Ik ben AngelWings, en gebruik soms ook wel de schuilnaam AngelWings.
Ik ben een vrouw en woon in Whatever (Nederland) en mijn beroep is Freelance.
Ik ben geboren op 12/04/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Webdesign, dichten, schrijven, digitale bewerkingen.
Welkom op mijn weblog
Als je iets wilt meenemen dat mag, wil je deze blog dan linken aub?
~*~ Zelf ben ik een 'bezige bij' inzake, Fotobewerkingen, Websites maken, Schrijven en Dichten, Avatars, Clubsets & vooral veel Glitters!
Grtz AngelWings
{TITEL_VRIJE_ZONE}
Wingzie
22-06-2009
DROMEN.
DROMEN.
ONBEWUSTE ANGSTEN EN VERLANGENS.
Iedereen droomt iedere nacht vijf keer. Sinds Freud weten we dat dromen ons via de gezonde slaap helpen bij het verwerken van onze ervaringen en allerlei informatie over onbewuste angsten en verlangens bevatten. Maar occultisten gaan verder. Zij zeggen dat ons bewustzijn in de slaap het lichaam verlaat om in een eigen, voor mensenogen onzichtbaar lichaam op reis te gaan en dat dromen niets anders zijn dan een vertaling in beelden van wat je in die andere sferen hebt meegemaakt. Hoe dan ook: dromen maken altijd dingen duidelijk waar je overdag niet altijd aandacht voor hebt. Via zelfhypnose (Vanavond wil ik mijn dromen onthouden en dat dan minstens een week lang tegen jezelf zeggen) kun je vrij gemakkelijk leren je dromen te onthouden. Als je ze bijhoudt in een dromenboek, kom je na verloop van tijd bijzonder veel over jezelf, je angsten en verlangens aan de weet.
Man verkiest gemiddeld vrouwenlichaam boven fotomodel
Man verkiest gemiddeld vrouwenlichaam boven fotomodel Uitgegeven: 12 juni 2009 13:31 Laatst gewijzigd: 12 juni 2009 14:31
AMSTERDAM - Mannen kijken liever naar een vrouwenlichaam met gemiddelde afmetingen, dan naar veel slankere lichamen van fotomodellen. Dat hebben wetenschappers uit Australië aangetoond.
Bij een experiment aan de universiteit van New South Wales in Sydney moesten honderd mannen de contouren van vrouwenlichamen beoordelen. De lichaamsvormen waren overgetekend van foto's.
Een gedeelte van de torso's was afkomstig van willekeurige vrouwen tussen de 25 en 45 jaar uit Australië. De andere lichaamscontouren kwamen uit de Playboy.
Uit het onderzoek bleek dat mannen een voorkeur hadden voor de lichaamsvormen van de ' gewone' vrouwen en niet voor de fotomodellen.
Taille-heup
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Behavioral Ecology.
Het liefste keken de proefpersonen naar lichamen met een taille-heup verhouding van 0,7. Maar alleen als de vrouw verder gemiddelde afmetingen had en niet overdreven slank was.
Aantrekkelijk
"Veel mensen geloven dat je aantrekkelijk bent als je maar een bepaalde taille-heup verhouding hebt, ongeacht de verdere afmetingen van je lichaam", aldus hoofdonderzoeker Rob Brooks in het Britse tijdschrift New Scientist. "Ons onderzoek bewijst het tegendeel."
De Romeinen namen geen risico's. Voor ze een zware veldslag aanvatten of de knoop van een lastige politieke beslissing doorhakten raadpleegden zij een korps van 'augures', een kruising tussen priesters en waarzeggers die de vogelwichelarij bedreven.
Hoe de 'augures' tot hun voorspellingen kwamen gaven zij wijselijk niet prijs, maar zij interpreteerden als aloude sjamanen de vliegpatronen, aantallen, vliegrichting en kreten van overvliegende vogels. Vogels die hoog of laag, links of rechts en voor of achter hun observatiepost, hun 'templum' (waar het woord tempel van is afgeleid!) doorkwamen, kregen aparte betekenissen. De augures hadden naar het schijnt een boontje voor kraaiachtigen, arenden en spechten.
Vandaag kunnen wij deze vorm van astrologie met vogels belachelijk vinden, maar de 'auspicia ex avibus' (voortekens door vogels) die de augures bij hun gehoor op de mouw spelden werden in de antieke oudheid bloedserieus opgevat. Ook de Grieken, Etrusken of Kelten vonden vogelwichelarij een gewichtige zaak (voor meer: lees 'Op vleugels van de ziel' van Ton Lemaire).
Tegenwoordig, in deze schijnbaar meer doorgestudeerde tijden, maken wij een nieuwe verschijningsvorm van de 'augur' of vogelwichelaar mee: de klimaatwichelaars. Overal zoeken ze onder de wilde fauna en flora naar 'voortekenen' die zouden kunnen aantonen dat er met 'het klimaat' iets levensbedreigend aan de hand is. Hun veld van eer is de maatschappelijke beroering rond de 'klimaatopwarming' ('83 procent is bezorgd om het klimaat', De Standaard 1 februari 2007) waar onderhand geen krant of (pulp)blad nog aan voorbij durft te gaan. Koppen als 'De wereld is om zeep' (commentaarstuk De Morgen 3 februari 2007), 'De toekomst oogt vooral dramatisch' (zelfde krant, 7 april 2007) of de 'Zondvloed komt snel dichterbij' (Het Nieuwsblad 21 februari 2007) steken aan als sirenenzang.
Velen hebben deze kwetsbare flank van de media ontdekt en schamen zich niet om ze ongeremd te mis/gebruiken, inclusief politici, natuurbeschermers, wetenschappers en lobbyisten ('Bedrijfsleven omarmt klimaat straks jubelend', De Telegraaf 3 februari 2007). Bekende burgers moeten al of niet met rode konen hun desastreuze 'ecologische voetafdruk' opbiechten, van iedere meikever die het waagt begin april uit te vliegen wordt de CO²-uitstoot gemeten en Maartse viooltjes die drie weken 'te vroeg' in bloei schieten worden bibberend geïnterpreteerd als verkiezingsdrukwerk voor Groen!.
Het gekke is dat zelfs bladen waar men het niet van verwacht, als bekeerde en belerende gelovigen de klimaathype aanwakkeren. Met 'S.O.S. Temperatuur' begon het weekblad Humo op 30 april (jaargang 2007, nr. 18) een mini-reeks over 'de opwarming van de aarde'. Het eerste verhaal presenteerde zich als een 'ABC van de klimaatopwarming'. Het opende met een samenzweerderig statement: "Krijgt u ook zo de kriebels van klimaatvoorspellers? Dat voorspelt maar raak, en verzuipen we niet in 2050, dan is het wel in 2100. Laten we ons eens beperken tot de toestand in eigen land, nú." Kortom, Humo ging zijn lezers geen katten in zakken verkopen, geen bij het haar getrokken lange termijnvoorspellingen opdissen. Na lectuur van het stuk dat als titel '"Dit, kinderen, is de februarikever. Voorheen bekend als de meikever"' meekreeg, kon men slechts noteren: 'Dit, kinderen, wordt een klassiek schoolvoorbeeld van hoe men mensen angst aannaait.' Ratelslangen, zwarte weduwes, vraatzuchtige termieten, plaagmieren, mislukte oogsten, enge ziektes,
natuurrampen, ze werden allemaal in linie gezet om het op kooktemperatuur gebrachte doembeeld te versterken. Dit was stofblikjournalistiek, een samenraapsel van items waarvan op zijn minst de helft gratuit en aanvechtbaar waren. De meeste aangesneden onderwerpen werden éénzijdig geduid, niét genuanceerd en hadden vaak totaal niks met klimaatinvloeden te maken.
Een aantal zaken waren zo flagrant onjuist of lichtjes demagogisch dat ik verwachtte dat in de weken erna de rubriek lezersbrieven een en ander ging rechtzetten. Zelfs dat viel tegen, ook al bevatte het stuk tal van feitelijke onjuistheden.
Het zou mij te ver voeren om bij alle items uit dit 'alfabet' kanttekeningen of correcties te plaatsen. Alvast de Drijvende huizen, het Everzwijn (zie aparte bijdrage deze site), de Garnaal, de Halsbandparkiet, de Inktvis, de door teken overgebrachte ziekte van Lyme (in 1975 genoemd naar een stadje in de Amerikaanse staat Connecticut), de Mieren, de Ratelslang of de Zwarte weduwe uit dit alfabet hadden zo goed als niks met klimatologie te maken en zo goed als alles met de gevolgen/uitwassen van overbevissing, internationale (dieren)handel, woningnood, verstedelijking (wat automatisch een 'warmer' microklimaat oplevert) of ecologische ontwikkelingen die los van het klimaat stonden.
Er lijkt echter geen kruid meer gewassen tegen de moderne augures die allerlei 'voortekenen' aan een ommezwaai van het klimaat toeschrijven. Een persbericht van Natuurpunt trachtte zelfs de doorkomst midden mei 2007 van opvallend veel witvleugelsterns (een zeldzame moerasstern met als bolwerk Wit-Rusland) af te schilderen 'als een perfect voorbeeld van de ongewone dingen die ons te wachten staan'. Noch het natuurbehoud noch de media en het publiek zijn bij dit soort garengespin gebaat.
Dat zich in de natuur drastische omwentelingen kunnen voordoen zal geen zinnig mens bestrijden. In het klimaatsysteem zit kennelijk een drempelwaarde die bij overschrijding de boel hard van richting kan doen veranderen. Bij de overgang van de laatste ijstijd naar de huidige warme periode steeg de gemiddelde temperatuur - onder meer op Groenland - binnen de vijftig jaar met zo'n 7 graden! Maar wanneer men alle huidige veranderingen reflexmatig in een paniekerig klimaatdaglicht wil stellen wordt elke kritische zin verlaten (zie ook de bijdrage 'Iconografie van de eekhoorn' hogerop).
Met de maatstaven die vandaag worden gehanteerd had men destijds net zo goed de invasies van het steppehoen (1863-'64 en 1888-'89), de spontane kolonisatie van Europa door de Turkse tortel (1950-1960), de opbloei van de ortolaan rond 1950 (intussen als broedvogel uit Nederland en België verdwenen) of de voorspoed van de Europese kanarie rond 1975 (startte voor 1850 met zijn noordoostelijke expansie) aan een opwarmend aardklimaat kunnen toeschrijven. Om nog te zwijgen over de 'exoten' die door menselijk handelen in West-Europa verzeilden, zoals het konijn, de Chinese wolhandkrab, de faroamier en tal van zeeorganismen, zoetwatervissen, bomen en planten.
De 'exotische' halsbandparkiet (de H in Humo) leeft deels aan de voet van de Himalaya waar hij op temperaturen als in Europa is berekend. Dat hij na zijn opzettelijke vrijlatingen in Brusselse of Amsterdamse parken zijn draai vond (ook in India werd hij een succesvolle stadsvogel) mag dus niet verbazen (een prestatie waar duizenden ontsnapte kanaries of grasparkieten nooit in geslaagd zijn). Vondsten van meikevers (de M in het Humo-alfabet) in december of januari (terug te vinden in ieder krantenarchief) zijn waarschijnlijk een fenomeen van eeuwen.
Uitgerekend hier knijpt de schoen. Een vak als ecologische geschiedenis of historiek van wilde planten of dierenpopulaties is altijd stiefmoederlijk behandeld, wordt veel te weinig gedoceerd. In deze tijden van klimaathysterie wordt dit cash betaald. Heel wat uitspraken, ook van vakbiologen of professionele natuurbeschermers, komen neer op onzorgvuldig giswerk. Verwonderen hoeft dit niet want van de fauna en flora van vóór 1950 zijn meestal slechts anekdotische waarnemingen beschikbaar, waardoor lange-termijntrends ontbreken. Het systematische veld- en inventarisatiewerk op grote schaal kwam pas in het laatste kwart van de vorige eeuw van de grond. De kans dat er sinds 1830 nóg meimaanden zijn geweest waarbij honderden witvleugelsterns door de Lage Landen passeerden is zéér reëel want het aantal veldwaarnemers lag toen bedroevend laag en niet alles wat 'speciaal' was werd toen door jagers herkend en met een geweerschot 'verzameld'. Dat vernauwt de speelruimte om de waarnemingen of subtiele trends sinds 1980 in een breed tijdskader te interpreteren. Dan nog lijkt het voor sommigen erg moeilijk om zich met betrekking tot de meest recente gegevens aan de feiten te houden. Dat een niet in natuurhistorie onderlegd journalist bereid is om van zijn gesprekspartners veel te slikken en/of ingewikkelde zaken gekleurd of verkeerd weer te geven, mag dus niet verbazen.
In het Humo-ABC werd bij de letter C de Culicoides dewulfi opgediend, 'een piepklein mugje' dat verantwoordelijk werd gesteld voor de plotse verspreiding van blauwtong - een zuiderse veeziekte - in West-Europa. De zegsvrouw van Humo, een dame van de Boerenbond, mocht kwijt dat 'zelfs de allergrootste expert twaalf maanden geleden nog met de hand op het hart verzekerd had dat zo'n tropische soort hier nooit zou kunnen gedijen'. Een medewerker van het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen had de euvele moed om te signaleren (in Humo 8 mei 2007) dat dit insect, een 'knijt' (Nederland en België tellen ruim 100 soorten knijten), reeds in 1936 'in België werd gevangen en beschreven' en hier 'dus altijd al geweest' is.
Voor de B van haar alfabet selecteerde het televisieblad de bonte vliegenvanger (Ficedula hypoleuca) met de droeve boodschap: "Tot eind jaren tachtig liep het aantal bonte vliegenvangers in Vlaanderen in de duizenden, vorig jaar werden er nog maar 600 à 1.000 broedparen geteld." Eén dubbel check op bladzijde 376 van de 'Atlas van de Vlaamse Broedvogels 2000- 2002' had de journalist het volgende kunnen leren: "In Vlaanderen werd de soort vóór 1980 slechts sporadisch broedend aangetroffen. De echte opmars van de soort begon in 1980 toen 36
Is de bonte vliegenvanger de kluts kwijt?
broedparen werden geteld, vooral in de Kempense bossen." Rond 2002 werd de Vlaamse, nog steeds in de Kempen geconcentreerde broedpopulatie op maximaal 1.000 paren geraamd. Hoezo afname? De enige Belgische regio waar de bonte vliegenvanger reeds in de negentiende eeuw (schaars) nestelde was de Ardennen. Pas toen vogelbeschermers het Waalse bos met nestkastjes bemeubelden (speciale actie eind jaren zestig vorige eeuw) nam dit holenbroedertje toe tot vele honderden paren. In Nederland met 14.000 à 18.000 paren waren de landelijke trends sinds 1980 noch positief noch negatief. Voor heel Europa (Rusland niet eens meegerekend) wordt het aantal broedende bonte vliegenvangers op ongeveer 5 miljoen paren geschat.
Van deze bonte vliegenvanger - een Afrikatrekker waarvan de bulk in Scandinavië en ten oosten van de Benelux nestelt - mocht de voorzitter van de Vlaamse Vogelbescherming ongefilterd beweren dat hij half mei 2007 'de kluts kwijt' was. Reden: te laat uit Afrika teruggekeerd om van het rupsenaanbod te profiteren. Dat was 'door wetenschappers onderzocht': "Het staat vast: deze soort komt door de opwarming in de verdrukking." De voorzitter verwees allicht naar een anno 2001 in Nature verschenen artikel. Hetzelfde wordt intussen beweerd voor tal van andere trekvogels én voor standvogels als de kool- en de pimpelmees, met kopjes als 'Trekvogels missen rups' en 'Jonge vogels missen rupsenpiek'. De lezers krijgen dit voorgeschoteld als een nakend
cataclysme zoals er ten tijde van de zure regenhype ook de revue zijn gepasseerd. Toen hadden gelijkaardige Nederlandse wetenschappers uitgevogeld dat zwarte sternen en mezen door kalkgebrek geen duurzame eieren meer konden leggen. En geen eieren betekende na luttele tijd geen vogels meer. Een 'ontdekking' die met het verstrijken van de jaren richting Fabeltjesland is opgeschoven, een weg die het vogels-missen-rupsen-verhaal bijna zeker ook zal inslaan. Soorten als bonte vliegenvanger of koolmees met enorm uitgestrekte leefarealen, morfologische variatie binnen de populaties, een ruime keuze aan lievelingsbiotoop (bossen, tuinen), een breed voedselpalet en navenant miljoenen broedparen zijn in de regel gebufferd om met veranderingen om te gaan. Hun nakende ondergang voorspiegelen is op zijn zachtst gezegd voorbarig.
De P van het Humo-alfabet werd voorbehouden aan de pad (Bufo bufo). De conservator van een van de oudste Natuurpunt-reservaten in Vlaanderen, de Snepkensvijver bij Lichtaart, werd als volgt geciteerd: "Normaal is de paddentrek in april of in mei. Nu al begin februari. De laatste jaren zien we het tijdstip telkens met een week of wat vervroegen. Waar gaat dit eindigen?" Een medewerker van het INBO (Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek) signeerde het eindvonnis: "De pad heeft last van én een wereldwijd virus én de opwarming. Het arme dier komt gewoon niet meer aan een fatsoenlijke winterslaap toe. Een pad die zo vroeg op het seizoen aan het paren gaat, is doodvermoeid en dus verzwakt. Deze soort krijgt het héél lastig." Ook deze man/bioloog was kennelijk reeds zéér zwaar verzwakt toen hij deze uitspraken deed. Zijn voorspelling krijgt het héél lastig.
De pad is een veteraan van menige klimaat(om)slag en een van de succesvolste en meest verspreide Europese amfibieën. Alleen waar het te koud (hoogste noorden Scandinavië) of te warm en droog is (Spanje en Italië) geeft de pad niet thuis. In de Alpen leven ze tot 2200 meter . In de Benelux is deze overwegend nachtactieve soort nog steeds een algemene verschijning. Als koudbloedige wezens zijn ze het actiefst bij temperaturen tussen 7 en 21 graden.
"Lang heeft men gedacht dat padden tijdens de overwintering onder de grond kruipen, daar onbeweeglijk blijven zitten en dan op een bepaald moment in het voorjaar weer naar boven komen. Niets is minder waar." Het citaat is afkomstig uit het boek 'Dierenlevens' (zie deze site rubriek Boeken) waarin de Nederlandse specialist Jan van Gelder het leven van de pad in detail uit de doeken deed.
Om niet te bevriezen gingen zijn van zenders voorziene padden rond eind november ondergronds. In het bos met zijn vochtige humus was dat meestal tot op 30 cm , in de meer temperatuurgevoelige zandgrond van de open hei groeven zij zich tot ongeveer 80 cm in, bij dit 'diepste' cijfer waarschijnlijk via een bestaande konijnenpijp. Naar gelang de winterkou kropen de padden iets naar boven of naar onder. Hun lichaamstemperatuur schommelde van 0,6° C (een exemplaar dat te dicht bij de vorstgrens zat) tot 4° C.
De pad: een klimaatveteraan
Wanneer het weer het toelaat verlaten de eerste padden in februari hun ondergrondse schuilplaatsen. De bulk van de paddentrek (naar hun paaiplaatsen) gebeurt bijna uitsluitend tijdens optimale nachten bij 7 à 10° C en regenweer; meestal in maart met uitlopers tot midden april. In mei, zoals geponeerd door Humo, heeft vermoedelijk nooit significante paddentrek (heentrek richting poel) plaatsgevonden. Ook de afgekondigde gemiddelde jaarlijkse vervroeging van de paddentrek met telkens 'een week of wat' is allicht een door klimatitis ingegeven opportunistische aanname. De uitzonderlijk warme winter en lente van 2007 zorgden inderdaad voor erg vroeg (vaak in januari) actief geworden padden die reeds in februari ten volle hun marsbevel opvolgden (koppen: 'Paddentrek twee maanden te vroeg', 'Padden gaan te vroeg op zoek naar poelen'), waardoor verschillende paddenoverzetacties die pas rond 15 februari begonnen een deel van de diertjes miste. Anderzijds was nog maar één jaar daarvoor de maartmaand zo koud dat een krant op 16 maart 2006 de kop 'Padden laten het afweten' liet afdrukken.
De grillen van het (paddentrek)weer zorgden al vaker voor onstandvastige krantenkoppen, van 'Padden vroeg begonnen' (25 februari 1995) en 'Trek van padden begint één maand te vroeg' (9 februari 2001) tot 'Padden slapen nog, begeleiders wachten' (16 februari 1998), 'Padden stellen trek uit' (16 maart 1998) en 'Vrijwilligers speuren tevergeefs naar smoorverliefde padden' (8 maart 1999).
Een statistische doorlichting van alle na 1985 door vrijwillige paddenvangers of -rapers geredde padden moet de komende jaren aangeven of en hoe de paddentrek kan zijn gewijzigd. Gezien het jaarrond wisselvallige activiteitsverloop van de pad - bij te koud, te warm of te droog weer kruipen padden altijd zo'n 10 cm onder de grond - kan hun voorjaarscyclus zeker vervroegen, mede doordat zij geen zuivere winterslaap houden. Padden die onder kunstmatige omstandigheden een hele winter lang in het donker bij 5° C werden gehouden, vertoonden vanaf maart de grootste onrust en trekdrang. Het is zeer waarschijnlijk dat zij deze inwendige klok bij uitblijvende strenge winters kunnen/gaan vervroegen. Een 'ramp' hoeft dit niet aan te kondigen, gelet op de nu reeds bestaande verschillen tussen de paddenpopulaties: padden uit noordelijke of meer zuidelijke streken of padden die hetzij op grote hoogte hetzij in het laagland leven. De flexibele padden hebben dus redelijk wat pijlen op hun boog, zitten niet om een evolutie meer of minder verlegen. Allicht floten ze als eerste de onheilsprofeten naar huis.
De voorbije vijftig jaar beleefde de West-Europese fauna en flora frappante ontwikkelingen. Daarbij speelde de mens een notoire rol. Over de invloed van het klimaat bestaat in de regel onenigheid omdat de overbevissing, de landbouwrevolutie en de voortschrijdende verstedelijking het (hoofd)aandeel van deze of gene factor kunnen verdoezelen. Zo zijn zelfs warmteminnende vogels uit België verdwenen. De roodkopklauwier was rond 1850 nog een zeer vertrouwde broedvogel maar plooide naar het zuiden terug. Er was het komen en gaan van de cirlgors (rond 1940) of de hop die omtrent 1950 een beste tijd beleefde maar daarna als broedvogel de rol loste. Het recentste 'slachtoffer' lijkt de kuifleeuwerik, waarvan allicht geen 50 paren (enkel aan de kust) meer over zijn. In Nederland tuimelde deze soort van enkele duizenden paren rond 1975 naar minder dan 100 een kwarteeuw later.
Vrij betrouwbare aanwijzingen voor de effecten van verschuivende temperatuurzones zijn het plankton in de Noordzee (sinds 1931 goed bemonsterd) of (in mindere mate) de korstmossen op stenen en bomen omdat ze beide op een groeiend aandeel warmtegebonden soorten wijzen.
Van de indicatoren uit andere groepen citeerde Humo enkel de vuurlibel (als één van de circa tien zuidelijke libellensoorten die vanuit Frankrijk lijken op te rukken) en de sardienen in de Waddenzee, al dient gezegd dat sardienen tijdens hete zomers altijd tot in de zuidelijke Noordzee doordrongen; het Engelse Cornwall hield aan de overvloedige sardienenvangst zelfs een visserijmuseum over!
Spinnen die kennelijk recent van een klimaatverwarming profiteren (waarbij het wegvallen van lange strenge winterperiodes voor alle soorten cruciaal blijkt) zijn waarschijnlijk de tijgerspin en het zuiders dubbelkopje. Maar de opmars van spectaculaire 'zuiderse' vogels als de grote en de kleine zilverreiger wijst bovenal op een spontane retour nadat deze witte reigers enkele eeuwen geleden door jacht en moerasverlies uit de Lage Landen waren verdreven. De opwarming en haar gevolgen voor plant en dier mogen stilaan reëel lijken, bij voorspellingen blijft men best uit de buurt van angsthazerij en sensatie. Hopelijk ligt de bonte paddenvanger weldra op apegapen. Ave pia anima!
Volgens Plato was de oude hoofdstad van Atlantis een streng geometrisch uitgebouwd systeem van concentrische cirkels met om beurten een ommuurd eiland en een kanaal, met een totale doorsnede van 22,5 km. Op het cirkelvormige centrale eiland waren er sportterreinen, het koninklijk paleis en een tempel, toegewijd aan de zeegod Poseidon, beschermeling van de stad. Het hoofdeiland werd helemaal ingesloten door een cirkelvormig 183 meter breed kanaal. Daarrond was opnieuw een ringvormig eiland, 365 meter breed, met een paardenrenbaan, een kazerne en een grote binnenhaven. Het was gescheiden door een even breed kanaal van de derde buitenste landring. Aan één kant liep een kanaal rechtstreeks van de zee doorheen dit geometrische complex tot een binnenhaven in het centrum. Volgens de beschrijving van Plato moet Atlantis er in werkelijkheid ongeveer hebben uitgezien zoals op het hier afgebeelde grondplan en de beeldreconstructie.
Tal van archeologen situeren het vergane Atlantis in de Middellandse Zee:
Rond het eiland Malta, waarvan de rotsstructuren 9.000 jaar ouder zijn dan tot nu toe werd gedacht. Vooral het Griekse eiland Santorini (Thera), in de Egeïsche Zee, is een grote favoriet. Het zou alles zijn wat daar overblijft van de Minoïsche beschaving, waarvan het centrum was gelegen op Kreta, 80 km zuidwaarts. Omstreeks 1.500 voor Christus werd Santorini getroffen door een gigantische vulkaanuitbarsting en grotendeels verzwolgen door de zee. Tijdens recente opgravingen zijn resten aangetroffen van een rijke cultuur uit het bronstijdperk. Ook voorwerpen die verband houden met een stierencultus die, volgens Plato, ook bestond in Atlantis. Maar Plato dateert de ondergang van Atlantis rond 9.500 voor Christus, voorbij "de zuilen van Hercules" (de straat van Gibraltar").
Aan de andere kant van de Oceaan, in de buurt van het eiland Bimini, in de Bahama's, zijn in 1968 door duikers onderwaterconstructies ontdekt, die misschien ook resten zijn van het oude Atlantis.
De bekendste voorstander van Atlantis op de bodem van de Atlantische Oceaan is de Amerikaanse geleerde en politicus Ignatius Donnelly. In zijn internationale bestseller "Atlantis: The Antedilivian World" (1882) stelt hij vast dat er opvallende overeenkomsten zijn in de mythologie, astrologische opvattingen, hiërogliefen en bouwtrant .
Kortom, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan bestond ooit een gemeenschappelijke oeroude cultuur (het Egypte van voor de farao's, en het Pre-Columbiaanse Amerika (Inca's en Azteken), die aan de oorsprong lag van het Bronstijdperk. Voor Donnelly hadden paleontologen en biologen, waaronder Charles Darwin, ook al ontdekt dat er gelijkenis bestaat tussen fossielen, gevonden in Afrika én in Zuidelijk Amerika. Dat veronderstelt dat er ooit landbruggen zijn geweest tussen beide continenten, die spoorloos weggezonken zijn. Maar moderne oceanografen hebben de hele Atlantische Oceaan in kaart gebracht en tot nu toe géén resten van een verloren continent gevonden !
Al tientallen jaren is algemeen de theorie aanvaard van de zogeheten platentektoniek, dat wil zeggen dat de continenten tijdens de voorbije 150 miljoen jaren langzaam uit elkaar zijn geschoven. Maar volgens Hapgood is er méér aan de hand.
Zo'n 55.000 jaar geleden lag de Noordpool nog dicht bij Europa en zwiepte dan plotseling naar de Hudson-Baai in Canada.
Maar waardoor ontstaat er zo'n verschuiving? In een brief aan Hapgood schreef de wereldberoemde astronoomfysicus Albert Einstein in 1953: " Ik vind uw theorie zeer indrukwekkend en heb de indruk dat ze juist is. Men kan er nauwelijks aantwijfelen dat er herhaaldelijk en in korte tijd grote verschuivingen van de aardkorst hebben plaats gevonden".
Deze reusachtige klimaatsverandering verklaart waarom een enorm aantal warmbloedige zoogdieren, die toen leefden in een gematigd warm of (sub)tropisch klimaat, omkwamen. Zo zijn er in de bevroren aarde van Alaska overblijfselen ontdekt van allerlei exotische dieren zoals tijgers, kamelen, olifanten, neushoorns en leeuwen. In Siberië, in het Noorden van Rusland, zijn diepgevroren mammoeten teruggevonden, die nog onverteerde etensresten in hun maag hadden. Dat wijst erop dat deze dieren zo'n 12.000 jaar geleden verrast werden door een wereldramp, een snelle overgang van een warm naar een zeer koud klimaat.
Een stille getuige van de wereldcatastrofe rond 10.500 voor Christus is de Sfinx, de massieve uit de rots gehouwen leeuw met mensenhoofd op de vlakte van Gizeh, in Egypte. Volgens de baanbrekende Franse geleerde R. A. Schaller de Lubicz dateert de Sfinx niet uit de tijd van de 4de dynastie (2.500 voor Christus), zoals algemeen werd aangenomen door de Egyptologen, maar is hij het overblijfsel van een oude grote beschaving, die al duizenden jaren voor de tijd van de farao's bestond. De Amerikaanse archeoloog John West ontdekte dat de Sfinx niet alleen horizontaal is verweerd door het woestijnzand en stormen. Het kalkstenen bouwwerk vertoont rondom rond diepe verticale groeven door erosie. Die kan alleen maar zijn veroorzaakt door grote hoeveelheden neer-vallend water, regen dus.
Wanneer? Zeker niet in de tijd van de farao's, want dan was Egypte al een bar subtropisch woestijngebied, waar het nauwelijks regent. Volgens John West is de Sfinx gebouwd aan het einde van de ijstijd, toen Egypte nog een vruchtbare groene savanne was, waar het geregeld stortregende zoals in de tropen. Gebouwd door overlevenden van Atlantis? Maar hoe komt de Sfinx dan aan het hoof van een farao? Van boven af kan men goed zien dat het kleine hoofd helemaal niet in verhouding staat tot het langgerekte leeuwenlichaam. Het lijkt er sterk op dat het huidige hoofd later opnieuw is uitgehakt. Volgens John West was de Sfinx oorspronkelijk één reusachtige leeuw, uitgehouwen door een onbekende beschaving. Later, aan het einde van de ijstijd tussen 13.000 en 10.500 jaar voor Christus, sloeg het klimaat om. Het was een periode van eeuwenlang overvloedige regenval, waardoor de leeuw verticaal erodeerde. Duizenden jaren later pas zouden de farao's het hoofd naar hun beeld laten maken.
De wijsheid van Atlantis
De hoogstaande cultuur, die aan het begin stond van onze beschaving, en die we Atlantis noemen, moet in het bezit zijn geweest van een fabelachtige kennis. Wat is er van die kennis geworden? Werd ze ooit neergeschreven en, zo ja, is ze verloren gegaan of wordt ze nog ergens bewaard, op een geheime plaats? Er zijn allerlei aanwijzingen dat in de tijd van de farao's de Zuid-Egyptische stad Heliopolis een befaamd centrum was, waar hogepriesters de overgeleverde kennis en tradities in stand hielden.
Ook Arabische kroniekschrijvers maakten vanaf de 9de eeuw gewag van de Sfinx als bewaker van een geheime ondergrondse opslagplaats met een schat aan wetenschappelijke kennis. Deze ideeën leven tot op heden nog voort in de vrijmetselarij, in de esoterische scholen van de Rozenkruisers en van de Theosofen.
Tijdens restauratiewerken in 1926, waarbij de Sfinx van onder het woestijnzand werd gehaald, stootte men in de Noordwestenhoek van de romp op een ingang naar een onderaardse tunnel. Er is kennelijk toen niet echt iets gevonden of verder gezocht, want de gang werd met nieuwe steenblokken dichtgemaakt en aan het oog van nieuwsgierigen onttrokken. In 1927 maakte de Britse ziener Hugh C. Randoll-Steven, na een visionaire ervaring, deze tekening van de tempels en gangen die zich onder de Sfinx zouden bevinden.
Een soort van museum van de wijsheid van de verloren beschaving van Atlantis, met o.m. een historisch overzicht, informatie over de zeden en gewoonten, medische kennis en muziekinstrumenten. "Er bevindt zich een verbindingskamer onder de rechterpoot van de Sfinx, die leidt naar de Zaal der Archieven. Men zal deze Zaal weer binnentreden wanneer de tijd is volbracht", aldus Cayce, die suggereerde dat dit kort voor het einde van het vorig millennium zou zijn. Cayce was er trouwens van overtuigd dat ook nog op andere plaatsen een soortgelijke ruimte op ontdekking wacht: één in Tibet, een in de ondiepe wateren rond het eiland Bimini op de Bahamas en één in het land van Yucatan (het gebied van de Maya's in Mexico).
Pas in 1996 zette de Hoge Raad voor Oudheidkunde in Cairo het licht weer op groen voor verder opzoekingwerk rond en onder de Sfinx. Opnieuw met financiële steun van de Edgar Cayce Stichting zette het wetenschappelijk team van de Universiteit van Florida discreet zijn seismologisch werk voort. De geoloog Joe Schor stootte op niet minder dan 9 onderaardse gangen en kamers. Een van de tunnels leidde van onder de romp van de Sfinx westwaarts naar een oude waterschacht, 200 meter achter de Sfinx. Die schacht is intussen bekend als "Het graf van Osiris". Maar eind '96 mocht er plots niet verder worden gegraven, "om veiligheidsredenen". Kort daarop was Zahi Hawass te zien in een korte videofilm IN de tunnel. Wild enthousiast zei hij tot de camera: "Zelfs Indiana Jones zou nooit dromen hier te zijn. Kan u het geloven? We bevinden ons hier in de Sfinx, in deze tunnel, die nooit eerder is opengemaakt. Niemand weet wat erachter schuil gaat". In een kranteninterview bevestigde Hawass dat er onder de Sfinx inderdaad minstens 3 geheime tunnels zijn, die nog vele geheimen kunnen blootleggen. Hij beloofde zelfs een rechtstreekse TV-uitzending van de opening van de "Hall of Records", maar die beelden zijn er (tot nu toe) niet gekomen.
Meer boeiende details staan in het boek "Secret Chamber" (Londen, Century, 1999) van de befaamde Egyptische archeoloog van Belgische afkomst Robert Bauval. Het ondergronds geometrisch complex zou kunnen bestaan uit een lange gang die begint bij de voorpoten van de Sfinx en die uitmondt in een centrale ruimte, "De Kamer van de Eerste Schepping", omgeven door een cirkelvormige kraal van 12 ronde buitenkamers. Dit doet onwillekeurig denken aan de 12 tijdperken uit de precessiecyclus van 26.000 jaar, of aan de 12 tekens van de Dierenriem. Maar dat is niet zo. De structuur heeft alles te maken met de aloude astrologische en mythologische opvattingen van de oude Egyptenaren.
Misschien geeft de Sfinx dan toch nog in de loop van het komende decennium een aantal van zijn geheimen prijs. Nadat het eeuwenlang heeft gesluimerd onder de kalksteenbodem van de vlakte van Gizeh krijgen we eerlang misschien de kans om inzicht te krijgen in het collectieve geheugen van onze beschaving, van de reusachtige erfenis aan kennis en wetenschap die een aloude cultuur voor de mensheid heeft bewaard. Allicht komen we dan ook iets meer te weten over de betekenis, symboliek en geometrische vormen van de raadselachtige Atlantis-ring...
Sporen van Atlantis
Waar komen we vandaan? Waar ligt de bron van onze beschaving? Er bestaan daarover allerlei theorieën, op grond van veel wetenschappelijk onderzoek. Maar weten we het werkelijk? De voorbije decennia duiken overal ter wereld dingen op die ingaan tegen de gangbare opvattingen van deskundigen en haaks staan op wat we op school leren. Ons hele wereldbeeld staat momenteel ter discussie. Misschien stammen we wel niet af van primitieve holbewoners maar van een (onbekende) gevorderde oerbeschaving, die door een ramp van wereldformaat, vrijwel volledig van de aardbodem werd weggevaagd, lang voordat de geschiedschrijving begon.
Na de apocalyptische ramp van 10.500 voor Christus zouden de weinige overlevenden van die oerbeschaving met hun fabelachtige kennis en vaardigheden zijn uitgezwermd over de hele aardbol. Op tal van plaatsen zijn hun sporen, "vingerafdrukken" (Graham Hancock) nog terug te vinden. Het gaat om bouwwerken (tempels en piramiden) die verrassende overeenkomsten vertonen en overstelpend bewijsmateriaal leveren van een zeer geavanceerde kennis van bouwtechnologie, geneeskunde, sterrenkunde, astronomie, cartografie, meetkunde en wiskunde. Het heeft er alle schijn van dat overlevenden van een zeevarende natie in een ver verleden de Atlantische en Stille Oceaan overstaken, lang voor Christoffel Columbus en andere ontdekkingsreizigers dat deden.
Tal van bouwwerken, zowel op het vasteland als onder water, op geografisch zeer verspreide plaatsen op aarde, lijken plots uit het niets te zijn ontstaan, maar in werkelijkheid hebben ze geput uit één gezamenlijke bron, een onbekende beschaving, die wij gemakshalve Atlantis noemen. Die gebouwen en ruïnes waren als het ware middelen om allerlei gecodeerde boodschappen door te geven omtrent de ons omringende kosmos. Hier volgt een overzicht van zo'n stille getuigen uit een ver verleden, die maar moeizaam hun geheimen prijs geven.
Wie kent niet de wereldberoemde cirkels van megalieten in het Engelse Stonehenge? Er bestaan allerlei wetenschappelijke theorieën over, o.m. dat ze dienden als observatorium en als wereldkalender, maar niemand weet er het fijne van.
In het Zuid-Amerikaanse Bolivia, niet ver van het Titicaca-meer, 3.800 meter boven de zeespiegel, vinden we de mysterieuze resten van Tihuanaco, vol ontzag "de stad der goden" genoemd door de latere Indianen. Hij zou dateren uit de prehistorie, minstens 12.000 jaar voor Christus, en was ooit groter dan het keizerlijke Rome. Hoe valt dat te rijmen met de geschiedenisboeken, waarin staat dat de mens 5.000 jaar geleden nog in het steentijdperk leefde. In 1949 kwam een archeoloog tot de bevinding dat Tihuanaco een observatorium was, gericht op zon en sterren. De fameuze Zonnepoort en de tempels zijn gemaakt door mensen die gefascineerd waren door de tijd en de precessie van onze planeet. Ze staan precies gericht op de 4 windstreken, zoals de Egyptische piramiden. De enorme steenblokken zijn perfect op elkaar gelegd, zonder gebruik van cement. Het lukt zelfs niet om met een naald of scheermesje tussen de voegen te komen! De stenen zijn aan elkaar geklonken met metalen ankers. Dit veronderstelt dat de bouwmeester beschikten over een draagbare smeltoven, waarmee ze het metaal vloeibaar hielden. Het is nog steeds een raadsel hoe ze stenen van 200 ton (het gewicht van zowat 300 middenklasse auto's) konden verplaatsen en optillen.
Meer naar het noorden, in Mexico, het land van de oude Maya- en Azetencultuur, staan we hier en daar voor nieuwe raadsels. De oerbewoners, de Olmeken, beitelden rond 18.000 voor Christus grote mensenhoofden met de gelaatstrekken van een Afrikaan. Elders zien we een blanke man afgebeeld, eveneens duizenden jaren voor de komst van de Spanjaarden. Waar kwamen die zwarten en blanken vandaan, lang voor Columbus? De archeologen zitten met de handen in het haar. Waren zij misschien overlevenden van de wereldramp, die van over de oceaan naar hier kwamen en een beschaving als het ware uit het niets toverden?
Niet alleen op het vasteland zijn er resten van een oerbeschaving. Ook onder het wateroppervlak van de oceanen vindt men de laatste jaren resten van een oeroude verdwenen beschaving. Met het oog op de publicatie van zijn nieuw boek "Underworld" volgend jaar is de wereldbefaamde Britse archeoloog Graham Hancock bezig met een zoektocht naar deze stenen getuigen op de oceaanbodem. Op zijn website staan de onderwaterfoto's , die tijdens de duiksessies zijn genomen. Voor de kust van het meest zuidelijk gelegen Japanse eiland Yonaguni verkende hij kennelijk door mensenhanden gemaakte bouwstructuren, uitgehouwen in massieve rotsen, met piramideachtige trappen en terrassen, over een lengte van 200 meter, precies op de Noord-Zuid as, 30 meter diep. Dit monument is naar schatting 10.000 jaar oud en gebouwd door de pre- historische Jamonbeschaving. Elders in de Stille Oceaan, nabij de eilanden Tahiti, Tongo, Ponape, Kosrae, Guam, Rota en Tinian liggen soortgelijke verzonken bouwwerken te wachten op nadere verkenning. Ook rond het eiland Malta in de Middellandse Zee wil Hancock een kijkje gaan nemen naar vermoedelijke resten van een prehistorisch bouwwerk.
In 1968 werd in de ondiepe wateren voor de Noord-Westkust van het eiland Bimini, in de Bahamas, door een groep diepzeeduikers een 580 meter lange L-vormig constructie ontdekt van twee evenwijdige rijen van reusachtige stenen muren, vermoedelijk van een oeroude tempel. In de jaren '70 werden nog enkele tientallen andere soortgelijke ruïnes aangetroffen in dat gebied. Sommige zijn bekleed door drie verschillende soorten metaal: rood en geel koper en ijzer. Ze doen denken aan de 3 wallen van de verdwenen stad Atlantis die, volgens Plato, ook waren belegd met verschillende soorten metaal: brons, tin en een onbekend rood metaal orichalcum.
In zijn bestseller "The Orion Mystery" (1994) vond de astronoom Robert Bauval in de piramiden sporen van een hoog niveau van technologische, astronomische en wiskundige kennis. De 3 reuzenbouwwerken zijn precies volgens hetzelfde patroon opgesteld op aarde als de 3 sterren in de gordel van het sterrenbeeld Orion, zoals die in 10.450 voor Christus aan de hemel stonden. De 4 zijden van de piramiden staan precies in de richting van de 4 windstreken, met een ongelooflijke nauwkeurigheid die zelfs hedendaagse ingenieurs maar met moeite kunnen evenaren. Bovendien lijkt de grote piramide van Chefren een wiskundig model te zijn van het noordelijke halfrond. Ze staat geprojecteerd op een plat oppervlak met een schaal van 1:43.2000. Dit is geen willekeurig getal. Het bevat het transcendente getal 'pi', de verhouding van de hoogte (147,15 meter) tegenover de omtrek van de hele cirkel. Om dit te verwezenlijken moesten ze kiezen voor de lastige hoek van 52° voor de 4 zijden van de piramide.
De bouwmeesters hadden ook grote aardrijkskundige kennis
De piramide staat precies op de 30° noorderbreedte, dat is één derde van de afstand tussen de evenaar en de noordpool. Ook beschikten ze over ongemeen sterk gereedschap. De inhoud van de sarcofaag in de koningskamer va de piramide van Chefren bijvoorbeeld is precies de helft van het volume van de buitenkant, tot op een vierkante centimeter nauwkeurig. De massieve granieten blok is uitgezaagd met een instrument dat veel sneller is dan de huidige boren. Hoe ze het deden weten we nog steeds niet. De piramidebouwers moeten dus op een of andere manier hun fabelachtige kennis hebben geërfd van hun voorouders uit de verre prehistorie, een maritieme beschaving, die in de overlevering Atlantis wordt genoemd.
vitaminen: goed voor: natuurlijke bronnen: A weerstand, ogen, huid boter, vis, lever, groene en gele groenten en zuivelproducten. Bèta-caroteen huid broccoli, wortelen. en donkergroene bladgroenten. B-complex: B1 spieren, hart en zenuwstelsel peulvruchten en eierenvolkoren producten, vlees, pinda`s. B2 mond, huid, haar, ogen en hormoonproductie groene bladgroenten, koolsoorten,vlees, vis en zuivelproducten. B3 zenuwstelsel vlees, vis en volkoren graan. B5 stressbestendigheid, psychisch functioneren en energieproductie, bepalend bij de vorming van hormonen vlees, kip, groene groenten, noten en pinda`s. B6 zenuwstelsel en beschermt samen met B11 en B12 tegen hart- en vaatziekten.Tekorten aan deze 3 vitaminen uiten zich in bloedarmoede. tarwe, rundvlees, melk, eieren en koolsoorten. B11 (foliumzuur) verkleint kans op open ruggetje en werkt waarschijnlijk ook tegen hart- en vaatziekten. Ook van belang bij de vorming van rode bloedcellen. Werkt samen met B12 en B6. groenten, rijst, tarwe, broccoli,peulvruchten en noten. B12 energieproductie, geheugen en concentratie. Noodzakelijk voor de vorming van rode bloedcellen. Werkt samen met B11 en B6 uitsluitend dierlijke producten als vlees, eieren en zuivel. Biotine conditie en huid, een ontstoken en schilferige huid bij een baby kan een gebrek betekenen. Stond vroeger bekend als vitamine H. sojabonen, lever vlees, vis, noten, melk en eieren. Choline geheugen en choline houdt het cholesterol onder controle bladgroenten, tarwe, gist en runderlever. Inositol hersenen, weerstand en helpt tegen stress rozijnen, grapefruit, koolsoorten, lever en volkoren producten. immuunsysteem, groei, tandvlees en tanden. bloedvaten en botten citrusvruchten, aardappelen,tomaten en groene bladgroenten. D spieren, botten en tanden haring, zalm, tonijn en zuivelproducten. E huid en verkleint de kans op ernstige ziekten als kanker plantaardige olie, broccoli, spruiten, granen en eieren. K bloedstolling en vorming van botten yoghurt, lever, eierdooiers, soja-olie en groene bladgroenten.
Vitamine A Wordt ook wel de anti-infectie vitamine genoemd, omdat bij inname de weerstand tegen infecties toeneemt. Daarnaast is deze vitamine belangrijk voor het gezichtsvermogen, de groei, het tandvlees en een gezonde huid. Met name bij klachten als acne, eczeem of psoriasis kan vitamine A helpen. Deze vitamine kan echter schadelijke gevolgen hebben als je meer dan 12.000 mcg. per dag binnenkrijgt. Voor zwangere vrouwen geldt zelfs een maximum van 3.000 mcg. per dag.
Bèta-caroteen Wordt ook wel provitamine A genoemd, dat wil zeggen dat het lichaam deze provitamine om kan zetten in vitamine A. Bètacaroteen zorgt er ook voor dat je sneller bruin wordt en beschermt de huid tegen de schadelijke invloed van zonlicht.
Het vitamine B-complex Een groep van maar liefst tien vitaminen die samen zorgen voor een goede stofwisseling. In het geval van klachten als nervositeit, moeheid, lusteloosheid en gebrek aan concentratie kan er sprake zijn van een tekort aan B-vitamines. Deze vitaminen zitten vooral in vlees, brood, aardappelen en melkproducten.
Vitamine C Speelt een belangrijke rol bij de groei, de bloedvaten, het tandvlees, de botten en tanden. Daarnaast werkt de vitamine bevorderend op het immuunsysteem. Deze anti-oxidant bevordert ook de opname van ijzer. Extra inname van vitamine C zorgt ervoor dat een verkoudheid minder ernstig en minder lang verloopt. Rokers hebben een grotere behoefte aan deze vitamine en zullen dus meer citrusvruchten, aardappelen, groene bladgroenten en tomaten moeten eten om eventuele tekorten op te vangen. Een tekort verhoogt namelijk de kans op bloedingen.
Vitamine D Wordt door het lichaam zelf aangemaakt door de straling van de zon op de huid. De ultraviolette stralen van de zon werken in op de oliën in de huid, waardoor vitamine D wordt geproduceerd en door het lichaam wordt geabsorbeerd. Hoe lichter de huid, hoe meer er van deze vitamine wordt aangemaakt. Daarnaast krijgt het lichaam deze vitamine binnen via voedsel als haring, zalm, tonijn en zuivelproducten. Vitamine D bevordert de calciumopname uit voedsel en zorgt voor sterke botten en tanden. Vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven, hebben dan ook meer van deze vitamine nodig voor de vorming van het skelet van de baby. Bovendien heeft de vitamine een positieve werking op spieren, zenuwen en een gezonde bloedstolling.
Vitamine E Heeft een preventieve werking bij welvaartsziekten en helpt wonden sneller genezen. De kans op kanker, hartinfarct en herseninfarct wordt verkleind door voldoende inname van deze vitamine. De vitamine levert zuurstof aan het lichaam, beschermt de longen tegen luchtvervuiling en verhindert het ontstaan van bloedstolsels. Tevens vertraagt vitamine E het celverouderingsproces, waardoor je er jonger uit blijft zien.
Vitamine K Bevordert een goede bloedstolling en helpt excessieve menstruatiebloedingen te verminderen. Jonge baby's krijgen extra vitamine K om zo te voorkomen dat ze spontane bloedingen krijgen. Een hevige vorm van diarree kan een symptoom zijn van een gebrek aan deze vitamine, maar het is raadzaam eerst een dokter te raadplegen voordat je supplementen gaat innemen.
Mineralen
Mineralen zijn net als vitamines belangrijke voedingscomponenten. Mineralen zijn echter niet door het lichaam aan te maken, zoals sommige vitaminen (vitamine D), maar kunnen alleen worden opgenomen.
Bij een voldoende gevarieerde voeding zal niet zo snel een tekort optreden. Mocht er wel een tekort optreden, dan is vermoeidheid het eerste signaal.
Zonder de hulp van mineralen kunnen vitaminen niet functioneren in ons lichaam. Mineralen zorgen voor het transport van zuurstof door ons lichaam. Ze spelen ook een belangrijke rol bij de groei, instandhouding en herstel van weefsels. Mineralen zijn ook betrokken bij het samentrekken van spieren, het functioneren van de zenuwen en bij de energie huishouding. Er zijn in totaal 20 mineralen belangrijk voor het lichaam.
mineralen: goed voor: natuurlijke bronnen: Calcium(kalk) spieren, tanden en botten zuivelproducten, zalm, walnoten en groene groenten. Fluoride sterke botten en tanden thee, zeevis, schaal- en schelpdieren. Jodium groei, geestelijk welzijn,haar, nagels, tanden en huid zeevis en schaal- en schelpdieren. Kalium denkvermogen bananen, aardappelen, citrusvruchten en groene bladgroenten. Koper huid lever, kreeft, krab, volkoren producten en noten. Magnesium zenuwen, spieren, gebit en botten vijgen, appels, citroenen, noten en donkergroene groenten. Natrium (zout) groei en een normaal hartritme kaas, boter, rookvlees,brood, olijven en augurken. Selenium vermindert het risico op kanker en vertraagt het verouderingsproces eieren, lever, garnalen, volkorenbrood, champignons en zilvervliesrijst. IJzer groei, weerstand en helpt tegen vermoeidheid (orgaan)vlees, mosselen, peulvruchten en noten. Zink groei en seksuele ontwikkeling vlees, oesters, eierdooier, peulvruchten, noten en sesamzaad.
Calcium Kalk bevordert de efficiënte samentrekking van de spieren en zorgt voor de overbrenging van zenuwimpulsen. Daarnaast is het van belang voor het behoud van gezonde tanden en botten en helpt het bij slapeloosheid.
Jodium Bevordert de productie van schildklierhormonen, die zorgen voor ontwikkeling, groei en energie. Daarnaast verbetert jodium het geestelijk welzijn en is van invloed op het krijgen van gezond haar en gezonde nagels, tanden en huid. Een gebrek aan dit mineraal betekent veelal trage geestelijke reacties, gewichtstoename en een energietekort. Tijdens de zwangerschap kan een tekort aan jodium leiden tot een lager IQ van het kind.
Kalium Bevordert een goed denkvermogen door zuurstof naar de hersenen te zenden. Tevens draagt het bij aan de verwijdering van afvalstoffen uit het lichaam en helpt het bij de behandeling van allergieën. Mensen die veel alcohol drinken, lopen meer kans op een kaliumtekort.
Koper Controleert de activiteit van enzymen, die op hun beurt weer de vorming van bindweefsel en pigment stimuleren voor de bescherming van de huid.
Magnesium Wordt ook wel het `antistress-mineraal` genoemd, doordat het in combinatie met calcium als een natuurlijk kalmerend middel werkt. Daarnaast is magnesium essentieel voor een effectieve werking van zenuwen en spieren. Magnesium vervult bovendien een belangrijke rol bij het gebit en de botten.
Natrium Zout is samen met kalium van groot belang voor de groei. Tevens houdt het de waterbalans in het lichaam op peil en zorgt voor een normaal hartritme. Teveel natrium is echter schadelijk voor de nieren en vergroot de kans op een hoge bloeddruk. Gebruik natrium daarom met mate.
IJzer Verhoogt de weerstand tegen ziekten, voorkomt bloedarmoede en is van belang bij de groei. Bovendien helpt ijzer bij vermoeidheid en zorgt het voor een gezonde huidskleur.
Vitamine tekort.
Vitamine A tekort Een tekort aan vitamine A herkent men aan toenemende lichtgevoeligheid, verminderd gezichtsvermogen bij schemering en nachtblindheid. Later ontstaan huidafwijkingen, haaruitval, verhoogde vatbaarheid voor infecties en groeistoornissen. Vitamine A is in vet oplosbaar en zit vooral in lever, eigeel, boter en margarine.
Vitamine D tekort Een tekort aan vitamine D kan bij kinderen rachitis veroorzaken. Dit is een ziekte van het beenderstelsel, waardoor de botten te zwak blijven en misvormd kunnen raken. Ook volwassenen krijgen broze botten als gevolg van een tekort. Vitamine D is oplosbaar in vet en ontstaat in kleine hoeveelheden in de huid onder invloed van de zon. Veel vitamine D zit in vis, eigeel, melk en melkproducten, boter en margarine.
Vitamine B1 tekort Een tekort leidt tot stoornissen in het zenuwstelsel, het hart en de algemene weerstand. Men voelt zich moe en lusteloos. Opname van vitamine B1 wordt verminderd door alcoholgebruik. Vitamine B1 zit in varkensvlees, volkoren producten, peulvruchten, aardappelen en gist.
Vitamine B2 tekort Door roken, overmatig alcoholgebruik, na een operatie of bij ziekte kan een tekort aan vitamine B2 voorkomen. Verschijnselen van een tekort zijn: groeistoornissen en slecht zien, lichtgevoeligheid, brandende oogleden, roodheid en schilfering van de huid, scheurtjes in mondhoeken en gespleten nagels. Vooral groente, melk volkoren producten, orgaanvlees en aardappelen en gist bevatten vitamine B2.
Vitamine B6 tekort Een tekort leidt tot lusteloosheid, huid- en nierafwijkingen, groeistoornissen, krampen, spierverslapping en bloedarmoede. Vitamine B6 zit in volkoren producten, groente, vlees, vis, aardappelen en melk.
Vitamine C tekort Tegenwoordig komen stoornissen als gevolg van een tekort aan Vitamine C bijna niet meer voor. Rokers moeten opletten. Ze hebben n.l. ongeveer 40% meer vitamine C nodig dan niet-rokers.
Spoorelementen
Spoorelementen zijn mineralen waarvan het lichaam niet zo'n grote hoeveelheid van nodig heeft. Spoorelementen zijn echter wel noodzakelijke voedingscomplementen voor de gezondheid. Er zijn in totaal 14 belangrijke spoorelementen.
Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH)
De Nederlandse ADH is gebaseerd op de hoeveelheid vitamines en mineralen die een Nederlandse volwassene gemiddeld nodig heeft. Als iedereen zich aan deze ADH houdt, krijgt de overgrote meerderheid (97,5%) voldoende vitamines binnen om gebreksziekten te voorkomen.
Dit betekent dat elke dag minimaal het volgende moet worden gegeten en gedronken:
Vleeswaar 0.5-1 plakje (10-15 gram) 1-2 plakjes (15-30 gram) 1-2 plakjes (15-30 gram) Halvarine op brood 5 gram per sneetje brood 5 gram per sneetje brood 5 gram per sneetje brood Margarine voor de bereiding 15 gram 15 gram 15 gram Vocht 1.5 liter 1.5 liter 1.5 liter
* rauw gewicht bij aankoop
Slechts weinig mensen zullen elke dag aan deze hoeveelheden komen. De huidige maatschappij laat onvoldoende tijd over om uitgebreid te winkelen, te koken en te eten. Dit leidt (te) vaak tot:
kant-en-klaar maaltijden;
fast-food, zoals pizza´s en dergelijke;
het overslaan van essentiële maaltijden zoals het ontbijt.
tekorten aan noodzakelijk voedingsstoffen.
Tegenwoordig bevat onze voeding steeds minder vitamines. De verarming van de landbouwgrond, de industriële voorbewerking van voedingsmiddelen en de onnatuurlijke bereidingswijze zijn daar o.a. de oorzaak van. Tijdens frituren, bakken, koken en braden gaan er veel vitamines en andere belangrijke voedingsstoffen verloren.( zie tabel gratis E-book )
Uit een recent onderzoek blijkt dat iedere mens wel een tekort aan één of meerdere vitamines in het lichaam heeft (dus ook personen die elke dag goed uitgebalanceerde maaltijden nuttigen). De belangrijkste feiten op een rijtje:
In alle leeftijdsklassen is de inname van de vitamine A, vitamine B1 en vitamine B2 zeer gebrekkig.
Veel mannen en vrouwen van 22 tot 50 jaar hebben een chronisch tekort aan vitamine D.
Te kort slapen lijdt tot depressie De afgelopen eeuw zijn we gemiddeld anderhalf uur minder gaan slapen. Door onze drukke bezigheden leveren we (te) vaak kostbare uren nachtrust in. Groningse onderzoekers hebben ontdekt dat de gevolgen van slaaptekort op lange termijn zeer schadelijk kunnen zijn. Chronisch slaaptekort kan veranderingen in de hersenen teweegbrengen en een belangrijke factor zijn bij het ontstaan van depressie, volgens neurobioloog Peter Meerlo van de Rijksuniversiteit Groningen. Meerlo pleit er dan ook voor dat we ons slaapgedrag serieuzer gaan nemen.
Een groot deel van de mensen slaapt niet genoeg; vijf a zes uur per nacht en soms nog minder. Vaak denken we dat we dat in het weekend wel weer inhalen. Volgens Meerlo is er naar de effecten van chronisch slaaptekort nog erg weinig onderzoek gedaan.
Sowieso weten we nog weinig van slaap. Vermoedelijk vinden er tijdens de slaap allerlei belangrijke herstelprocessen in de hersenen plaats. Daarom hebben wij bekeken wat er gebeurt met de hersenen van ratten met een chronisch slaaptekort. Net als mensen die te weinig slapen, kunnen ratten het met een geringe hoeveelheid slaap heel lang volhouden, maar de resultaten van het onderzoek zijn toch verontrustend. De hersenen van de ratten met slaaptekort bleken volgens Meerlo minder gevoelig te worden voor de neurotransmitter serotonine.
Deze verminderde gevoeligheid is ook aangetoond bij depressieve mensen. Bovendien blijken er bij ratten ook veranderingen op te treden in het functioneren van het hersengedeelte dat een belangrijke rol speelt bij stemmingen en emoties. Onderzoek bij mensen toonde al aan dat depressieve mensen vaak slaapproblemen hebben, maar het was onduidelijk of dit oorzaak was of gevolg. Ook blijkt uit het onderzoek dat de hersteltijd van een slaaptekort veel langer is dan gedacht. Ratten die een week lang slecht slapen hebben ook een week nodig om weer volledig te herstellen. Dat is veel langer dan werd gedacht. Volgens Meerlo is bijslapen in het weekend is dus waarschijnlijk niet genoeg.
Een tekenbeet lijkt onschuldig en je merkt er weinig van. Een rood plekje, een beetje jeuk. Toch is één van de drie teken drager van allerlei ziekmakende virussen en bacteriën. Je kunt er de ziekte van Lyme of een ernstige hersenvliesontsteking (FSME) door oplopen. Hoe voorzichtig je ook bent, een beet van een besmet-te teek is in de praktijk niet altijd te voorkomen. Met name wandelaars, kampeerders en beoefenaren van buiten-sporten. Zelfs golfers lopen in sommige Europese vakantielanden een meer dan gemid-deld risico. De enige waterdichte bescherming tegen FSME is vaccinatie.
Teken-Encefalitis/FSME
Minder bekend maar niet minder gevaarlijk is Teken-Encefali-tis, een virusinfectie die hersenvliesontsteking kan veroorzaken en waarvan zowel een Europese (FSME) als een Russische (RSSE) variant bekend is. Wie FSME (Frühsommer-Meningoenzepha-litis) oploopt, kan al zo'n week na de besmetting last krijgen van koorts en een griepachtig gevoel. Bij eenderde van de patiënten kan zich na een licht herstel een ernstige hersenvliesontsteking openbaren die gepaard gaat met hoofdpijn, duizeligheid en stijfheid van nek, schouders en rug. Tot bijna de helft van alle encefalitis patiënten houdt aan de infectie blijvend ongemak over zoals hoofdpijn, spierstijfheid of verlammingsverschijnselen en het is zelfs mogelijk aan deze aandoening te sterven.
Verraderlijk
Verraderlijk is dat een teek de virale infectie met FSME al direct na de beet overbrengt. Dagelijks controleren van het lichaam op teken(beten) en verwijderen van eventuele teken met een tekenpincet kan in tegenstelling tot de ziekte van Lyme een besmetting met FSME niet voorkomen. Bestrijding van het virus is na infectie niet meer mogelijk zodat alleen de symptomen kunnen worden behandeld.
Vakantiegebieden
Met FSME besmette teken komen voor in grote delen van Europa waaronder populaire vakantiegebieden als Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Italië, Roemenië, Turkije, Slowakije, Kroatië, Hongarije, Polen, Slovenië, sommige gebieden van Scandinavië, de Baltische staten en Siberië. De Russische variant van het virus huist in teken die leven in het zuiden van de voormalige Sovjet Unie, China, Mongolië en Japan.
Teken
Een teek is een klein spinachtig insekt dat zich voedt met bloed van dieren en mensen. Ze leeft in de lage begroeiing van bossen en graslanden. Hangend aan takken, bladeren en sprieten wacht ze daar op een langskomende prooi. Eenmaal overgespron-gen en meegesleept, zoekt de teek op het lichaam naar een plek waar de huid warm en dun is. Daar boort ze zich in de huid en zuigt zich vol met bloed. Een teek kan wel enkele dagen blijven zitten en dan flink in omvang toenemen. Na zich tegoed te hebben gedaan, laat het beestje weer los.
Teken vermijden
De meeste tekenbeten vinden plaats in de periode van april tot november. Dan zijn de teken actief. De kans op besmetting met het FSME-virus kan verkleind worden door contact met teken te vermijden. Begeef je daarom niet in hoog gras en struikgewas maar blijf tijdens het wandelen op de paden en kies liever geen kampeerplek langs bosranden of aan de rand van een cam-ping. Draag in bossen en natuurgebieden een pet, een lange broek en een shirt met lange mouwen of smeer je in met een insectenwerende middel dat DEET bevat.
Absolute bescherming
Hoe goed je voorbereiding ook moge zijn, in de praktijk is een beet van een virusdragende teek niet altijd te vermijden. In de met FSME besmette gebieden is de bevolking daarom op grote schaal gevaccineerd. Daarnaast kon tot voor kort een middel met afweerstoffen worden toegediend voor niet gevaccineerde slachtoffers van een tekenbeet. Omdat deze afweerstoffen slechts gedeeltelijk bescherming boden, worden deze niet meer vervaardigd. Vanaf deze zomer is deze mogelijkheid daarom in de meeste plaatsen niet meer beschikbaar. Vaccinatie blijft daarmee nog de enige absolute bescherming tegen FSME.
Vaccinatie
Of vaccinatie zinvol of noodzakelijk is, hangt af van ieders specifieke bestemming en de voorgenomen activiteit ter plaat-se. Vraag daarom advies bij de centra voor reizigersadvies van de GGD. Overigens vergoeden de meeste zorgverzekeraars gedeeltelijk of geheel reizigersvaccins via een aanvullende verzeke-ring of de uitgebreidere particuliere verzekering
9/7/2007 verdorie ik zet dit gisteravond in de club en wat vind ik vanmorgen op mijn knie? een babyteek!
goddomme nog us aan toe! Hoe kom ik daar aan op mijn knie?????? Nou ik heb het verwijderd ulkkkkk en nu?
Lyme-symptomen checklist Let op! Veel van deze symptomen zijn algemene klachten, die ook bij andere aandoeningen vóórkomen en per persoon zijn er verschillen wat betreft de symptomen, de ernst, de volgorde, etc.
0. Tekenbeet? 1. Uitslag of andere huidafwijkingen ter plaatse van de tekenbeet (zoals een EM) 2. Huiduitslag op andere plaatsen 3. Haaruitval 4. Onverklaarbare temperatuur-verhoging, koorts 5. Onverklaarbare koude rillingen 6. Onverklaarbare transpiratie, nachtelijke zweetaanvallen 7. Ernstige vermoeidheid (vgl CVS) 8. Frequente infecties (o.a. sinusitis, luchtweginfecties) 9. Klierzwelling (hals, oksels, liezen) 10. Pijnlijke keel 11. Kortademigheid, hoesten 12. Toegenomen intolerantie voor alcohol, kater 13. Maagklachten, buikpijn 14. Verlies van eetlust 15. Veranderde stoelgang (obstipatie, diarree) 16. Onverklaarbare gewichtsverandering > 3 kg 17. Hartkloppingen , overslaan van het hart 18. Pijn in de borstkas, ribben 19. Pijn en/ of zwelling in gewrichten 20. Pijn in (aanhechting van) spieren en pezen (vgl fibromyalgie) 21. Stijfheid in de nek, kraken van de nek 22. Stijfheid van gewrichten en/of rug 23. Hoofdpijn 24. Tintelingen, dove plekken, plaatselijk branderige of stekende pijn 25. Spiertrekkingen in het gezicht of elders 26. Spierkrampen, restless legs 27. Onverklaarbaar trillen of schokken 28. Halfzijdige gezichtsverlamming (Bell'se parese) 29. Zwelling rond de ogen 30. Dubbelzien, tunnelzien, moeite met scherp zien 31. Overgevoeligheid voor licht 32. Pijn of jeuk in oren 33. Oorsuizen, zoemen of fluiten 34. Overgevoeligheid voor geluiden 35. Duizeligheid, evenwichtstoornis, toegenomen reisziekte 36. Licht in het hoofd, problemen met staan/ lopen 37. Stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, woede-uitbarstingen 38. Somberheid en/of angstigheid, piekeren 39. Problemen met slapen (te weinig, te veel), vermoeid wakker 40. Verwardheid, moeite een gedachtespoor vast te houden 41. Moeite met concentratie, nieuwe informatie begrijpen, begrijpend lezen 42. Vergeetachtigheid, slecht korte-termijn geheugen 43. Oriëntatie problemen (verdwalen, dingen kwijt raken) 44. Problemen met spreken (woorden vinden, verkeerde woorden zeggen, stotteren, slecht articuleren) 45. Geïrriteerde blaas, niet kunnen ophouden van urine of juist moeilijk kunnen plassen. 46. Seksuele functiestoornis, verminderde zin in seks 47. Pijn in de onderbuik 48. Alleen mannen: Pijn in de zaadballen 49. Alleen vrouwen: Melkuitvloed uit de borst (galactorrhea) 50. Alleen vrouwen: Onverklaarde onregelmatige menstruatie
De checklist kan gebruikt worden ter ondersteuning van de diagnostiek en om het ziekteverloop te volgen door bijvoorbeeld 1 x per maand te scoren.
Lyme-borreliose Lyme-borreliose wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burg-dorferi. Kenmerkend voor de ziekte is een rode plek, die geleidelijk groter wordt en centraal verbleekt. Deze huid-aandoening wordt erythema migrans genoemd. Meestal ontstaat de rode plek binnen drie weken na de tekenbeet.
Via de bloedbaan kan de bacterie door het lichaam worden verspreid. Binnen enkele weken tot maanden kunnen dan ziekteverschijnselen van het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart ontstaan. De meest voorkomende verschijnselen zijn:
Aangezichtsverlamming
Heftige pijn in een arm, been of de romp
Dubbelzien
Eén of meer gezwollen, pijnlijke gewrichten
Voor alle duidelijkheid: bovenstaande klachten ontstaan niet altijd bij Lyme-borreliose en kunnen ook het gevolg zijn van andere ziekten. Bloedonderzoek naar afweerstoffen tegen Borrelia burgdorferi kan een aanwijzing geven dat men Lyme-borreliose heeft. De ziekte is over het algemeen goed te genezen met antibiotica.
De bacterie Borrelia burgdorferi Lyme-borreliose wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burg-dorferi. Hoewel de ziekte-verschijnselen al in het begin van de vorige eeuw in Europa zijn beschreven, werd Borrelia burgdorferi pas in 1982 ontdekt. Inmiddels is duidelijk, dat in Europa diverse varianten van deze bacterie voorkomen, die zeer waarschijnlijk verschillende ziekte-verschijnselen veroorzaken. Het ziektebeeld in Europa verschilt mogelijk daardoor van dat in de Verenigde Staten. In verband hiermee is de inhoud van de brochure zo veel mogelijk gebaseerd op gegevens uit Europa.
Ixodes ricinus Borrelia burgdorferi wordt overgebracht via Ixodes ricinus. Dit is de meest voorkomende teek in Nederland. Het is een "drie gastheren teek", wat wil zeggen dat hij in elk van zijn drie ontwikkelingsstadia een nieuwe gastheer zoekt. Uit het eitje van de teek komt de larve. De larve zoekt een muis (gastheer 1) en zuigt bloed. Wanneer de muis besmet is met Borrelia burgdorferi wordt ook de larve via het bloed besmet. De larve laat los en vervelt tot nimf. De nimf zoekt weer een gastheer (gastheer 2). Dit kan weer een muis zijn maar ook een groter zoogdier of de mens.
Bij het bloed-zuigen kan hij zijn tweede gastheer besmetten met Borrelia burgdorferi via zijn speeksel dat hij in het wondje brengt. De nimf laat weer los en vervelt waarna het volwassen stadium wordt bereikt. In dit volwassen stadium kunnen mannetjes en vrouwtjes worden onderscheiden. De volwassen teken zoeken opnieuw een gastheer (gastheer 3) maar alleen het vrouwtje zuigt bloed. Het mannetje speelt derhalve geen rol bij het overbrengen van ziekten.
De beet van een teek is over het algemeen niet pijnlijk en de teek laat na verloop van tijd vanzelf weer los. Daardoor wordt de beet vaak niet opgemerkt. Waarschijnlijk zijn de nimfen het belangrijkst voor het overbrengen van ziekten op de mens.
De nimf heeft al een keer bloed gezogen en kan daardoor besmet zijn met Borrelia burgdorferi. Daarbij komt dat de nimf erg klein is (± 1,5 mm), waardoor hij makkelijk over het hoofd wordt gezien. Het vrouwtje valt door haar grootte veel beter op en zal dus sneller worden ontdekt en verwijderd. Niet alle teken zijn besmet met Borrelia burgdorferi. In Nederland zijn besmettingspercentages van nimfen gevonden variërend van 0-20 %. Het percentage besmette teken kan van plaats tot plaats en van jaar tot jaar sterk wisselen. Daarom zijn gegevens over het besmettings-percentage slechts van beperkte waarde. De kans op Lyme-borreliose is erg klein wanneer teken binnen 24 uur én op de juiste manier worden verwijderd.
| terug naar boven | welcome page |
Onderzoek naar afweerstoffen tegen Borrelia burgdorferi Bij een infectieziekte maakt het lichaam verschillende soorten afweerstoffen om de indringer onschadelijk te maken. Vroeg in het beloop van de ziekte worden zogenoemde IgM afweerstoffen gemaakt en later IgG afweerstoffen. Een bloedonderzoek kan de aanwezigheid van deze afweerstoffen aantonen. Een positieve test is slechts een aanwijzing, maar geen bewijs dat men geïnfecteerd is met Borrelia burgdorferi. Anderzijds sluit een negatieve test Lyme-borreliose niet altijd uit, met name wanneer de duur van de ziekte kort is. Bij de interpretatie van de test dient dus rekening gehouden te worden met de duur, maar ook met de aard van de klachten. Aangezien de test niet is gestandaardiseerd kunnen de testuitkomsten van verschillende laboratoria niet onderling worden vergeleken. Overigens beschermen aanwezige afweerstoffen niet tegen een volgende infectie.
Ziekteverschijnselen Een infectie met Borrelia burgdorferi leidt niet altijd tot Lyme-borreliose. Wanneer er ziekteverschijnselen ontstaan, worden deze in drie stadia ingedeeld.
1. Vroege Lyme-borreliose: Lokale huidinfectie
Erythema migrans Vaak ontstaat op de plaats van de beet een rood plekje. Wanneer dit niet groter wordt dan een anderhalve centimeter en binnen 1-2 weken weer verdwijnt, is de kans klein dat er sprake is van een infectie met Borrelia burgdorferi. Wanneer de rode plek steeds groter wordt en in het centrum weer verbleekt, is er vrijwel zeker sprake van Lyme-borreliose. Deze huidaandoening wordt erythema migrans genoemd en ontstaat bijna altijd binnen drie maanden en meestal zelfs al binnen drie weken na de beet. Var-iaties van het erythema migrans komen voor. Zo kan bijvoorbeeld de plek egaal rood blijven of zijn er meerdere ringen om elkaar heen zichtbaar. Bijna nooit ontstaan blaasjes of schilfering.
De helft van de patiënten met erythema migrans heeft geen tekenbeet opgemerkt. Bij patiënten met alleen een erythema migrans is bloedonderzoek naar afweerstoffen tegen Bor-relia burgdorferi niet nodig voor het stellen van de diagnose. In de helft van de gevallen zijn geen afweerstoffen aantoonbaar. Patiënten met erythema migrans dienen met een antibioticum te worden behandeld.
Borrelia lymfocytoom Dit bestaat uit een blauw-rode zwelling van de huid met een maximale doorsnee van enkele centimeters. Bij kinderen is het Borrelia lymfocytoom meestal gelokaliseerd aan de oorlel en bij volwassen-en bij de tepelhof. Dit is een zeldzame vorm van Lyme-borreliose.
2. Vroege gedissemineerde Lyme-borreliose Enige tijd na de tekenbeet kan Borrelia burgdorferi in de bloedbaan terechtkomen. Op die manier wordt de bacterie in het lichaam verspreid. Men spreekt dan van een gedissemineerde infectie. Hoewel de bacterie in elk orgaan terecht kan komen, ontstaan vooral ziekteverschijnselen van het zenuwstelsel, de gewrichten en het hart. Het blijkt dat de helft van de patiënten met een gedissemineerde infectie geen tekenbeet of erythema migrans heeft opgemerkt. Daardoor kan het voorkomen dat een arts niet direct aan Lyme-borreliose denkt.
Aandoeningen van het zenuwstelsel (neuroborreliose) De meest voorkomende aandoening van het zenuwstelsel is een hersenvliesontsteking die vaak samengaat met ontsteking van hersenzenuwen en/of ruggenmergzenuwen. Zelden ontstaan ziekteverschijnselen van het ruggenmerg of de hersenen. De verschijnselen van hersenvlies-ontsteking zijn bij Lyme-borreliose meestal gering. Vaak hebben patiënten geen hoofdpijn, koorts, sufheid of nekstijfheid zoals dat voorkomt bij andere vormen van hersenvliesontsteking. Verschijnselen van hersenzenuwontsteking bestaan meestal uit een aangezichtsverlamming waarbij één ooglid niet sluit en de wenkbrauw en mondhoek aan dezelfde kant niet kunnen worden opgetrokken. Minder vaak heeft men last van dubbelzien, waarbij één oog niet in alle richtingen kan bewegen. Ontsteking van een ruggenmergzenuw veroorzaakt zeer heftige pijn in een arm of been of in de romp. Soms gaat dit samen met krachtsverlies en een doof, tintelend gevoel. Ontsteking van het ruggenmerg kan krachtsverlies en een doof gevoel in beide benen veroorzaken. Soms kan de urine niet worden opgehouden of wordt juist het plassen bemoeilijkt. Belangrijk voor het vaststellen van deze vorm van Lyme-borreliose is het aantonen van hersenvliesontsteking en het aantonen van afweerstoffen tegen Borrelia burgdorferi. Wanneer de ziekteverschijnselen nog maar kort bestaan, zijn afweerstoffen niet altijd aantoonbaar. In de helft van de gevallen ontstaan de verschijnselen binnen een maand na de tekenbeet of het ontstaan van het erythema migrans. Deze vorm van Lyme-borreliose wordt via een infuus met een antibioticum behandeld. Het herstel is meestal goed, hoewel restverschijnselen kunnen blijven bestaan, vooral bij ontsteking van het ruggenmerg.
Gewrichtsontsteking (Lyme-artritis) Gewrichtsontsteking wordt gekenmerkt door zwelling van het gewricht. Dit gaat bij Lyme-artritis niet altijd gepaard met pijn. Het kniegewricht is het vaakst aangedaan. De duur van de zwelling varieert van minder dan een dag tot maanden. De gewrichtsontsteking ontstaat bij de helft van de patiënten binnen drie maanden na de tekenbeet of het erythema migrans. Mogelijk kan de gewrichtsontsteking zelfs nog na een jaar ontstaan. Wanneer de gewrichtsontsteking langere tijd voortduurt zijn afweerstoffen tegen Borrelia burgdorferi altijd in het bloed aantoonbaar. Gewrichtspijn verbetert na behandeling met een antibioticum, maar kan nog lang blijven bestaan. Een verklaring daarvoor is mogelijk dat de ontstekingsreactie nog kan aanhouden, ook al is de bacterie gedood.
Hartaandoeningen (Lyme-carditis) Aandoeningen van het hart komen zelden voor. De meest voorkomende vorm is een stoornis in het geleidingssysteem tussen de boezems en de kamers. Wanneer de geleiding ernstig is gestoord, kan een trage hartslag ontstaan waardoor de patiënt kan flauwvallen en last van benauwdheid kan krijgen.
| terug naar boven | welcome page |
3. Late Lyme-borreliose Alle eerder genoemde verschijnselen hebben een langdurig beloop. Men zou van late Lyme-borreliose kunnen spreken bij een ziekteduur van meer dan een jaar. Een huidaandoening die gerekend wordt tot late Lyme-borreliose is de Acrodermatitis chronica atrophicans.
Acrodermatitis chronica atrophicans Bij deze aandoening wordt de huid rood tot paars en is in het begin vaak iets verdikt en voelt warm aan. Na maanden tot jaren wordt de huid papierdun. De aandoening is vooral aan de benen en armen ge-lokaliseerd en kan jaren na een teken-beet of een onbehandeld erythema migrans ontstaan. Een klein deel van deze patiënten heeft daarbij ook gewrichtsontsteking. De combinatie met hersenvliesontsteking is uiterst zeldzaam. IgG afweerstoffen tegen Borrelia burgdorferi zijn bij deze patiënten altijd in het bloed aantoonbaar.
Belangrijk! Bij Lyme-ziekte kunnen vele andere klachten voorkomen zoals griepachtige verschijnselen, vermoeidheid, vergeetachtigheid, concentratiestoornissen, pijn in gewrichten, spieren en pezen. Wanneer men alléén deze klachten heeft zonder erythema migrans, Borrelia lymfocytoom, acrodermatitis chronica atrophicans, neuroborreliose, Lyme-artritis of Lyme-carditis, is het zeer onwaarschijnlijk dat men Lyme-borreliose heeft, zelfs al is het bloedonderzoek positief.
Voorkomen van Lyme-borreliose Blijf op de paden en draag goed sluitende kleding, bijvoorbeeld een broek met lange pijpen die in de sokken worden gestopt. De kans op tekenbeten neemt daarmee af.
Verwijder de teek zo snel mogelijk. De kans dat een teek Borrelia burgdorferi overbrengt neemt toe met de duur die de teek vastzit in de huid.
Controleer het lichaam op teken na een wandeling of kamperen in een natuurgebied.
Noteer de datum van een tekenbeet en controleer de plaats van de beet een aantal weken op het ontstaan van een rode plek. Wanneer deze plek geleidelijk groter wordt raadpleeg dan de huisarts.
Er is geen reden om in Nederland na een tekenbeet een antibioticum te gebruiken om Lyme-borreliose te voorkomen omdat de kans op Lyme-borreliose hier gering is.
Inenting tegen Lyme-borreliose is niet mogelijk. Het vaccin dat in de USA op de markt was, is niet meer verkrijgbaar. Het valt niet te verwachten er op korte termijn een nieuw vaccin beschikbaar is.
Behandeling Behandeling met een antibioticum versnelt de genezing en voorkomt het ontstaan van nieuwe ziekteverschijnselen. De keuze en de toedieningswijze van het antibioticum en de duur van de be-handeling zijn afhankelijk van de ziekteverschijnselen maar niet van de duur van de ziekte. Een leidraad voor de behandeling van Lyme-borreliose is op bladzijde 16 en 17 te vinden.
Een recente Amerikaanse studie ondersteunt het verbruik van magere melkproducten bij personen die gewicht willen verliezen. De studie werd uitgevoerd in de universiteit van Tennessee en toont aan dat de toevoeging van magere yoghurt aan een dieet doeltreffender is dan het volgen van het dieet alleen. In deze proef werden 34 obese personen willekeurig ingedeeld bij een dieetgroep (- 500 kcal/dag) MET yoghurt of een controlegroep (dieet alleen). Na drie maanden inspanningen verloren de eters van yoghurt 22 % meer gewicht (gemiddeld zes kilogram of zes tailles minder) dan de personen die enkel het vermageringsschema volgden. Nog interessanter is dat het hoofdzakelijk gaat om een afname van vet en niet van spieren: de yoghurtgroep verloor 61% vetweefsel meer, vooral vet in de buik (81% minder in vergelijking met de controlegroep). De ophoping van dit type vet (obesitas in de zogenaamde "appelvorm") is gevaarlijk voor de gezondheid: de aandoening verhoogt het risico van ontwikkeling van cardiovasculaire aandoeningen, diabetes, of zelfs bepaalde vormen van kanker. Vet verliezen op deze plaats van het lichaam is dus zeker heel positief!
Goed voor de beenderen
De personen uit de yoghurtgroep hebben elke dag gemiddeld 1100 mg calcium ingewerkt, in vergelijking met 500 mg in de controlegroep. Dat aantoonbare verschil maakt. waarschijnlijk het hele verschil! Hoewel calcium vooral gekend is om zijn positieve effecten voor het beenderengestel, bevinden zich namelijk elders dan in het geraamte (bloed, spieren, vetweefsel) kleine hoeveelheden die er een cruciale rol spelen voor de gezondheid. Steeds meer theorieën wijzen op het belang van het calciumgehalte in het regelen van het lichaamsgewicht. Calcium zou een essentiële functie kunnen uitoefenen in het enzymmetabolisme van vetweefsel: het zou de verbranding stimuleren EN de opslag van vetten afremmen.
Drie porties per dag
De ervaring toont aan dat hoe hoger de inname van calcium bij een dieet is, hoe groter het gewichtsverlies (en de afname van vet) is. Kortom, indien u gewicht wenst te verliezen vergist u zich beter niet van vijand en zweert u (magere) zuivelproducten beter niet af. Drie porties per dag zullen u niet alleen helpen om van die onelegante rondingen af te raken, maar ook uw beendergestel te verstevigen.
Yoghurt is zowiezo heel gezond voor de darmflora en ook voor je lichaam zelf het dood bacterieen en daarbij Edgar Cayce geeft dit ook overal aan in zijn boeken!
Het slopende slaaptekort Door Ingrid Sikking. Uit het Algemeen Dagblad / 24-04-2002
Met een 40-urige werkweek, een gezin, veel vrienden en een dag die slechts uit 24 uur bestaat, komen mensen al snel tijd te kort. Velen compenseren dit door slaap op te offeren. Een slaaptekort - waar dit weekeinde met het vooruitzetten van de klok nog een uur bijkomt - is het resultaat. Met alle gevolgen van dien.
Een mens slaapt een derde van zijn leven. Gemiddeld. Veel mensen beschouwen slapen als verloren tijd en proberen het met minder te doen. Of dat zo'n verstandige keuze is, valt te betwijfelen. Met de opkomst van de 24-uurs economie - met bijbehorende ploegendiensten, langere werkdagen en de houding dat slaap voor slappelingen is - klagen steeds meer mensen dat zij zich vermoeid voelen.
Ook gebrek aan slaap?
De volgende signalen kunnen op een slaaptekort duiden:
In het weekeinde veel langer slapen dan tijdens de werkweek Het kost moeite om wakker te worden; behoefte om door te slapen Gespannen gevoel, niet fit zijn en snel geïrriteerd raken Sociale contacten uit de weg gaan Regelmatig voor de tv in slaap vallen Concentreren kost moeite Het geheugen laat u soms in de steek Het is lastig om alert en wakker te blijven tijdens vergaderingen De neiging na het eten in slaap te vallen Het kost moeite om achter het stuur de ogen open te houden
Slapen is immers alles behalve verloren tijd. Hoewel het wetenschappers nog altijd een raadsel is waarom we moeten slapen, is het duidelijk dat lichaam en geest slaap nodig hebben voor herstel, aldus Gerard Kerkhof. Hij is hoogleraar psychofysiologie aan de Universiteit van Amsterdam en Leiden en werkzaam bij het Centrum voor Slaap- en Waakstoornissen van het Medisch Centrum Haaglanden, locatie Westeinde.
Volgens de Nederlandse Vereniging voor Slaap-Waak Onderzoek (NSWO) hebben de meeste mensen ongeveer acht uur slaap nodig, maar slechts de helft van de westerse bevolking komt hieraan toe. Voor sommige mensen is dat geen probleem. Zij kunnen met een paar uur slaap toe. Deze kortslapers slapen waarschijnlijk efficiënter en hebben dezelfde hoeveelheid diepe slaap als langslapers. Zij doezelen en dommelen minder en hebben minder slaaponderbrekingen.
Voor wie dit niet geldt, kan na een week laat naar bed gaan al de gevolgen ondervinden. Hij of zij voelt zich moe en raakt eerder geïrriteerd. Mensen bij wie het slaaptekort verder oploopt, kunnen niet meer lachen om grapjes en hebben minder behoefte aan sociaal contact. Genieten is er nauwelijks nog bij. Ook kunnen zich lichamelijke klachten voordoen. Kerkhof: "Als mensen weinig slapen, wordt het lichaam minder weerbaar door een kleinere aanmaak van witte bloedcellen of natural killercellen die zorgen voor de afweer. Hierdoor ontstaat een verhoogde kans op infecties.''
Een slaaptekort heeft een grote invloed op het functioneren van de hersenen. Uit allerlei onderzoek blijkt dat mensen die van hun slaap worden beroofd na verloop van tijd een zombieachtige indruk maken. In het denken en handelen treedt een vertraging op, het concentratievermogen neemt af en gesprekken worden onsamenhangend. Volgens Kerkhof is het vooral eentonig werk dat deze mensen minder goed kunnen uitvoeren. "Het lijkt er dus op dat iemand met een afwisselende baan minder snel negatieve gevolgen ondervindt van een slaaptekort dan mensen die monotoon werk verrichten.''
Studies van slaapdeskundigen in Zweden en de Verenigde Staten wijzen uit dat bedrijfsongevallen nogal eens samenhangen met een gebrekkige alertheid van het personeel. Verschillende rampen, zoals die in Tsjernobyl, zijn in verband gebracht met vermoeide medewerkers.
Volgens Kerkhof zou het economisch veel beter gaan, als niemand een slaaptekort zou hebben. Aan de hand van Amerikaanse gegevens wordt geschat dat de economische kosten van slaapgebrek in Nederland tussen de drie en vierenhalf miljard euro per jaar liggen. Deze cijfers zijn gebaseerd op de kosten van ziekteverzuim, slaappillen, verkeersongevallen, verminderde output en fouten op het werk als gevolg van slaapgebrek.
Een slaaptekort kan niet alleen ontstaan wanneer mensen te weinig uren in bed doorbrengen, ook slaapstoornissen kunnen een slaaptekort tot gevolg hebben. Hiervan is sprake als mensen slecht slapen of veel wakker worden. Wanneer je in een rumoerige omgeving slaapt, een partner hebt die snurkt of op een slechte matras ligt en daardoor veel wakker wordt, is het moeilijk om aan voldoende diepe slaap te komen.
In Nederland bezoeken jaarlijks ruim een miljoen mensen hun huisarts met slaapklachten. Een veelkomend probleem is het slaapapneu-syndroom, dat bestaat uit nachtelijke ademstops waarbij de luchtpijp door een vernauwing van de keelholte tijdelijk wordt afgesloten. De patiënten worden regelmatig wakker door zuurstofgebrek of hebben kwalitatief gezien een zo beroerde nachtrust dat ze overdag moe zijn, een lusteloze indruk maken en gemakkelijk in slaap vallen.
Wanneer mensen drie maanden of langer drie tot vier keer per week slecht slapen, spreken we van chronische insomnie (slapeloosheid -- Red. GF.nl). Zo'n acht procent van de mensen lijdt hieraan. Deze mensen zijn overdag vaak heel moe waardoor ze niet goed functioneren.
Het slaapprobleem beheerst volgens Kerkhof meer en meer hun leven. "Ze proberen van alles, nemen bijvoorbeeld alcohol voor het slapen gaan, waardoor ze weliswaar misschien wel makkelijker inslapen, maar vaker wakker worden. Of ze stellen het tijdstip waarop ze gaan slapen uit. Hierdoor raakt de biologische klok in de war. Iedereen heeft namelijk een ideaal inslaapmoment, het tijdstip waarop je het snelst inslaapt. Als de condities goed zijn tenminste. Als je je heel druk maakt dat je móet slapen, lukt het juist niet.''
Het aantal mensen dat met een slaaptekort kampt, neemt naar zijn mening toe. "Vooral tweeverdieners met kinderen hebben het druk. Zij zijn 's avonds nog in de weer en gaan daardoor later naar bed. Dat er tot laat televisie is, speelt ook een rol. Bovendien neemt de werkdruk toe, waardoor mensen soms nog tot laat werken en te maken hebben met stress, wat de slaap niet ten goede komt.''
De hoogleraar vindt dat de meeste mensen er niet voldoende bij stilstaan welke gevolgen een slaaptekort kan hebben. "Zij gaan ervan uit dat alles maakbaar is. Ben je moe, dan neem je koffie en ga je door. Slaap is echter sterker dan wat dan ook. Wie een paar dagen weinig of slecht heeft geslapen, zal daar 's ochtends misschien nog niet zoveel van merken'', aldus Kerkhof.
Hij legt uit dat dit te maken heeft met de biologische klok, een klein gebied in de hersenen dat voor een vast patroon van schommelingen in onze lichaamstemperatuur, hartslagfrequentie en hormoonconcentraties zorgt. "De slaperigheid komt vooral 's middag en 's nachts tussen een en vier uur. En als je dan op een saaie weg in de polder rijdt, kan dat heel gevaarlijk zijn.''
Het is zaak om slaapschuld af te lossen. Kerkhof: "Dus eerder stoppen met werken, de tijd nemen om je te ontspannen en op tijd naar bed. In het weekeinde bijslapen is wel ontspannend, maar minder effectief. Mensen die uitslapen, komen niet meer in een diepe slaap terecht. Ze slapen licht en worden vaker wakker. De kwaliteit van hun slaap is minder. Bovendien loop je met uitslapen het risico zondagavond niet te kunnen slapen.''
Overdag een dutje doen kan helpen om slaapschuld af te lossen. Vooral mensen die tijdens hun werk veel moeten denken, kunnen hun hoofd er beter bijhouden wanneer zij tussendoor een half uur, drie kwartier slapen. Mensen met een slaapprobleem kunnen zich echter beter niet aan overdag slapen wagen, omdat zij het risico lopen 's nachts nog meer moeite met in slaap komen of doorslapen te hebben.
Het zou volgens Kerkhof goed zijn als werknemers de mogelijkheid krijgen hun werktijden aan te passen aan hun slaapbehoefte. "Wie om half vier slaperig wordt, zou even moeten kunnen slapen. Na zo'n power nap kan hij of zij er weer tegen aan. En omdat mensen hierdoor niet allemaal tegelijk naar huis gaan, verklein je meteen ook het fileprobleem én de kans dat mensen achter het stuur in slaap vallen.''
Met het vooruitzetten van de klok wordt voor veel mensen hun slaaptekort vergroot. Kerkhof: "Mensen kunnen er last van hebben wanneer zij een uur eerder uit bed moeten. Biologisch gezien zijn ze er niet aan toe. De temperatuur en de lichtdonkercyclus passen zich immers niet aan aan de afspraak de klok een uur te verzetten. En dat kan een paar dagen wringen.''
Zijn advies is om een half uur eerder naar bed te gaan. "Niet een uur, want dan kun je misschien niet in slaap komen. En je kunt de wekker het beste iets eerder zetten, zodat je een beetje bij kan komen en minder chagrijnig aan je dag begint.''
Grapefruitsap en medicijnen. Hoe veilig is deze cocktail? Arts & Apotheker (4):42-43
Het eten van een grapefruit of het drinken van grapefruitsap naast het gebruik van reguliere medicatie kan tot gevaarlijke interacties leiden. Bestanddelen in grapefruit(sap) - de flavonoiden naringine en quercetine, furanocoumarines en mogelijk andere stoffen - blokkeren de activiteit van het enzym CYP3A4 (cytochroom P450 3A4-isoenzym) in de dunne darmwand en zorgen daarnaast voor afbraak van dit enzym. Grapefruitsap heeft daarentegen geen noemenswaardige invloed op de activiteit van het cytochroom P450 3A4 isoenzym in de lever. De schatting is dat meer dan de helft van de veel voorgeschreven medicijnen na orale inname gedeeltelijk door het enzym CYP3A4 in de darmwand wordt afgebroken (first-pass effect) Bij een verminderde CYP3A4-activi-teit als gevolg van het drinken van grapefruitsap, kan de bloedconcentratie van een medicijn gevaarlijk hoog oplopen en kunnen emstige bijwerkingen optreden.
Een voorbeeld; één tablet lovastatine (een cholesterolverlagende statine) ingenomen met een glas grapefruitsap kan hetzelfde effect hebben als 12 tot 15 tabletten, ingenomen met water. Een ander mechanisme waardoor grapefruitsap de plasmaconcentratie van een geneesmiddel mogelijk verhoogt, is via inhibitie van het intestinale P -glycoproteïne, dat belast is met de excretie van verschillende xenobiotica naar het darmlumen. Dit laatste mechanisme speelt vermoedelijk een rol bij cyclosporine. De mate waarin grapefruitsap de primaire afbraak van een geneesmiddel in de dunne darm vermindert verschilt aanzienlijk per individu. Herhaalde inname van grapefruitsap leidt tot een verdere verlaging van CYP3A4 door afbraak van het enzym en onvoldoende compensatie door synthese van CYP3A4, zodat consumptie van grapefruitsap een cumulatief effect heeft. Door het cumulatieve effect van grapefruitsap en de individuele reactie en wordt het veiliger geacht grapefruitsap niet te combineren met een aantal medicijnen. De lijst medicijnen waarbij consumptie van grapefruitsap wordt afgeraden wordt gaandeweg langer. Deze interactie nodigt echter ook uit tot een positieve uitleg; de effectieve orale dosis van een geneesmiddel is lager bij gelijktijdig gebruik van grapetruitsap. Zo wordt in een onderzoek grapefruitsap aangewend om de cyclosporinespiegel bij patiénten met psoriasis te verhogen. Voorzichtigheid is geboden. Grapefruitsap vermindert de afbraak van de volgende medicijnen:
Gevangenen minder agressief door extra voeding Uitgegeven: 2 juli 2007 15:38 Laatst gewijzigd: 2 juli 2007 16:40
DEN HAAG - Gevangenen die extra voedingssupplementen gebruiken, vertonen minder agressief gedrag. Dat is gebleken uit een onderzoek van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI).
De studie biedt nog onvoldoende houvast voor concrete maatregelen om agressie bij gedetineerden via voeding te beteugelen. Daarvoor moet eerst nader worden gekeken naar de effecten van voedingssupplementen, het liefst onder plegers van gewelddadige delicten.
Dat heeft de DJI maandag bekendgemaakt. De dienst heeft sinds eind 2005 samen met de Radboud Universiteit Nijmegen gekeken in hoeverre extra voeding kan helpen bij het terugdringen van agressief gedrag.
Supplementen
Aan het onderzoek deden 221 jongvolwassen gedetineerden mee van 18 tot 25 jaar. Ongeveer de helft van hen kreeg voedingssupplementen met vitaminen, mineralen en essentiële vetzuren. Deze jongeren bleken in de praktijk minder agressief dan de andere helft van de gevangenen, die placebo's kreeg.
Bij agressiemetingen aan de hand van vragenlijsten werden echter niet zulke duidelijke verschillen geconstateerd tussen de twee groepen gevangenen. Ook de analyse van psychische klachten leverde geen grote verschillen op. De uitkomsten zijn daarom nog te onzeker om al voedingsmaatregelen te nemen in gevangenissen.
Incidenten
Het Nederlandse onderzoek volgt op een studie in Groot-Brittannië. Die leverde sterke aanwijzingen op dat voedingssupplementen agressiviteit onder gedetineerden kunnen terugdringen. In Groot-Brittannië daalde het aantal incidenten onder de groep die supplementen kreeg met een kwart.
De Britse bevindingen vormden voor de CDA-fractie in de Tweede Kamer aanleiding om vragen te stellen aan de toenmalige minister van Justitie, Piet Hein Donner. Hij zegde toe een soortgelijke studie te laten doen in Nederland.
Dat heb je ook met het weer. Als voorbeeld: Hier in Nederland hebben we vaak te maken met een depressie of een front. Vaak krijgen we in een depressie flink wat regen,(emoties) schommelen de temperaturen (warme en koude of verhitte en ijzige gevoelens) flink en stormt (opstand) het, maar wat is een depressie, hoe ontstaat een depressie? Een depressie ontstaat doordat een warme luchtstroom( positieve gedachten) tegen een koude luchtstroom (negatieve gedachten) komt. Waarom zijn er in Nederland dan zo veel depressies? Dat komt omdat ze vaak te maken hebben met lucht dat van de Noordpool (koud) negatief denken naar de evenaar (evenwicht) stroomt, en van lucht die van de woestijnen Zuid (warm) positief denken hierheen wordt geblazen. Wanneer de twee winden (positieve en negatieve gedachten) tegen elkaar aan botsen ontstaat een depressie. (gebied van lage lucht of gedachten) die opgetrokken wordt naar een (gebied van hoge lucht of hoge gedachten) Die twee winden moeten mengen (tot evenwicht), maar dat gaat niet vanzelf. Vaak mengt de lucht zich pas ver nadat de depressie (onprettig voelen) is ontstaan. Wat zie ik in Nederland daarvan? Je ziet vaak verschillende bewolking (de zon wordt niet gezien) wanneer je een depressie ziet naderen. Dat heeft ermee te maken of we te maken hebben met een koude, of warmtefront. Het is vaak triest weer als er een depressie voorbijkomt. Mensen zitten binnen en vervelen zich rot, echt depressief weer. Je positief denken en je negatief denken zijn dus steeds in botsing met elkaar waardoor je er niets meer aan vind. Dus of je nu koude (lage) of warme (hoge) gevoelens hebt die altijd een evenwicht zoeken waardoor depressie, maakt niet uit. Jij bent het niet. Want zelfs in een depressie, waarin de zon niet schijnt kan je de dingen doen die voor de hand liggen te doen. Elk persoon heeft hiermee te maken. En elk persoon moet dit voor zichzelf oplossen. Kan iemand een depressie ontvluchten. Ja ga eens totaal wat anders doen. Of weet dat alles maar tijdelijk is. En alles weer vanzelf overgaat. Een regenbui is noodzakelijk voor groei, En bij een storm worden dode dingen weggewaaid. Zodat degene die je echt bent overblijft om verder te groeien. Ik heb nog nooit iemand gezien die zijn hele leven huilt of vrolijk is. Het hoort bij dit leven. En er is geen hulpverlener die depressies kan doen ophouden of de zon kan laten verdwijnen.
Een stem die alleen jij kunt horen. DARPA's Sonic Projector
Een stem die alleen jij kunt horen. DARPA's Sonic Projector
Denk je eens in, een wapen die een geluid produceert die alleen jij kunt horen. Science fiction? Nee, dit is een duister gebied die een duidelijke werkelijkheid heeft. De luchtmacht heeft experimenten uitgevoerd met microgolven die geluiden kunnen produceren in de menselijke hersenen. Ze willen het op korte termijn gaan gebruiken als psychologisch oorlogsvoering. Waarschijnlijk defensie kennende, wordt het al gebruikt. En de Amerikaanse Technologieën kunnen geluiden aan specifieke doelstellingen met HyperSound richten.
Het nieuwste programma van defensie heet, "Sonische Projector":
Het doel van de Sonic Projector is speciale eenheden te voorzien van audio communication over een afstand van 1 kilometer. Ook kan het Sonic Projector programma de niet-lineaire interactie van geluid in lucht die een ultrasoon signaal vertaalt in hoorbaar geluid omzetten.
Vraag van de dag: Als militairen het voor elkaar krijgen om geluiden in iemand zijn hersenen te programmeren, wat zouden ze vertellen?
~*~ Zelf ben ik een 'bezige bij' inzake, Fotobewerkingen, Websites maken, Schrijven en Dichten, Avatars, Clubsets & vooral veel Glitters! (Ik vind dat heel erg mooi) - Schijnt overigens iets Italiaans te zijn heb ik mij laten vertellen, en ik heb een Italian tak aan de stamboom hangen :-) Dus wat je hier ook vindt het is bijna allemaal bewerkt, en of gemaakt of geschreven door mijzelve. Uche :P Groetjes AngelWings
