Omdat ze thuis was en het beter met haar ging kwam er vanuit het kankerfonds de vraag of ze niet eens
een weekend naar zee zou willen gaan met ons dan samen?????????????????
natuurlijk dat was maar een woord , eindelijk buiten in de frisse lucht
Dat was een heel verademing ook voor ons

het was zo fijn weer als gezin er even tussenuit te zijn
toch blijf je op je houde dat alles goed blijft gaan
je kan ook niet te overbeschermend overkomen want dan kon kirby ook niet verdragen
ze zei steeds maak geen kasplantje van me, ergens had ze gelijk
we hadden haar dan ook, gezegt als er iets niet gaat zeg het ons gewoon en dat deed ze ook.
kirby herhaalde dat ze zo gelukkig was

Ze genot van de zee met volle teugen ,het was als ouder zo fijn ze weer gelukkig te zien
even ons hoofd leeg maken en niet steeds met die kanker bezig te zijn want heel je gezin lijd er wel onder
we hadden onze steve ook nog ,je moet je aandacht proberen te verdelen maar hoe doe je dat als je ganse
dagen in het ziekenhuis zit.

het was wel zo hij werkte heel de dag maar toch wou je ook tonen dat wij er voor hem willen zijn
dat niet alleen de aandacht naar zijn zieke zus gaat ,niet gemakkelijk omdat steve niet over zijn zus sprak
hij heeft haar ook maar 2 keer komen bezoeken in het ziekenhuis omdat hij haar zo niet kon zien
hij is heel gesloten en dat maakt het heel moielijk als ze er zelf niet over willen praten.

hoe je zelf als ouder deze periode doorkomt weet je zelf niet je doet van alles het lijkt allemaal zo van zelf sprekend
ik zei altijd wij leven op automatische piloot achteraf sta je zelf verstald wat je allemaal aan kunt.