Het zwaard in Japan heeft een ontegenzeggelijk bloederige geschiedenis. Samoerais gebruiken hun twee zwaarden aan hun riem als één: de tachi (katana of lange zwaard) en de wakizashi (het metgezelzwaard). Het metgezelzwaard is het handigst in een kleine ruimte, of wanneer je dichtbij een tegenstander staat. Het lange zwaard kan in het algemeen in elke situatie effectief worden gebruikt. Als je het lange zwaard onnatuurlijk snel probeert te hanteren, vergis je je. Om het lange zwaard goed te hanteren, moet je het rustig hanteren. Een katana moet op de volgende manier worden vastgehouden: de middelste en vierde vinger en pink moeten het heft krachtig vastgrijpen, terwijl de duim en wijsvinger licht op het handvat wordt geplaatst. Dan is het een moeilijk evenwicht tussen stevig vasthouden (het wordt dan moeilijk om het offensief te nemen) of slap vasthouden, waarbij de kans bestaat dat de katana uit je handen vliegt. Je polsen nooit kruisen en je ellebogen niet te veel of te weinig buigen. Spieren aan de bovenkant van de arm moeten ontspannen zijn, die aan de onderkant strak. Houd beide schouders naar beneden, rechte rug, zet kracht in je benen van knieën tot tenen, steek je hara naar buiten, anders buigen je heupen.

In welke kamae (houding) je je ook bevindt, denk alleen aan het snijden van de vijand. Of je nu snel of langzaam beweegt, met grote of kleine stappen, de voeten moeten altijd natuurlijk bewegen. Beweeg niet met één voet alleen, maar met een aanvullende stap, vanuit de heup.

Doch, de echte waarde van zwaardvechten kan niet alleen worden gezien door middel van zwaardtechnieken. De zwaardkunst is ook budokunst. De goede samoerai moet de verschillende eigenschappen en deugden van zijn wapen beheersen, om de specifieke voordelen van dit wapen te waarderen, waarbij een gebrek aan budocultuur niet mag ontbreken. Het zwaard van en Aikidoka probeert het zwaard als een ideaal hulpmiddel om datgene wat verkeerd is in de wereld recht te zetten, waarbij het snijden van de tegenstander wordt vervangen door wederzijdse co-existentie, in het concept van Budo, dat wil zeggen een Budo van vergeving, een manifestatie van wat de Stichter bedoelde toen hij zei: "Aikido is een pad van liefhebben en beschermen en alles in het universum met respect dragen en vrede cultiveren."