Percepties over krijgskunst en schrijfkunst drijven ons hoe we kunst maken: beiden kunsten geven ons kennis, creativiteit en verwachtingen; overtuigingen en ideologieën; normen en sociale waarden; ideologieën en sociale collectieven; statussen en percepties van o.a. de strijdersmentaliteit van het Japanse feodale tijdperk uit de oudheid, dat zich aanpast aan de hele Japanse samenleving, om groei in bushido te bereiken (in o.a. Aikido), een vechtsysteem dat evenwicht houdt tussen zijn wreedheid enerzijds en zijn handen gevuld met harmonieuze wijsheid (in de pen) anderzijds.

De schrijfkunst is meer dan alleen symbolen die worden ondersteund, geprojecteerd en gecodificeerd door het geschreven, het omvat woorden, toon, intonatie van geprojecteerde gevoelens en gedachten. De pen houdt een interactie tussen mensen in en het is deze interactie die vrede bevordert terwijl het ook conflicten kan toestaan. Het gaat om menselijke cognitie en de perceptie van de werkelijkheid, het creëert regels en gedragingen van de samenleving om sociale controle te houden en sociale controle betekent overleven. Dit druppelt neer naar de behoefte aan gevechtssystemen om te overleven.

Zo worden pen en zwaard verenigd. Efficiëntie en continue vooruitgang bij de constante zoektocht naar verbetering van traditionele budo in Aikido. Het is afhankelijk van goede aandacht, om intelligente mededogen en moed te cultiveren. De Japanse kunst om de essentie hoe met Japans zwaard om te gaan. Dat vermogen om de tegenstander te overwinnen gaat verder dan de dubbele perceptie van "vijand” en “ik". Het is de techniek van zelfverbetering van de geest van de vechter en de volledige fusie met het zwaard, perfectie in concentratie, vaardigheid en reactie. De belangrijkste morele disciplines van de samoerai-krijger zijn onder meer: nederigheid, respect, gerechtigheid, vertrouwen en loyaliteit in de uitvoering van de plicht. De moraal van de geest bestaat uit: wil, uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen, geduld en moed, onwetend van angst.