Wat begon als een kleine verre droom, begint stilaan vorm te krijgen. We vertrekken volgende week naar Amerika voor de voorbereidingen. De streek gaan verkennen, een huis zoeken en een goeie school vinden en nog zoveel meer. Het is ook bang afwachten hoe de nieuwe collega's daar gaan reageren, ik hoop dan ook dat we snel aanvaard gaan worden. Eigenlijk zie ik er naar uit om de streek te gaan verkennen, maar het doet enorm raar om de kinderen hier te laten. Ik loop er al ambetant van en het is nog een week! Maar ik weet dat ze in goede handen zijn en goed gesoigneerd zullen worden,bij deze alvast bedankt voor diegene doe voor onze kroost gaan zorgen.
Dimi zei ooit eens: " Als ik voor mijn werk naar het buitenland kan gaan, dan is het Amerika!" Waarop vrouwlief zei: " Amai, dat zie ik wel zitten, tof!"
Zo is de bal beginnen rollen, uiteraard is het geen evidentie, maar we moeten dit meepikken en dit zien als een avontuur, hopelijk met een postieve ervaring. Het zal niet makkelijk zijn,ons familie en de vele vrienden en collega's die we achterlaten. Maar er zijn al veel manieren om contact blijven te houden, vandaar deze blog!
Via deze blog willen we jullie op de hoogte houden van ons avontuur en kunnen jullie ook via deze weg reageren.
Dit is alvast een voorproefje om te werken met deze blog
