Geen ontbijt op bed, geen ontbijt in het hotel, maar wel een klein ontbijt op een terras, rechtover de universiteit, voormalig tabaksfabriek. We zitten dan al in de stad waar we toch nog een en ander willen van zien. Na het ontbijt (vers vruchtensap, croissant met boter en confituur, koffie) bezoeken we eerst de "gouden Toren" langs de Guadalquiver, waar een klein maritien museum is in ondergebracht met veel maquettes van allerhande schepen die in verband te brengen zijn met Sevilla, dus ondermeer de Sancta Maria waarmee Columbus naar Amerika trok. We beklimmen ook de toren tot in de top met van daaruit een mooi zicht op de rivier. Leuk om te zien. Via de Avenida de la Constitution wandelen we dan verder richting het echte shopping-hart van Sevilla. Dat hoort er nu eenmaal onvermijdelijk bij. We passeren daaarvoor weer de kathedraal, het mooie stadhuis, de Magdalenakerk en zo geraken we in Sierpes. In deze winkelstraat en haar omliggenden kan je shoppen tot al je geld op is. Wel wordt daar nu al de wintermode verkocht en dat terwijl het nog om en bij de 40° is. We maken dankbaar gebruik van de doeken die over de straatjes en pleintjes hangen en die wat schaduw bieden. We vinden er ook nieuwe sandalen voor mij, waar we al langer op zoek naar waren en wat later ook een terrasje waar we wat kunnen uitrusten en onze dorst stillen. We bezoekn wel nog eerst de mooi barokke kerk van San Salvador. De kerk bevat verschillende retabels van een omvang en een pracht die je niet voor mogelijk houdt. Je moet het echt gezien hebben. Op de plaats van de kerk stond vroeger ook weer een moskee, waarvan getuige het pleintje met appelsienenbomen. Onze rustpauze wordt opgeluisterd door het gezang van een bijne tandeloze oude man ( welgeteld nog 1 tand ) Hij doet daarna zijn toer op het terras maar het is vlug duidelijk dat ook vandaag hij niet rijk zal worden. Het is trouwens opvallend hoeveel bedelaars er in Sevilla zijn, mannen en vrouwen, van alle leeftijden en vooral op de meer toeristische plaatsen. Veel van die vrouwen, als ze zich al niet presenteren met een klein kind op hun arm ( of aan de borst) komen je een palmtakje of iets dergelijks aanbieden en als je dit accepteert nemen ze je hand en beginnen je toekomst te voorspellen en dan moet er natuurlijk betaald worden. Je kunt ze dus best zoveel mogelijk negeren. Na de rustpauze trekken we nog naar de Casa de Pilatos, een palazio waarvoor de adellijke bouwheren zich lieten inspireren door het huis van Pilatus in Jeruzalem. Het huis bevat dan ook een mooie verzameling antieke Griekse en Romeinse beelden, verspreid over een groot aantal patios. En daarmee sluiten we eigenlijk ons bezoek aan Sevilla af. Het is al bijna 16h .We wandelen terug , via de tuinen die palen aan het Alcazar naar de stopplaats voor de bus naar ons hotel. Nog een laatste ritje met de bus naar ons hotel en voor de rest van de namiddag wat luieren aan het zwembad en er zoveel mogelijk verfrissing zoeken tegen de toch weer tot 41° opgelopen temperatuur.Aan het zwembad is er ook tijd om wat bedenkingen de revue te laten passeren. Ik had deze allemaal al ingetikt op internet maar toen ik deze wilde publiceren, bleek dat mijn internettijd op was. Ik moet immers iedere dag een nieuwe Wifi-code vragen en heb dan 24 uren de tijd om op internet te werken. Gisteren heb ik een nieuwe code gevraagd rond 20h. Vandaag verviel dus mijn tijd om 20h. Ik was echter zo intens bezig met mijn bedenkingen te formuleren dat ik de de tijd uit het oog verloor. Toen ik wilde publiceren bleek dat dit niet meer ging en was ik alles kwijt. "Een ingeving Gods" , zo stelde mijn vrouwtje het voor. Mijn bedenkingen gingen over de "rondborstigheid" waarmee de vrouwen in Sevilla, in Spanje en tegenwoordig ook bij ons in Brugge rondlopen. Ik heb er geen probleem mee. Mijn vrouwtje is niet altijd dezelfde mening toegedaan.Het zij zo. Ik heb echter geen goesting meer om alles wat verloren ging opnieuw op Internet publiceren. Wie meer wil weten, moet maar eens langs komen. We kunnen er dan uitgebreid over discussieren. We zijn lekker gaan eten , ditmaal in het restaurant van het hotel. Dit mag ook wel, het is immers onze laatste dag in Sevilla. Morgen gaat het richting Ronda. En dan is onze reis bijna ten einde. We hebben tot nu toe nog geen spijt, nergens geen spijt van. Alles is een echte meevaller. Als we echter voor de keus gesteld worden, tot nu toe, tussen Granada,Cordoba en Sevilla, dan is het duidelijk dat we opteren voor Cordoba, beiden zijn we het er over eens. Ronda moeten we natuurlijk nog bezoeken. Na het eten nog wat op Internet kijken om de rit van morgen voor te bereiden en dan gaan slapen.
