Goodmorning.. Yes yes J. is alweer terug thuis se. Tegen twaalf stond ik in het centrum en ze kwam als een van de eersten uit de bus, zo hees als een krab hihi..Vijf minuutjes later waren we alweer terug thuis en sloegen de verhalen me rond de horen: het was leuk, tenminste toch het skiën maar verder was er wel meer van verwacht, er waren wat ruzies geweest op de kamer, er werd geroddeld, maar voor de rest was het rodelen super, de kwisavond geweldig, dit zalig, dat great..kortom het zal toch wel heel tof geweest zijn zenne zo te horen. Heerlijk dat ze er weer is zenne!!! Om het te vieren ga ik morgen koken voor ons pa, D en ons moe. Lang geleden dat ze nog hier waren en dan kan J. ook het verhaal aan hen doen én dan heb ik iets omhanden, om naar uit te kijken. Seffens menuutje opstellen!! Vandaag laatste halve Sipralexa, morgen geen meer, oef! Gisteren met vervangend arts besproken. Het kon ook niet langer zo, dat zou niet vol te houden zijn, gewoonweg echt niet! Gisterenavond om één zijn J. en ik naar boven getrokken en nam ik een inslapertje. Ok, na een half uur sliep ik toch zeker maar ze hadden me beter ook een doorslaper bij gegeven want ik ben nog drie keer op geweest en dus weer geen goeie nachtrust gehad in zijn totaliteit, maar het zal wel beteren. Sws dus douche, klaarmaken, naar de winkel voor menu-boodschapjes, mijn nieuwe badkamerrekje halen dat ik vond op tweedehands, naar ons moemoe en genieten van J. die terug is want vanavond gaat ze dus inderdaad mee babysitten met een goeie vriendin en blijven ze ginder slapen omdat de ouders te laat gaan terug zijn, dus mis ik ze opnieuw tot morgenmiddag ws..ach ze gaat wat centjes verdienen en jong geleerd is oud gedaan he
Ik probeer tot mezelf te komen, tot rust te komen en dat is zeer zeker niet simpel!!!!! Eventjes alles loslaten en aan mezelf werken dat is nu de boodschap!Anders kom en geraak ik hier nooit uit en ik wil het zo graag, het liefst zo snel mogelijk maar ik weet dat dit geen griepke is en dat ik het z'n tijd moet geven..tijd die hopelijk niet alle dagen achteruit ipv vooruit wordt gesteld.. Gisteren tekende ik een stuifzand-en heidelandschap in de mist, mistig zoals mijn leven er nu uit ziet maar op weg naar een fris lentegroen weidelandschap..als God het me toelaat tenminste en de rest ook!!! Vandaag tekende ik een kustlijn en duintje met paaltjes (ik hou van die paaltjes aan de kust , meestal begroeid met kleine mosseltjes of andere schelpdiertjes..wandelen langs de kust, op zoek naar rust doch de paaltjes staan nu nog in mijn weg om die volledige rust te vinden..dus op weg naar een gave kustlijn in m'n leven! Ik deed natuurlijk ook nog een zitmeditatie vandaag, want werken wil en zal ik! Maar het minder goeie nieuws is dat ik nog eventjes in de J1 groep blijf in afwachting van plaats in J4. J1 helpt me ook I am sure of it. Eerst zag ik het een beetje als een teleurstelling maar niets is minder waar! Elke dag daar met de nodige hulp, therapieën, afleiding, begeleiding is een dag gewonnen. Hoewel ik vorige keer niet te spreken was over begeleidster Ingrid moet ik nu toegeven dat ze nog meeviel in vergelijking met wat ze daar nu neergepoot hebben. Jeeeeeeeeeeeeeeeeetje tja, mss wel een twintigjarige babe maar gedver wat een 'licht', ze is nog dommer dan ik ooit iemand zou kunnen aangeven. Ze vond zelfs het recept niet terug van 'provenciale' mosselen. Help, mens toch, echt niet te doen. En dan ben 'ik' er ook weer eventjes terug hoor, ik die mijn mond niet kan houden en toch af en toe een 'grappige' opmerkingske moet laten vallen (ze snapt zelfs mijn grappen en woordspelingen niet, je moet dus niet vragen!!!) ... Vanavond toch weer een moeilijk moment, ons pa aan de lijn en hij vertelde me over zijn verjaardagscadeau van Patrick en K. die hij en D. vanavond in ontvangst mochten nemen: de eerste n8, als eerste gasten in hun gloednieuwe B&B. En toen kreeg ik het weer he, zo van zij hebben het toch maar gemaakt en ik, wat ben ik? wie ben ik? de schande van de familie? het psych. geval? ach..morgen win ik de lotto en koop ik mijn eigen B&B, in Toscany puh! Zo film gezien op vtm, tja, what can I say, the story of my life maybe? nu op naar t centrum want julie zal sws wel arriveren zeker of moet ik nu bij de tel zitten wachten want elke pers op de lijst zou de volgende bellen bij aankomst en natuurlijk staat m'n gewoon nummer erop en niet mijn gsm..ik wacht nog eventjes maar niet te lang want mss zijn ze er toch al bijna he.. adios dagboek cya tomorrow after a good night sleep hopefully..ik zal content zijn als ik sws die 'inslaper' mag pakken..(na de Martini dan en veel verhalen van dochterlief
Hoe zag mijn dagje eruit verder: een uurtje crea, getekend met goede psychologische uitleg gevolgd door zeer leerrijk gesprek lekkere vis deze middag low level: spierverstevigende oefeningen gesprek met vervangende arts ivm medicatie: de huidige wordt terug afgebouwd, maandag volgt gesprek met mijn arts voor aanpassing van medicatie en kreeg een 'inslaper' voor toch eens goed te kunnen slapen daarna met een nieuwe vrouw daar ook biljart gespeeld in de polyruimte gedurende een uur (gewonnen! yes!) daarna twee uur ergo met oefeningen op averechts breien.. Okay gewinkeld, naar de bank en bakker pizza in de oven gestopt nu: bellen met Linda straks hier nog wat opruimen en kleren in orde brengen voor Julie en dan maar wachten op haar thuiskomst!!!!!!!!
Vannacht was het weer van dat...verschrikkelijke pijnen in spieren en gewrichten, vooral rug en benen, niet weten waar liggen, hoe te liggen, draaien en keren in dat bed..pffffffffff..terug opgestaan, nog een Martini (6cl) achterover gekapt om die onrust te bedwingen maar niets helpt!!! NIETS!!! Uiteindelijk weer om één terug naar boven en vanmorgen een ramp toen de wekker afliep. Hoe ga ik dit volhouden? Dat is niet te doen. Vanmorgen werd ik nochtans wel vrolijk wakker, zette MNM op, kei goei nummer, dansend en huppelend door het huis..yiehaa..ik voelde me super, in vorm, the real me, geweldig! Ik dook de koelkast in en stuikte op een heleboel vervallen producten..tja dacht ik, daar kan ocharme een dakloze nog een hele week van eten..maar ja, waar woont er hier een dakloze in mijn buurt he Ik lachtte om mijn eigen joke en voelde me vrolijk en in topvorm!!!! Om nog maar te zwijgen over het feit dat mijn J. straks terug is yieehaa...Maar morgenavond zal ik ze opnieuw mogen missen want ze werd gevraagd om mee te gaan babysitten en dat zal ze maar al te graag doen denk ik, tja kleine meisjes worden groot zeker Maarrrrrrrrrrrrrrrrrr..dit gevoel sloeg snel om in razernij, toen ik zag ik dat ik weer uit mijn broek begon te puilen rende ik naar de weegschaal en wat zag ik +2KG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! HELP!!!!!!!!!!!!! Dat is toch niet meer te doen, twee kilo op twee weken. Dat wil ik niet, zo wil ik niet verder!!!!!!! Om nog maar te zwijgen over het volle pakje sigaretten dat ik rookte tussen vijf uur 's avonds en slaaptijd, dan die onrust, het niet kunnen slapen, te weinig slaap, de pijnen die me waarschijnlijk zullen weerhouden om te sporten want dat lukt gewoonweg niet en dan zie ik die vier pillen hier voor mijn neus en denk: die chemische brol bezorgt me dit allemaal, ik heb al geen zin meer om te slikken, zal het wel doen maar zal ook al die bijwerkingen volgende week aankaarten bij de dokter. DIT WIL IK ECHT NIET MEER!!! ZO WIL IK NIET LEVEN!!!!! There must be another way!!!!!!!!! Ik wil niet aanvetten, ik wil kunnen slapen, ik wil vrolijk zijn en blijven (die pillen bezorgen me een afgevlakt en onverschillig gevoel!!!!!!), ik wil al die pijnen niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Neen, dit wil ik echt niet, zo houd ik het nooit vol!!!!
Zo, badje gepakt, Familie gezien, hypnose cd eindelijk gekopieerd gekregen voor buurvrouw C., life gekeken (altijd leuk ) nu met warm dekentje en poes nog even voor tv in de zetel met een Martinike en dan beddebakske in. Ik zal slapen! (positive thinking he ) Het is net of onze Shiro voelt dat ik nood heb aan knuffels en gezelschap want ze nestelt zich nu alle dagen steevast bij me, zelfs met de laptop op schoot komt ze nog bij me liggen en wringt ze zich tussen mezelf en de laptop hihi.. Slechte nieuws: daarstraks een duifje tegen mijn ruit de dood gevonden..snik snik..niet aan te doen zeker..jammer maar helaas En nu elke dag beter en beter zeker, morgen heel veel sport, beweging en wandelen op het programma met als afsluiter een relaxatiesessie. Het komt wel goed hoor! Het komt wel goed!
Misschien ga ik morgen na Diest nog wat boodschappen doen, zien dat ik wat lekkers in huis heb om Julie's thuiskomst te vieren..en daarna wil ik nog alles opgeruimd hebben en haar kamer en was en strijk in orde. Het dagboekje zal dus wat later volgen.
Om negen in Diest aangemeld, inschrijven, administratieve formaliteiten en moe van veel te korte nacht (om half twee lag ik er uiteindelijk pas in pfff- heb dit ginder ook aangekaart en zonder me echt te voorzien van slaappillen gaan ze me toch ietske geven om 's avonds iets rustiger te zijn..het moet maar gewoon en is maar tijdelijk! Warreboel daar (en dan wil een mens stabiliteit in z'n leven puh ) want ik zou dan naar de groep J3 gaan maar om een goed begin te maken zou dit het beste maandag doorgaan en dan was de vraag of ik vandaag en morgen in J0 of J1 wou starten of nog naar huis zou kunnen enz enz enz..daarna hoorde ik weer dat het misschien toch J4 zou worden kortom verwarring alom en nu weten we het nog steeds niet. Ik ben wel aangesloten bij de J0 vandaag maar toen alle formaliteiten rond waren was het toch al middag en was het weer smullen van de daar oh zo overheerlijke maaltijden. Ik zakte door de grond toen mevrouw T al binnen kwam waaien die ik nog kende van vroeger maar zakte nog meer tov de begeleiders maar wat bleek : drie kwart van de mensen waren nog bekenden ,ofwel nog steeds daar ofwel ook terug van weggeweest..het ijs is allemaal gebroken en de eerste therapie gestart (heb tijdens ergo linkse steek leren breien nu (zodat bij een volgende sjaal deze geen drie meter langer uitrekt zodat dat nu het geval was ) (ik wist dak nog voor iets terug moest gaan naar daar hihi )nu maar oefenen geblazen en gedachten verzetten) Natuurlijk waren er ook weer enkele 'dode' momenten waarbij ik 1) in mijn nieuwe roman heb gelezen 2) een mind oefening met mp3 heb gedaan (want die zat klaar geladen in mijn handtas!!) en 3) de kranten heb doorgenomen van de dag! Morgenvroeg is er een laatste teamvergadering waarin beslist wordt wat ze met me gaan aanvangen dus mega keep (y)our fingers crossed dat ik onmiddellijk maandag in de J4 groep mag starten. Dit is zeer zeer zeer intens werken met quasi zelfs geen tijd voor een rookpauze of wat dan ook en dit vier dagen per week, niet op woensdag. Moest het anders uitdraaien dan ga ik naar J1 voor een maand om dan naar de J4 groep over te gaan. Ik wil naar J4 maandag!!!! In het naar huis rijden nog even bij buurvrouw C. langsgegaan omdat bij mij verkeerde post was toegekomen en ze had het moeilijk. Blijkt toch wel dat ze ongeveer dezelfde aandoeningen kent en dezelfde pillen neemt als ik zeker..zo zie je maar, ik ben niet het enige 'geval'. Thuis een soepke opgewarmd (ja ik had vanmiddag al gesmuld van een indische vleesschotel met rijst njam njam) en toen belde An. Met haar wat zitten babbelen en ze beloonde me voor het al goed van start te zijn gegaan! Thanks!!! En dan is het nu al acht uur en wacht ik nog op skinieuwtjes, duik ik het bad in, kijk naar familie, Life zeker niet vergeten en dan vandaag hopelijk wel goed kunnen inslapen (ben moe na korte en moeilijke vorige nachten én heb al hard gewerkt aan mezelf dus zal het wel lukken deze keer!!!)
ps k zoek geen antwoorden want die krijg ik toch niet, ik moet dit gewoon van me afschrijven, in mijn dagboekje...hoe het voelt elke dag..niemand kan zeggen hoe dit voelt, alleen als je er zelf in zit, neem dat maar van me aan..nooit voordien voelde het zoals nu..gewoon niets meer leeg zonder reden om te bestaan...gewoon leeg..
Eventjes afleiding met fotootjes.. met ons pa gebeld en tante Annie omdat ze jarig is vandaag.. Familie gezien en toch al één aflevering van McBeal maar met horten en stoten want mijn gedachten dwalen af, tussendoor vanalles willen doen nog, kijken of er skinieuws is en ik voelde het al dat er iets moest gebeurd zijn omdat het zolang duurde eer er nieuws was..gelukkig niets met Julie..oef! Om elf, na een glas witte wijn uit een fles die volgens mij al maanden in de koelkast staat, naar boven..nog even lezen en dan lichtje uit want moet morgen al om negen in de opname zijn en ook de nachtrust zal me wel helpen! Maar dan begint het het draaien en keren het vragen naar het waarom het huilen als een kind waarom is het leven me ontnomen? waarom mocht ik mijn enthousiaste 'ik' niet langer zijn? waarom toch waren anderen zoveel belangrijker? omdat ze mooier?jonger ?of 'opvallender' waren? was het dat allemaal, waren zij het allemaal waard dat het mijn leven moest kosten? dat ik niet meer kan zijn wie ik ben? dat ik niet meer kan voelen wat echte gevoelens zijn? dat ik nooit nog blij kan en mag zijn? waren zij dat waard? ik vraag me steeds af waarom? waarom dit me zoveel pijn moest doen? en het doet pijn dat kan ik je verzekeren! heel veel pijn! maar het pijnlijkst van al is dat ik mezelf niet meer terug kan vinden.. mezelf, ik is niet meer..al lang niet meer..was dat het waard? waarom toch? ik smeek je waarom? was ik dan zo slecht? was ik dan zo te enthousiast dat dat moest afgepakt worden? waarom die rotpillen? waarom het zelfs afnemen van het even genieten 's avonds? waarom het ontnemen van mijn zalige slaap en nachtrust door dit alles? ik kan het maar niet begrijpen.. ik kan het echt niet vatten.. maar het doel is bereikt mezelf ben ik kwijt gevoelens zijn al lang geen gevoelens meer niets voelen behalve pijn en verdriet geen enthousiasme meer geen uitkijken naar geen plannen maken geen doelen meer niets..niets van mij rest er nog... alles is automatische piloot alles is zo stil en leeg vanbinnen alles is voorbij en komt het ooit nog terug? zo voelt het niet alleszins niets voelt er nog alleen maar pijn en verdriet onmacht en oneerlijkheid en de grote vraag waarom toch????
met foto's bezig geweest.. gegeten en gegeten en gegeten.. gewacht op Julie's blognieuws dat er nog steeds niet is.. badje gepakt.. piekeren... leegte... waar is het voelen? het blij zijn? het voelen gewoon? gewoon er te zijn.. neen..leeg..alles voelt leeg... onverschilligheid.. ik hoop en wacht op de dag dat ik gewoon terug voelen mag..
Zo zie de keuken toch nog geschuurd gekregen..alles ruikt tenminste goed en ziet er schoon uit! Das toch al dat! Ipv gaan te liggen besloot ik maar eens naar ons moe te rijden, daar een uurke gebabbeld, deed dat menske ook ne keer goed - I hope! Nadien nog even de supermarkt in voor een eenmansschotelke in promo (yes geen afwas deze week ) en toch maar wat soepgroentekes want ons moe had me warm gemaakt voor tomatensoep met ballekes dewelke nu staat te sudderen en waarheen ik zal kunnen grijpen bij de hongeraanvallen (das echt niet te doen!!!!!!!!!). Enfin nu ga ik dus wel wat met fotootjes op de pc bezig zijn en straks een dvdke zien..ik moest nog afleveringen van Ally inhalen zodat ik bij ben met Julie en daarna mss wel een filmke of docu..zal nog zien waar ik zin in heb..de avond is nog lang..............vééééééééél te lang!!! x
Ik wist al dat het vandaag mijn dag niet was maar dat ik zelfs geen zin had in shoppen verbaasde me nog meer.. Ach de nieuwe collectie van Gianni, waarom he, het kost alleen maar geld dus kan ik maar beter binnen blijven, dan kan ik ook niets opdoen! Zal toch zowiezo moeten uitkijken wat ik doe in de komende tijd met mijn financiën en alle extra kosten voor behandeling dat ik beter wat spaarzaam kan zijn. Moeizaam kwam ik een beetje recht, af en toe, en sorteerde alle dvdtjes in de kast (per soort, alfabet enz), moeizaam stofte ik de living af, stofzuigde en dweilde deze al en kwam al toe aan 1 keukenkast te herorganiseren..alle beetjes helpen zeker! Kreeg ook melding van Vormingplus dat ze Lin toch bijkomend als extra persoon hebben ingeschreven dus op tien maart starten we alvast met de cursus 'Zeker van mezelf'! Het alleen zijn doet pijn en is zwaar, heel zwaar..het gemis nog zwaarder maar we moeten, we moeten er doorgeraken! Kreeg nog mail met afmetingen van badkamerkastje dus sws de meter een keer bovenhalen en zien of het zal passen. Verder nog een leuk rekje gevonden van een vrouw uit laakdal met plaats om handdoekjes op te hangen, tja..als ik aan het reorganiseren ben hihi..En ben ook nog van plan de binnenkant van de badkamerdeur te schilderen (maar weet nog niet welke kleur misschien iets zonnigs?) en een kapstok te kopen om kledij te kunnen ophangen. De plannekes zijn er al wel....nu de uitvoering nog!! Nu ga ik me wat met foto's bezig houden en wil ik vandaag toch de moeite nemen op een dvd te zien (ben er nog genoeg tegen gekomen die ik nog nooit zag!) en de keukenvloer zal er ook nog moeten aan geloven..maar de dag is nog lang he..nog véééééééééééééééééééééééééél te lang..
Mijn intentie om al voor negen uur aan de deur van JBC te staan om toch maar iets mee te pikken van de nieuwe collectie van Gianni is de mist in gegaan..de wekker liep wel af maar ik ben maar blijven liggen. Had een zeer zeer moeilijke nacht, kon maar absoluut niet in slaap geraken en verschillende gedachten spookten door mijn hoofd. Wat als ik me morgen in Diest aanmeld en er zijn nog bekenden van vorig jaar? wat een schaamtegevoel zal er dan door me heen gaan????? Waarom kom ik nu in de groep J3 terecht ipv J4? Willen ze me daar niet dan? Of ben ik er gewoonweg niet 'mooi of slim' genoeg voor? Riet die me beldde zei me wel dat deze J3 identiek hetzelfde is als J4 maar toch??? Ik ga dat toch vragen morgen of er bepalingen van schoonheid nodig zijn om in J4 te kunnen komen ?? Ik begrijp het echt echt echt echt echt niet! Uiteindelijk ben ik naar beneden gegaan en mezelf een mini-Martini ingeschonken zodat ik hopelijk toch zou kunnen slapen maar dit mag geen gewoonte worden, dat is ook de bedoeling toch niet maar het was allemaal zo verschrikkelijk die gedachten en dat huilen en draaien en keren in dat bed pfffffffffffffffffffff!!!!!! Kreeg net de bevestigingsmail van de cursus zelfvertrouwen en ga nu even bellen en motiveren opdat Lin ook nog mee kan, ze vroeg het me gisteren toen ze nog belde om te zeggen dat ze met haar tenniselleboog bij een acupentuurarts geweest was. Op mijn vraag had ze inlichtingen genomen of deze me ook kon helpen bij depressie en angsten en dit was het geval. Omdat deze arts ook huisarts is krijg je tevens alles terugbetaald en overweeg ik eveneens om ook daar eens een afspraak te maken, dit kan in combinatie met elke medicatie die je krijgt en doet daar geen kwaad aan. Ik zal nog zien want die naaldjes schrikken me wel wat af en zal dat ook wel eerst even in Diest aanhalen. Ik hoorde nog niets van het badkamerkastje en wacht in spanning af naar de mail met de afmetingen om het op te halen en alles een beetje te reorganiseren. Vandaag staan zowiezo een aantal keukenkasten op het programma om te reorganiseren en te poetsen..de rest zie ik nog wel..one thing at a time.Ik wil vandaag ook de living en keuken een keer stofzuigen en dweilen zodat ook dit al proper is tegen dat Julie thuiskomt want donderdag en vrijdag resten er enkel de avonden en weet niet of dit dan allemaal haalbaar is na een misschien zware therapie overdag. Zo, zal me eens gaan douchen in de zalig schone badkamer en eens iets productief gaan doen, maar de dag lijkt alweer een heel stuk zwaarder dan gisteren.................
Ipv hypnose in slaap gevallen deze namiddag voor een uurtje met het zonnetje op m'n gezicht..ach dat zal ook wel goed gedaan hebben voor me..daarna te voet naar Niki voor de wenkbrauwkes..Daar wisten ze niet wat er gebeurde omdat ik te voet was. Yes yes ik dacht ik zal maar stappen, het is goed voor me, nog wat meer buitenlucht en ver is het zeker niet! Nog wat blijven babbelen met de bende daar, Carina een hart onder de riem gestoken en terug naar huis. Macaronischotelke in de micro en smullen maar. Daarna een 'Sien-en Maria'-sopke gemaakt en alle tegels van de badkamer en het douchegordijn afgewassen, alles maar dan ook alles naar de gang gekuierd, gepoetst, afgewassen en gedweild. Op internet nog een gratis - volgens mij leuk - badkamerkastje gevonden, nog even wachten op nieuws over de afmetingen en dan misschien ophalen want plaatsgebrek voor alle spullen is er zowiezo! Het kastje is alleszins in prima staat en het moet weg wegens plaatsgebrek daar, interessant toch! . Mijn therapie én grote schoonmaak is dus begonnen! We gaan er tegenaan ook al is het soms echt heel veel moed bijeen rapen, alle krachten verzamelen die ik heb en mezelf een sjot geven met de woorden 'komaan het moet gewoon, je wil het en het zal ook lukken! Net de blog van Julie nog eens gelezen (en de mijne ) en ook die gasten schijnen het blijkbaar goed te pakken te hebben, ben echt al benieuwd naar de verhalen en de opgelopen skikoorts .Voila, tijd voor familie nu gevolgd door de designers en dan..misschien nog dvd maar nu eerst beloning met een goed rosé'ke...slaaplekker en dikke knuffel
Zo zie, ik heb alle moed bijeen geraapt, me in mijn JW gehesen, bruine warme laarsjes aangedaan (hm) en richting centrum gestapt mét fototoestel bij de hand! Blijkbaar werd het uitstellen me beloond want het zonnetje kwam er door en het voelde heerlijk en zalig buiten en in beweging te zijn (hoewel dat mijn knie,al mijn andere gewrichten en mijn spieren me echt wel duidelijk parten spelen!). Ik shoote enkele buurtfotootjes en deed de nodige boodschappen (Kruidvat voor vitamine B12 en foliumzuur op aanraden van Lin!) en Gb. Een klein rugzakje meegenomen en dat was net haalbaar voor wat ik nodig had. Thuisgekomen een lekkere soep opgewarmd en broodjes afgebakken (tja bakker Persoons was dicht en alle brood in Gb was op maar we redden het wel!) nu eventjes lezen,hypnoseoefening en dan hier binnen nog aan de slag, ik denk dat ik met de badkamer begin die is niet zo groot en haalbaar om alles af te wassen, kasten uit-en weer in te laden, sorteren, klasseren, weggooien, herschikken enz. Moet me lukken! Ik doe mijn best! Vanavond kijk ik uit naar een dvd'tje (toch maar met een glas wijn erbij voorlopig!!!!ciao ciao!!!
, meestal begroeid met kleine mosseltjes of andere schelpdiertjes..wandelen langs de kust, op zoek naar rust doch de paaltjes staan nu nog in mijn weg om die volledige rust te vinden..dus op weg naar een gave kustlijn in m'n leven!
