Deze morgen aan het ontbijt - ook al heb ik geen zin om op te staan toch sta ik op om 7u45 zodat ik nog even Stefaan zie voor hij naar zijn werk vertrekt - las hij in zijn Bijbel. Ik had gisteren al opgemerkt dat hij een fuchsia rekker in zijn haar draagt wat een beetje "gay" is en ik nam dit als ijsbreker om de ochtend te starten. Ik nam een zwarte rekker en deed dit in zijn haar. Hij was al veel toegankelijker als gisteren en ik vroeg hem of hij nog iets gehoord had van Jonas die normaal gezien gisteren moest langskomen. Hij zei van niet maar wel dat hij een sms kreeg van Sofie met de melding dat noch Jonas noch Simon zouden langskomen. Hij zou vandaag aangifte doen voor beiden bij de politie. Ook zou hij de extra 25€ niet betalen en dit op aanbevelen van Tom, advocaat. Ik vind dit toch lastig en vind het spijtig dat dit allemaal zo moet verlopen. Maar het is ook niet ok van Jonas en Simon dat ze zonder schroom vluchten van hun vader. Enerzijds is het niet respectvol van hen, anderzijds begrijp ik dat het niet fijn is om een harde vader te hebben. Hij beseft dit niet en ik kan het ook moeilijk onder woorden brengen. Voor Stefaan is liefde geld en volgens mij zien zij ook enkel dit van hun vader. Empathie, fysiek contact, interesse,... is er nooit geweest. De oudste kinderen hebben het geluk dat ze een moeder hebben waar ze naartoe kunnen vluchten. Jammer genoeg hebben Arnaud en Amber dit niet. Ze hebben dit eigenlijk wel maar die woont bij de vader. Stefaan kan goed met kinderen om zolang ze klein zijn en ze het logisch vinden te gehoorzamen aan de vader. Van zodra ze ouder worden en een eigen mening hebben, blokt Stefaan dit af en ontstaat er afstand. Door zijn harde reacties krijgt hij harde reacties terug. En als dit zo is, flipt hij en is het hek helemaal van de dam. Hij ziet dit spijtig genoeg niet in. 

Gisteren gingen we fietsen. Na op te ruimen, ging ik mij even neerleggen op het bed om te rusten. Ik voelde me plots zo moe, had last van te veel prikkels en had stilte nodig om mezelf terug op te laden. Stefaan kwam de kamer binnen en zei: "Ik ga fietsen want er is toch niemand die naar me omkijkt." Veel liever had ik dat hij bij mij op het bed kwam zitten me als een liefdevolle moeder me over mijn hoofd streelde en zei: "Ca va een beetje?" Dat deed hij dus niet. Hij ging de kamer van Amber en Arnaud binnen en gaf hen onmiddellijk de orders de kamer op te ruimen. Hij nam Amber en zei dat ze nu gingen fietsen. Amber wou niet en Arnaud vond het niet leuk dat papa zo abrupt de kamer binnen kwam. Ik stond dan maar recht en pakte Amber op en zei dat ik nog even in de kamer wou zijn, en dan een koffie wou drinken om dan rond 16u samen te fietsen. Uiteindelijk was dit ok voor Stefaan ook al nam hij die woorden niet in zijn mond. De rust keerde terug. Stefaan speelde met Amber beneden memory en Arnaud ging een boek lezen op zijn kamer. We dronken een potje koffie en gingen op weg.

Het was een mooie tocht in de natuur, langs paarden, schapen, alpaca's,... de zon scheen en er was niet zo veel wind. We passeerden ook appelbomen die nog in hun bloesems stonden. Plots stak Arnaud over terwijl er rakelijks een auto passeerde. We schrokken allemaal en Stefaan ging er extra hard op in. Door die reactie werd Arnaud boos, schreeuwde terug en nam daarna afstand met zijn fiets. Stefaan en ik fietsden door tot ik op een bepaald moment achterom keek en hem niet meer zag. Stefaan stelde voor om door te fietsen en dat hij Arnaud zou zoeken. Hetzij zo. Toen ik thuis kwam kwamen ze 10 minuten later ook aan. Stefaan met een boos gezicht, Arnaud met een glimlach. Stefaan vertrok onmiddellijk te voet de velden in, boos. Blijkbaar was er onderweg toch nog een kleine discussie geweest. Ik liet het zo. Arnaud ging boven naar zijn playstation, Amber keek naar een tekenfilm en ik las verder in mijn boek van Dirk De Wachter. Om 18u30 kwam hij terug thuis en zei dat hij pijn had in zijn hoofd en honger had, grote honger. Ik zei dat het goed was om onmiddellijk te eten. Arnaud kwam aan tafel, Amber keek verder tv. Stefaan zei geen woord, ijzige stilte. Daarna ruimden we samen de tafel af, Arnaud ging terug naar boven en Stefaan nam een douche. Om 20u30 stopte ik Amber in haar bed, na nog even te kijken in het grote dierenboek. Toen Stefaan naar boven kwam om nog een zoen te geven aan haar, wou ze dit niet. Even later stond ze terug beneden want ze wou niet slapen. Ik terug mee naar boven. Ze wou echt niet slapen en het werd Stefaan te veel. Hij riep dat ze moest slapen. Amber zei me dat papa boos was op haar en dat ze bang was van hem. Toch kwam ze opnieuw naar beneden. Stefaan dreigde dat hij de kamer op slot zou doen maar dat wou ik niet. Uiteindelijk ging hij met haar mee op een rustige manier want ze was bang van het donker en was er stilte. Na GR5 ging hij slapen. Omdat hij net de keuken gepasseerd was, vroeg ik hem hoe laat het was. Hij zei me: "Ik heb het niet gezien". Waarom deed hij geen stap terug en keek hij hoe laat het was? Je kan dit trouwens ook zien aan de radiator waar hij aan passeert als hij naar boven gaat. Ik ging er niet op in. Toen ik zelf ging slapen lag hij met de rug naar mij toe, bijna uit het bed aan zijn kant. Is deze fysieke afstand normaal in een huwelijk? Verdwijnt de liefde dan bij de minste miscommunicatie waarvan ik zelf niet de oorzaak ben?

Wat een verschil met de avond voordien waarbij hij croques maakte en liedjes opzette en met me danste. Hoe lang was dat geleden? Het was gezellig, het was sinds lang iets dat hij weet dat ik graag doe en dat hij deed. Net zoals hij op zondagmiddag spaanse muziek opzette. Hoe kan je van het ene uiterste in het andere vallen? Ik hou niet van rollercoasters.

Deze morgen aan de ontbijttafel gaf hij nog mee dat hij een nachtmerrie had. Hij wou niet zeggen wat maar toen zei ik dat hij dan ook niet moest zeggen dat hij een nachtmerrie gehad had. Het was alsof hij het me wel degelijk wou zeggen. Uiteindelijk zei hij me dat hij gedroomd had dat ik de aanvraag tot scheiden zou indienen. Hij zei dit zonder verpinken, zonder emotie. Was dit een test? Net zoals ook een bordeliner doet met zijn vrouw: testen omwille van de verlatingsangst? Ik reageerde ook zonder verpinken: Komen al jouw dromen dan uit? Hij zei me dat hij de betekenis van die nachtmerrie toch zou uitzoeken. 

God, waarom maken we het leven toch zo moeilijk?