|
Ik lag buiten in het gras te kijken naar de wolken.
Het was rustig, ik woon dan ook in een rustige buurt.
Zalig, zo rustig. Dat deed ik elke dag, tot dat ik een sirene hoorde...
Ik rende naar het veld, waar de politieauto ook was.
Raad eens wie ik daar zag? Ik zag mijn vriendje Ben!
'Wat is er aan de hand?' vroeg ik.
'Het spijt me,...' zei hij.
Toen gooide de politie hem de auto in en deden de deuren op slot.
Ik begon te huilen en zakte door mijn knieën in het gras.
Ik had mijn handen in mijn gezicht en was heftig aan 't huilen.
De politie reed gewoon weg.
Tot er iemand op mijn rug tikte, Mina.
'Hey, ik ben Mina. Ik ben net ontsnapt uit de auto... A.U.B. Zeg niets! Het is daar verschrikkelijk! Ze
laten je de hele dag doorwerken en geven je amper te eten! Alsjeblieft... Ik zit er al sinds mijn 8ste, toen ik stoer wou doen met een paar mensen uit mijn straat... Kende je die jongen?' zei Mina.
Mia: Ik ben Mia, snikte ik. Het is mijn vriendje, wat deed hij!
En ik barste weer in tranen uit.
Mina vertelde dat hij zelfmoord wou plegen, en dat hij naar een instelling moet.
Mina: Heeft hij zijn gsm mee? Dan kan je nog een paar minuten met hem communiceren!
Ja, dacht ik. Hij heeft altijd zijn gsm mee...
Dus ik stuurde hem dit:
Misschien de laaste keer dat ik je kan horen.
|
