Na het ledigen van de wagen hebben we kennis gemaakt met
onze overbuurvrouw. Een knappe en vriendelijke dame, Lucia , een Italiaanse
Amerikaanse die gehuwd is met een Griek.
Dimi vertelde al dat ze op reis vertrokken naar Griekenland en had hij
voorgesteld om naar hun hondje ` Bella` te kijken. Bij deze was de toon gezet bij
onze ontmoeting dat Bella meer dan welkom is. En zo logeert Bella voor een 3
tal weken bij ons.
Dinsdag 24/07/2012 zijn we gaan zwemmen met Koen, Kjell en
Iris in hun community. Iedere wijk heeft zijn eigen community waar je kan
zwemmen, fietsen, basket spelen, ... . Wij moeten nog informeren hoe we bij ons
kunnen lid worden.
s `Avonds onze eerste warme maaltijd: aardapellen, kippefilet met appelmoes
voor de kindjes, wij salade. Het heeft gesmaakt maar ik kan jullie verzekeren
het is een zoektocht hoor.
Woensdag was Dimi thuis en wilden we de kinderen gaan
inschrijven in hun school, wat bleek ze moeten eerst ingschreven worden via een
internationale organisatie , dus weer extra administratie, hun geboortecertificaat
in het Engels! Waar gaan we dat nu weer halen, vrijdag eens tot bij die
organisatie rijden wie weet gaan we daar iets meer te weten komen.
Vandaag was een` off day`, Julie heeft last van haar maag en
diarree, een goed middagdutje doet wonderen. Ik heb geprobeerd om buiten te
liggen maar bij een 39 ° was dit maar van korte duur.
Dus werd het een middagdutje binnen. Nu
Bella bij ons verblijft moeten we naar buiten voor haar `toerke`.
Wie zich het best aanpast is Viktor, de buurjongens zijn langsgekomen om op de
Wii te spelen, hij praat daar Engels tegen en vraagt af en toe om een woord te
vertalen, hij doet het maar he! Ik ben echt fier op hem.
Wat mezelf betreft, heb ik het gevoel alsof we op vakantie zijn. Ik besef het nog niet zo goed, ik denk nog veel aan thuis. Ik denk ook
nog heel veel aan jullie daar.
Nu was het afwachten hoe de gasten gaan reageren op hun
nieuwe huis en zeker hun kamer! Dimitri heeft zijn uiterste best gedaan om
alles in orde te zetten, de bedden waren opgemaakt, het meeste lag al in de
kasten. De kinderen waren zeer positief en hadden ogen tekort om alles te
ontdekken.
Na een frisse douche werden we verwacht bij Koen en Iris om
te gaan eten. Voor aperitief een mojito! Dat was een goeie starter en daarne
een ` home made hamburger`.
De volgende ochtend waren we vroeg wakker , ale ik als
laatsteen was Julie al mee met haar
papa voor ontbijt, dat ging in de goede richting! Na het ontbijt gingen we
schoppen, eerst gerief voor in de badkamer, de kinderen mochten elk een
douchegordijn kiezen, wat genoten ze ervan om gerief te kiezen om elk hun eigen
badkamer op te fleuren. Daarna ging het richting Ikea , ja ja dat hebben ze
hier ook. Daar een boekenkast voor Viktor ` s strips en voor Julie een kastje
voor al haar persoonlijke spullen. Daarna ging het richting ` the Giant` een
groot warenhuis en mocht elk iets kiezen van koekjes en uiteraard nog andere
etenswaren.
Op zondag 22 juli 2012 was het zover, de Hugelierkes vertrokken
naar hun nieuwe (t) huis in de States!
Voor het zover was zijn er nog enkele afscheidsfeestjes aan
vooraf gegaan.
Eerst hadden we het afscheidsfeestje van de voetbal op zondag 29 januari 2012.
Dimitri ging niets vermoedend naar een babyborrel van mijn werk (weliswaar met veel
tegenzin want het was het wereldkampioenschap veldrijden). Tot zijn verbazing
stonden de spelers van Zwegem Sport hem op te wachten. Wat uiteraard een
geslaagd feest werd! Bij deze nog eens een dikke merci aan Lieven, Mario,
Pieter, Bjorn en al diegenen die eraan mee gewerkt hebben.
Nog geen week later gingen we met onze beste vrienden`zogezegd` gaan
uiteten. Maar zaterdag 4 februari was geen gewone rustige avond, het was een
avond vol verrassingen: ` A Surprise Party`, iedereen was er, familie,
vrienden, collega `s , ...
Bedankt aan iedereen die eraan meegewerkt heeft, ik had dit echt niet verwacht
en voor de 2 x op rij vloeiden er weer tranen. Zowel van blijdschap maar ook
van verdriet dat we jullie toch wel gaan missen.
Op 29 februari 2012 vertrok Dimitri voor de 1 e keer alleen
naar ons nieuw huis. Het was even wennen zonder vent in huis en eens de baas
mogen zijn. Uiteraard hebben we hem gemist.
Gelukkig hebben we hulp gekregen van mijn moeke , familie en vrienden ,nog eens
merci! Want alleen met 2 kinderen en nog eens full time gaan werken dat is niet
evident. Chapeau voor diegenen die er alle dagen alleen voor staan, ik heb
grote bewondering voor hen.
Dimi kwam na 12 weken eindelijk terug, een kleine 2 weken.
Amai die zijn voorbijgevlogen: de verhuis, enkele voorbereidingen voor ons
vertrek, nog eens salut gaan zeggen, ... Na 2 weken , snik snik mijn ventje
terug weg en nu nog een kleine 6 weken bij mijn moeke wonen, waarvoor een grote
dank!
Die 6 weken gingen rap waren ook zeer vermoeiend, nog eens
uitvoerig afscheid gaan nemen, zeker de laatste week was zwaar. Ook afscheid nemen van mijn werk en collega `s
was zwaar, alhoewel ik daar maar een kleine 2 jaar heb gewerkt, heb ik toch met
enkele een goeie band opgebouwd. Nog eens bedankt voor de leuke samenwerking.
Zondagochtend, 22 juli 2012 , de 1 e warme dag in Belgie na
lange tijd, zal een dag zijn die nog lang zal nazinderen. Afscheid nemen van je
dierbaren op de militaire luchthaven in Melsbroek, met het idee van hen een
lange tijd niet te zien is toch even slikken hoor. Het was emotioneel en zwaar.
Als je naar het vliegtuig stapt en je dochter weent en zegt `ik wil niet mee`
is potverdorie lastig! Ze zei een half uur niets en keek boos naar ons.
Gelukkig ontdooide ze rap en kwam haar humor weer naar boven.
Na een vlucht van meer dan 8 uur arriveerden we in de militaire luchthaven in
Andrews. Bleek dan nog eens dat we niet uit het vliegtuig mochten omdat de
president moest vertrekken. We werden direct geconfronteerd met het protocol
van Amerika!
Vandaag was het afscheidsfeest van Frans, de collega die in pensioen gaat en Dimi zal vervangen in maart. Tevens was dit ook een mooie afsluiter van ons bezoek. Alle collega's en hun vrouwen waren samen, dat is hier zo, de partners worden mee gevraagd bij een gelegenheid. Het was een gezellige bedoening! Niettemin zijn we zeer blij om terug naar huis te gaan, onze kindjes hebben we enorm gemist! Ook al weten we dat ze in goede handen zijn, toch is 14 dagen lang. Bij deze een dikke merci aan Moetje, Nessje, Tine, Steffie en Evelien voor de goede zorgen voor de kids. Wat ook wel leuk is maar na een tijdje tegenvalt is op hotel logeren. Het is wel leuk dat je kamer iedere dag gepoetst is, je bed zo keurig opgemaakt is en je telkens ontbijt krijgt in buffetvorm, toch kijk ik er al naar uit om een goeie 'stuute met choco' te eten met een tas 'goeie' melk! Morgen is onze vlucht om 16 u vanuit Washington en hopen veilig aan te komen om 9 u zondagochtend. Tevens wil ik iedereen ook bedanken die iets op de blog heeft geschreven, blijf zo verder doen ,dat is super om van hieruit jullie berichten te lezen, thanks!
PS Op de foto zie je mijn ventje, Robin, Olivier met zijn vrouw Tinne
Het is nu officieel, het contract voor het huis is getekend! We huren een huis in Amerika, wie had dat ooit gedacht? Voor diegene die op bezoek komen of eens willen kijken via google, hierbij het adres: 11409,Royal View Court, Nort Potomac at Maryland. We hebben vernomen dat onze buren, 3 kindjes hebben: 9; 11 en 13 jaar , dus dat komt ook al goed uit. We hebben ook gezien dat er in de buurt een paarden manege is, wat voor ons Julie super zal zijn. Viktor zal hier uiteraard "soccer" kunnen spelen. Blijkbaar is dat wel niet echt in competitie, niettemin zal hij nog andere sporten kunnen uitkiezen. De kinderen worden naar school gebracht van die typische Amerikaanse, gele autobussen. Het zal nog een hele opdracht zijn om alles in orde te brengen om naar hier te verhuizen. Dimitri zal op zijn eentje vanaf 1 maart naar hier komen, nu weet ik al dat hij goed zal opgevangen worden door zijn nieuwe collega's. Ergens in juli kom ik dan met Viktor en Julie achter, hopelijk zal mijn ventje dan alles in orde gebracht hebben, haha
Washington DC is amazing! Zondag zijn we Washington DC gaan verkennen, het is groot en mooi. We hebben niet alles kunnen doen, dat zal voor de volgende keer zijn. Wat hebben we gezien: The Old Post Office, The White House, Martin Lurther King, ... Het witte huis staat toch nog ver voor het publiek, je hebt wel zoiets van 'is het dat nu'? Maar toch is het overweldigend om daar te staan.
Brussel heeft het huis goedgekeurd, nog het contract tekenen en dan is het allemaal officieel aan het worden.
Uiteraard is dit met gemengde gevoelens, we gaan het hier ook goed en toch anders hebben en hopelijk terugkeren met een rijkere ervaring. Aan de andere kant laten we onze familie, vrienden en collega's achter. Maar we komen terug
De collega 's van Dimitri zijn zeer gastvrij, we hebben al iedere avond bij iemand mogen gaan eten. Het eten zelf valt hier ook goed mee, inderdaad er zijn heel veel hamburger en pizza zaken, maar je kan hier ook lekker en gezond eten. Gisteren zijn we in de ' Cheesecake Factory ' gaan eten. Daar heb ik scampi's met groenten en rijst gegeten, zeer lekker en daarna uiteraard een 'chocolat cheese cake' Jamie
De eerste week zit er bijna op, we hebben 7 huizen bezocht, wat op zich niet veel is maar er is weinig op de markt voor dit ogenblik.
Niettemin hebben we zeker iets gevonden, het eerste huis was direct een 'Wauw' gevoel, nu nog wachten op de goedkeuring van Brussel. Wanneer dit in orde is mag het contract getekend worden. Het huis bevindt zich in een pijpekop, wat zeer positief is. Julie wou een grote speelkamer en Viktor een tuin waar je rondom kan lopen. Beide zullen hun zin hebben, wat voor ons ook heel belangrijk was. In bijlage alvast een voorsmaakje
Reeds hebben we ook de school bezocht in de buurt. Ze waren zeer vriendelijk en behulpzaam. Voor Julie is het 1 minuut rijden en voor Viktor 10 minuten rijden. Ja, hier wordt alles met de auto gedaan en worden de afstanden gezegd hoe ver het is met de auto.
De eerste 2 dagen was het hier vooral typisch Belgisch weer, ik dacht het is niet waar. Maar gisteren en vandaag is er zon, hoor!
Iedere avond zijn we al mogen gaan eten bij de toekomstige collega's van Dimi. Ze zijn heel gastvrij en willen ons zoveel mogelijk helpen. We hebben al bubbels gedronken!!!
Reeds hebben we Dimitri 's werk bezocht, BMSO Belgian Military Supply Office .Eigenlijk is dat een bureau met een magazijn bij, maar vraag mij niet wat ze daar allemaal doen. Ik weet dat Dimi de aankoop zal doen.
Ja, we hebben al reeds gaan shoppen, een winkelcentrum groter dan Wijnegem! Ik kwam ogen tekort, al die winkels. We hebben al kerstpakjes mee, ik heb dit nog nooit zo vroeg gedaan in het jaar.
Ik hoop dat we positief nieuws krijgen in Brussel, dan kunnen we weer verder. Het is de bedoeling dat Dimi volgende week enkele dagen meewerkt met zijn collega's. Mijn taak zal zijn om meubelen en een auto te zoeken en uitkijken hoe we het hier ons zo aangenaam mogelijk kunnen maken.
Voor jullie is het bijna weekend en voor ons moet de dag nog beginnen.
Geniet van jullie weekend en tot binnekort.
PS Vanavond mag ik al naar een 'Slumberparties' only for the ladies!
Enkele weetjes:
- De Amerikanen zijn super vriendelijk, wanneer je mekaar tegenkomt is het van ' How are you doing'? Ook al heb je diene mens nog nooit gezien.
- In de hotels is het echt zo als in de films, de auto wordt voor je gebracht telkens je vertrekt.
- Je mag hier rechts en links inhalen en rijden met de ' go with the flow'
We zijn goed aangekomen, weliswaar met vertraging van een anderhalf uur in New York, maar dat neem je er dan bij. Tijdens de vlucht kregen we een drankje aangeboden van een Amerikaan voor zijn verjaardag, Dimi heeft geweigerd (van de zenuwen) ik kon dat uiteraard niet weigeren! Dus mijn eerste glas wijn was tussen New York en Washington.Toen we aankwamen mochten we direct bij Dimi's baas gaan eten en wat werd er direct aangeboden "een aperitief", voor Dimi een Amerikaans biertje en ik een witte wijn met hapjes en dan spaghetti. Dus we voelden ons direct thuis! Vandaag zijn we 3 huizen gaan bekijken, er zat al iets interresant tussen maar morgen gaan we er nog gaan bekijken. Het enige wat tot nu toe tegenvalt was het ontbijt deze morgen: harde pistolets, droge croissants , geen choco, wat wel positief was,is de klare koffie en de gebakken eitjes! Vandaag zijn we bij een toekomstige collega, ' den Patrice' een toffe kerel, hij heeft een Harley Davidson en ik mag al eens meegaan wat ik uiteraard zie zitten We hebben weer mogen aperitieven, een martini en daarna een ovenschotel gegeten, terwijl Dimi en ' den Patrice' zitten te tetteren ben ik aan het bloggen. Ik hoop van de volgende keer wat foto s op de blog te zetten. Vele groetjes vanuit Rockville MD
De meesten vragen zich terecht af ,maar waar is het juist in Amerika? Het is in Washington DC, we zullen wonen in de staat Maryland in het dorp/stad Rockville. Voor de nieuwsgierigen, er is dit weekend in het programma Vlaanderen Vakantieland, een reportage over Washington DC, meer bepaald Maryland. Nu verblijven we in Bethesda, hierbij een link met alvast een voorsmaakje ... http://www.bethesda.org/
We vertrekken vanuit Zaventem om 1045(Belgische tijd) u en komen toe om 13.20(Amerikaanse tijd) in New York. Van daaruit hebben we onze vlucht om 1529 u naar Washington en komen toe om 1709 u (Amerikaanse tijd) Terwijl jullie al liggen te knorren, gaan wij de avond tegemoet in Washington! Waar we blijkbaar opgewacht worden door een collega. Jihaa
Ook belangrijk, de temperaturen! (in Bethesda)
Five Day Forecast
Fri, Dec 2
Low 1°C/34°F High 13°C/56°F
Sat, Dec 3
Low 2°C/36°F High 9°C/49°F
Sun, Dec 4
Low 6°C/43°F High 12°C/54°F
Mon, Dec 5
Low 8°C/47°F High 15°C/59°F
Tue, Dec 6
Low 6°C/43°F High 13°C/56°F
Tot over enkele dagen vanuit Amerika, hopelijk lukt het daar ook!
Wat begon als een kleine verre droom, begint stilaan vorm te krijgen. We vertrekken volgende week naar Amerika voor de voorbereidingen. De streek gaan verkennen, een huis zoeken en een goeie school vinden en nog zoveel meer. Het is ook bang afwachten hoe de nieuwe collega's daar gaan reageren, ik hoop dan ook dat we snel aanvaard gaan worden. Eigenlijk zie ik er naar uit om de streek te gaan verkennen, maar het doet enorm raar om de kinderen hier te laten. Ik loop er al ambetant van en het is nog een week! Maar ik weet dat ze in goede handen zijn en goed gesoigneerd zullen worden,bij deze alvast bedankt voor diegene doe voor onze kroost gaan zorgen.
Dimi zei ooit eens: " Als ik voor mijn werk naar het buitenland kan gaan, dan is het Amerika!" Waarop vrouwlief zei: " Amai, dat zie ik wel zitten, tof!"
Zo is de bal beginnen rollen, uiteraard is het geen evidentie, maar we moeten dit meepikken en dit zien als een avontuur, hopelijk met een postieve ervaring. Het zal niet makkelijk zijn,ons familie en de vele vrienden en collega's die we achterlaten. Maar er zijn al veel manieren om contact blijven te houden, vandaar deze blog!
Via deze blog willen we jullie op de hoogte houden van ons avontuur en kunnen jullie ook via deze weg reageren.
Dit is alvast een voorproefje om te werken met deze blog
