vorige week al begonnen, gisteren en eergisteren niet te doen, mijn benen branden van de jeuk en heb het net opgezocht het is ws
Bij veel aandoeningen is de huid niet alleen rood, maar ook wat hobbelig. Dat wordt een maculopapuleus exantheem genoemd, oftewel een vlekkerige en hobbelige uitslag. Dat is een aspecifiek verschijnsel, wat veroorzaakt kan worden door reacties op geneesmiddelen of virusinfecties en dit omdat ik het telkens kreeg als ik eens een halve trazolan heb genomen (wat ook bij de bijwerkingen staat!!!!)..en zo is het altijd iets,het is nu alweer begonnen en smeer me in en smeer me in maar door het krabben liggen al die wondjes op mijn benen al open en hou ik het niet meer van de branderige jeuk pffffffffffffff
Niet alles kunnen doen zoals gepland maar al wel een hele opkuis van de dressing en naar ons moe geweest, niet gekookt voor morgen het zullen mosselen worden dus à la minute klaarmaken...voel me echt weer niet super..hoe ga ik hier toch ooit doorgeraken (ik vrees echt helemaal niet! zo dadelijk nog wat tv en dan hopelijk sws kunnen slapen...
ale de dag was goed begonnen voor me, eindelijk nog eens een fit en lekker gevoel maar het heeft niet lang mogen duren.... voel me nu weer hartstikke down..
Heel slechte nacht gehad..pfff..om twee uur sliep ik nog niet maar omdat ik in de namiddag al een glaasje wijn op had heb ik er deze nacht voor gepast. Toch was het draaien en keren en niet leuk. Mijn boek is ondertss helemaal uitgelezen want dat deed ik dan maar in het holst van de nacht en toen terug mijn bed in van twee tot zeven. Toen weer wakker, opgestaan, sigaretje en weer mijn bedje in tot negen uur maar niet echt meer geslapen. Om tien uur naar de zonnebank gereden en daar heerlijk genoten van warmte en rust. It felt very good! Toen J terug opgehaald en op naar http://www.youtube.com/watch?v=dQ1tUYQGUks voor lekker zweten en uitleven yes yes!!!! Het voelt allemaal als zomer en ok! Ik heb echt een goeie dag vandaag en zeker met het zonneke dat al warmte afgeeft door de ramen. Deze middag ons groentesoepke gegeten en nu vlieg ik zo dadelijk in mijn huishoudelijke taken. Heb er echter niet veel zin in want zou liever buiten zijn maar tja, het moet ook gebeuren: de was, de strijk, kuisen, de dressing, koken en dan late namiddag maar naar Geel.
Druk dagje, vanmorgen de nodige boodschappen gedaan en moet zeggen zeer budgetair goed gewinkeld! Bij de Aldi geweest, Renmans, langs de bank (geld skireis eindelijk gestort en dus ok om wat te shoppen!), J. naar de muziek gebracht en terug, geen chance met lotto spijtig genoeg..Na de middag eerst naar Geel gereden, alles ok met ons moe en daar eens door de hele papierrompslomp gegaan, alles gesorteerd, geklasseerd en overbodige zaken weggegooid. Het deed goed dat ik daar ook nog eens tijd voor kon maken en dat er weer wat orde op zaken is! Een en ander liep wel uit zodat we pas rond kwart voor drie vertrokken daar richting Hasselt! Ginder aangekomen bleek het toch kouder dan verwacht maar winkel in winkel uit viel het toch nog redelijk mee. Voor J. een broek, een jasje, een t-shirt en schoenen gevonden..voor mij niets! Helaas! Ik vond echt niets naar mijn goesting en was ws op zoek naar een soortgelijk rokske uit de boetiek in D en vond dus echt mijn ding niet! (Heb wel het gevoel alleen maar gegeten te hebben vandaag, nu geven deze pillen me weer constant honger (beginnen ze gaan te werken of wat? pfff echt wel een nadeel zenne). Na onze shopping vonden we nog een gezellig bruin klein cafeetje waar ik een glas rosé gedronken hebt en eens een beke 'profiteerde', je mocht er nog roken dus best ok voor een half uurtje opwarming,ondertss bladerend in het Sensation White Magazine dat je in één van de shops gratis mocht meenemen. En tja..dat was ook wel weer een moeilijk moment: elke shop stond in het teken van de komende White Party, ik paste er zelfs een kleedje voor dat leuk was maar waarbij ik in de paskamer dacht : waarvoor toch eigenlijk? Want fuiven en feesten zit er momenteel niet in en dan vraag ik mezelf op dat moment af waarom me dat toch allemaal niet gegund is. Ik droom er ook van om eens uit de bol te kunnen gaan daar zonder erbij te hoeven nadenken dat ik er niet uitzie daarvoor..Kortom zwaar moment, trieste gedachten, kleedje terug uitgezwierd en zonder iets voor mij thuis gekomen tja...De timing klopte want ondertss had J met vriendin S gebeld die haar vroeg mee naar de cinema te gaan in Hasselt, haar mama ging ook, alleen dan, naar een andere film. Good idea! We gingen mee, allebei. De kids gingen naar Percy Jackson en Nathalie en ik naar Precious (had er een voorstukje van gezien vorige week in Geel en had ook wel interesse ervoor). We spraken om half zeven af in het Hollywood Cafe waar je trouwens in een bepaald gedeelte ook nog mocht roken en genoten er eerst nog van een warme chocomelk wat kletsend over alledaagse dingen maar ook over de E-reis en toen..kwam het voorstel van de mama van S. dat J. daar wel een weekje mocht logeren. De kids waren uitzinnig natuurlijk en daarmee is ook dat weer helemaal opgelost. Ik trek mijne plan dus !!! (nog sms gehad van P trouwens die zei dat J. beter niet naar daar kwam omdat ze daar toch altijd maar alleen zou zitten omdat zijn madame met de late werkte en omdat hij ook pas zeer laat thuis is alle dagen !). Enfin toen naar de film: aangrijpend, triest maar zeer goeie film en het feit dat er geen pauze was, niet eens gemist, zelfs niet eens op een sigaret gedacht. Voor ik er erg in had was ie al voorbij en dat kan ik niet bij veel films zeggen. Kortom een goede afleiding van de daarvoor voor mij toch mislukte shopping. Ik heb echter wel 'genoten' van het feit dat J. zo veel leuke spullen had gevonden hoor! Het voelt nog niet als genieten zoals vroeger want das nog heel heel anders maar ik hoop het zo terug te leren!!!!!!!! Ik zeg maar constant tegen mezelf dat dat wel terug zal komen en probeer er niet te angstig over te zijn dat het niet zo zou zijn. Nu wel hartstikke moe, pijnlijke voeten ondanks het zitten van de laatste uren en verlangend naar mijn bed toch. Ook dat voelt als 'nog niet helemaal genezen zijn'. Deze voormiddag net voor het eten ook nog wat stof afgedaan toch, afwasmachine gevuld, twee machines was gedaan ondertussen, en een groentensoep met balletjes gemaakt. Zeer druk dagje en ws vandaar ook stikkapot nu. Maar zoals hierboven al gezegd, afwisselend en interessant op de meeste vlakken. Nu nog één sig en dan slapen. Morgen wat verder poetsen, nog wat in mijn dressing werken en naar Geel, verder zeer zeer rustig aan.
Acht uur wakker, nog heel even blijven liggen maar in slaap vallen had geen zin meer want mijn wekker stond om kwart voor negen, zo dadelijk J wakker maken voor muziekles. Even zeer moeilijk, slechte gedachten en daarom maar direct pc'ke aangezet, krant heel even bekeken met capuccinootje en dan eens gegoogled naar uitstappen van Sharm en leuke site gevonden http://www.sharmelsheikh.be Echt goed opgesteld, duidelijk, niet te lange teksten (want dat zou momenteel toch te zwaar zijn voor me) en heel interessant. Kan maar beter mijn gedachten daarmee even op iets anders brengen dan ze laten dolen. Op deze manier heb ik de knop toch kunnen omschakelen. Zal ws in de loop van de volgende dagen deze site wel helemaal gelezen krijgen en zo kan ik al wat voorbereid zijn op de komende reis. Nu douche, kleren kiezen, boodschappen doen, deze middag eens naar Hasselt en mss een leuk zomers outfitje vinden wie weet, late namiddag naar ons moe of mss doen we dat eerst al das mss beter. Ben gisteren ook nog aan een boek begonnen, soms zakt de moed me in mijn schoenen en denk ik puh wat ga ik allemaal schrijven, hoe ga ik het brengen, maar aan de andere kant wil ik het wel graag en wil ik het toch proberen al was het maar voor mezelf eigenlijk he en zo kan ik alle tijd vullen als ik het eens moeilijk heb. Het begint is gemaakt ,ik laat de rest volgen vanuit mijn diepste innerlijke gevoelens en inspiratie.
J. wou graag naar papa gaan als ik in E. zou zitten dus vraag gesteld en wat krijgen we als antwoord: TREK UWE PLAN!!!!!!!!!! J. mag dus niet komen en ik voel op dat moment al wat zij voelt: ik ben niet gewenst ik beteken niets en dat is gewoonweg een shitgevoel, ik kan janken in haar plaats, probeer constant te zegge dat hij het mij niet gunt dat het daarom is maar moet ik dat uitleggen???? ik doe het voor de bescherming van mijn kind! Wij zullen onze plan wel trekken, hij is ws stikkestikkejaloers en gunt me die reis natuurlijkook niet en zijn madame nog vele minder precies of dit belet me nu te gaan of wat!?! I am pissed! very pissed and my revenge will be sweet very very very sweet ...wordt vervolgd..Bedtime now after a drink !
Ik was eens op tijd in D. anders scheelt het toch weer enkele minuten en ook daar moet ik weer aan werken. Even was er een ochtendvergaderingske over wat we gisteren deden en hoe we ons gevoeld hebben. Ik hoorde maar 1 ding: de psycho was te zwaar, we hebben er nachtmerries over gehad en ik voelde me zo schuldig als wat, omdat deze gisteren over mij ging. Waarom gaf ik de groep een slecht gevoel? Ik kreeg tranen in mijn ogen en begon weliswaar weer bijna te huilen pff..Ik luisterde de voorbije dagen toch ook naar de zware psycho's van de anderen????? Ik snap het niet maar zal ook wel aan mij liggen dacht ik! We hadden daarna volley maar zo kon ik niet gaan sporten,het moest van me af en zei het tegen Riet de begeleidster dat ik er zo zwaar aan tilde. Ze zei dat dit eerder ook al voorkwam en zeker als er enkele nieuwe in de groep zijn en dan de 'levensverhalen' zwaar na mekaar komen en dat dit niet persoonlijk op mij was bedoeld allemaal. Oef, ik voelde me toen weer wat beter en kon me helemaal geven tijdens het volley; ik kon loslaten en zat niet constant te denken ik moet zus of ik moet zo, het ging verdomd nu veel beter dan in de week nu ik ontspannen aan het sporten was ! Na het sporten was er crea, weer enkele tekeningen gemaakt met een verhaal! Daarna lekker gegeten (bloemkool in curry, aardappelkes in de oven en gebraad voorafgegaan door een lekker groentesoepke). M vroeg me s middags mee naar 't centrum te gaan en we zijn in een boetiekske belandt waar we beiden een kleedje gepast hebben. Zij kocht het hare, ik liet het mijne hangen. Zag trouwens ook nog een supeeeeeeeeeeeeerleuk kleurig zomers minirokje dat me ook aanstond maar tja..mijn budget he. Enfin ik ga toch morgen shoppen in de namiddag met J., moeder en dochter eens samen op stap in Hasselt in de namiddag voor enkele uurkes (tja binnenkort wil ze nog enkel met vriendinnen gaan en dan mag ik thuis blijven dus nu even profiteren, tevens ffkes buiten zijn en er tussenuit!)en eens zien of ik daar wat goedkopers kan vinden en trouwens mijn eerste prioriteit is J. en dus kledij voor mijn duts. Ik heb mezelf voorgenomen dat wanneer ik in Hasselt helemaal niets vindt voor mezelf ik volgende week dat rokske in Diest vooralsnog ga halen! In de namiddag wat breiwerk gedaan tijdens ergo maar voelde me niet lekker want ook in crea voormiddags was er weer een moeilijk moment waardoor k me wat downer voelde. Toen ik naast een vrouw daar ging zitten stond ze op en ging ze aan de aan de andere kant van de zaal zitten?!? Telkens denk ik wat deed ik verkeerd? waarom mag ik er niet bij horen,moet ze me niet? waarom niet? ben ik te lelijk? wat heb ik haar misdaan enz enz enz. Ik besloot maar te zwijgen op dat ogenblik. Later op de dag hadden we bespreking over de week, praktische zaken, weekendplanning en evaluatie over wat ik van de eerste week vond en toen kwam het er toch uit zenne. Die vrouw was er wel niet meer maar de rest van de groep gaf de uitleg al: ze ging eerst op plaats één zitten omdat ze een tekening moest bespreken met de begeleider en daarna ging ze eigenlijk gewoon op haar normale plaats zitten van vroeger (wat ik niet wist natuurlijk) en zo zag ik in dat het allemaal aan mij ligt dat ik me zo zo zo superonzeker voel en zo denk dat iedereen maar dan ook iedereen het altijd tegen mij heeft. Het werd allemaal uitgeklaard in de groep en ik zag het in dat ik moet loslaten!!! loslaten !! loslaten en nog eens loslaten en relativeren en nog eens relativeren!!!!!!!!!!!!!!Gedaan met piekeren en alles op mezelf te projecteren finito het moet nu echt gedaan zijn!!!!! Na D. ben ik naar Corine thuis gereden in Ham,had haar gebeld en ik mocht dat kaartje voor R daar afgeven zodat ze dat vanavond mee naar de dienst kon nemen. Het is nu echt helemaal van me af maar ik vertelde haar wel dat het gisterennacht nog zwaar op mijn maag lag en voor ik het wist was het eruit: ze hebben daar in Hechtel mij niet kapot gekregen maar een ander wel. Corine schrok en ze moet dat melden zegt ze, ze had zin om het de gasten in H wel eens goed onder hunne neus te wrijven dat ze maar eens moesten inzien nu waar ze allemaal mee bezig waren geweest en eens in eigen hart moesten gaan kijken! Zal wel vervolgd worden en ben nu wel een beke bang voor de gevolgen maar soit wat moest gezegd is gezegd en dan blijf ik er niet mee zitten. R werd daar ook verrot gepest dus waarom zwijgen he!!!!!!!!! Thuisgekomen vond ik een mail van MNM met de bevestiging van de gewonnen reis, yes yes, het is echt realiteit nu! Binnekort is er een infoavond waar alle nodige zaken op een rijtje zullen worden gezet! Ik begin toch wat te verlangen naar de warmte en ben van plan alvast te gaan zonnen vanaf zondag; kwestie van me er op voor te bereiden en niet vanaf de eerste minuut knalrood te worden. En buiten dat, hoorde ik ook al in D. dat zonnebanktherapie op dit moment ook goed doet: het licht de warmte is goed tegen een depressie! Doen dus! Er staat nog zonnebankbudget op mijn kaart van vorig jaar dus no problem here! Heb tegen Corine ook verteld van de reis en ze deelde me de nodige procedures mee om in orde te zijn met het werk: afspraak maken dus met raadgevend geneesheer en toelating vragen voor vertrek (ze was ook superblij voor mij!!!). Best eerst met eigen arts bespreken en normaal zie ik die maandag. Ga haar ook over mijn medicatie spreken : is er normaal een directe werking (want dan werken ze niet!) of duurt dat enkele weken? moet ze aangepast worden? en aanbevelingsbrief vragen voor de reis zoniet ziek tot vertrek van de reis en op t werk verlof vragen voor dat weekske maar normaal moet het de eerste procedure worden en zal dat wel lukken. Daarna fritjes gehaald voor J en mij. Nu badje, dan lui voor tv (ben moe en zeer prikkelbaar, ook tegen J.momenteel omwille van te weinig slaap) en op tijd naar bed!!!!!!
Maar vier uurtjes geslapen want om half zes terug wakker. Vraag me niet waarom want buiten Egypt is mijn hoofd leeg toch op dit moment. Strange! Vandaag is er zowiezo terug sport en heb het in de groep gegooid van het volleyballen en kreeg goeie respons: ik moest helemaal niet denken perfect te kunnen zijn! Misschien kan ik er vandaag dan ook wat losser in worden. We hebben ook nog een uur crea dat weet ik al zeker. Ik sta niet op de takenlijst van koken of afwassen dus gewoon beentjes onder tafel deze middag (gelukkig maar na korte nacht!). Relaxatie ging niet door want de therapeut was afwezig dus mogen we vandaag pas om half tien daar zijn (ook leuk!). Ik vraag me wel af wat er verder nog op het programma staat maar dat zal ik strakjes wel zien..Moet me nu in de douche gooien en in mijn kleren heisen. Wel heel leuk dat het zonneke schijnt, feeling good! Absolute stilte en alleen zijn zal hard voor me zijn maar het moet gewoon, er is geen weg naast, dat zegt iedereen. Zo veel te sneller dat ik weer mezelf ben zoveel te beter, ik wil zo de zomer niet meer in!!!!!! J. gaat een spreekbeurt geven over een cd en koos Horace Andy..great isn't it (ze wil ook mee naar de Reggae dit jaar..euh..tja..mss eventueel 1 dagje maar daar moet nog heel heel heel zwaar over nagedacht worden want vindt ze toch nog wel wat jong!!!).
Kon toch niet slapen,er spookte nog te veel door mijn hoofd, kaartje was niet klaar, terug uit mijn bedje gekomen..
R. dit moest nog even en dan sluit ik het af:
beste familie, Ikzelf momenteel vechtend tegen een zware depressie, begrijp maar al te goed, als niets er nog toe doet! Als je geen uitweg meer ziet, er enkel nog plaats is voor verdriet. Maar de R...Neen, dit had ik nooit gedacht! Wie had dit nou toch verwacht? Ik kende hem, niet zo lang, als goedhartig mens, die altijd klaar stond voor hulp, raad en daad goedlachs ook en steeds enorm dankbaar voor wat je zelf kon doen voor hem respectvol voor iedereen, trots pratend over zijn familie, daar kon je niet om heen! Een luisterend oor en altijd begripvol! R. spijtig genoeg kan ik niet bij je afscheid zijn, maar de herinnering zal blijven en weet dat een sigaretje roken in Hechtel, nooit nog hetzelfde zal zijn!
Steeds worden er sterren van de aarde weggeplukt en van het leven losgerukt niets kan echter zomaar verdwijnen sterren blijven altijd schijnen!
en nu sluit ik dit af en ga ik zelf verder vechten!!!!!
J.was ook superblij ivm de reis! Gelukkig !en zij had haar weekje (ski)vakantie al gekregen nu probeer ik me niet al te schuldig te voelen én niet alleen naar haar! Ik probeer de blijdschap een beetje vast te houden maar ook dat is moeilijk nu..dat zou het vroeger niet geweest zijn! Hebben ons gaan uitleven in de fitness! Goede training! Had ook nog ergo vandaag (mijn zwarte joggingbroek korter gemaakt naar een driekwart zodat ze nu toch op iets trekt en ik ze voor de sport in diest kan houden zonder dat ik mijn nieuwe jogging er voor mee moet nemen of daar moet laten! Had ook nog intiutief tekenen en ook dat doet altijd goed je gevoelens een keer los te laten op papier (mixed feelings vandaag dus!). Hadden ook nog zware psycho want zoals al aangehaald had ik het woord nu in de ganse groep en t was niet simpel alles te vertellen en met veel vallen en opstaan en ook veel huilen met als resultaat zeer zware hoofdpijn en vermoeidheid achteraf! De groep en ook de twee psychologen waren het eens en stelden duidelijk: nu eerst ik! Nu eerst aan mezelf denken en iedereen maar dan ook iedereen loslaten, de gedachten, het piekeren en de angsten proberen te stoppen, volledig focussen op andere zaken en dat is echt de bedoeling nu! Het moet!!!!! Toch maar naar ons pa gebeld daarstraks, moed bijeen gepakt en merkte dat ik er anders ook maar mee bleef zitten, zaken zijn uitgepraat! Lin belde vanavond : goed gesprek. Ook nog wat tv gekeken en vraag en antwoordspelleke gespeeld met J. die daar zelf mee kwam : leuk Onze caravan werd als 'slordig' bestempeld..tja..ach ok ik trok het me weer keihard aan maar we hebben gedaan wat we konden he, meer als ons best lukt toch niet en probeer het van me af te zetten. De punten zijn er nog niet maar gebuisd zal ze ook wel niet zijn. En ok het is ons ding niet laat het dan zo zijn, noch zij noch ik hebben ambities om architect of iets dergelijks te worden in ons leven. Het zou natuurlijk wel leuk zijn om er voor mezelf eens eindelijk achter te komen in wat ik wel goed ben: ik sportte al heel mijn leven,allerlei soorten maar geen enkele 'goed genoeg', ok ik schilder, teken af en toe of deed al iets met beeldhouwen maar niets is goed genoeg. Fotografie: leuk maar die paar wedstrijden die ik meedeed: niet goed genoeg! Ook in mijn job: net niet goed genoeg! Maar ik geef niet op en blijf zoeken, er moet toch iets zijn??!!!!! Nu nog heel even lezen en dan slapekes doen met mijne Remy hihi...
Bewogen dagje! Vanmorgen in volle spanning ivm de MNM kwis en yes yes toen kwam 'and the winner isssssssssssssssssss..." Yes yes, ik was uitzinning, ging uit mijn dak en iedereen met mij mee in de therapie, ik stond te shaken op mijn benen en wist niet waar ik het had van euforie: ik een reis gewonnen naar Egypte?!? Kon het amper geloven, niet te doen maar het komt wel op het goede moment en zal me zeker deugd doen: de rust, de ontspanning, de warmte want daar ga ik voor, nothing else! Voor mezelf!
Lang mocht deze blijdschap echter niet duren want toen kwam het nieuws over R. Jeetje wat een klap en plots werd lachen janken. Hij die wist wat ik doormaakte, hij die ook werd gepest daar in Hechtel altijd, hij die mij begreep als we samen een sigaretje gingen roken, hij die dikwijls met me zat te babbelen want de rest sprak toch niet met ons, hij die me sprak over ooit ook nog met een depressie te kampen te hebben gehad maar niets maar dan ook niets scheen uit dat hij er nu nog mee zat, uit niets bleek dat hij het nu zo moeilijk had. Alles leek in z'n omgeving wel ok te zijn, zijn familie, zijn kids die het goed deden, zijn nog pas geboekte vakantietrip, zijn zeer goede financiële situatie,niet zo heel lang meer te werken voor zijn pensioen, 55 was hij..Allemaal vragen naar het waarom !Of waarom sprak hij er toch niet over temeer dat ik er mijn mond wel over opendeed dat ik het zo moeilijk had soms? Sommige mensen reageren als zijnde egoïsme maar ik kan die man begrijpen, ik weet wat hij moet gevoeld hebben, ik weet hoe het soms voelt als je geen uitweg meer ziet,als alles je te veel wordt en je snakt naar rust. Hij is moedig geweest en het was zijn keuze maar toch komt het als een klap. Natuurlijk maak ik me boos op de kl...collega's en vraag ik me af of R.het beu was te worden uitgelachen? Ik vraag me ook of die kl.collega's uit H. morgen naar de gebedswake zouden durven gaan,puur omdat ze hun uren mogen inbrengen en terugnemen dan want iets anders als pure hypocritie zou je het anders niet kunnen noemen. Ik ben er boos om én verdrietig, het is gewoon oneerlijk, gewoon oneerlijk allemaal. In eerste instantie wou ik naar de (enige)dienst morgenavond maar zal het niet aankunnen vrees ik,niet nu. Ik neem afscheid op mijn manier, ik zal een mooi kaartje schrijven en versturen en proberen aan de momenten te denken dat er goed gelachen is...maar tis niet makkelijk.Echt niet makkelijk!
Paar keren wakker geworden vannacht maar niet opgestaan en blij dat wanneer ik op de klok keek ik nog uren had om verder te slapen. Om zeven toch maar uit het bedje gekropen. Ik ken het programma van vandaag niet helemaal van buiten maar weet zeker dat er terug psycho in zal zitten en het 'mijn beurt' zal zijn..ik zal me maar goed voorzien van enkele pakjes zakdoeken denk ik.Zware boterham en weeral zit ik met angst in mijn hoofd van 'hoe gaat de groep reageren? hoe gaan ze me verder zien? enz enz.. Maarrrr eerst is er misschien nog supernieuws wie weet
Voila, het zangconcert van J. op de muziekschool was mooi en zaaaaaaaaaaaaaalig om naar te luisteren! Tof gedaan! Net J. weggebracht en nu eerst familie, dan nog even bellen met An. Ondertussen heb ik hier een kaarsje aangestoken se en probeer me zo goed en zo kwaad als het kan te ontspannen (hoewel tussendoor toch nog moeilijke momenten!)
Deze namiddag toch niet helemaal mijn energie die ik had kunnen vasthouden maar heb toch nog wat gerommeld in mijn kleren en heb eten gemaakt voor ons voor vandaag alvast, voor J. voor morgen. Verder kwam de pedicure nog langs: dat deed goed! J. heeft leuke reggaetunes op mijn gsm gezet ook, ik wou ze al zolang! Seffens naar concert van de muziekschool, vanavond moet J. zingen maar eerst nog naar de dokter om mijn papieren voor t werk in orde te brengen (gans vergeten en ben daar al sinds 1/3 niet meer in orde)..tja wat deze toestanden toch allemaal met zich kunnen meebrengen he pfff hopelijk kan de dokter ze zo dadelijk tssdoor even invullen en kunnen ze op de post. Voor de rest van de avond nog geen idee :of dvd, of lezen, zeker meditatieoefening nog of hypnose of gewoon tv...
Goed opgestaan, zalig zonnetje, jeetje ik voel me eens lekker goed vandaag!!! Ontspannend, uitbundig het voelt heerlijk!Goh lang geleden maar toch is het zo en dat voelt super!! Ik vloog ook al in de dressing en, ook al is het moeilijk, heb er toch al wat uitgegooid! Een zalig (Ally)rokje gevonden maar ietsiepietsie te lang en ik moet accentueren wat ik heb : mijn benen! Dus inkorten die handel!!!! Nog een leuk overkleedje teruggevonden dat nu tot niets dient maar wel een leuk zomerkleedje zou kunnen zijn dus Lin I need your help want zo ver reikt mijn snit en naad nog niet ! Ik kan dus niet alles dumpen maar het gaat wel goed vooruit (hoop maar dat ik niet te veel spijt krijg bij een of andere volgende gelegenheid geen leuke feestoutfit meer te hebben want ik ga er serieus door) Ach ik hou toch enkele spullen die altijd nog als redmiddel zouden kunnen dienen. De caravan is helemaal klaar en kan morgen mee naar school! Finaly !ik kan de keukentafel terug zien staan hihi! Heb nog wat foto's ervan genomen ter herinnering (moest ie door elkaar zakken één van deze Ik vulde een preregistrationform in voor Rimini en nu maar hopen want een gratis trip naar mijn bella italia zou niet slecht voor me zijn, hoedanook pas in het najaar ! Ik vulde ook nog een wedstrijdformulier in voor een gratis fotoshoot, you never know, het zou goed doen aan mijn zelfvertrouwen! Nu verder met de dressing en J. helpen voor school!
Poes is thuis! Oef! Eindelijk! En neen, niet toen J. terug was of ik terug was maarrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr...de hele tijd al! Mademoiselle zat sinds gisterenavond opgesloten in de bureau...pffffff maar kom, goede afloop én weer ademen! De relaxatie ging daarom op en af maar niet alleen omwille van de kat maar je moet alle gedachten kunnen stil leggen en dat lukt niet altijd helemaal! Daarna een 'leer je jezelf en de andere beter kennen'-spel aan de hand van kaarten met vragen. Tja..daar kwam toch weer wat leerrijks uit: oa vergeet jezelf of anderen niet te complimenteren af en toe en nog andere interessante dingen! Tijdens de middag gaan koken, even geschrokken van een reactie van een andere vrouw daar die even naar me uithaalde maar ze had al vlug spijt en zag dat het mijn fout niet was. No problem dus! In de namiddag terug psycho, t was vandaag iets minder zwaar maar je haalt er toch altijd weer dingen uit ook, ik zou mijn notitieboekje moeten meenemen voor de volgende keer zodat ik toch wat aantekeningen kan maken voor mezelf want op die enkele uren wordt er toch veel gezegd wat ook ik 'kan meenemen'! Ik las nog even verder in mijn boek, dat weer een totaal andere wending kreeg. Echt benieuwd naar hoe het zal eindigen (das niet lang meer spijtig genoeg maar dan wordt het tijd om zelf te gaan schrijven, ik ga het toch proberen !). Daarna nog gesport, volleybal met z'n allen, niet helemaal mijn ding (nooit geweest), en ik merkte dat wanneer ik zelfs eens een bal niet had of een fout maakte zodat ons team geen punt toekwam ik wel kon janken, de tranen stonden in mijn ogen omdat..ik altijd zo wil voldoen!!!! Ik niet wil afgaan! Ook al zag ik dat de anderen toch ook wel 'fouten' maakten, had ik het er nog steeds moeilijk mee. Ik wil en zal ook dit wel in de groep gooien. Ik wil zo goed doen en niet afgaan voor mezelf maar op dat ook moment ook niet tov de rest van mijn team. Misschien dat wanneer ik er wat langer ben ik dit beter kan inzien, misschien als ik dit aankaart ik hopelijk wel begrip krijg of mensen die zeggen dat het allemaal niet 'perfect' hoeft te zijn. Een beetje ups en downs toch, aan de ene kant positive thinking en inzet, op andere momenten de moed die me in mijn schoenen zakt af en toe. Maar ik mag niet te veel willen zeker in één keer! Het zonnetje scheen toch al en dat deed ook goed. Ik liet me 'behandelen' bij Niki en daarna naar de fitness voor intensieve training. Toch weer heel moe nu en het is nog maar net voorbij negen uur. Maar in de groep zeggen ze dat dat normaal kan zijn bij depressie, normaal kan zijn wegens ganse dag inzet ginder, normaal kan zijn na zware psycho enzo. ik probeer het dus los te laten. Nu ga ik nog maar wat caravanmeubeltjes plakken zodat er morgen de laatste hand aan kan worden gelegd. Eigenlijk heeft J. niet zo heel veel gedaan maar ik krijg ze er niet toe bewogen om meer te doen. Ze vindt het ook gewoonweg niet eens leuk! Morgen ga ik proberen me nuttig te maken in de dressing. De moed, de intentie is er alvast al wel! Vandaag kwam er nog iemand in de groep die ik maandag nog niet zag, M. een vrouw iets jonger dan me die met goed nieuws kwam: ze had net een vakantie geboekt naar Sharm voor de paasvakantie. J. vraagt alle uren van de dag, elke dag dat ik ze zie of we wel naar Egypte gaan, of we nu kunnen boeken. Ze is zo ongeduldig, wil iets voor naar uit te kijken. Momenteel zet het druk op me, enorme druk. Ik probeerde al met haar te babbelen maar niets helpt. Ze is het dan ook niet gewoon dat er zolang niets geboekt is en ook ik niet!!! Hou ik dit wel vol denk ik dan bij mezelf. Tja, denken, piekeren..wanneer stopt het nu eens eindelijk alsjeblief? Ik wil zo graag vooruit en door met mijn leven, met echt te kunnen leven, om ook uit te kijken naar, te plannen, te genieten...Wanneer alsjeblief?
Gisteren vroeg naar bed, om zes uur wakker en genoten..genoten van het open raam en een hele grote prachtig heldere maan die pal naar binnen scheen,laag tegen de horizon staand met op de achtergrond een heel fluitconcert van enorm veel vogeltjes. Dit smaakt naar de lente Het voelde heerlijk, ontspannend, zalig... Maar..na tien minuten overviel me terug een vermoeidheid tot en met, enerzijds begrijp ik het niet goed want leek toch genoeg te hebben geslapen anderzijds dacht ik daar gisteren door de groep ook iets van te hebben opgevangen: depressie brengt die vermoeidheid mee? Als het dat is moet ik me niet verder ongerust maken! Die ongerustheid dan ook..pfff...omdat een van de kaartlegsters ooit zei dat ik moest oppassen voor het chronisch vermoeidheidssyndroom zit ik daar nu weer mee in mijn hoofd ook. Bang! Bang ook omdat ik mijn kat nog niet heb gezien, de hele nacht niet maar ook nu niet! Waar zit ze? Ik begrijp er niets van? Normaal zou ik ze toch deze ochtend hier verwacht hebben. Ik heb geroepen, een keer buiten geweest, nog eens geroepen maar ze reageert niet! Ik ben bang, heel bang! Mijn hart klopt in mijn keel weeral en dat is niet leuk. Kon ik maar eens één dag niet zo bang zijn of geen paniekaanval krijgen!!!!! Zo dadelijk begint de dag met relaxatie ik hoop maar dat Shiro terug is zodat ik me kan en leer ontspannen... Gisterenavond nog interessant programma gezien op één over Hare Krishna..neen niet dat ik me ga bekeren hoor, no way !!!!! Maar het was wel eens leuk binnenkijken in de groep en zien hoe het er daar allemaal aan toe gaat, zelfs J. kon het boeien omdat ze er al twee keer binnen was: een keer met sportkamp op bezoek, een keer met hare papa en friends op bezoek tijdens we Ardennen ook. Blijkbaar gaat dat tvprogramma volgende keer over het jodendom en die dingen boeien me wel eens om naar te kijken..Aan lezen kwam ik niet meer toe, misschien vandaag tussendoor eventjes nog. Vanmiddag is het mijn beurt om te koken. Vanavond het laatste van de caravan afwerken, naar Niki voor wenkbrauwen en benen en naar de fitness. Zwaar die gedachte want als je zo moe bent is de hele boterham niet evident maar ik laat me niet hangen! Ik zet door en door en door..maar ik hoop maar dat de poes zo dadelijk thuis komt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(ze wil ook mee naar de Reggae dit jaar..euh..tja..mss eventueel 1 dagje maar daar moet nog heel heel heel zwaar over nagedacht worden want vindt ze toch nog wel wat jong!!!).
