Een sterk gereduceerd SQUADRA BAR LEPRE,wegens allerlei redenen waren we maar met zn 3en
Geert: Winnaar klimtijdrit naar de Passo Limbergo 1982
Sidney : Winnaar Grote prijs De Bosboer 1990
Wim : Dolomiti Het Lijk 2008
Afwezigen:
1: LucL : Wegens het parcours te (k)Camerig,er staat al een bordje op Camerig,Luc hier ist links
2: Lucvh : Mal content van zn Buitenfirma (dacht er met 1 dienstencheque vanaf te komen)
3: Gunther: Kan de druk echt niet aan van deze wedstrijd (had al een week bloeddruk 17/10
4: Jan: Een bloed en zuurstof kuur in Zell am See met menig gerenomm(v)eerd professor!
5: Kris,wegens ditmaal fotos nemen van Debby haar voet,had haar mis telt op de keldertrap(maar wat er niet bij vermeld wordt is dat het meske met 2 bakken Duvel de kelder in moest!
Maar geen paniek ons team was in de breedte nog sterk genoeg!
Wim zorgt voor de 98kg breedte.
De Geert is onze gids(had de dag voordien het parcours verkent) en kuchte ons perfect door het Mergelland!
En de Sidney zou het afwerken! (mss is hij wel de perfecte Buitenfirma)
De weergoden waren ons in alle geval goed gezind,een 15 graden en op de middag zelfs de zon!
Eigenlijk en eindelijk was het nog eens genieten van het mooie landschap en omgeving!
Ach 13 klimmetjes is het dat maar,maar neem het aan dit is veel zwaarder dan de R.V.V de 13 andere klimmetjes worden gewoon niet vermeld,deze tocht keert en draait en is geen metertje vlak,remember de baan van Teuven naar Plombières serieus werkendag maar niet vermeld!
We hadden het al lang in het snuitje de Sidney is de man in form,die zijn koffiemolentje draait door de boter,terwijl het bij mij stroever verliep als het jaar voordien. Toch maar eens goed in het oog houden die Sidney,wordt nogal vaak gesignaleerd op de Passo Limbergo 51b.
Na 78km komen we aan het Luc Leys punt,de klim voor het Drielandenpunt in de volksmond ook wel Camerig genoemd,op deze top moet je rechts,of je moet Luc noemen dan mag je links of in de volksmond ook wel eens Het Balkhazenpad genoemd
Dit jaar zal het niet gebeuren,Luc laat de AGR voor wat het is,voor ons jammer en voor sommige een zegen,want verleden jaar,bij het zien dat Luc Het Balkhazenpad nam kreeg er daar iemand letterlijk en figuurlijk het schijt,die gast moest daar dringend achter een boom gaan zitten,God zij dank bleven we daar dan toch van gespaard.
Op naar het Drielandenpunt niet enkel moeilijk voor de fietsers maar ook voor de GSM,die heeft daar ook steeds een moeilijk moment is hem nu in Belgie,Duitsland of Nederland. We zullen hem snel verlossen en rijden naar de bevoorrading en die is in Nederland.Aldaar aangekomen staan er 115km op de teller nog 35km te doen. Goed drinken en eten maar ook niet te veel,want na 1 km kom je op de Kruisberg,en heb je daar te veel gegeten dan ligt het zeker en vast terug in de kant!!
De Kruisberg vind ik persoonlijk een smeerlap vooral zo direkt na de bevoorrading (alhoewel in Tilff kennen ze dat ook,bevoorrading en dan na 2 km de Redoute er zijn plezanter dingen in het leven,daar liggen de bananen ook op het asfalt)
Volgen dan nog enkel de Eyserbosweg Huls Bergseweg Fromberg Keutenberg Cauberg ,zij die het gedaan hebben zullen het geweten wie of wat deze klimmetjes zijn,het is er vooral een stilte gebied,enkel een piepende ketting,of krakende versnellingen
De Amstel Gold Race het is een mooie toerversie,en zeker onder toffe vrienden! ,De aankomst op de Cauberg is ook zo een onvergetelijk moment,aangemoedigd door dol enthousiaste Ollanders en als ze dan nog eens je naam afroepen als je aan de Cauberg begint,dan krijg je vleugels en verdapper je,maar op 200 meter van de top zijn er al veel pluimen van de vleugels afgerukt!
Maar het is en blijft een TOPPER,alleen hopelijk volgend jaar meer volk van de .
SQUADRA BAR LEPRE
Geert op de Keutenberg (kijk maar hoeveel wandelaars met de fiets je ziet,is eens iets anders als Nordic Walking!!) Klik hier en veel plezier.
Sidney op de Keutenberg: Klik hier en veel plezier.
Wim op de Keutenberg: ( je ziet een ambulance passeren en even later ik,pasop en ik haalde die nog in hé,dacht bij mezelf als ik iets krijg,dan toch zo kort mogelijk bij den ambulance!)
Het is weer zover,den RVV, na het pokkenweer van 2008 dikwijls gedacht dit nooit meer!
Maar geen voorjaar zonder een klassieker als de Ronde en zeker nu niet met het betere weer dat voorspeld was, en een op 1 na kompleet SQUADRA BAR LEPRE die had een huishoudelijk plicht m.a.w hij had geen BUITENFIRMA gevonden. En ook 1 RVV neofietGeert en niet te vergeten onze artist,fotografist volgwagenist Kris El Patrickio del Jeukt die het spektakelstuk op zijn gevoelig plaatje vastlegde!! Grazie El Patrickio
1:Het parcours 2: De hellingen 3:De kasseistroken
We zullen er maar eens aan beginnen,dik 10h15. De eerste 30km gaan over het bekend glooiende parcours richting Molenberg,wat direkt opviel waren de dikke billen van Jan,die was niet van plan om er een plezier tochtje van te maken,de Witte en Cécile hadden namelijk de lat hoog gelegd,laat ze eens zien waartoe de spuiten van onze dochter in staat zijn!! En zorgt ervoor dat ge om 5 uur terug zaat!! Joa Joa Louiske kzou nie anders durven,alleen was Jan vergeten dat hij zelf niet met de auto was! En dus moest wachten op de rest van de SQUADRA BAR LEPRE die niet beschikken over de spuiten van Greet de la Fuentes del Passo Limbergo.
Het late vertrek heeft zijn voordeel,en op zijn Cruijffiaans Elk voordeel ept zen nadeel! Laat vertrekken minder volk,maar ook te laat thuis. De Molenberg dus,de Joel gesignaleerd in gezelschap van een 20tal Italianen die al bleek zagen voor die zuiderse types,Joel had die gastjes op 4 uur tijd 140km verder gebracht en ze het nakijken gegeven op de Molenberg!
Maar op de Wolvenberg was voor Joel ook de pret uit,spaakbreuk en voorbij de zege! Daar stond hij met het gezicht van Criquelion,net na hij op het W.K in Ronse door Bauer tegen de zode werd gepleurd. Maar dit wordt ons moment om Jan uit zijn ritme te halen, Joel word verder geholpen door de SQUADRA BAR LEPRE. Jan word gek van het getreuzel,hij heeft ook zijn doel SEEK AND DESTROY ons talmen werkte averechts! Jan zag wat bleekjes dachten we,maar het was witheet! Wat erin gaat moet er ook uit,op de Kwaremont ontplofte Jan en we hebben hem niet meer gezien,amper een enkele verzwakking op de Berendries, heeft Kris kunnen bewijzen op foto dat Jan ook de Ronde van Vlaanderen heeft gereden,rest enkel de vraag of hij hem uitgereden heeft of het barra di lepre percorso heeft genomen!We geven hem het voordeel van de twijfel!
HET DRIELUIK
De reden waarom de kuiten van de huisakkers jaarlijks een buitenfirma voorziet! enkel voor dit! KWAREMONT gem. stijging: 4 % lengte: 2200 m PATERBERG gem. stijging: 12%, lengte: 360 m KOPPENBERG gem. stijging : 11,6% lengte : 600m. De Squarda Rosa ging er feilloos overheen op een enkele tegenslag na,eindelijk die Koppenberg nog eens op zonder voet aan grond. Boven werd steeds het tempo gedrukt dat de hergroepering steeds snel tot stand kwam,de Squarda Rosa was fenomenaal! zo straf,luidt aangemoedigd door de tifosi,de rozekes,de mannen van den Giro,Esta Thé aan geen enkele fotograaf konden we ontsnappen, de Squarda Rosa is bellissimo. De moraal was zo groot dat de Steenbeekdries,Taaienberg en Eikenberg een eitje werden,op de Taaienberg na waar een plaatselijke barra di lepre mij tegen de pavés kegelde,uit colère terug te voet naar beneden gegaan en terug gestart onder het goedkeurend oog van Niels Albert en Co
HET MOMENT
Ergens tussen de Leberg en de Berendries,werden we weeral eens gecomplimenteerd Forza Giro,Esta Thé maar nu niet door zo maar iemand! Ditmaal blijkbaar door Andrea Tafi,De kuiten van de huisakkers had dit opgemerkt,eigenlijk kon ik het niet geloven! Luc had kontakt gehad met Tafi! Hij reed een 100 tal meters verder op!! Ik heb me het zwart voor de ogen gereden tot dat ene moment, onvoorstelbaar tis hem den Dré in levende lijve!! Een tank op wielen en nog steeds een molen aan het draaien,waar we nooit uit stilstand zullen kunnen mee vertrekken!
Keek hem recht in de ogen,Tafi onvoorstelbaar,de man de menige het zwart voor de ogen heeft gereden,dat we dit mogen meemaken,een vriendelijk groet met Bené en gebrekkig vlaams alle koet!! En dan een handshake met den Dré ONVOORSTELBAAR mijn handschoen wordt nooit meer gewassen!! Forza Andrea Tafi!! La Locomativa!! (de bijnaam zegt wel genoeg zeker)
Tafi werd prof in 1989 en won in zijn debuutjaar al etappes in de rondes van Murcia en Luxemburg. Twee jaar later won hij de prestigieuze Ronde van Lazio. Tafi bleek echter vooral iemand die een enorm hard tempo kon rijden, wat hem een geschikte knecht maakte. Zo nu en dan won hij een wedstrijd. In 1996 brak hij echter definitief door als specialist in de klassiekers: hij won nogmaals de Ronde van Lazio, Parijs-Brussel en met de Ronde van Lombardije de eerste wereldbekerwedstrijd. Zijn tweede zege in de wereldbeker boekte hij een jaar later, in de inmiddels opgeheven Rochester Classic. 1998 was met zes zeges zijn succesvolste jaar. Zo werd hij onder meer Italiaans kampioen en won opnieuw de Ronde van Lazio. Het jaar erop boekte hij zijn, naar eigen zeggen, grootste zege: Parijs-Roubaix.
Ook twee andere vlakke klassiekers mochten Tafi's naam op hun winnaarslijst bijschrijven: Parijs-Tours (2000) en de Ronde van Vlaanderen (2002). Tafi probeerde hierna nog tevergeefs een klassieker te winnen. Na Parijs-Roubaix van 2005, waarin hij reed in een speciale kasseientrui maar geen enkele rol van betekenis kon spelen, zette hij een punt achter zijn loopbaan.
Andrea Tafi niet zomaar een plaatselijk coureurke!!
Na dit allemaal was de moraal nog groter bij de SQUADRA BAR LEPRE ! Onder leiding van Sidney gingen we tussen Tenbosse en de Eikenmolen op zen Tafiaans te keer! La Locomativa!! van de SQUADRA BAR LEPRE ging als een tornado te keer! Forza La Squadra!! En Jan zag dat het goed was misshien stond hij toen al kou te lijden aan de finish
Op naar de Muur ;we knallen een van de laatste cartouchen af!! onze sportdirecteurEl Patrickio stond zo fier als een pauw te wachten op zijn Squadra waar hij zo trots op is! Hij legde alles op zijn gevoelig plaatje vast!
De Bosberg de laatste bult hier mag je niet meer barsten, de kuiten van de Huisakkers plooide,maar haalde verschroeiend na de Bosberg op zen Tafiaans knalde hij ons voorbij! We moesten alle zeilen bijzetten om aan te klampen,de beer in hem was losgekomen!! Wie gaat dat beest temmen!! Een iemand De Ronde himself,de kilometers eiste hun tol!
Maar in Meerbeke aan de aankomst was alles weer vergeten,het was weeral een fantastische dag,om nooit meer te vergeten!! Tafi,Niels Albert,48km/h rijden en je een Locomativa van de SQUADRA BAR LEPRE voelen!!! TWAS WEERAL FANTASTISCH
Een dag later op 5 april 2009 schoot Stijn de Volder zijn beslissende cartouche af op de Eikenmolen en De Muur en schreef geschiedenis door 2x na elkaar de RVV te winnen!
Op 5 april 1994 ,15 jaar geleden schoot Kurt Cobain(Nirvana) letterlijk ook zijn laatste cartouche af !! DE RONDE Smells Like Teen(Team) Spirit!!
We schrijven 29 februari of was het 1 maart 2009,een nooit geziene opkomst fietsers in de Huisakkers 7 hele stuks,Wim,LucL,Lucvh,Sidney,Jan,Gunther en Wimg.
09h30 we konden vertrekken,een half uur en retard,Wimg zijn opwarming op de rollen was een beetje uitgelopen. En de missing link was Geert die moest délégé zijn wegens Barend naar wijngilde.? Maar beloofde ons tegemoet te komen ergens in de buurt van Tienen.
We hadden afgesproken een trainingstochtje aan een relatief lage hartslag,ware het niet dat Jan di passo limbergo tegen Cécile en de Witte gezegd had dat hij zeker tegen de MIDDAG zou thuis zijn,kwestie dat zij de kids niet lang moesten bijhouden,want vrouw lief Greet de la Fuentes di Passo Limbergo was in Amerika naar een congres,en vloog dan verder naar Canada om een bezoek te brengen aan het W.A.D.A,kwestie te weten te komen hoe ver zij staan in hun onderzoeken naar doping.Ze moet die gasten toch een stapje voor blijven zeker,want alles voor de Jan zenne Gele Trui.
Allez soit we rijden naar Oteppe,een eerste voorbode van de lang verwachte lente een 15 graden,een zachte tot hard zachte wind: vertrek om 09h30 165 km ver en om 13h00 zeker thuis zijn,dat is 3,5 uur,ik ken een paar kleppers die daar in lukken,maar die worden daar dan ook verdomd goed voor betaald. (maar dan nog is dat te weinig t.o.v die 11 overbetaalde Fortis nichten uit Brussel,die den titel te grabbel gooien tegen Mechelen en Moeskroen,SCHAAM OP JOU) DOCH DIT GEHEEL TERZIJDE!!
De sfeer zat er duidelijk goed in,het gezelschap leende ertoe! Het gekende glooiende en wat stijlere parcours door het Hageland richting Hoegaarden werd goed verteerd.
Alhoewel het voor 3 iets te traag ging,de2 Luccen en WimG besloten op het vals plat richting Kumtich de 5 van de Hageland classic te volgen,de Luc moest de kassei van het kerkske in Molenbeek-Wersbeek nog eens temmen(benieuwd of ze er geweest zijn?).En de WimG zou het niet zijn als het jaar voordien dat die een belangrijke tennismatch had? En de Lucvh had volgens mij een groot familiefeest om zijn 2de plaats in de Giro 2008 te vieren. Blijft er nog 1 vraag open heeft LucL de kasseien van aan het kerksken bedwongen,of wordt hij ook ditmaal weer torenhoog favoriet voor de balkhazen prijs!!!?? Wie zoek dit uit?
Wij met zen 4en verder naar Oteppe,en mee momenten was het serieuze werkendag,mede moeilijk gemaakt door onze vriend de wind.
Rond 13h30 aangekomen in Oteppe,de kantine zat vol motards die ons trakteerde op een mengeling Marlboro en Bastos,kwestie van ons longen eens goed door te spoelen.Wel een probleem het zal ons niet lukken om om 13h00 bij de Witte en Cécile te zijn. Het wordt 14h00 we vertrekken in Oteppe,efkes kontakt met de missing link,die ging vertrekken en zou ons tegemoet komen,zo gezegd zo gedaan.
En wij weg,we moeten wel die put uit die de Cote de Braives noemt. Daarna ging het een 30 km vrij vlot de wind was nu een hele goede vriend. Maar de kilometers begonnen hun tol te eisen er stonden 125 km op de teller en er moesten er nog 40 bij. We kwamen in Hoeleden,efkes een foontje naar de missing link,bleek dat hij gewoon achter de bocht stond. Het was een pakkend moment de missing link te zien,we hadden vers bloed om aan de kop te sleuren. Maar dat bloed bleek ook al de einde versheids datum te naderen!
Rond 16h30 zijn we dan in de Goede vrijdag aangekomen een dikke 3 uur te laat,de Witte en Cécile zullen fier zijn op hun schoonste zoon. Na wat napraten en een paar Chimaykes in de Goede Vrijdag werd deze mooie zondagse 2de stevige trainings rit afgesloten.
Enkel rest de vraag,was de LucL gesignaleerd aan zijn kerksken? Laat staan of hij al wel thuis was?
Eerste samenkomst en training het Marmotteke en Search for a new baddeke 10 november 2008
Le Tour de Bateau des Crèpes
Op 1 topper na iedereen présent,Het Beultje van Heultje had zijn zinnen op een Ardennen kermiskoers gezet,tot ongenoegen van zijn sponsors! Het deelnemersveld was ook navenant slechts 2 deelnemers,de beul himself en zijn vriendin Nicky! Zou er veel gereden zijn?Met de fiets wel te verstaan!!
Le Tour de Bateau des Crèpes werd normaal om 09h30 opgang geschoten @ Megas Place,door Mega Mindy herself! Iedereen wist hiervan behalve GeertToby Kempenaers,dit was een eerste tactische zet van WimThe BodyBos. De spanning hing in de lucht en dit sloeg direkt in de kuiten van Lucde kuiten van de huisakkersLeys(zal later blijken). Ook WimThe BodyBos vertouwde de zaak niet helemaal want de grote favoriet(op papier) Jan The Dolomiti husband van Greet de la Fuentes di Passo Limbergovan Tricht was niet te bespeuren. Normaal 9h30 is 9h30 en de koers is weg.Maar op deze manier willen we niet winnen,we geven hem een 2de kans en een 3de dan besluiten we om naar hem thuis te rijden,we bellen aan en wat we daar zagen heeft ons diep geraakt,maar het gaf ons vuur! Greet de la Fuentes zelf deed open en kon dacht ze nog net op tijd haar steriel handschoentjes uitdoen!! En toen kwam hij als een gladiator, Jan The Dolomiti husband van Greet de la Fuentes di Passo Limbergo MET DUIDELIJK TE ZIEN EEN GAATJE IN ZIJN BROEK,van wat zou dat kunnen zijn!! Toen wisten we het al, we gaan weeral eens niet met gelijke wapens vechten! Maar ja koers is koers en ze moet gereden worden! Bij de Gunther stond het schuim op de bek,en bij Lucvh kwam er rook uit zijn oren,ook niet te betrouwen die 2, wegens werken in de chemie!! Had ik nog Geert en Lucl als betrouwbaar,maar Geert viel al snel af want die slaapt bij Mega Mindy en men weten wat die allemaal kan!! En Lucl valt ook af want dat is een Master in het Balkhazenpad te nemen zonder dat je het merkt!Dus stond WimThe BodyBos. Er helemaal alleen voor,buiten die ene tactische zet,zal hij er voor de rest alleen voor staan!! Maar kenne het liedje hoe sterk is de eenzame fietser
Nu de koers,
Het tempo zat er meteen goed in,zou de wind daar iets met te maken hebben?Waar het jaar voordien het tempo al gedrukt werd bij het minste vals plat,dat was nu voor niemand een probleem! Is iedereen nu echt al in form of is het de wind?
Na 30 km werd een eerste kopgroepje gevormd Luc en Luc hadden een pact gevormd,en namen een al gauw een 15 tal seconden voorsprong op een zenuwachtig peloton!Dan een eerste kentering in de koers Wim reed lek,wat doet het peloton en de kopgroep,tot ieders verbazing houden ze halt,wel wetende wat er nog komen gaat. Op die manier kwam het peloton weer samen en kwam de Bateau des Crèpes in zicht en was de koers halfweg,en gaat het parcours een ander richting in,maar dat is niet het enige dat een andere richting kiest!! Zie datum half november midden herfst,de laatste bladeren moeten van de boom,en wie doet dat het best?
Onze vriend de WIND en die ging die dag echt wild te keer,en ditmaal volledig op kop!
We gaan het nu snel weten was iedereen in form of was het de wind die in het eerste deel van de koers in ons voordeel stond? Veel duw en trek werk in het peloton,wie wordt er op kop gedrumd,alle hoop op onze eerdere 2 vluchters want deze zijn blijkbaar in form,het lukt het peloton de 2 vluchters op kop te zetten, althans een 200 tal meters!
Daarna kregen we een andere kopgroep formatie Wim The BodyBos en Jan The Dolomiti husband van Greet de la Fuentes di Passo Limbergo Het tempo werd serieus opgetrokken is even testen of het form of de wind was!! Werd al snel duidelijk dat het de wind was voor een paar.
Nochtans was het stevig wind op maar voor de koptrekkers leek het wind af,door het zware gehijg van de rest van het peloton reden de 2 koptrekkers precies wind af !! Zonder dat ze het besefte werden ze leeg gehijgd en allemaal in die 2 hun voordeel!! Zoals Johan Cruijf het zeiElk nadeel hept zijn voordeel!
Tot plots Jan The Dolomiti husband van Greet de la Fuentes di Passo Limbergo lek reed en erger zijn buitenband was kapot,het peloton kontent(mogen we naar huis?) dat was zonder de 2 lekrijders gerekend met kapotte buitenband gaan we de kelk ledigen tot op de bodem en verder!!
Vandaar gingen we richting Ten Aard en Herentals en dit was echt werken dag,de wind raasde!
Efkes het peloton het gevoel geven,dat alles samen blijft en dat ze speculeren op een massasprint!
Er werd terug gepraat in het peloton,het sein om nog eens te testen! En serieuse veijes erop verstand op nul en knallen,twas buigen of barsten en deel barste en een deel buigde! Er werd een grote bres geslagen in het peloton! Eigenlijk waren de 2 koplopers voorgoed weg!
Maar durfde Jan The Dolomiti husband van Greet de la Fuentes di Passo Limbergo met WimThe BodyBos de sprint aangaan op de Avenue de Dieperstraat,op een kapotte buitenband! Nee dus,en trouwens de andere zou het niet willen op die manier! En in tijd van wapenstilstand kunnen we beter de vrede bewaren, en zo komt het weer tot een samensmelting van het peloton!
Duidelijk merkbaar was dat er sommige de man met de hamer hadden tegen gekomen! Voor een paar Chimays werd de koers samen gehouden en gingen ze het uitmaken in een lange massasprint op de legendarische Avenue de Dieperstraat! Tussen Herentals en Westmeerbeek werd het tempo zodanig uit de koers gehaald,dat ik bang was dat ons moemoe ons ging voorbij steken,snelheden van 22km/h moesten zelfs naar de 15km/h gaan om het zenuwachtig peloton samen te houden! Zou er nog gesurplaced worden! In Westmeerbeek aangekomen gaan we rechts de Avenue de Dieperstraat op 3,5 km voor de streep,hier moet het nu eindelijk gaan gebeuren. De spanning is te snijden! Het containerpark gepasseerd nog 2 km,de snelheid wordt opgetrokken naar 35km/h er hingen er al aan de rek,en eentje lag al bij de gft afval in het containerpark,we trekken het op naar 38km/h,de rek breekt op 2 na!! Allez naar de 42km/h nog 1km tot de streep,hangt er nog iets aan,een enkeling op 100m! de ultieme cartouche naar de 48km/h en naar de streep! De 2de editie van Le Tour de Bateau des Crèpes is een feit! En de winnaar is De Goede Vrijdag want die heeft na de koers menige Chimays verkocht! Later op de avond werd op het Bal van de Sjotters het nodige vocht bijgevuld en de benen los gehoused! Het was weer een toffe rit voor de ene wat moeilijker dan de andere! Alst moa plezant is en dat we kunnen lachen,dan ist altijd goed! Een toffe bende,laat de trainingen en de klassiekers maar komen,de toon is hierbij gezet!
Tot de volgende trainingen:: Dolomiti Wim alias Wim The Body
Na een stevige vergadering en een paar stevige trappisten,zijn we to een besluit gekomen dat onze search for a new baddeke in 2009 zal verder gezet worden in de Franse Alpen. (Isère Savoie)
Ditmaal in het spoor van Lucien van Impe onze laatste Tour de France winnaar (1976)
Van 24/06/2009 28/06/2009 gaan we naar Allemont,waar we verblijven in Le Chat Perché (http://www.gite-chat-perche.fr/ ) ,en Martine gaat ons sochtends verwennen met haar lekkere confituur van het huis,en kraak verse broodjes!
Bedoeling is om over de beroemde en legendarische Alpencols te fietsen
Dag 1 : Allemont La Berarde
Dag 2 : Col du Glandon Col du Télégraphe Col du Galibier Alpe dHuez (La Marmotte)
Dag 3 : Alpe dHuez (westkant) Col de Sarennes Auris
Dag 4 : Col de la Morte Col de Malissol Col dOrnon
Dit bovenstaande is allemaal theorie,we gaan het proberen,maar de ervaring uit de Dolomieten 2008 zegt..!
El Patrickio BUSJE KOMT ZO!!! (Leg de Vito al maar vast)
Deelnemers: Lucvh Lucl (winnaar Plezantste en Balkhaas Dolomieten 2008) Gunther Geert Jan (Winnaar Dolomiti 2008) - Kris (El Patrickio den sportieve directeur) Sidney - Wim (Winnaar Het Lijk van de Dolomieten 2008)
Ook in 2009 zullen de truien verdeeld worden net als in de Tour de France: De Groene De Gele De Bolletjes- De Witte,deze zullen door stemming verdeeld worden.
Winnaar Alpen 4 daagse (De Marmotte)
De Plezantse
Het Lijk
De Balkhaas
Zoals in elke grote ronde zal er een voorafgaande tijdrit plaatsvinden een paar dagen voor ons vertrek.
Ditmaal is het de bedoeling om met gans de groep zo snel mogelijk rond de Limberg te rijden(echt koers)
Wel een addertje onder het gras!
Kris gaat 28 vragen opstellen die met de Alpen Tour de france etc te maken hebben.
De antwoorden worden op elke deelnemer zijn rug gespeld ( dus op ieders trui hangen 4 antwoorden)
Op het einde van de rit is het dus nog een feit om zoveel mogelijk goede antwoorden te geven.
Dus: De winnaar van de koers krijgt punten de winnaar van de quiz DUBBELE punten
Kwestie van de juiste tactiek te vinden,de koers winnen of zoveel mogelijk antwoorden gaan aflezen bij je concurrent en de antwoorden die op jou rug hangen te weten komen(zonder stoppen en truitjes uittrekken)
Voila bij deze is de toon weeral gezet,en is ons nief blogske weeral een feit.We gaan via deze blog wederom(althans dat gaan we proberen) onze vrouwkes op de hoogte houden als wij in La Douce France zitten.
Alle tips en ervaringen,fotos i.v.m fietsen in de Alpen zijn welkom! Reacties in het gastenboek zijn ook steeds welkom
Vertrek een paar uurtjes na aankomst in ons verblijf Le Chat Perché in Allemont. Een welkomsritje naar La Bérarde(1570m) - Klim 21,5km- 834 HTM -3,8% Gem.
Een doodlopende klim, maar wat voor één!. Afgelegen in een wondermooie wildernis. Onregelmatig met enorm steile passages, afgewisseld met licht oplopende stroken, en af en toe een afdaling. Laat u niet verleiden door de gemiddelde percentage. Deze klim is lastig maar de natuur rondom u is zo ongerept. Kippenvelmoment!!
La Bérarde ligt in het hartje van het massif des Ecrins. In de driehoek tussen het snelstromende rivierenkwartet Durance, Drac, Romanche en Guisane, ligt het Massif des Écrins. Vijf maal zo groot als het Mont Blanc massief, weinig wegen en veel gletsjers.!Je bereikt het hart van het Massif des Écrins via de weg van Bourg d'Oisans naar La Bérarde,dit is een van de weinige strookjes asfalt die diep in het Écrins massief doordringen. Je rijdt door het dal van het riviertje de Vénéon, richting La Bérarde. La Bérarde bestaat uit een paar huizen, een enkel restaurant, een klein kerkje en een forse camping aan de rivier.
La Berarde is eigenlijk een groot machtig alpen dal. Zeer fotogeniek.
Het is een one way klim naar het hart van het Encrins massief,dat je als fietser zeker niet mag missen!. De klim begint op een redelijk brede weg. Na een kilometer of 3 kom je links en rechts campings tegen, die werkelijk erg gestationeerd zijn. Daarna wordt de weg smal, net breed genoeg om je door een auto te laten passeren. Het is een berg met 2 lastige stukken van meer dan 12 %,het gemiddelde van de klim ligt een heel stuk lager,maar dat zal ons op onze eerste dag,bepaald niet gemakkelijk worden.
Van ervaringen van ander fietsers is het een klim waar je op geen enkel moment in je ritme kan komen. Ook al omdat het de eerste dag is,en onze eerste beklimming.
De berg is lang, soms erg steil, maar over het algemeen goed te doen. Wat uitzichten betreft onovertroffen. We klimmen bijna naar 1600 meter. Links en rechts hoge groene bergflanken en vanaf halverwege zie je, waar je ook kijkt witte bergtoppen.
We fietsen in de buurt van La Meije (gletsjer), de toppen zijn dus + 3000 meter. De laatste 10 km naar het dorpje Berarde zijn nog het allermooist. We fietsen midden in een berglandschap,we passeren watervalletjes,canyons en rivieren,we gonna have it all. Daar de pas een doodlopende weg is, moeten we het zelfde traject dus weer afleggen,maar nu relaxed afdalend en genietend van het natuurschoon.
Maar ook niet te relaxed,want een afdaling op een smalle weg met muurtjes langs,vergt de nodige concentratie. De afdaling gebruiken, om de Kris na zijn taak als ploegleider,ook zijn fotografie talenten te laten tonen.
In La Bérarde staan een 15 tal huizen,totaal afgezonderd van de wereld
De Cols: Col du Glandon(1924) of Col de la Croix-de-Fer(2064m) Col du Télégraphe(1566m) Col du Galibier(2646m) Alpe dHuez(1815m)
Start: 07h30:Allemont(720m) staan we aan de voet van de Col du Glandon(1924) een klim van 25 km 4,8% gem. max 12%. Of Col de la Croix-de-Fer(2064m) : 28km 4,8%gem. max.12%
Doen we de Col du Glandon(1924) dan hebben we een afdaling van 20 km naar Saint Etienne des Cuines(506m),dit is 23 km naar de Col du Télégraphe(1566m)
Doen we de Col de la Croix-de-Fer(2064m) dan hebben we een afdaling van 30 km naar St- Jean de Maurienne(546m) dit is 12 km naar de Col du Télégraphe(1566m)
In St- Michel de Maurienne(710m) zijn we aan de voet van de Col du Télégraphe(1566m) een klim van 12km 7,1% gem. max 8,5%.
Na de Col du Télégraphe(1566m) hebben we een afdaling van 5 km naar Valloire(1410m),daar begint de beklimming naar het dak van de Marmotte.
De legendarische Col du Galibier(2646m) een klim van dan nog 17 km 7,3%gem. max 10%,de laatste 7 km (Plan Lachat) vrij pittig. Hierna volgt een afdaling van 8,5 km naar de Col du Lautaret (2057m) ;10,5 km verder komen we in La Grave(1135m) en nog eens 27,5 km verder zijn we in Le Bourg dOisans(724km), aan de voet van de bekenste col ALPE dHUEZ(vanop de top van de Galibier gaat het in dalende lijn tot in Le Bourg dOisans om en bij de 47 km) .Ook weeral lichten op de fiets voorzien. TUNNELS!!!
Le Bourg dOisans(724m) Alpe dHuez(1815m) deze alom bekendste en meest legendarische col is 13,8 km lang 7,9% gem. max 11,5%
De route naar de Col is in 1898 geopend en is in 1912 verlengd naar de Col de la Croix-de-Fer. De route is slechts open van mei tot oktober, omdat hij de overige maanden onbegaanbaar is wegens sneeuw. De Col du Glandon behoort tot de gemeente Saint-Colomban-des-Villards
Col de la Croix-de-Fer(2064m)
Het zelfde verhaal als de Col du Glandon,alleen de Croix de Fer is een 2,5 km verderop.We zitten op de zelfde bergflank,alleen voor de Glandon moeten we op een gegeven moment links,en 2 bochten daarna is de top van de Glandon(eigenlijk kun je 2 cols voor de prijs van 1 doen) Wordt wel duidelijk op een plannetje!
Om de noordzijde van Col du Galibier te beklimmen moet men eerst de Col du Télégraphe hebben bedwongen. De combinatie van deze twee cols maakt een etappe zeer zwaar. De meeste renners proberen dan ook hun krachten op de Col du Télégraphe te sparen.
In 1972 maakte Eddy Merckx zijn bijnaam de Kannibaal waar door al op de Col du Télégraphe aan te vallen en zijn tegenstanders te slopen voor de Col du Galibier in zicht kwam. Op deze laatste col moesten vervolgens ook Joop Zoetemelk en Joaquim Agostinho Merckx laten gaan.
28 juli 1998:Een legendarische rit over de Galibier met aankomst in Les Deux Alpes. Pantani trotseerde de elementen. Door de stromende regen en hagelbuien reed hij alles en iedereen op een hoopje. Maar zijn directe concurrent Jan Ullrich,werd in Les Deux Alpes op bijna 9 minuten gereden. Marco Pantani kleineerde Jan Ullrich op niet mis te verstane wijze. Op de Galibier konden enkel Bjarne Riis en Udo Bolts schouderklopjes geven aan hun kopman Der Jan. Pantani had zijn duivels ontbonden. En boven op de Galibier gaf hij iedereen de mentale genadeslag door halt te houden op de top en efkes een droog truitje en regenvestje aan te trekken,om zich vervolgens zo sierlijk als enkel de arend het kan,de Galibier af te dalen. En eindelijk was ik verlost van een wielerwet die al sinds de laatste bergeit nl. Lucien van Impe in 1976 gelde.(de klimmers zouden geen schijn van kans meer maken in de Tour)(de tijdrit maakte het verschil) De tour werd daarna nooit meer door een berggeit gewonnen,de berggeit was een uitstervend ras. Tot eindelijk in 1998 de verbeterde versie van Lucien van Impe,Marco Pantani de spot dreef met deze wielerwet! Ciao Il Pirata.''
Col du Galibier(2646m)
Vanuit Valloire loopt de D902(Galibier) het brede dal van alpenweiden in. Waardoor de weg minder lijkt te hellen dan hij in feite doet. De aanvankelijke 7% tot het brugje over La Rivine (km 2) schat je totaal verkeerd als 'vals plat' in. Na het beekje te hebben gekruist, gaat het nog 7 monotone kilometers lang met een gemiddelde van 6%, slecht onderbroken door een kilometer van 8%. Een vervelend stuk want de wind heeft hier vrij spel, er is amper een flauwe bocht en de eenzame alpenweiden brengen geen landschapsvariatie. Abrupt komt daar in Plan Lachat, waar het dal lijkt op te houden, een eind aan. Net voor dat gehucht, dat je bereikt na 9 km, zie je rechts de weg reeds als een muur de dalwand opkruipen. Wanneer je dus in Plan Lachat rechts over het beekje opdraait, heb je een gevoel dat de gevreesde Galibier nu pas begint.. Dit eerste rechte stukje na Plan Lachat is niet het allersteilste maar wel het moeilijkste! (Hier pleegde Pantani in 1998 zijn machtsgreep) Na deze paar 100 rechte meters kom je via snel op elkaar volgende bochten in een ander landschap. Het vredige dal heeft nu plaatsgemaakt voor een maanlandschap van asgrauwe rotsen die dreigend op je neerkijken. Je passeert een houten hut 'Les Granges' en de weg maakt nu een lange krul van rechts naar links. Het lijkt weer minder steil te worden, doch dit is enkel maar schone schijn. Steevast blijft het gemiddelde tussen 8 en 10% schommelen. Toch doe je er goed aan om de ketting van de grootste achterkroon te verleggen. Straks kan het een goed gevoel geven kleiner te kunnen schakelen. In deze grote zwenking, rond een voormalig gletsermeeer, zie je de vele wielertoeristen als kleine stipjes voor je uit rijden. Op het einde van die weidse bocht slingert de weg zich weer tussen en langs de rotsen met nog enige extra procenten richting top. Aan de ingang van de ingestorte tunnel, die vroeger de pasweg iets lager bracht, komt het stijlste stukje. Maar 1 ding is zeker ,weinig met de fiets bereikbare punten zijn zo fenomenaal als de top van de Galibier.
Plan Lachat(1962m)
Bij Plan Lachat het beruchte bruggetje over, dat vaak in beeld wordt gebracht bij etappes uit de Tour de France en heel mooi de scheiding vormt tussen het vals plat en het echte klimwerk. Hier beginnen de laatste 8 kilometers die je gerust loodzwaar mag noemen: bijna 9% gemiddeld! Vooral in de laatste 2 kilometers voor de top volgen de haarspelden elkaar erg snel op.
Alpe dHuez (1815m)
L'Alpe d'Huez is een skioord in de FranseAlpen. Het is vooral bekend geworden als finishplaats in de Ronde van Frankrijk met de aankomst op 1860 meter.
De beklimming begint vanuit het dorp Le Bourg d'Oisans en telt 21 (in aftellende orde genummerde) haarspeldbochten. De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten 3 en 2, op 3 km van de top. De berg werd voor het eerst beklommen in 1952 in de 10e etappe Lausanne - Alpe d'Huez gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste tourrit ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim die nu tot de top wordt beklommen.
De snelste beklimming staat op naam van Marco Pantani uit 1997: 37,35 minuten.
Deze recordtijd werd op 19 juli 1997 gereden in de rit Saint-Etienne Alpe dHuez 204km.Pantani reed met 39 x 17 naar de top.(zij die zin hebben proberen maar).
Dag3: Allemont(720m) â Alpe dâHuez noordkant(1815m) - Col de Sarenne(1999m)
Dag3: Allemont(720m) Alpe dHuez noordkant(1815m) - Col de Sarenne(1999m)
70km
We gaan richting Villard-Reculas(1451m),de noordkant klim naar Alpe dHuez!
We komen in het gehuchtje Huez en Oisans aan waar we de laatse 4,5 km van Alpe dHuez nemen naar de top(1815m).
Daar nemen we zeker een pauze om een bezoek te brengen aan de kerk en zijn pater,dat is een landgenoot met roots in Bergom,en afkomstig uit het Gentse.
(Pater Joost de Waele geen lid van de fucking de Waele Brothers). Hopelijk is de man thuis,want een Belg krijgt er steeds een warm onthaal,en verteld hij straffe Tourverhalen,en leidt hij ons rond in zijn mooie kerk met prachtige ramen en dito orgel.
Na deze multiculturele tussenstop gaan we verder naar Col de Sarenne(1999m)
In het betondorpje l'Alpe d'Huez moet je de oostkant aanhouden en langs het vliegveld rijden om naar de Col de Sarenne te komen. De rust is al meteen zeer opvallend en het landschap wordt steeds mooier. Je daalt eerst voor je aan de beklimming van Col de Sarennes begint.(opletten geblazen bij deze afdaling de weg is in niet te beste staat,niet vliegen enkel genieten van de schoonheid)
De eigenlijke beklimming van de Col de Sarennes bestaat uit een drietal pittige kilometers. Op de top van de Sarenne is niet veel te zien. Het enige dat je er kunt doen is aan de rechterkant te voet een heuveltje beklimmen waarop je een prachtig panorama wacht. Op fietsschoenen is het daar echter lastig lopen, maar je kunt ook even doorfietsen, want om de hoek verschijnt vrijwel het zelfde weidse uitzicht op de gletsjers van La Meije, de plooiingen in de lager gelegen bergen en de vele angstaanjagende haarspeldbochten die je nog wachten.Dan volgt het gevaarlijkste deel van de afdaling. Het is er zeer steil en er zijn geen vangrails maar des te meer losse steentjes. Een afdaling om even lekker voor te gaan zitten...! Je komt door het prachtige dal van de Ferrand, een geliefd gebied bij wandelaars, waar je de watervallen in de verte hoort ruisen. Na Clavans wordt het wegdek beter, breder en schoner. Hier lijkt het erop dat je de remmen kunt loslaten en voluit kunt dalen, met uitzondering van het stukje dat met 15 % daalt.
Afdaling Col de Sarenne,hier gaan we dus met het fietske bergaf,zoals je kan zien ongerepte natuur,maar het laagske asfalt is wat gedateerd! Afdaling is wel gevaarlijk maar we doen het bedeesd en gaan genieten van al het moois rondom ons!
De 15 % waar ik het over had in de afdaling van de Sarenne(het materiaal van de fiets moet tiptop in orde zijn)
Na deze afdaling bereiken we Barrage du Chambon,daar is ook de afslag naar Les 2 Alpes,maar die gaan we laten voor wat hij was
Dit zegt wel genoeg zeker
Superb Cliff Road
Dorp links onder is Bourg dOisans,hier mag je geen fout maken of je bent direkt in Bourg dOisans.
Dag 4 : Col de la Morte(Grand Serre)(1367m) â Col de Malissol(1155m) â Col dâOrnon(1373)
Dag 4 : Col de la Morte(Grand Serre)(1367m) Col de Malissol(1155m) Col dOrnon(1373)
110km
Vanuit Allemont(720m) fietsen we naar Séchilienne(364m) dat goed 21km in dalende lijn verderop ligt,en waar we ons ook aan de voet van de Col de la Morte bevinden.
Vanuit Séchilienne(364m) is deze klim het zwaarst Morte staat voor dood,en het schijnt ook een moordenaar te zijn,met gemene steile passages.
De klim is 15,5km en moeten er 1003 htm overwonnen worden! - 6,4% gem.- Max 9,3%
Col de Malissol(1155m)
Vanaf de top van de Col de la Morte(1368m) dalen we een 10 km af naar La Valette(953m). Waar we rechts afdraaien richting Nantes-en-Ratier(947m). En we ons aan de voet van de Col de Malissol(1155m) bevinden.
Dit is een Col(Letje) van 3,3 km,en moeten er 202 htm overwonnen worden aan 6% gem.
Eenmaal aangekomen in Nantes-en-Ratier(947m) dalen we verder af naar La Mure(880m). Waar we bij hopelijk goed weer een kijkje kunnen gaan nemen aan de Pont Ponsonnas 103m hoog en bekend bij de Benji springers.
En om dit nog een beetje aantrekkelijker te maken hebben we nog een aardige verrassing in petto!!
Diegene die op onze 4 Alpendaagse het langst aan de rekker hing,mag dan letterlijk en figuurlijk aan de rekker gaan hangen,boven de 103m gapende diepte van dePont Ponsonnas .
Col dOrnon(1373)
Na het spektakelstuk op de Pont de Ponsonnas,en de persoon in kwestie heeft een propere broek aan,komen we aan onze laaste col van onze Alpen 4 daagse.
Eerst moeten we van Pont de Ponsonnas terug naar La Mure en dat is nog een klein beetje klimwerk. Vanaf La Mure(880m) gaan we richting Valbonnais(800m) om in Entraigues(810m) ons aan onze allelaatste col te bevinden Col dOrnon(1373m)
Col dornon wordt een ideale col genoemd om te wennen aan het hooggebergte.(Gewend zullen we het al wel zijn?)
De col lijkt altijd vals plat,maar vergis je niet Col dOrnon is een sluipmoordenaar!
