Andalusie

Inhoud blog

	donderdag 8 september
	17 september
	16 september
	15 september
	14 september

Zoeken in blog

Andalusie

16-09-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

16 september

Als we deze morgen vanop ons terras de hemel bekijken is die helemaal betrokken. Geen zon dus voor onze laatste volle dag in Spanje maar toch wel warm.Vooraleer de stad in te trekken gebruiken we het ontbijt in ons hotel. Daarna bezoeken we eerst de arena van Ronda, een van de oudste, wellicht de meest gerenomeerde van Spanje. Het is indrukwekkend. We kunnen overal aan en bij, in de arena met nog de sporen van stierenbloed van een vorig gevecht, in de stallingen van zowel de paarden als de stieren, in het museum waarin we een overzicht zien van het stierenvechten doorheen de eeuwen heen, van het ritueel, de klederdracht van zij die de stier bevechten,... Er is eveneens een afdeling waar historisch tuig van de paarden wordt getoond en een afdeling met oude geweren en revolvers die dienden om duels uit te vechten. Er is ook een manege in hetzelfde complex, voor rasechte andalusische paarden. In de overdekte manege is trouwens een wedstrijd voor dressuur bezig die we via een openstaand raam kunnen bekijken. Daaropvolgend bezoeken we het palacio del Rey Moro met zijn prachtige tuintjes en de Mina, een trappencomplex die 100 meter door de berg naar beneden loopt tot aan de rivier. Het is een beetje spookachtig met al die gangetjes en zaaltjes maar meer dan de inspanning waard. Vooral het terug naar boven gaan vraagt een serieuse inspanning. Jammer dat het huis zelf van Rey Moro erg vervallen is. Als een mecenas zich geroepen voelt ... niet aarzelen. De investering zal in lengten van dagen opbrengen. Na wat verdere omzwervingen belanden we omstreeks 13h op een terrasje van een bakkerij. Van Andalusië kunnen we immers geen afscheid nemen zonder geproefd te hebben van de zoetigheden waarvoor het gekend is. Ondertussen is er wel af en toe wat zon maar niet overdreven. De temperatuur gaat vandaag niet hoger dan 32 graden. Toch houden we een siësta. We worden het bijna gewoon. Daarna weer de stad in, nu voor de laatste keer. In de vooravond brengen we eerst wat verder verslag uit op onze blog. Ditmaal met onze eigen computer want de vaste computer waarover het hotel Polo beschikt wordt in beslag genomen door een Engelsman die er zich zo geïnstalleerd heeft alsof het lijkt dat hij er de rest van de namiddag en avond zal blijven. De eigen computer haal ik vlug uit ons eigen hotel en daarna kunnen wij zonder probleem met Wifi internet op.
Dan rest ons alleen nog een stukje eten want Ronda hebben we meer dan gezien. Ciudad, het oude deel is zo klein dat je het in korte tijd helemaal kunt bezoeken. Het nieuwe gedeelte is vooral commercieel en dat ligt ons nu ook niet weer echt. Toch zijn we heel blij er geweest te zijn.
We gaan eten bij Dona Pepa, aanbevolen door de groene gids. We willen een plaatsje buiten op het terras nemen maar de ober legt ons uit dat dit misschien niet verstandig is : hij verwacht regen, en veel regen zegt hij. Nu, voor ons is het evengoed binnen. We zitten in een typisch Andalusisch interieur met veel glazuur-werk. Nauwelijks 15 minuten later zetten de hemelsluizen zich open, begeleid met donder en bliksem. Gelukkig volgden we de raad van de ober. We hebben ondertussen al het aperitief op, aangeboden door het huis. We eten eerst meloen met Serrano-ham, daarna geroosterde zalm. We drinken een wit wijntje uit de regio van Cadiz en als water, Vichy de Catalan. Dit water smaakt een beetje zoutig en opent meteen een ganse reeks herinneringen aan vroeger. Wie herinnert zich nog een blikken doosje met een wit poeder waarvan een koffielepel in een glas water diende gevoegd te worden als remedie tegen maagklachten ? Ook dit water smaakte zo. En de herinneringen gaan verder want , tegen maagklachten was er niet alleen dit poedertje maar ook "Eau de Carmes". Wie herinnert zich dit nog ? Een paar druppels op een suikerklontje en weg maagpijn.Als dit geen voldoende bewijs is voor het feit dat geuren en smaken goed verankerd zitten in ons geheugen. Na de koffie kunnen we nog niet naar buiten. Het is nog steeds hard aan het regenen. Ter compensatie biedt het huis ons nog een degestief aan. Het lijkt op Elexir d'Anvers, maar minder zoet. En weerom worden een doos met oude herinneringen opengetrokken - tiens, waar is het kastje gebleven waar bij ons thuis deze Elexir en de andere sterke dranken bewaard werden ?)
Als de regen uiteindelijk zo goed als gestopt is, haasten we ons naar ons hotel voor onze laatste nacht in Andalusië.