Dit schreef kirby voor ons ( mama en papa)haar ouders
Het is zo een zware last op mijn schouders
Maar op wie ik steeds kan rekenen
Zijn mijn ouders
Ik ben ze zo dankbaar
En ze zijn niet vervangbaar
Ze zijn allebei apart
Maar ik zal altijd van ze houden
Met heel mijn hart
Dit gedichtje vonden wij ( ouders van kirby)
tussen alle andere gedichten, daar waren we wel
van geschrokken, maar tevens gaf het ons wel voldoening
en kracht, dat we alles voor haar hadden gedaan
wat we konden,das was een goed gevoel.
Dit is gericht aan haar overleden nichtje LYN
Ik zit voor het raam
Het regent en het is koud buiten
Ik huil
Ik denk aan LYNIs er leven na de dood?
Misschien zie ik LYNNEKE binnenkort wel?
Deze gedichtjes schreven wij zelf als ouders
De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven
De leegte zonder jou
Zal altijd bij ons blijven
Maar veel fijne herrineringen
verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
Maar voor altijd in ons hart
Je naam
wordt nog steeds
genoemd onder ons
Je telt
nog altijd mee
als we vertellen
Je bent
wel uit ons zicht
niet uit ons hart
Je bent niet
meer weg te denken
op onze levensweg
Wij noemden je bij naam
van voor je geboren was
maar pas bij je eerste schreeuw
wisten we wie je was
Wij hebben je gewiegd
in slaap verteld
en 's morgens
wakker gezongen
Wij hebben je gedragen
een hand gegeven
en weer losgelaten
toen je leerde lopen
Jij gaf ons een teken
en spraken plots dezelfde taal
zo leerde je ook schrijven
maar nog niet je hele naam
Met de trein ben je vertrokken
naar een land ver van hier
wij blijven nog steds dromen
je daar ooit terug te zien
Toch ben je nooit ver weg
je rolt nog over onze lippen
je naam staat gebeiteld
in't geheugen van ons drie
Al was je even nog zo kort
en was het niet voltooid
je was het volle leven
dat geven wij nog door
Mn kind
De tijd gaat sneller dan t gevoel
Sinds jij er niet meer bent
Het leven lijkt voor mij soms koel
Alsof men jou ontkent
Je bent nog volop in mijn geest
Ja, als een schat voor mij
Koester ik jou, stil, bedeest,
Zoiets gaat nooit voorbij
Ik ruik je soms, al ben k je kwijt
Alsof je voor me staat
dan ben ik blij, hoewel ik lijd
Iets wat nooit overgaat
De mensen jakkeren door de stad
De tijd jaagt hen steeds voort
Ze kennen je niet meer mijn schat
Hoewel jij bij mij hoort
Jou echo wijkt niet van mijn zij
Je moeder blijft je trouw
En eeuwig jong, ja dat blijf jij;
ik word een oude vrouw
Die blij is met het beeld van toen
Van jou, al ging je heen
Nog even, dan krijg jij een zoen,
Ben je niet meer alleen.
Mijn Mama
Mijn mama is verdrietig soms,
Want ik, Ik ging terug naar boven,
En ze vindt het best wel lastig vaak,
Om in het hiernamaals te geloven,
Dus stuur ik haar een zonnegroet,
of blaas zachtjes door der haar,
en als ze het even lastig heeft,
dan sta ik voor haar klaar,
als ze slaapt dan streel ik zacht haar wang,
en fluister zachtjes in haar oor,
wees jij voor de dood nou maar niet bang,
ik wacht wel op je hoor
Neem jij de tijd voor je eigen leven,
Haal alles eruit wat het je biedt,
Wordt sterker van je levenservaring,
En overkom zo je verdriet,
Op de dag dat jij je reis gaat maken,
Naar het land waar ik nu ben,
Zal ik op je wachten bij de hemelpoort,
En zal je alles laten zien wat ik hier al ken
Dan sluit ik je in mijn armen mams
dan wordt het groot feest
en gaan we verder waar we
gebleven waren
*********************
Heel onverwacht
maar met alles erop en eraan
ben je van ons heelgegaan
je hebt dapper gevochten
maar je kans was klein
we zijn toch heel trots
Dat we je mama en papa mochten zijn
&n
