Hoe
vaak heeft u al geen breipriem gezien? Misschien bent u er zelf al
persoonlijk mee aan het breien geslagen. Of u heeft uren doorgebracht
bij uw grootmoeder die met wol en liefde een zoveelste trui voor u
aan het breien was. Stelt u zich eens voor, dat zon priem de
protagonist was in de hel die mijn tante Tiny jaren met zich heeft
meegetorst. Haar ongeboren kind werd met behulp van n priem en
ongeknipte nagels uit haar binnenste verwijderd. Op de meest brutale
manier die je voor mogelijk kunt werd de ongeborene uit haar
baarmoeder verwijderd. Toegegeven, het is niet de meest prettige
methode om een kind te verliezen. Maar de manier waarop het kind
verwekt was geweest was dat evenmin. Pas enkele jaren geleden ben ik
erachter gekomen dat dit de catalysator was van de haat die mijn
tante tegen iedereen in onze familie koesterde. Ik snapte ook
ineens veel beter hoe het kwam dat ze onvruchtbaar was en waarom ze
daarover niet wilde praten. Het was omdat haar binnenste
voortplantingsorgaan aan flarden was geprikt door een breinaald,
kapot gescheurd door onvoorzichtige vingernagels. Eigenlijk heb ik
enkel zekerheid over dat eerste, dat lijkt me een nogal courante
manier van doen. Althans in die tijd, een andere optie dan het
illegale circuit bestond ook vaak niet. En daar is zij het
slachtoffer van geworden. Wat haar niet vrijspreekt van alles,
eigenlijk van helemaal niets. Tiny heeft er altijd zelf voor gekozen
om haar verleden met zich mee te torsen. Om gif rond te spuien
wanneer ze daar de kans voor kreeg. Ze heeft zich altijd verstopt
achter de mantel van haar pijnlijke verleden. Haar hele bestaan
was hierop gebaseerd, dat was waarom ze leefde. Tiny genoot er
namelijk van, om mensen te provoceren, kapot te maken en te
breken. Maar ze genoot er nog meer van om haar onwillige
slachtoffers het idee te geven dat ze dit alles hadden kunnen
vermijden als ze ervoor hadden gezorgd dat haar niet zoveel oneer was
aangedaan. Het had allemaal vermijden kunnen worden, zo dacht Tiny
dan.
