- fantastische kindertijd met mijn ouders en broers, de buurmeisjes

- fantastische tienertijd met Ines, Valentine en Stijn 

- fantastische studententijd met Ines, Sarah en Eveline

Daarna volgde een periode in het buitenland want een unieke ervaring was maar tegelijkertijd ook de rest van mijn leven zou bepalen. Ik kon de relatie met Stijn niet meer verzoenen. Ik voelde mee heel slecht en maakte toen de keuze om verder te gaan met Bjorn die me alleen zou achterlaten met een kind. Ik vocht als alleenstaande moeder zodat we het toch goed zouden hebben. Ikzelf had een fantastische jeugd en dat wou ik zeker ook geven aan mijn kinderen. Scheiden staat niet in mijn woordenboek. Nooit gedacht dat ik nogmaals de liefde van mijn leven zou tegen komen waar ik een dochter mee heb. De beginjaren waren als in een droom. Vaak dacht ik amai, wat heb ik gedaan om dit geluk te verdienen. En toen in december 2018 brak er iets. We waren geen 2 handen meer op een buik en Stefaan begon me van allerlei dingen te verdenken, erger nog hij ging ze ook gaan rondbazuinen aan anderen. Waarom? Ik heb veel geluisterd, veel geslikt, veel gepraat,.... Hoe lang nog? Het feit dat hij aangaf dat hij zijn zus misbruikt heeft blijft me achtervolgen. Als hij in de douche gaat met Amber, als ik ontdek dat hij de deur 's nachts van haar kamer heeft dicht gedaan,... Zelfs een aanraking is dubbel. Ik kan me niet meer openstellen naar hem toe. Ook het toegeven dat hij naar porno kijkt daar walg ik van. Ook z'n negativiteit naar mij en de kinderen is erg. Ik worstel met de vraag hoe lang ik dit nog moet toelaten. Ik voel me de beschermer van mijn kinderen. Vluchten en scheiden is geen optie. Want het gras is niet groener aan de overkant. In september 2019 stapte hij eindelijk naar een arts en een psycholoog. Hij zelf ontdekte dat hij misschien wel eens een narcist zou zijn. De psycholoog gaf aan dat dit zou kunnen... In januari 2020 startte hij op mijn aanraden sessies mindfullness op. Daar kreeg hij te horen dat hij zich best liet testen om een diagnose te kunnen stellen en zo extra therapie te kunnen krijgen. Hij stond hiervoor open omdat hij ook wil dat het beter gaat. Hoop doet leven. Er werd gediagnosticeerd dat hij borderline zou hebben, alhoewel de psycholoog meegeeft dat dit vrij onwaarschijnlijk is omdat hij geen crimineel gedrag vertoont. Er werd toen maar gesteld dat hij dwangneurotische symptomen heeft. Alhoewel ik dit niet begrijp en dit niet kan plaatsen. De info die ik terug vind van narcisme en borderline lijken me meer waarschijnlijk dan dwangneurose.

Soit.

Omdat ik graag hortensias zie wou hij voor mijn verjaardag hortensias planten in de voortuin. Hij had hier meer werk aan dan voorzien waardoor het niet op tijd af was. 's Morgens vertrok ik om 9u naar mijn ma. De ontbijttafel was gedekt zoals gewoonlijk: brood en beleg. Een gelukkige verjaardag erbij en heb je de voortuin al gezien? Ik gaf toen een misplaatste opmerking: "Die hortensias zouden er toch staan ook zonder mijn verjaardag" Dit was misschien een beetje grof maar dit kwam ook door de manier waarop hij "het cadeau" gaf. Zonder kaartje, zonder een mooi woord, zonder een fijne attentie,... Misschien dat dit deze reactie bij me uitlokte. Toen hij er aan toevoegde dat het hem wel 700€ zou kosten, vond ik dit helemaal niet kunnen. Hoe onromantisch. Eerst hadden we een kleine woordenwisseling daarna zwakte dit wat af en besefte hij dat communicatie niet zijn ding is omdat hij dit zelf nooit gekend heeft als kind, zijn ouders deden dit ook nooit op die manier. Ik huilde heel veel en hij zei dat het wel in orde zou komen dat hij terug de man zou zijn die ik ooit leerde kennen. Ik vertrok. Hij bleef thuis bij de kinderen zodat ik kon genieten van mijn dag bij mijn ma.

Om 18u was ik thuis. Het huis lag een beetje wir war. Alleen Arnaud kwam naar beneden, Stefaan en Amber waren boven in de douche. Arnaud had slingers opgehangen en een cadeautje gekocht. Hij zong er ook nog een mooi liedje bij op de gitaar. Het was een kaars uit kokos omdat hij weet dat ik dit graag eet en een theedoosje. Stefaan kwam erg pissed of naar beneden. Ik dacht, dat meen je niet, waar is die man van deze morgen? Ik ging er niet op in en negeerde dit. Hij gaf mee dat hij aan Arnaud had gevraagd om mee te helpen in de tuin en dat had Arnaud niet gewild. Blijkbaar is toen een discussie ontstaan en omschrijft Stefaan Arnaud dat hij helemaal anders is, absoluut niet lief als ik er niet bij ben. Dat kan. Maar ik weet ook dat als Stefaan in deze bui is alles en iedereen niet deugt. Ik weet ook van Arnaud dat hij in de namiddag op kantoor was en dat Arnaud de hele namiddag op Amber paste en zo zijn schoolwerk niet kon maken. Dat Amber ook in haar broek had geplast en dat hij haar had ververst. Eigenlijk zou hij hem dankbaar moeten zijn. Volgens mij was hij vooral kwaad op zichzelf omdat Amber geen makkelijk kind is in huis, dat hij in de Floralux ontdekte dat hij een afspraak over het hoofd had gezien en dat hij niet tijdig kon klaar zijn met de hortensias in de voortuin. Het was een afreageren op...

Om 19u kwamen mijn ma en broers langs. Plots kon hij wel roepen van "Arnaudje"??? Het was een verrassing dat zij op bezoek kwamen en was wel leuk. Ik vond het wel raar dat hij het huis hier niet op had voorbereid. Ik had het wat opgeruimd omdat ik stiekem wist dat er nog bezoek kwam maar hij gedraagde zich pissed als een klein kind. Hij legde zelfs de wifi af en wou zelfs niet helpen toen de kids sukkelden. Dit is voor mij echt pesterij. Als kledij op deze avond van mijn 40 jaar had hij een jeans aan, een t-shirt van 20jaar geleden en crocs. Hoe meer sexy kan je zijn. Hij gedraagde zich ook negatief over anderen, sprak over een grasmachine die meer had gekost dan die van mijn broer en veel beter was,... Ik probeerde de sfeer te draaien door muziek op te leggen, hij zou dit wel doen, ik zei er nog bij muziek die ik graag hoor waarbij hij een blik wierp .... Toen ging hij in overdrive door mega sexy salsa te dansen met mij. Sorry maar als je eerst super negatief doet en als er mensen zijn super positief. Ik heb niet die knop die ik zomaar kan draaien. Toen kwam de taart met de melding dat hij geen tijd meer had gehad om een deftige taart te kopen. Hij had stukken bouls en eclairs in 2 gesneden en zo op tafel gezet zonder kaarsen... Verfijnd als ik ben vond ik dit niet zo smakelijk. Ik vroeg om een kaars te mogen uitblazen waarop hij direct zei dat hij geen kaarsen wist zitten. Uiteindelijk was er dan toch een kaars. Waarom doet hij toch altijd zo moeilijk. Ik begrijp het niet. Ik ben er 40. We zijn al 7 jaar samen. Hij ziet dat ik bij een verjaardag altijd heel wat speciallekes doe tot in de details en blijkbaar dringt dit echt niet door. Empathie nul. Uiteindelijk was het toch een fijne avond met mijn ma en broers: we dansten, de kindjes zongen en deden handenstand, er was een fotoshoot. Ah ja, die shoot. 

Toen Maxime zei dat hij naar huis wou gaan vroeg ik hem nog om een foto te nemen van ons 2. Daarna suggereerde ma dit ook met mijn andere broer te doen en met mijn schoonzus. Op het moment dat ze zei dat Stefaan er ook mocht bij komen was het weeral een en al negativiteit: Ik dacht dat je het mij nooit zou vragen, .... 

Toen iedereen naar huis ging en ik de kids en bed stak en zelf ging slapen lag hij al te slapen met zijn rug naar mij. Heel hartelijk. Ik zei nog slaapwel en merci. Hij zei terug geïrriteerd ik was wel bijna vertrokken he. En die merci meen je dit? 

Mijn 40 jaar, mooie dag, mooier dan verwacht. Spijtig dat Stefaan het door zijn denken en doen toch wel wat verknalde. Alhoewel ik moet weten dat hij het allemaal goed bedoeld heeft.

15-05-2020, 16:20 Geschreven door a&s  
Reageren (0)