'Hoe kon hij me nou zo kwetsen, in mijn gezicht?' vroeg ik me af.
Ik draaide me om en begon te huilen. Hij lachtte nog hard en riep: 'Ga je huilen? HAHA!'
Toen was het genoeg, ik liep naar mijn fiets en fietste weg. Gewoon weg, geen idee naar waar. Waar hij me niet kon vinden, ergens in een bos was ik ofzo!
Terwijl ik aan het fietsen was nam ik mijn iPod en zette 'Jason Mraz - I won't Give Up' op.
Ik wou hem niet kwijt! Hij dumpte me, omdat we de laatste tijd nja... Onze band was uit elkaar gegroeid ofzo!
Alleja, dat zei hij toch... Hij lachtte me gewoon uit, na zolang lief tegen me doen... Hoe kan hij! Had ik nooit gedacht van hem.
'Olivia!' riep Wouter. Ik veegde mijn tranen weg en probeerde te lachen. Ik stopte met fietsen en gaf hem een knuffel.
'Lievia, wat is er?' vroeg hij uit medelijden. Hij kwam naar me toe en gaf me een kus op mijn wang. Niet dat we verkering hebben ofzo maar hij is zo lief, zonder dat we verkering moeten hebben. 'Nou, Piet heeft het uitgemaakt...' zei ik triest. Hij nam mijn hand en kustte die. 'Lieverd, het komt goed. Geloof me!' zei hij en glimlachtte.
'Dat kan je wel zeggen om me te troosten, maar of het waar is?' zei ik triest. Ik gaf hem een knuffel en fietste weg.
Hij riep nog achter me na: 'Dag Olivi...a...' Hij beet op zijn lip en skate terug naar huis. Oh wat is hij lief, maar hij is nooit hetzelfde als Piet... Ik snap het niet. Ik heb zelfs ooit nog getwijfeld of ik het zou uitmaken met Piet, voor Wouter. Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. Niet dat Wouter stom is, maar snap je?
Toen ik thuis kwam ging ik achter de computer zitten met een smoothie. Daar vrolijk ik van op ja.
Ik keek of ik mails had gekregen, ja hoor. Eentje van Nina, mijn best friend en van... Piet? Twee minuten geleden, ik ben benieuwd! Maar eerst die van Nina, voor de spanning...
Hij stond plots achter me en keek me aan met puppyoogjes en een pruillip.
Ik moest er best wel om lachen en gaf hem een knuffel.
'Het spijt me, maar het is voorbij.' zei ik.
'Maar, hoe kan ik je nou weerstaan? You're a cutie!' zei Vincent met een triest gezichtje.
Hij nam zijn gsm en liet een foto zien, van ons samen.
We hadden toen nog verkering, ik was hem aan het knuffelen.
'Zie how cute? Die muts staat je zo sexy. En die legging dan met je swag vans eronder! En die sweater die je beetje te groot is, maar dat is mode ofzo... Het staat echt zo cute! Ik kan me geen mooier meisje voorstellen...'
Ik moest glimlachen en deed mijn jas open. 'Is het soms deze sweater?' vroeg ik lachend.
'Ja! Dat is hem!' riep hij. Hoe kan ik het toch uitmaken? Wat ben ik voor een idioot.
Hij nam een verfrommeld briefje uit zijn golf en gaf het aan me.
Ik keek hem raar aan en deed het open. 'Dat maakte ik tijdens de les geschiedenis voor je. Het was een nota waard, de leekracht verfrommelde het en gooide het weg. Ik nam het later terug uit de prullenbak...' zei Vincent.
Baby, just me and you.
We're perfect together.
Because, you're so beautiful.
Really, there's no girl that's cuter than u.
I'm not good in English, but in dutch this message will suck.
Just all i wanna tell you is that i love you,
and i just wanna say that your so cute.
You're the cutest girl of the world, brown eyes, little dimples, beautiful hair,
beautiful voice, beautiful you. I can't say that to another girl,
because you're the only one. The only perfect one, so fab etc.
I don't think, we're ever gonna brake up.
We're gonna marry etc.
That's what i think, but what u think? I hope you think the same.
Love you so much, you're my girl.
xxx,
your boy,
Vince.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en gaf hem een knuffel. 'Hoe kan ik het toch uitmaken? Hvj!'
-En het was weer aan-
De brief hangt nu nog steeds in een kader, op mijn kamer :).
