Na een zware dag en een te korte nachtrust gaat om 06h00 de g.s.m van onze vriend Sidney genadeloos en irriterend te keer tuut tuut tuut het is tijd om op te staan tuut tuut tuut het is tijd om op te staan!! Verschrikkelijk je zou voor minder dat spul door het raam pleuren. Even later een sms van mijn vrouwke met hotnews!! Farah Fawcett Michael Jackson en Yasmine zijn overleden,en teken aan de wand net voor onze Marmotte?Zonde,maar we laten dit nu even voor wat het is! Ik en de rest denk en hoopt op een stevig ontbijt, en dan denk ik al gauw aan een panneke spek! Maar voorlopig hing er nog geen lekkere spekgeur in het huis,en helaas zal deze ook niet komen! Martine meisje dacht ik,wij moeten zo dadelijk 175km 5500 htm overwinnen,en in mijne mazoutbak geraken serieus wat kilo calorieen in zalle! Boter aan de galg,tis een goeke Martine, moest het mijn vrouw zijn woog ik wel binnen het jaar terug 70 kg! Voor het eerst in mijn leven heb ik dus van die cornflakes met melk door met strot geramt,alles voor de sport! Marmelade de fraises was er ook, en daar geloofde ik iets meer in,het had verdomd veel weg van het bloed van Bjarne Riis!
Rond 07h30 namen we de start,op naar de Col de Glandon allemaal nog redelijk gegroepeerd tot halverwege de klim er rek in het peloton kwam,het ging allemaal goed tot op een gegeven moment er een fietser voorbij kwam aan een tempo,waar ge toch efkes mottig van bent. Later op de top van de Glandon bleek het Bert Dekker te zijn,de man die al menige keren de Marmotte heeft gewonnen,en hem een week later ook weeral zou winnen in 6h05m,ne speciale dus!Of zou hij ..?
Boven op de top van de Col de Glandon kunnen we ruim de tijd nemen,om van het landschap te genieten en de nodige fotos te nemen,dit betekend dus dat het lekker weer is,zelfs warm! We zetten de afdaling in en we slaan zeker de woorden van ervaren fietsers niet in de wind,dat de afdaling van de Glandon gevaarlijk is in de eerste 5 kms ,maar wel super mooi! Aangekomen in Saint Etiennes-de Cuines,heeft onze El Patrickio voor de nodige koffiekoeken gezorgt,en die smaakte!!!, die cornflakes waren als sneeuw voor de zon verdwenen! Van een top sportdirecteur gesproken! Nu moesten we verder door de vallei naar Saint Michel de Maurienne,de zon deed haar uiterste best de temperatuurmeter ging naar 30! Maar daar had onze sportdirecteur allemaal rekening met gehouden!
Aan de voet van de Col du Télégraphe wachten we hem op, je hebt Marc Sergeant als ploegleider of Patrick Lefèvre en daarboven heb je onze El Patrickio,hij had een ganse winkel voorraad opgekocht! Fris water,koude appelsienen jaja je hoort het goed koude appelsienen,bananen,appels en naturlijk een Redbulleke.
Om 12h30 namen we start naar het dak van de Alpen de Col de Galibier met als aanloop ernaar toe de Télégraphe! Ik wist voor mezelf al dat dit een kalvarietocht ging worden(maar dat zal het voor de andere ook wel een beetje worden). Te heet,te zwaar en ik te zwaar!Op het heetst van de dag begonnen we eraan,het asfalt op de Télégraphe smolt en de enigste bescherming tegen de zon was links tegen het verkeer in rijden, daar had nog een beetje beschutting tegen de zon! Wat een verschil tegen onze Dolomietentrip 2008, daar zochten we ook beschutting maar dan tegen de regen! Boven op de Télégraphe was het echt puffen,de banden moesten proper gemaakt worden,die waren geasfalteerd!! En dan nu..
Op naar dat colletje van 2645m,moet je eerst nog 4 km bergaf om zeker genoeg hoogtemeters te hebben.De Galibier je was fantastisch maar vanaf Plan Lachat heb ik je vaak vervloekt. http://www.youtube.com/watch?v=V5hnzeJn-9U Maar klimmen naar de Galibier,dat hebben er ons al duizenden voorgedaan,allemaal stervelingen als ons die 3 x sterven naar de top.Om te ervaren wat het is,Pantani,Armstrong,Merckx,Anquetil het onhaalbare streven,niets of niemand zegt dat het moet,misschien juist daarom dat je het doet! Eenmaal boven op de top is het puur genot! Maar je bent kompleet gesloopt!
Het was 17h45 dat ik de top bereikte,eigenlijk de vervaldatum al lang overschreden,tof toch dat je makkers je boven opwachten,en als je op dat uur nog op 2645m staat dat heb je het weer zeker mee,al waren er toch al een paar die er grauw en blauw uitzagen! Samen uit samen thuis,met zn allen doken we in de bijna 50 km afdaling naar de voet van Alpe dHuez . 19h30 stonden we we aan de voet,maar om 21h00 hadden we met Martine afgesproken om van haar lekkere eten te genieten! Een paar van ons wilde naar de top van Alpe dHuez ,maar het uur sprak in hun nadeel,na rijp overleg werd er besloten om deze niet meer aan te vatten samen uit,samen thuis. Achteraf was het een wijs besluit,een onweer en de snel invallende duister,zou van deze unieke trip een fiasco kunnen maken! Er waren al 3 bekende komen te gaan, Dus de Marmotte werdt een Marmotton,maar we waren er best fier op!!
Antwoorden op de vragen uit vorig verslag:
Is dat wel te doen? allemaal stervelingen als ons die 3 x sterven naar de top ( als je dat kan)
En slim na zo een zware dag,geen slaap en bijna geen klimkilometers? niets of niemand zegt dat het moet,misschien juist daarom dat je het doet!
Dinsdag 24 juni 2009- 22h15 Vertrek naar Allemond! Kris op kop en woensdagochtend rond 08h00 stonden we aan de voet van Alpe dHuez, en het was een graad of 10,het zal toch weeral niet gaan gebeuren zeker! AUB geen Dolomieten weer van 2008! Afwachten zeker. Het was nog te vroeg om naar Martine in Allemond te rijden, eerst in Bourg dOisans een sportontbijt nuttigen! De eigenaar stelde ons al een beetje gerust omtrent het weer! Het zou droog blijven! En gaf ons ook tip omtrent de Marmotte.
Het ontbijt kwam net op tijd voor Jan,zijn caffeine peil zat duidelijk in het rood! De eerste thermos was flets en flauw maar ze ging ad fundum binnen bij de Jan,man man man die kan kaffe zuipen!! RESPECT MAN! Jan kreeg tout de suite weer kleur,en naar mate zijn peil steeg des te meer drang kreeg hij naar de fiets!! Dus mannen inpakken en naar Martine,we gaan de Alpen verkennen!! Curieus naar de plannen vroeg de eigenaar waar de rit nog naar toe ging!! A La Bérarde monsieur!! Ah bon une promenade a Bérarde repliceerde deze lacherig.
Wij naar Le Chat Perché,daar aangekomen maakte we direkt kennis met 2 koppels uit Belgie de mannen met de fiets op trektocht door de Alpen met aankomst Mont-Ventoux en de vrouwen in de volgwagen,zij waren tevreden over Le Chat perché en Martine, enkel was Martine lonely.
Terwijl wij de auto uitlaadde maakte Martine onze kamers klaar,en ging de zon echt haar best doen,het werd zalig.De fietsen werden klaar gemaakt ,kettingen geolied en banden op de juiste druk gezet. We kregen groen licht van Martine de kamers waren klaar,en al snel stonden er 7 afgetrainde fietsers en hun trotse ploegleider klaar in de stralende zon voor een eerste foto!
En dan nu de start van ons welkomsritje of promenade(dixit hoteleigenaar) La Bérarde(1570m) - Klim 21,5km- 834 HTM -3,8% Gem. Aan het gemiddelde te zien lijkt het een eitje,maar het is een klim waar je geen ritme kan in vinden,gaat op en neer en soms zelfs stukken van 13%!
Maar de omgeving,de natuur en de uitzichten naar La Bérarde zijn fantastisch,en ditmaal kunnen we er dubbel van genieten,met een stralende zon werd het met momenten zelfs al te warm! Na 8 km te klimmen relatief doenbaar kwamen we aan in Venosc,stralend weer en terrasje wat moet een mens meer hebben,al snel stonden onze aluminiumen rossen en een carbonnen ros tegen de muur,time for sorziekesdag! Zalig moment in Venosc een ice tea in de zon,geserveerd door een bevallige dame! Onze noorderburen waren ook van de partij en meldde ons, Zooo jongens zo dadelijk gaat het lekker steil hoor,het makkelijke hebben jullie al gehad! En hij had verdomd nog gelijk ook,1 km later stond er 13% op de teller,het werd dus toch nog een Promenade.
Al dat klimwerk wordt verzacht door de mooie omgeving,eens in La Bérarde aangekomen is de voldoening groot en is de juiste toon gezet voor al het moois dat nog volgen moet. In La bérarde dorp is zelf niet veel te bespeuren,maar 1 café is voor ons voldoende en die was er. Zalig op 1570m hoogte in een stralende zon,en een kabbelende beekje onder 8 vrienden in alle rust een spaghetti binnen slurpen. En dan nu terug naar Martine,de afdaling is een genot voor het oog!
Savonds in Bourg dOisans een avondmaaltje,en op tijd naar bed die 36 uur zonder nachtrust weegt door,en de dag daarna staat de Marmotte op de menu. Is dat wel te doen en slim na zo een zware dag,geen slaap en bijna geen klimkilometers: Antwoord volgt later!!
