alle pittige details, drama's, intriges, levenservaringen, .....
28-03-2007
Nog een dikke 12 uur, en ik zit weer op het vliegtuig! Langs de ene kant heel spannend, want ik ben heel erg benieuwd naar Peru, en vooral: mijn gastgezin!! Maar langs de andere kant ontzie ik de vliegreis wel wat, want ik heb de laatste maanden al meer dan genoeg gevlogen. Omdat ik de volgende 3 maanden bij een gastgezin woon, heb ik dus ook een vast adres. Met andere woorden: alle brieven, kattebelletjes, postpaketten, zingende telegrammen, ... mogen verzonden worden naar:
Family Chino de la Vega - Ana Michelena Urbanizacion Marisal Gamarra 1 ra etapa 12-C Pasaje Los Nogales Cuzco PERU
Voila, dat is een hele boterham gelijk ze zeggen! Ik hoop dat ik in Cuzco internet-toegang heb, zodat ik mijn blog wat kan bijwerken. De geinteresseerden moeten dit adres maar een beetje in het oog houden! Dikke zoen aan iedereen, en ik zou zo zeggen: tot Juli!! -x- Ana
He! Tot jullie spreek een -ahum ahum- Advanced Adventurar Diver!! Vorige week heb ik mijn OpenWaterCursus voor te duiken gedaan, samen met andere jongens. Dat is de cursus voor beginners en die duurt 4 dagen. Echt superplezant, dat duiken is echt de max en we hadden een heel goei groepke tijdens, zowel tijdens het duiken als tijdens de afterparty! Vrijdag was de cursus gedaan, maar omdat we de smaak goed tepakken hadden, ben ik zaterdag meteen met 2 anderen van ons team aan de Advanced Adventurar cursus begonnen Dit houdt in dat je nog 5 keer gaat duiken (met elke keer iets speciaals) en daarna mag je duiken tot 30 meter diep. Deze cursus was echt heerlijk! Geen theorie meer zoals in de beginnerscursus, en ook: ee Nachtduik. Dat is echt een belevenis hoor! Zo in de pikkedonker duiken met enkel een pillicht, wel heel mooi want snachts zijn er heel andere (en veel grotere!) vissen. Eergisteren ben ik ook met een vriend gaan snorkelen, en we hebben 6 haaien tegelijkertijd gezien (geen gevaarlijke, wees gerust) Heel fascinerend hoor, want doordat het water niet zo diep was, waren de haaien dus erg dichtbij! Een hele toffe week dus (maar ook heel erg kostelijk want duiken is niet bepaald goedkoop!) De rest van de verhalen krijgen jullie over enkele dagen in het echte leven, want overmorgen keer ik alweer naar huis... Lieve groet Ana -x-
Gisteren ben ik na 5 dagen rondtuffen aangekomen in Chiang Mai. Fijn om terug in een 'vertrouwde' omgeving te zijn. Waar ge de weg al kent, geen guesthouse meer moet zoeken, en zelfs onverwachts hier en daar een bekend gezicht tegenkomt! Vandaag moest ik wel mijn brommerke inleveren, wat ik wel erg vond! Want dat is zooo handig (en daar wordt ge zooo lui van!) om niet te moeten stappen en gewoon voor alles den brommer te pakken haha! Deze avond vertrek ik met de nachtbus naar Bangkok, om vanaf daar met de bus/ferry verder naar Ko Tao te gaan. Dat is een eiland waar ik volgende week een duikcursus ga volgen van 4 dagen. Ben benieuwd! Daarna nog enkele daagjes Bangkok en dan keer ik al weer terug naar het koude Belgie. Met spijt in het hart, dat kan ik jullie wel zeggen! Maar ik zal stiekem ook wel blij zijn om jullie rakkertjes nog eens weer te zien hoor! Gegroet! Ana
Yep, ik ben ondertussen helemaal getransformeerd in een stoere motar! (niet op een Harley maar op een bescheiden brommerke weliswaar ) Dinsdag ben ik vertrokken uit Pai, en aangekomen in Mae hong Son zo'n 120km verder. De ochtend erna ben ik met de brommer en een Amerikaan die ik de avond ervoor had leren kennen achterop naar een 'Karen Longneck Village' gereden. Dat is een dorpke waar de vrouwen van die grote gouden ringen rond hun nek dragen, waardoor hun nek zeer lang lijkt. Sommigen doen dit ook rond hun enkels of knieen. Wel interessant om te zien, alleen voelde ik mij wel wat ongemakkelijk want met al die toeristen die fotoos namen van die vrouwen leek het wel wat op een menselijke zoo! Dan smiddags weer op weg naar Mae Sariang, dat is 170km. sAvonds was ik echt zooo moe dat ik direct ben gaan slapen. Zo'n dagje brommer-rijden is echt niet te onderschatten hoor! Dat is vrij vermoeiend, en omdat er heel veel haarspeldbochten en helingen zijn moet ge ook constant geconcentreerd zijn. Desalnietemin (mmm heerlijk woord) geniet ik wel met volle teugen van deze tocht, het landschap is echt heel mooi (alleen zijn er echt enorm veel bosbranden door het droog seizoen, dus vaak kan ik amper iets zien door de rook!) en dit geeft echt zo'n gevoel van vrijheid! Vandaag ben ik van Mae Sariang 140 km naar Chom Tong gereden, een klein stadje. Omdat ik hier om 4 uur al was, ben ik naar een waterval hier in de buurt gegaan. Echt prachtig, alleen wel wat volk (vooral Thai-en, weinig toeristen). Nu ga ik eten want ik heb sinds het ontbijt enkel nog maar een ijsje gegeten Groetjes van jullie Anaatje -x-
Hallo! Weer even geleden dat ik nog eens iets heb laten horen, dus ik zal nu snel proberen mijn laatste dagen wat samen te vatten. Zaterdag ben ik met een busje vanuit Chiang Mai naar Pai vertrokken, een klein heel gezellig stadje! Daar heb ik nu 4 dagen gezeten, en ik heb vandaag de kracht gevonden om te vertrekken! (dit is niet evident, aangezien het hier heel relaxed is en het gevaar hier eindeloos te blijven plakken heel groot is!) Gisteren heb ik met 3 andere mensen een thaise kookcursus gevolgd, en dat was echt wel plezant! 5 Gerechten hebben we gekookt, die we dus ook allemaal in de 4 uur moesten opeten, en daar had zelfs een eetmaniak als ik veel moeite mee hihi! De rest van de dagen heb ik hier wat rondgehangen, s avonds veel kampvuur gehad, en veel met de mensen van mijn guesthouse rondgehangen wat dat was echt een toffe bende! Straks ga ik proberen een brommerke te huren voor een week, en dan voor een week rond te rijden en te eindigen terug in Chiang Mai waar ik de brommer kan inleveren, ben heel benieuwd! Ik ga het wel kort houden want ik heb nog massa's te doen voor ik kan vertrekken! Groetjes Ana -x-
Gegroet! Zondag ben ik -met pijn in het hart- uit Ranong vertrokken richting Bangkok. Ik vond het wel erg jammer, want ik heb echt een goeie tijd daa gehad en die kinderen hebben toch wel een ietsiepietsie plekje in mijn hart veroverd hoor! Maar de rit zelf was ook wel de moeite, met 10 andere Thai (PiBow, PiJack en zijn familie) in een mini-buske gepropt. Thais gekwebbel een hele dag, en erg weinig beenruimte (er waren 4 rijen in het buske, krapkes dus!) maar wel heel plezant! In BKK aangekomen hebben we dan overnacht bij de familie van PiJack. Maandag zijn we met de bus naar SingBuri gegaan (PiBow, PiJack en ik), om wat mensen terug te zien. Maar jammer genoeg zaten die toen op Ko Chang en niet in Sing Buri, maar al bij al toch een gezellige trip hoor! Dinsdagmorgen ben ik terug met de rivier-boot naar de Central Prison gegaan, om Anthony te bezoeken. Echt ongelooflijk hoe blij die kerel is met gewoon een bezoekje van een half uur! Daarna heb ik met PiBow nog wat in Bangkok rondgehangen, naar de cinema geweest, en sAvonds heb ik de nachtbus naar Chiang Mai gepakt. Dit is de tweede grootste stad in Thailand, en is meer in het Noorden. Echt een superluxueuze bus, maar wel ijskoud met die rot-airco waar ze hier zo dol op zijn! Ondanks 2 uur vertraging door autopech, ben ik toch heelhuids in Chiang Mai geraakt. Daar zat ik in een taxi-busje met een koppel dat hier woont, en die hebben mij naar een guesthouse gebracht. Dan ben ik de stad in getrokken om het hier wat te verkennen, en wat ik tot nu toe al gezien heb is zeker de moeite! Heel rustige en mooie stad, met veeeeeel kleren! Ik ben ook nog een Belgisch meisje tegengekomen en samen hebben we vandaag wat rondgehangen hier. Vanavond ga ik naar een avond-markt die hier elke avond is, en naar het schijnt wel de moeite is!
Dag iedereen!
Eerst zal ik voor alle duidelijkheid iets uitklaren, want vele mensen
hebben mij al gevraagd wat het geheimzinnige woordje 'Wuntuetee' wil
zeggen. Wel, Wuntuetee is de naam van het project waar ik nu weer zit,
en is een uitdrukking in Thailand. Het is ook de manier waarop zij in
het Engels 1 2 3 uitspreken, vandaar!
Zo, nu dat van de baan is, kan ik verder vertellen!
Gisteren was het dus de trouw van de nicht van... dus de vorige dagen
hebben we ons fulltime beziggehouden met bloemen vouwen, bloemenkransen
maken, bloemen ophangen en verhangen,.. enfin, aan bloemen geen gebrek
dus! Wat ik de laatste dagen ook geleerd heb is: aan kitsch bestaan
blijkbaar geen grenzen! Telkens als ik dacht: Nu kan het echt niet meer
erger, kwam er nog iemand met een bloemenhartje hier of een gouden
frulleke daar af. En dan dacht ik: Ok, het kan dus wel degelijk!
En dan gisteren was het de grote dag, de trouw zelf dus. s Morgens
moesten we nog even gaan helpen met het laatste van de decoratie, en
kwamen de bruid en bruidegom volgens de traditionele manier binnen. Dat
was in heuse stoet-vorm, met alle familieleden die dan vanalle
offergaven droegen. Bij het binnenkomen moest de bruidegom met 2
vrouwen die klaarstonden onderhandelen over de prijs van de bruid, en
dan mocht iedereen binnen. De 2 vrouwen hielden dan een gouden ketting
vast om iedereen die niet betaalde 'gevangen te nemen'. Dan kwamen er
een stuk of 8 monikken om te bidden/zingen en het bruidspaar te
zegenen. Dan ging het paar op een bankje zitten (in een door ons
gemaakt decor!) en mocht iedereen om te beurte water over hun handen
gieten om hun geluk te wensen. s Avonds was het dan groot feest, waarop
bijna het hele dorp aanwezig was (zo'n 1500 man) en natuurlijk...
karaoke! Want wat zou een Thais feest zonder karaoke zijn! (en ja hoor,
ook ik heb mijn bijdrage gedaan hihi).
Vandaag is het jammer genoeg mijn voorlaatste dag hier, want morgen
vertrek ik terug naar Bangkok om dan verder naar Sing Buri te gaan.
Hier heb ik de eerste 2 maanden vorige keer gezeten, en ik wil heel
graag die mensen nog is goeiendag zeggen daarmee!
Ik ga het hier wel heeeel erg missen hoor! Die kinderen zijn echt de
max, en met de Thaise medewerkers kom ik ook zeer goed overeen. Maarja,
om het met een spreekwoord te zeggen (want dat doe ik toch zo graag):
er is een tijd van komen en een tijd van gaan! Ofwel: mooie liedjes
duren niet lang!
X
hier nog eens een teken van leven uit Thailand! Voor de geinteresseerden: ik heb terug wat fotoos online gezet op de foto-site, onder de naam Thailand II (en voor de vergeetachtigen: de site is www.mevrouwana.punt.nl ) Hier is alles nog steeds op en top goed! We zijn begonnen met uit bamboe lamphouders te maken, voor de trouw van de nicht van PiJack (the big chief hier). Op die trouw zijn wji (ik en een belgische jongen die hier ook is) ook uitgenodigd, en we moeten een bepaalde functie doen, iets zoals bruidmeisje ofzo, wat het juist is weet ik nog niet! Maar het wordt in ieder geval wel plezant denk ik! Voor de rest spelen we veel met de kinderen, we gaan vaak naar de rivier om te zwemmen (wees gerust, ik enkel als toeschouwer, hoewel het wel door mijn hart gaat snif!) of shotten wat in de tuin. Een paar dagen geleden hebben we ook 'jungle-feestje' gehad, als afscheidsfeestje voor Yu, een japans meisje. Wij dus heel het decor vol palmblaren gehangen, en al die mannen vol takken en blaren en andere rommel (zie fotoos). Echt hilarisch haha! Eergisteren zijn we bji de buren Chinees Nieuwjaar gaan vieren, wat wil zeggen: Eten! Schaften! Boefen! Volproppen! Achja, je snapt het wel Maar buiten dat eetfestijn, ook enkele tradities zoals nepgeld verbranden op een vuurtje, om te offeren aan de Goden. In de hoop dat je dit dan ooit in het echt terugkrijgt, wie weet? Nu stop ik, want het is KhinKhow (avondeten) Daaaaag xxxx Ana
Dag vrienden en vriendinnen! Jaja, ik ben zeer goed aangekomen in Thailand! Na een toch wel vermoeiende vliegreis, en een paar daagjes Bangkok, ben ik nu terug in Ranong aangekomen. Hier is het project dat ik de vorige keer begonnen ben maar dus onder omstandigheden ni heb kunnen afmaken. Gisteren zijn we naar een warm-water-bron gegaan, om wat te relaxen. Echt de max, maar wel erg warm (zeker gezien het hier nu 35 graden is). sAvonds was het welkomsmaaltijd voor mji, en hadden de 4 kinderen die bleven eten allemaal een bos bloemen geplukt voor mij, echt zo schattig Vandaag zijn we smorgens naar het ziekenhuis gegaan om mee ochtendgymnastiek te doen. Eerst kregen we de 'moves' van een verpleegster aangeleerd, en dan moesten wij die voordoen aan de mensen die zaten te wachten. Wel een grappig zicht hoor, ik denk dat ze in Belgie zouden denken dat we zot zijn ofzo, zo midden in de gang staan gymnastiek-en! Ohja voor diegene die zich afvragen hoe het met die gevangene en zijn schoenen is afgelopen: ik ben hem dinsdag gaan bezoeken en heb de schoenen met succes afgegeven! Uiteindelijk was het helemaal niet zo moeilijk, de bewakers waren goed gezind en hebben mij met schoenen en al doorgelaten! Anthony was wel heeeel erg blij, want elke dag jogt hij voor een uur, en dit moest hij altijd op blote voeten op de beton doen, en nu heeft hij tenminste schoenen he! Wat hij allemaal vertelde was wel schokkend hoor, die krijgen maar een klein kommetje rijstsoep per dag. Extra eten, kleren, en zelfs medicijnen moeten ze zelf kopen en daardoor zijn ze dus erg afhankelijk van gulle bezoekers die hen wat geld toestoppen (of opsturen verstopt in een tijdschrift want eigelijk mag dit niet!). Ze slapen met 22 in 1 cel, op mini-bedjes en maar 1 WC. Over de gevangenis was een gevangenis-shop waar je voor eten en sigaretten en zeep enzo kon betalen, en dan gaven ze dit af aan de gevangene. Ik ga zeker nog wat geld opsturen, dus als er mensen zjin die hun bijdrage zouden willen doen, laat maar weten en ik regel dat dan wel! Nu ga ik voor vandaag wel stoppen, voor het vervolg zie een andere keer! Groetjes voor iedereen -x- Ana
Hoera! Het is eindelijk zo ver! Binnen enkele uurtjes stijg ik weer op, richting Thailand! Het doet echt wel heel goed, terug vertrekken. Want al bij al, zo stilliggen en rusten is eigelijk toch niks voor mij! Vanaf nu kunnen alle geinteresseerden weer mijn schrijfsels lezen op dit eigenste adres. Nu ga ik snel verder inpakken (want daar ben ik weer geweldig optijd mee ) Dikke zoen voor iedereen! -x- Ana ps: ik zal zeer voorzichtig zijn deze keer! Want om 1 of andere reden twijfelen vele mensen daaraan pps: koop maandag de gazet van Antwerpen! Ik sta er samen met den Yves in, omdat den Yves schoenen heeft verzameld voor een gevangene ginder, en ik ga die afgeven! Allemaal kijken dus!
Gisteren is Ana terug in het ziekenhuis opgenomen voor haar laatste operatie. (plastische chirurgie om het lidteken minder erg te maken) Alles is goed gelopen maar ze moet daar nog een tjidje blijven om te herstellen.
Bezoekers zijn uiteraard altijd welkom. Ze ligt op kamer 616 van het Sint Vincentius ziekenhuis te Antwerpen.
Je kan haar ook altijd bellen op haar gsm of op het nummer van haar kamer: 03 285 2616
Hehe, gisteren weer voet op Belgischen bodem gezet! En zoals sommigen onder jullie al weten, mocht ik vandaag van het ziekenhuis in Antwerpen al voor een weekje terug naar huis, naar de stille kempen! Echt een volledige verrassing voor mij, maar wel een heeeel fijne! Dus als er iemand toevallig eens in de buurt is, spring gerust is binnen zou ik zo zeggen! Dan wil ik mij nog excuseren aan diegenen die vandaag al in het ziekenhuis stonden, toen ik al weer weg was! Ik wist het zelf ook pas van vandaag, dus ik kon niet iedereen verwittigen! Bedankt nog eens iedereen die mij op eender welke manier wat gesteund heeft enzo, en dan zien jullie mij over een dikke maand weer lustig rondhuppelen!! Groetjes Ana ps: gelukkig nieuwjaar iedereen
godverdekke, it's great to be in Belgium! (allemaaaaaal!!)
Hier dus even een korte mededeling, namelijk deze: ik word deze avond, samen met mijn ouders in een kot van de nacht overgevlogen naar mijn geliefde vaderland (Belgie dus)! Ik zal oudjaar dus deze keer in de luchthaven vieren, joepie! Ik zal daarna in het ziekenhuis in Antwerpen, het StVincentius liggen. Dus de mensen die zich echt niet kunnen inhouden (en alle andere natuurlijk ook!) mogen mij altijd efkes komen entertainen! Voor de rest: amuseer jullie allemaal maar heel erg goed deze avond (ik vier oudjaar trouwens al 6 uur vroeger dan jullie, NAH ) en zie dat ik geen klachten hoor! Dikke dikke zoen van Ana
Dag Vrienden, Vriendinnen en Sympatisanten! hier weer een teken van leven! Ge kunt allemaal gerust zijn, mijn voet hangt nog steeds veilig en wel aan mijn been, en dat zal voorlopig zeker zo blijven! Het is wel even nogal ernstig geweest, want de gangreen (een stomme tropische ziekte grrr) is wel even totaan mijn knie geweest, maar gelukkig is het nu gecontroleerd tot mijn wonde alleen, dus het gevaar is geweken! Ik zal nog wel enkele operaties moeten ondergaan, maar als alles een beetje meezit mag ik binnen 3 a 4 weken weer de weide wereld in! Er is nog steeds een kans dat ze mij over een weekje toch nog naar huis sturen, maar dat is (zoals wel meer dingen in thailand...) nog niet zeker.Alle geluk zijn ondertussen mijn ouders aangekomen, en dat is ook een groot verschil! Ik ben echt blij om nog eens met hen te kunnen babbelen enzo, en ook voor hen is het een grote geruststelling om mij levend en in 1 stuk weer te zien! Voor de rest wil ik allen die een mailtje, een smsje gestuurd hebben, een pakketje meegegeven of gewoon eens heel diep aan mij gedacht hebben enorm hard bedanken! Het deed echt heel goed om zoveel support te krijgen, dan voelt ge u zo wat minder alleen, en dan lijkt belgie toch een ietsiepietsie dichterbij he! Nog een heel gelukkige kerstperiode voor iedereen, voor de studenten: veel succes met de exames, en voor de skiers/snowboarders: zijt voorzichtig mennekes! Dikke kus Ana -x- ps: ik heb hier zelf ook een kerstfeestje in het ziekenhuis gehad! Eerst een kerstlunch, gevolgd door het hele personeel dat, gewapend met kerstmuts en zangboekje, voor ons kerstliedjes zong! Heel schattig maar ook wel zeer hilarisch (NIET in de lach schieten Ana, NIET LACHEN!!) . Gelukkige kerstmis iedereen!
Ana heeft me gevraagd om hier een klein berichtje te zetten want ze ligt in het ziekenhuis voor een maand. Ze heeft namelijk tijdens het zwemmen een soort bacteriële infectie opgelopen via een wondje aan haar voet. Gevolg: voet dubbel zo dik en Ana naar het ziekenhuis.
Eerst zei de arts dat ze enkele dagen in het ziekenhuis moest blijven maar enkele dagen werd een week en een week werd een maand. Onze ouders hebben hemel en aarde bewogen om Ana te laten repatriëren maar tevergeefs... verzekeringen.... je kent dat wel....
Dus, nu zit ze daar nog een maand in dat ziekenhuis op een kamen met 37!!! man. Op zich wel een belevenis maar voor dat soort toestanden ga je natuurlijk niet voor naar Thailand.
Gelukkig voor haar hebben onze ouders nog een ticket kunnen bemachtigen en kunnen ze zondag naar Thailand vertrekken om Ana wat te vergezellen.
Ana verveelt zich daar dood. Dus moesten er mensen zijn die dit tijdig lezen en die graag iets kleins (liefst geen grote pakketten) zouden willen meegeven, je kan tot en met zaterdag nog iets afgeven bij onze ouders. Ze zijn te bereiken op volgende nummers:
03 484 51 86
0498 67 11 33 (Andoni)
0498 67 09 86 (Magdaleen)
Je kan Ana ook altijd bellen op haar gsm daar. Haar nummer is 00 668 52 69 20 79.
Let wel op, door het tijdsverschil is het daar 6 uur later. Je kan haar dus niet bellen na 15u s middags. (doordat ze daar met zoveel op de kamer liggen, gaat het licht al vroeg uit)
Aangezien bellen met gsm of vaste lijn echt wel duur is en de meesten die dit lezen nog studeren (lees: niet veel geld hebben), kan je ook altijd bellen in een belwinkel. In zon marginaal kot betaal je namelijk maar 1 om 10 minuten naar haar gsm ginder te bellen.
Gegroet! Allereerst; de FullMoonParty was echt de MAX! Echt zalig om nog eens fatsoenlijk uit te kunnen gaan! En die feestjes zijn naar het schijnt de grootste strandfeestjes ter wereld dus dat kan wel tellen! Ook fijn omdat er vele vrijwilligers waren die ik allang niet meer had gezien. Al bij al dus heel geslaagd! (en misschien voor herhaling vatbaar, 1 van de volgende maanden?) Nu ben ik ondertussen in Kepeu (gehuchtje naast Ranong) aanbeland, waar mijn volgende project voor 3 weken is. Ik zit hier wel als enige vrijwilliger, samen met nog 3 Thaise medeewerkers. Soms is het wel wat eenzaam, want er wordt heeeel veel Thais gesproken, en niet echt zoveel engels, maar het is hier wel plezant! Naast het huis is een klein huisje in klei, dat zowat als 'clubhuis' dient voor de jongens hier in de buurt. Dat is wel tof, het zijn allemaal goeie gasten (alleen jammer dat ze geen engels kunnen en ik geen thais, dus veel gebarenwerk!) En met die mannen doen we dan wat activiteiten zoals gaan vissen en zwemmen in de rivier enzo. In de achtertuin zijn ze ook bezig een nieuw gebouw te zetten, dus in de voormiddag als de jongens op school zitten help ik vaak mee met den bouw (in de maten dat ik kan meehelpen natuurlijk, want ik ben niet echt bepaald het metser-type ) en ik ben eergisteren samen met de kokkin ook begonnen een moestuin aan te leggen, dat is ook wel tof! Nu ga ik wel stoppen want het is KhinKhow (letterlijk:rijst eten) wat dus wil zeggen: ETEEEEEEN!!! kuskus Ana
Allereerst aan iedereen: een gelukkige sinterklaas gewenst!!! De laatste week heb ik nog enkele spannende dingen meegemaakt: Vorige week op Ko Chang wilde ik naar een waterval in de buurt wandelen, maar onderweg ben ik gebeten door een vieze witte blaffende hond. Ik snel verderlopen, mar een beetje verder was er een huis met een andere blaffende hond, en ik had ondertussen wel wat ne schrik gepakt, waardoor ik dus echt niet voorbij dat huis durfde. Maar terug ging ook niet, want dan moest ik voorbij dat bijtende mormel. Zo heb ik echt een half uur gestaan, en echt niet wetend wat ik moest doen Na een tjidje heb ik al mijn moed bijeen geraapt, een grote stok gepakt en terug gewandeld (gelopen) maar gelukkig was de hond er niet meer. De rest van de dag heb ik een scooter gehuurd, en helemaal naar de andere kant van eht eiland gereden naar het ziekenhuis, want de honden hier hebben 1 of ander ziekte waarvoor ik DIRECT METEEN ONMIDDELIJK een spuit voor moest krijgen (volgens de verpleegster toch )Daarna heb ik nog eens geprobeerd te wandelen daar, maar toen heb ik 3 honden van de eigenaar van het guesthouse meegenomen om mij te beschermen. (en dat was maar goed ook, want dit wit best zat er weer!) De dag erna ben ik in de avond nog gevallen met den brommer, waardoor ik een gat in mijn kin heb nu, en hup 3 hechtingen erbij. Jaja, het is niet bepaald mijn geluksweek geweest... maar al bij al heb ik wel een hele fijne tijd gehad op Ko chang, echt een zalig eiland! Nu zit ik op een ander eiland, op Ko Pha Nang. (na heeeeeeel veel; uren in de bus gezeten te hebben, want die eilanden liggen erg ver uiteen!) Deze avond is het hier FullMoonParty, en ik ga daar met enkele andere vrijwilligers naartoe. Of dat is toch eht plan, want het is al een hele dag aan het regenen, en dat is op het strand. Maar we gaan der toch een feestje van maken, weer of geen weer! Volgende week trek ik naar Ranong, want daar is mijn volgende project. (we gaan een weeshuis bouwen, ben eens benieuwd haha!) Groetjes aan iedereen Ana ps: met fotoos heb ik wat problemen, want niet alle computers hier zijn nieuw genoeg daarvoor, maar ik blijf proberen!
Hehe, weer een weekje verder! Ik zit op deze moment op Ko Chang, echt een paradijsje! Eergisteren heb ik een brommerke gehuurd om het eiland eens te verkennen, echt tof! De weg liep heel de tijd langs de zee, en ging tot helemaal tot het puntje van het eiland! Zo heb ik ook mijn nieuw guesthouse gevonden, supergoedkoop en met een heel sympatieke eigenaar! (een schot die hier met zijn thaise vrouw en zoontje woont, en heeeerlijk kan koken!) ik heb hier, via de eigenaar van het guesthouse, al vele mensen leren kennen die hier zijn komen wonen en werken. Gisteren mocht ik met een Fransman die ik heb leren kennen en die hier een boot heeft mee voor een tochtje naar een verlaten eiland, om daar te snorkelen. Heel gezellig (en een groot voorrecht want normaal moet ge daar veel voor betalen!) sAvonds zijn we met een grote groep gaan eten in een restaurant waar het 'Spaanse avond' was, en mij nog eens goed laten gaan in het veel-te-veel eten! De rest van mijn gebeurtenissen ga ik over enkele dagen neertypen, want ik heb nu ongelooflijk veel honger en in ga middageten hier op de pier ergens (met zicht op zee, echt prachtig!) Groetjes aan iedereen, en doe maar ne goeien dikke frak aan! (hehehe ) -x- Ana
Ik kan nu mijn dagen in SingBuri echt al aftellen! Want morgen vertrekken we met de hele groep naar Bangkok, om daar een groot afscheidsfeestje te bouwen, want bijna heel de groep gaat dit weekend terug naar huis! De laatste vorige week hebben we enkele dagen in een weeshuis van Greenway (onze organisatie) gewerkt om daar de hele boel op te kuisen zodat de kindjes snel kunnen terugkomen. Dat was wel tof werk, maar wel vrij zwaar! Deze week hebben we een bibliotheel geschilderd in een schooltje, met een grote tekening op de muur! (de fotoos volgen nog!) Volgende week ben ik een weekje vrij, en ga ik waarschijnlijk naar Ko Chang. Dit is een eiland dat ook een natuurreservaat is, en naar het schijnt heel mooi moet zijn! Daarna trek ik verder naar het Zuiden voor de volgende 4 weken om dar mijn nieuw project te doen! Ik ga SingBuri wel missen, want ik zit hier nu al zo lang en begin het hier nu al vrij goed te kennen, en we hebbe echt een heerlijk huis enzo! Maarja, afscheid hoort bij reizen zeker? De rest van het verslag volgt nog, want mijn internet-tijd is op! Zoen Ana -x-
Gegroet! Ik heb trouwens hier een thaise GSM-nummer, en die is: +6652692079 Dus als je eens wil bellen en smsen, aarzel niet! (bedenk wel, het is hier 6 uur later dus liefst niet savonds heel laat bellen want dan is het hier nacht!) Ik denk dat de nummer klopt, maar ik ben niet 100 procent zeker van de landcode enzo, dus moest het niet lukken laat het me weten! Lieve groet Ana -x-
Daarna nog enkele daagjes Bangkok en dan keer ik al weer terug naar het koude Belgie. Met spijt in het hart, dat kan ik jullie wel zeggen! Maar ik zal stiekem ook wel blij zijn om jullie rakkertjes nog eens weer te zien hoor!
Ik ben ook nog een Belgisch meisje tegengekomen en samen hebben we vandaag wat rondgehangen hier. Vanavond ga ik naar een avond-markt die hier elke avond is, en naar het schijnt wel de moeite is!
)
) 
