Historici en sociologen hebben het belang opgemerkt wat O'sensei schreef over ego, na WOII, toen hij verhuisde uit Tokio en zich terugtrok naar Iwama, in de prefectuur Ibaraki: "30 jaar geleden was ik extreem zwak van lichaam. In die tijd had ik in het geheim een droom. In deze droom wilde ik de sterkste man in heel Japan zijn - nee, meer dan dat, in de hele wereld. Ik besloot dat ik de bezitter zou worden van een martiale macht, door niemand geëvenaard. Met deze droom trainde ik streng. Op een dag werd ik confronteerde met marineman, een persoon die zei dat hij een 7e dan houder was in Kendo. Vreemd genoeg voelde ik mijn lichaam omringd door een stralende helderheid en wist ik dat ik gemakkelijk kon overwin. Daarna werd echter een verwaand gevoel in mij geboren en terwijl ik door een tuin liep, liepen ontelbare gouden draden vanuit het universum door mij. Toen dook een gouden licht op van de aarde en overspoelde mij. Uiteindelijk kreeg ik het gevoel dat mijn lichaam was veranderd in een lichaam van goud dat zich uitbreidde naar universele proporties. Hier voelde ik dat de Goden mij bestraften vanwege mijn steeds groter wordende verwaandheid en ik huilde van tranen van dankbaarheid. In het verleden zijn er een aantal overtreffende trap meesters van vechtsporten geweest, maar we moeten nooit het grote aantal van hen vergeten dat op het slagveld van deze materiële wereld verdween, simpelweg door gebrek aan voldoende training in de ware geest van Budo, in de strijd tegen zichzelf."