|
Haj.
Ik ga elke dag een stukje posten van mijn verhaal, vandaag deel 1. [Morgen deel 2]
Ik kwam op een stormachtige dag gelopen uit school.
Het regende echt hard, dus lopen maar.
Ik moest mijn bus nemen, dus moest ik daar wachten in de regen.
Echt verschrikkelijk!
Er was wel een buskotje, maar die was natuurlijk vol.
Daar kwam de bus, we moesten door de plassen heen om erop te geraken.
Ik moest de hele tijd staan, tot de bus stopte bij de halte waar zowat iedereen uitstapt.
Dus ik kon in zo'n zetel gaan zitten, waar tegenover ook nog zetels waren.
Dus ik ging daar zitten. Ik vond dat ik er zo dom uitzag.. Zo 'forever alone'.
Ik zat er zo alleen, want mijn vriendinnen bleven in de studie.
Toen ik moest uitstappen, stapte iemand uit, een onbekend meisje. Samen met mij, ik kende haar niet.
Ze is nog nooit op die bus geweest, en ze moest dezelfde weg uit als mij. Ze deed haar paraplu open en bood aan,
dat ik erbij kwam staan omdat het echt keihard regende. Ohh, wat lief.
Het was echt een grote paraplu, maar het stormde zo hard dat ze onder een boom ging staan en de paraplu zo hield, dat de regen niet op ons
kon komen, zo een beetje schuin. Ze vertelde dat ze nieuw was, en dat ze naast me woonde. Oh, zei woonde dus in het nieuwe huis, een
beetje eng vind ik het daar wel!
Maar oke, een leuke buur dus! Ze kwam me helpen met mijn huiswerk, waar ik niks van begreep.
Ze kwam van de andere kant van het land, maar ze was wel superlief. Ze is verhuisd omdat die streek daar, vol dieven zat.
Ze had schrik, elke nacht. Er waren ook een bende jongens, die iedereen peste en de hele provincie rondtrokken
om jongens/meisjes te pesten. Engerds vond ze.
Dus ze was verhuisd, omdat het zo erg was.
Haar naam was Nora, ze was even oud dan mij. We zaten dus alleen thuis, boven.
Ik had wel schrik na haar verhaal,...
We hoorden beneden een geluid, precies alsof er iemand een kast dichtdeed.
Mama kon het niet zijn, want die was in Brussel, samen met papa. Mijn broer is overleden.. dus HUH?
|
