04-12-2008 om 00:00 geschreven door Wim  

Dag1:Allemont (720m) - Bérarde (1570m)

85km

Vertrek een paar uurtjes na aankomst in ons verblijf Le Chat Perché in Allemont. Een welkomsritje naar La Bérarde(1570m) - Klim 21,5km- 834 HTM –-3,8% Gem.

Een doodlopende klim, maar wat voor één!. Afgelegen in een wondermooie wildernis. Onregelmatig met enorm steile passages, afgewisseld met licht oplopende stroken, en af en toe een afdaling. Laat u niet verleiden door de gemiddelde percentage. Deze klim is lastig maar de natuur rondom u is zo ongerept. Kippenvelmoment!!

La Bérarde ligt in het hartje van het massif des Ecrins. In de driehoek tussen het snelstromende rivierenkwartet Durance, Drac, Romanche en Guisane, ligt het Massif des Écrins. Vijf maal zo groot als het Mont Blanc massief, weinig wegen en veel gletsjers.!Je bereikt het hart van het Massif des Écrins via de weg van Bourg d'Oisans naar La Bérarde,dit is een van de weinige strookjes asfalt die diep in het Écrins massief doordringen. Je rijdt door het dal van het riviertje de Vénéon, richting La Bérarde. La Bérarde bestaat uit een paar huizen, een enkel restaurant, een klein kerkje en een forse camping aan de rivier.

In La Bérarde staan een 15 tal huizen,totaal afgezonderd van de wereld

03-12-2008 om 00:00 geschreven door Wim  

Dag 2:La Marmotte

175 km

5000HTM

De Cols: Col du Glandon(1924) of Col de la Croix-de-Fer(2064m) – Col du Télégraphe(1566m) – Col du Galibier(2646m) – Alpe d’Huez(1815m)

Start: 07h30:Allemont(720m) staan we aan de voet van de Col du Glandon(1924) een klim van 25 km – 4,8% gem. – max 12%. Of Col de la Croix-de-Fer(2064m) : 28km – 4,8%gem. – max.12%

Doen we de Col du Glandon(1924) dan hebben we een afdaling van 20 km naar Saint –Etienne – des –Cuines(506m),dit is 23 km naar de Col du Télégraphe(1566m)

In St- Michel de Maurienne(710m) zijn we aan de voet van de Col du Télégraphe(1566m) een klim van 12km – 7,1% gem. – max 8,5%.

Na de Col du Télégraphe(1566m) hebben we een afdaling van 5 km naar Valloire(1410m),daar begint de beklimming naar het dak van de Marmotte.

De legendarische Col du Galibier(2646m) een klim van dan nog 17 km – 7,3%gem. – max 10%,de laatste 7 km (Plan Lachat) vrij pittig. Hierna volgt een afdaling van 8,5 km naar de Col du Lautaret (2057m) ;10,5 km verder komen we in La Grave(1135m) en nog eens 27,5 km verder zijn we in Le Bourg d’Oisans(724km), aan de voet van de bekenste col ALPE d’HUEZ(vanop de top van de Galibier gaat het in dalende lijn tot in Le Bourg d’Oisans om en bij de 47 km) .Ook weeral lichten op de fiets voorzien. TUNNELS!!!

Le Bourg d’Oisans(724m) – Alpe d’Huez(1815m) deze alom bekendste en meest legendarische col is 13,8 km lang – 7,9% gem. – max 11,5%

Col du Glandon(1924m)

De Col du Glandon is een bergpas in de Franse Alpen. De bergpas is vooral bekend vanwege wielrenetappes in de Ronde van Frankrijk. De Col du Glandon is 1924 meter hoog, en situeert zich in het hart van het Grandes Rousses massief, naast de Col de la Croix-de-Fer.

De route naar de Col is in 1898 geopend en is in 1912 verlengd naar de Col de la Croix-de-Fer. De route is slechts open van mei tot oktober, omdat hij de overige maanden onbegaanbaar is wegens sneeuw. De Col du Glandon behoort tot de gemeente Saint-Colomban-des-Villards

Col de la Croix-de-Fer(2064m)

Het zelfde verhaal als de Col du Glandon,alleen de Croix de Fer is een 2,5 km verderop.We zitten op de zelfde bergflank,alleen voor de Glandon moeten we op een gegeven moment links,en 2 bochten daarna is de top van de Glandon(eigenlijk kun je 2 cols voor de prijs van 1 doen) Wordt wel duidelijk op een plannetje!

Col du Télégraphe(1566m)

De Col du Télégraphe is een bergpas in de Franse Alpen. De bergpas is vooral bekend vanwege wielrenetappes in de Ronde van Frankrijk.

Om de noordzijde van Col du Galibier te beklimmen moet men eerst de Col du Télégraphe hebben bedwongen. De combinatie van deze twee cols maakt een etappe zeer zwaar. De meeste renners proberen dan ook hun krachten op de Col du Télégraphe te sparen.

In 1972 maakte Eddy Merckx zijn bijnaam de Kannibaal waar door al op de Col du Télégraphe aan te vallen en zijn tegenstanders te slopen voor de Col du Galibier in zicht kwam. Op deze laatste col moesten vervolgens ook Joop Zoetemelk en Joaquim Agostinho Merckx laten gaan.

De Telegraphe is niet echt een loodzware berg en moet door de geoefende wielerfreak eerder als een opwarming voor de Galibier gezien worden. Zodra je in St Michel de brug over de Arc passeert draait de weg aanvankelijk flink stijgend met eerst 6% en vervolgens zelfs met 10% het bos in. Dat bos zal je de hele klim beschermen tegen wind en zon. Ook de 3de en 4de kilometer blijven met gemiddeld 9% behoorlijk zwaar. Maar door de vele bochten kan je het stijgingspercentage zelf wat bijregelen door of de binnen- of buitenkant van de bocht te nemen.Het wegdek is meer dan behoorlijk en geeft een prettig gevoel. Af en toe zit er een 'bultje' in de weg, een stukjevan enkele meters dat zichtbaar steiler is en je even uit het zadel noopt.Vanaf halfweg worden de bochten zeldzamer en minder scherp maar de helling verloor tegelijk een 2-tal procenten. De resterende 5 km kunnen je met hun 7% dus niet meer pijn doen. Na 11,5 km is de top binnen en kan je de afdaling naar Valloire aanvatten.

Col du Galibier(2646m)

In het spoor van Pantani

   Marco in Giallo

28 juli 1998:Een legendarische rit over de Galibier met aankomst in Les Deux Alpes. Pantani trotseerde de elementen. Door de stromende regen en hagelbuien reed hij alles en iedereen op een hoopje. Maar zijn directe concurrent ‘Jan Ullrich’,werd in Les Deux Alpes op bijna 9 minuten gereden. Marco Pantani kleineerde Jan Ullrich op niet mis te verstane wijze. Op de Galibier konden enkel Bjarne Riis en Udo Bolts schouderklopjes geven aan hun kopman ‘Der Jan. Pantani had zijn duivels ontbonden. En boven op de Galibier gaf hij iedereen de mentale genadeslag’ door halt te houden op de top en efkes een droog truitje en regenvestje aan te trekken,om zich vervolgens zo sierlijk als enkel de arend het kan,de Galibier af te dalen. En eindelijk was ik verlost van een wielerwet die al sinds de laatste bergeit nl. Lucien van Impe in 1976 gelde.(de klimmers zouden geen schijn van kans meer maken in de Tour)(de tijdrit maakte het verschil) De tour werd daarna nooit meer door een berggeit gewonnen,’’de berggeit was een uitstervend ras’’. Tot eindelijk in 1998 de verbeterde versie van Lucien van Impe,Marco Pantani de spot dreef met deze wielerwet!                          
                                                                                          ‘’ Ciao Il Pirata.''

Col du Galibier(2646m)

Vanuit Valloire loopt de D902(Galibier) het brede dal van alpenweiden in. Waardoor de weg minder lijkt te hellen dan hij in feite doet. De aanvankelijke 7% tot het brugje over La Rivine (km 2) schat je totaal verkeerd als 'vals plat' in. Na het beekje te hebben gekruist, gaat het nog 7 monotone kilometers lang met een gemiddelde van 6%, slecht onderbroken door een kilometer van 8%. Een vervelend stuk want de wind heeft hier vrij spel, er is amper een flauwe bocht en de eenzame alpenweiden brengen geen landschapsvariatie. Abrupt komt daar in Plan Lachat, waar het dal lijkt op te houden, een eind aan. Net voor dat gehucht, dat je bereikt na 9 km, zie je rechts de weg reeds als een muur de dalwand opkruipen. Wanneer je dus in Plan Lachat rechts over het beekje opdraait, heb je een gevoel dat de gevreesde Galibier nu pas begint.. Dit eerste rechte stukje na Plan Lachat is niet het allersteilste maar wel het moeilijkste! (Hier pleegde Pantani in 1998 zijn machtsgreep) Na deze paar 100 rechte meters kom je via snel op elkaar volgende bochten in een ander landschap. Het vredige dal heeft nu plaatsgemaakt voor een maanlandschap van asgrauwe rotsen die dreigend op je neerkijken. Je passeert een houten hut 'Les Granges' en de weg maakt nu een lange krul van rechts naar links. Het lijkt weer minder steil te worden, doch dit is enkel maar schone schijn. Steevast blijft het gemiddelde tussen 8 en 10% schommelen. Toch doe je er goed aan om de ketting van de grootste achterkroon te verleggen. Straks kan het een goed gevoel geven kleiner te kunnen schakelen. In deze grote zwenking, rond een voormalig gletsermeeer, zie je de vele wielertoeristen als kleine stipjes voor je uit rijden. Op het einde van die weidse bocht slingert de weg zich weer tussen en langs de rotsen met nog enige extra procenten richting top. Aan de ingang van de ingestorte tunnel, die vroeger de pasweg iets lager bracht, komt het stijlste stukje. Maar 1 ding is zeker ,weinig met de fiets bereikbare punten zijn zo fenomenaal als de top van de Galibier.

Plan Lachat(1962m)

Bij Plan Lachat het beruchte bruggetje over, dat vaak in beeld wordt gebracht bij etappes uit de Tour de France en heel mooi de scheiding vormt tussen het vals plat en het echte klimwerk. Hier beginnen de laatste 8 kilometers die je gerust loodzwaar mag noemen: bijna 9% gemiddeld! Vooral in de laatste 2 kilometers voor de top volgen de haarspelden elkaar erg snel op.

Alpe d’Huez (1815m)

L'Alpe d'Huez is een skioord in de Franse Alpen. Het is vooral bekend geworden als finishplaats in de Ronde van Frankrijk met de aankomst op 1860 meter.

De beklimming begint vanuit het dorp Le Bourg d'Oisans en telt 21 (in aftellende orde genummerde) haarspeldbochten. De zwaarste stukken liggen tussen de haarspeldbochten. De steilste bevinden zich voor La Garde, bij het binnenrijden van Huez en tussen de bochten 3 en 2, op 3 km van de top. De berg werd voor het eerst beklommen in 1952 in de 10e etappe Lausanne - Alpe d'Huez gewonnen door Fausto Coppi. Het was de eerste tourrit ooit waarbij de aankomst boven op een berg lag. De aankomst lag toen nog in het dorpje Huez, ongeveer halfweg de klim die nu tot de top wordt beklommen.

De snelste beklimming staat op naam van Marco Pantani uit 1997: 37,35 minuten.

Deze recordtijd werd op 19 juli 1997 gereden in de rit Saint-Etienne – Alpe d’Huez 204km.Pantani reed met 39 x 17 naar de top.(zij die zin hebben proberen maar).

02-12-2008 om 00:00 geschreven door Wim  

Dag3: Allemont(720m) – Alpe d’Huez noordkant(1815m) - Col de Sarenne(1999m)

70km

We gaan richting Villard-Reculas(1451m),de noordkant klim naar Alpe d’Huez!

We komen in het gehuchtje Huez en Oisans aan waar we de laatse 4,5 km van Alpe d’Huez nemen naar de top(1815m).

Daar nemen we zeker een pauze om een bezoek te brengen aan de kerk en zijn pater,dat is een landgenoot met roots in Bergom,en afkomstig uit het Gentse.

(Pater Joost de Waele geen lid van de fucking de Waele Brothers). Hopelijk is de man thuis,want een Belg krijgt er steeds een warm onthaal,en verteld hij straffe Tourverhalen,en leidt hij ons rond in zijn mooie kerk met prachtige ramen en dito orgel.

Na deze multiculturele tussenstop gaan we verder naar Col de Sarenne(1999m)

In het betondorpje l'Alpe d'Huez moet je de oostkant aanhouden en langs het vliegveld rijden om naar de Col de Sarenne te komen. De rust is al meteen zeer opvallend en het landschap wordt steeds mooier. Je daalt eerst voor je aan de beklimming van Col de Sarennes begint.(opletten geblazen bij deze afdaling de weg is in niet te beste staat,niet vliegen enkel genieten van de schoonheid)

De eigenlijke beklimming van de Col de Sarennes bestaat uit een drietal pittige kilometers. Op de top van de Sarenne is niet veel te zien. Het enige dat je er kunt doen is aan de rechterkant te voet een heuveltje beklimmen waarop je een prachtig panorama wacht. Op fietsschoenen is het daar echter lastig lopen, maar je kunt ook even doorfietsen, want om de hoek verschijnt vrijwel het zelfde weidse uitzicht op de gletsjers van La Meije, de plooiingen in de lager gelegen bergen en de vele angstaanjagende haarspeldbochten die je nog wachten.Dan volgt het gevaarlijkste deel van de afdaling. Het is er zeer steil en er zijn geen vangrails maar des te meer losse steentjes. Een afdaling om even lekker voor te gaan zitten...! Je komt door het prachtige dal van de Ferrand, een geliefd gebied bij wandelaars, waar je de watervallen in de verte hoort ruisen. Na Clavans wordt het wegdek beter, breder en schoner. Hier lijkt het erop dat je de remmen kunt loslaten en voluit kunt dalen, met uitzondering van het stukje dat met 15 % daalt.

Afdaling Col de Sarenne,hier gaan we dus met het fietske bergaf,zoals je kan zien ongerepte natuur,maar het laagske asfalt is wat gedateerd! Afdaling is wel gevaarlijk maar we doen het bedeesd en gaan genieten van al het moois rondom ons!

De 15 % waar ik het over had in de afdaling van de Sarenne(het materiaal van de fiets moet tiptop in orde zijn)

Na deze afdaling bereiken we Barrage du Chambon,daar is ook de afslag naar Les 2 Alpes,maar die gaan we laten voor wat hij was

Dit zegt wel genoeg zeker

Superb Cliff Road

Dorp links onder is Bourg d’Oisans,hier mag je geen fout maken of je bent direkt in Bourg d’Oisans.

01-12-2008 om 00:00 geschreven door Wim