onderaan het eerste blad kan je verder klikken naar de 2 de kolom
31-01-2009
DE DIAGNOSE VAN KANKER
Het was al een tijdje zo dat Kirby wel snel moe was en dat ze ook vanuit het school terug naar huis werd gestuurd maar ze dachten dat ze teveel hooi op haar vork had genomen en dat ze het even kalmer aan moest doen.
Ze kreeg ook van de huisdokter 1 week thuis geschreven om even op krachten te komen. maar het baten helemaal niet , ze lag veel te slapen ,ja je denkt het zal wel beter natuurlijk maar dat was zo niet.
Op een dag liet ze een huiduitslag ( kleine rode spikkeltjes ) op haar been zien en het leek dan ook precies een reactie op iets te zijn Kirby dacht zelf dat ze een allergie had van iets , al eerst een zalfje geprobeerd maar dat haalde ook niets uit. De dag erna kreeg ze ernstig blauwe plekken , maar we zochten eigenlijk of ze zich gestompt had maar dat dachten we niet, we dachten het zal wel weer weg trekken zeker.
maar tegen s'avonds was het zoveel erger geworden dat het echt niet normaal was, zo donker blau dat die plekken waren ik dacht direct hier kopt echt iets niet ,dus is mijn man roger met haar naar de huisdokter geweest ,ik kan nooit meegaan want ik kan daar niet binnen omdat ik geen trappen kan lopen, voor mij komt de dokters teeds naar huis.
De huisdokter onderzocht kirby en ze kreeg direct als opmerking dat is ernstig en ze vertelde dat ze dacht dat ze een allergie heeft aan haar been, maar dat was absoluut niet zo.
Ze werd direct naar spoed gestuurt ,maar ja dat ken je daar eer het je buurt is dan ben je al snel een paar uurtjes verder de huisdokter had een briefje meegegeven maar toch kan je nog uren wachten.
eens ze begonnen ging alles achtereen bloed trekken enz........... ze mocht wel al wat gaan liggen want ondertussen was ze zo moe dat ze bijna van haar stoel viel. iedereen die daar rond liep bebon raar te doen vonden wij precies of ze al iets wisten dat wij niet wisten even later kwam die kinderarts die kirby onderzocht had zeggen dat ze al moest blijven overnachten
dat was al schrikken dat hadden we niet verwacht maar ze was zo moe dat ze het zich niet echt aan trok ze zei laat me maar liggen ik wil rusten. dan ben ik met mijn man roger maar naar huis gereden met gemengde gevoelens, bij mij voelde het niet goed aan en gewoonlijk als ik zoiets denk op voorhand komt het ook nadien uit, dus was een beetje bang hoe het de volgende dagen zou verlopen.
s' andersdaags op 2 mei 2003 om 9 uur s'morgens kregen wij al telefoon van die kinderarts dat we dringend moesten komen dan begin je natuurlijk aan van alles te denken maar natuurlijk aan minder goede dingen zoals zou ze kanker hebben.
daar aangekomen werden we alle drie bijeen geroepen en ons uitgelegt dat kirby acute lympatisch leukemie heeft kirby wist niet direct de link te leggen naar kanker maar ik kende het wel ik probeerde kalm te blijven, toen begon kirby van alle vargen te stellen aan die dokter ,maar wat heb ik dan juist dan kwam het grote woord je hebt KANKER ze begon heel hard te huilen en te roepen ga ik nu direct DOOD?????????
Ze werd een tikkeltje agressief zo hadden wij onze kirby nog NOOIT gezien, we sonden er van versteld maar ja wat doe je na zo een diagnose , we pakten elkaar vast en huilde samen. daarna dat we wat uitgeraast waren en kirby al wat kalmer was stelde ze opnieuw allerlei vragen aan die dokter hij probeerde dan ook zo duidelijk mogelijk te antwoorden.
eerst kwam al een klap want ze kon niet in dat ziekenhuis blijven, want zei waren niet gespecialiseerd in de behandeling van leukemie ze moest naar een ziekenhuis in het stad overgebracht worden , eerst wouden ze dat per ambulance doen maar dat wou kirby niet , ze verkoos om gewoon met onze eigen auto naar daar te gaan.
Ze ging direct chemo krijgen we mochten geen kostbare tijd verloren laten gaan. maar eerst moest ze nog geopereerd worden en werd een hickman catheter ingebracht worden aan haar sleutelbeen dat is eigen een vertakking vanuit je bloedbaan die naar buiten word aangemaakt door de chirug om de zware chemo op aan te sluiten,anders zou dat niet haalbaar zijn
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben Anny
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (Belgié) en mijn beroep is opleiding gehad voor kapster (lang al op invaliditeit).
Ik ben geboren op 16/08/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc , creatief bezig met Diamant painting en tekenen.
Ik zit al 30 jaar in een rolstoel
omdat ik Dystonie heb ( storing in de hersenen) daardoor heb ik veel spierspasme en
