswaardig hoe jullie alles dragen.
Heel veel liefs,Ann
http://www.bloggen.be/robinenanouk
11-03-2009 om 20:35
geschreven door Ann Vanmoen
Over mijzelf
Ik ben Anny
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (Belgié) en mijn beroep is opleiding gehad voor kapster (lang al op invaliditeit).
Ik ben geboren op 16/08/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc , creatief bezig met Diamant painting en tekenen.
Ik zit al 30 jaar in een rolstoel
omdat ik Dystonie heb ( storing in de hersenen) daardoor heb ik veel spierspasme en
