Vandaag vanuit El Portal naar Bishop (+/- 225 km), via de prachtige route door het hoogland van Yosemite.
Qua natuurschoon is dit ongetwijfeld het mooiste dat we tot hiertoe hebben gezien, een staalblauwe hemel, besneeuwde toppen overal waar je kijkt, aangename temperaturen (door de hoogte - je zit het grootste deel van de tijd boven de 2000 meter - is het hier net goed), enorme rotsformaties, ... Je moet het met je eigen ogen zien om de schoonheid goed te vatten.
In de namiddag heeft opa nog een bezoekje aan het Devils Postpile National Monument voor ons in petto, maar daar zijn we niet geraakt. We zijn met de auto wel zo ver gereden als we mochten (skigebied Mammothlake), maar dan moesten we overstappen op een bus. Volgens de informatie ter plaatse moest je van daaruit nog zeker 2 à 3 uur rekenen voor het bezoek, wat betekende dat we weer laat in Bishop zouden zijn. Er hingen foto's van het monument, het zag er wel mooi uit, maar na de pracht van de Tioga pas en de rest van wat we vandaag hebben gezien, vonden we het niet meer echt de moeite waard.
In Mammothlake zelf dan nog een outletwinkel van Polo Ralph Lauren binnen, in vergelijking met België zeer schappelijke prijzen, Erwin heeft er 2 polo's gekocht.
Rond 18.30 uur in Bishop, opfrissen, eten, blogberichtjes van de afgelopen dagen posten en bed in. Hoop op een goede nachtrust, maar de "kreeftkleur" van mijn décolleté zou wel es roet in het eten kunnen strooien ... aangename temperaturen betekenen helaas dus niet dat je niet verbrandt ...
Morgen wachten Death Valley en Las Vegas, slaapwel.
Vandaag begint de dag zenuwachtig; als we opstaan, kunnen we immers op het net de resultaten van Annelies' ingangsexamen opzoeken.
In Cedar Lodge heb je echter geen internet op de kamer, je kan wél betalend in de ruimte rond de receptie op het internet. Door onze zenuwen en het ingewikkelde systeem lukt het ons pas de 4de keer om een account aan te maken, hoogspanning! En dan het grote moment, alle resultaten kleuren groen, behalve dat voor biologie. Ook het totaalresultaat (26,50/40) kleurt mooi groen, en daaronder de verlossende zin "Proficiat, u bent geslaagd". Overweldigende vreugde, en het resultaat via Facebook en een mailtje naar oma & opa wereldkundig gemaakt. Dorien is vanuit België de eerste die Annelies feliciteert, de eerste uit een lange rij ;-). In de loop van de dag wordt het wel duidelijk dat er van de andere deelnemers die Annelies kent, niet veel zijn die ook geslaagd zijn. Dit zorgt bij Annelies voor gemengde gevoelens, ze is uiteraard heel blij, maar voelt ook erg mee met diegenen die er in augustus nog eens voor staan.
Genoeg over de resultaten, over naar de prachtige natuur in Yosemite. Vandaag bezoeken we het centrum van het park; we zijn blij dat we de auto aan de kant kunnen laten en het vandaag te voet / met de bus kunnen doen. In de voormiddag wandelen we naar de Bridelvail's fall en bezoeken we het prachtige Ahwanhee hotel (waar we om de resultaten te vieren iets nuttigen in de bar), en na de picknick 's middags nemen we de bus om achtereenvolgens af te stappen aan de Nevada falls (vanaf bushalte nog +/- 2 km vrij steil naar boven) en aan het Mirror Lake (vanaf de volgende bushalte opnieuw +/- 1,5 km tot aan het meer). Vooral de eerste wandeling vinden we - rekening houdend met de warmte - behoorlijk pittig. We vragen ons af hoe opa en oma dat hebben gedaan met nonkel Hugo en tante Mary.
's Avonds op een behoorlijk uur aan het hotel, douchen, lekker eten en bed in.
Deze morgen voor het eerst ontbijt in het hotel in Three Rivers: gekleurde cornflakes, toast met confituur en (enkel voor Erwin) waffles.
Daarna de auto in en via Fresno naar Yosemite waar we met een openluchttreintje eerst de Mariposa Grove bezochten: een bos met bekende (onder meer de Grizzly Bear) en minder bekende, maar zeker even mooie Sequoia's. Voor ons zeker even mooi en eigenlijk nog mooier dan Sequoia National Park, vooral omdat er veel meer Sequoia's staan en precies in een meere natuurlijke omgeving. Door de droogte was het bos wel erg stoffig, getuige de zitjes van het treintje en onze brillen die vol stof hingen.
In de namiddag reden we naar Glacier's Point, een heel eind omhoog in het park (tot voorbij de sneeuwgrens). Van daaruit heb je een adembenemend zicht op Yosemite Valley (het centrum van het park dat we morgen bezoeken) met onder meer de Bridelvails fall en de Half Dome (een van de bekendste rotsformaties in Yosemite).
Daarna naar het hotel (Cedar Lodge in El Portal), dat me onmiddellijk aan Twin Peaks deed denken; de jongens aan de receptie die er wat buitenaards en Harry Potter achtig uitzagen en onze kamer in het meer dan halfduister en met afschuwelijke gebloemde bedspreien. Helaas een hotel voor 2 nachten, maar we zullen het wel overleven. Moe zijn we in ieder geval!
Vroeg wakker deze morgen, en al iets beter uitgerust dan gisteren.
Opnieuw gaan ontbijten bij Starbucks en daarna uitchecken op zijn Erwins; terwijl moeder en dochter nog even naar het toilet gaan, gaat hij al eventjes de grootste valiezen naar de auto brengen. Meer dan een half uur later (wij denken al dat hij in de parkeergarage aangevallen is), komt hij eindelijk terug op de proppen (koffer auto niet open gekregen, dan enkel raampje van kofferdeksel open, hoe krijg je dat terug dicht, als ja al betaald hebt en je kaart hebt afgegeven, geraak je niet meer binnen in het hotel, ...). Enfin, niet voor herhaling vatbaar.
Tegen 10 uur (we weten het opa, te laat) de baan op richting Fresno. Vanuit de auto zien we de temperatuur buiten spectaculair stijgen (van < 70°F vlotjes naar 96°F). In Fresno snel iets gegeten bij McDo en dan naar Sequoia (in de tegenovergestelde richting als door opa beschreven, omdat we deze avond in Three Rivers (aan de zuidkant van het park) logeren in plaats van in Fresno (aan de noordkant). Prachtige natuur bewonderd en volgens een brandweervrouw ook een unicum; aan de overkant van de vallei waar wij rijden, merken we precies een bosbrand. Aan het volgende uitkijkpunt bevestigt de vrouw de brand, maar vertelt erbij dat het een georkestreerde brand is. Op die manier probeert men een heterogener sequoiabos aan te leggen op. Alle sequoia's die daar staan, zijn einde jaren '60 geplant, men wil er nu jongere bomen tussenkrijgen en daarom steekt men de onderkant in brand, zodat de "zaadlijsten" (niet het correcte woord, maar herinner het me niet meer) openspringen en het zaad in de omtrek verspreid geraakt en de kiem vormt voor nieuwe bomen. Het is de eerste keer dat de Amerikaanse overheid akkoord is om dit te doen; tot hiertoe verloopt het zoals gepland, maar de vrouw is er toch niet 100% gerust in.
Het is al bijna 20.30 uur als we aankomen in ons hotel in Three Rivers. Opnieuw doodmoe, nog snel een pizza gegeten (niet veel andere alternatieven in de directe omgeving), naar de kamer waar Annelies nog moet douchen met de bijbehorende rituelen.
Geeft mij de kans de blog bij te werken, zo dadelijk oogjes toe en slapen!!
Niettegenstaande onze vermoeidheid de avond voordien, toch niet zo best geslapen en vroeg wakker.
Dan maar vroeg opgestaan en gaan ontbijten in de Starbucks. Daarna onmiddellijk gestart met de door opa uitgestippelde wandeling voor vandaag; in de voormiddag China Town waar we ons de ogen uit de kop hebben gekeken (en soms onze neus dichtgeknepen want wat ze daar allemaal aan de man brengen ...
Twee minpuntjes: de hoogste wolkenkrabber met gratis panorama op de 46ste verdieping is op zaterdag niet open en het weer was unlike California (met een jeans en een trui had je het zeker niet te warm).
Maar een minpuntje kan voor sommigen ook een groot voordeel zijn, als je op je wandeling een Abercrombie & Fitch winkel tegenkomt, en je hebt het koud, wat doe je dan? Juist, je koopt een lekker warme sweatervest, en omdat één eigenlijk geen is, koop je er ineens 2! Zelfs je vader kan aan de lokroep niet weerstaan, en als ze dat mooie hemdje niet meer in jouw maat in A&F hebben, dan ga je toch naar Hollister om daar de democratische versie aan te schaffen...
Vanuit Chinatown wilden we tegen de middag met de beroemde cable bar tot Beach Street sporen, maar daar was geen beginnen aan; het trammetje zat telkens zo vol dat ze zelfs niet meer wilden stoppen om ons te laten opstappen. Dan maar de cable bar genomen in de tegenovergestelde richting, aan de eindhalte afgestapt en vandaar met een ander antiek trammetje (de F line) naar Pier 39.
Daar lekker gegeten in een visrestaurant en daarna de pier afgewandeld. Man toch, wat die Amerikanen allemaal eten, vooral vettige troep, het ene ruikt al walgelijker dan het andere. En op een zaterdag heb je bij Pier 39 het gevoel dat je in Blankenberge tot de 2de macht bent.
Vandaar te voet naar Fisherman's Wharf, ook veel restaurantjes en toeristische prullaria. Vrij vlug het gevoel dat we het gehad hadden en dus terug met tram F naar de hoofdstraat (Market Street) waar we nog wat winkelden en 's avonds een kleinigheid aten vooraleer we terug naar het hotel wandelden.
Nog voor 10 uur bed in en slapen, het tijdsverschil speelt ons nog parten!
Vandaag rond 7 uur thuis vertrokken voor onze langste reis tot hiertoe.
Op Zaventem aangekomen, onze bagage ingecheckt (verdorie toch een koffer met 2 kg overgewicht, zodat we er enkele T-shirts van Erwin uit hebben moeten halen om 60 USD extra kosten te vermijden) en dan wachten op onze eerste vlucht. Die had 50 min. vertraging, maar dat werd onderweg goedgemaakt door lekker eten en drankjes. Overigens haalde de piloot nog +/- een half uur van de vertraging in tijdens de vlucht. Enige minpunt was dat Erwin bij de landing héél veel last had van de drukverschillen, Annelies en ikzelf dachten even dat hij serieus onwel was geworden.
In New York aangekomen eerst door de immigratiecontrole, erg streng (handscans van beide handen en foto) en heel lang aanschuiven op bevel van een vrouw die een heel eigen logica leek te volgen. Daar eindelijk gepasseerd, bagage ophalen en even verder terug inleveren (nut ???? ). Op JFK op zoek naar oordopjes om drukverschillen in de mate van het mogelijke te neutraliseren, na wat moeite gevonden.
Dan aanschuiven aan de foute gate (fout afgelezen op de borden ), gelukkig werd ons dat duidelijk toen Annelies hoorde dat ze aan een andere gate aan het boarden waren voor San Francisco. Een spurtje ingezet naar de juiste gate, waar ze juist aan de final boarding begonnen. Eindelijk op het vliegtuig gezeten, opgelucht dat we nog op tijd waren, merkte Annelies op dat het plannetje op de monitor een vliegreis naar Europa aangaf! Has over kop en in paniek gevraagd of het vliegtuig toch wel zeker nar San Francisco ging, kregen we het antwoord dat de monitor het soms begaf. Vervolgens nog 2 uur moeten wachten vooraleer op te stijgen omwille van de weersomstandigheden (onweer boven New York en verder naar het zuidwesten een onweersstorm zodat de piloot geen toelating kreeg om te vertrekken).
Uiteindelijk met een dik uur vertraging (ook deze piloot heeft een en ander goedgemaakt tijdens de vlucht) geland in San Francisco. Na ophalen van bagage auto opgehaald (we mochten zelf kiezen uit een aantal auto's en hebben gekozen voor een Ford Escape met nog geen 2000 miles op de teller, weliswaar geen benzinedop, maar dat is bij die auto normaal, speciaal systeem).
Dan rechtstreeks naar het hotel (GPS werkt naar behoren precies) en ingecheckt. Enkel nog een koek (honger!) gehaald bij Subway en bed in (rond 22.45 uur plaatselijke tijd, of 8.45 uur Belgische tijd).
). Op JFK op zoek naar oordopjes om drukverschillen in de mate van het mogelijke te neutraliseren, na wat moeite gevonden.
), gelukkig werd ons dat duidelijk toen Annelies hoorde dat ze aan een andere gate aan het boarden waren voor San Francisco. Een spurtje ingezet naar de juiste gate, waar ze juist aan de final boarding begonnen. Eindelijk op het vliegtuig gezeten, opgelucht dat we nog op tijd waren, merkte Annelies op dat het plannetje op de monitor een vliegreis naar Europa aangaf! Has over kop en in paniek gevraagd of het vliegtuig toch wel zeker nar San Francisco ging, kregen we het antwoord dat de monitor het soms begaf. Vervolgens nog 2 uur moeten wachten vooraleer op te stijgen omwille van de weersomstandigheden (onweer boven New York en verder naar het zuidwesten een onweersstorm zodat de piloot geen toelating kreeg om te vertrekken).
