Op 4/8/06 begint de uitverkoop hier, dwz tshirts voor 5SRD (3,50 voor bedrag in euro), jeansbroeken voor 20-30SRD.
Louis voitton tassen aan 80-90SRD(The real fake of course)
Er is ook een nieuwe zaak geopend in schoenen, na het afsteken van vuurwerk, zit er een dj voor de deur (op de stoep op straat dus), die een dj set afspeelt ter ere van de openeing. wel grappig, dat zou vb bij ons nooit kunnen, want dan heeft men last van lawaai hinder. .
Langs de weg zie je regelmatig borden: 7 geesten hier te koop, dat is een kruidenmengsel met 7 verschillende kruiden die je kan gebruiken om te baden, ik moet hier nog even achter komen waarvoor men het gebruikt.
Eindelijk gaat het vlot bij de vreemdelingendienst. Elke toerist/student/ ... die langer blijft dan 1 maand moet daar langsgaan om het verblijf officieel te verlengen. 2 jaar geleden was dat een 'daguitstap', nu is alles klaar op 0,5uur ! Vroeger moest iedereen binnen 3 dagen, en dan zijn er 2 vliegtuigen geland, nu de meeste blijven toch niet langer dan een maand, en die enkeling die is nu snel en vlot geholpen. Hoera voor de vooruitgang !
Het verslag begint al aardig op te schieten. Ik had al een layout en inleiding in Belgie gemaakt, in Suriname heb ik het verplichte deel van het rapport (zie het einde van het cimic boek) bijna af. Ik heb ook de omkadering klaar: algemene info over Suriname, foto s, persartikels, duiding van bepaalde onderwerpen, relatie stage ervaring vs cimic onderwerpen. Het enige wat hier bijna niet te doen is en ik zeker in Belgie ga doen is naar een copiecenter gaan, inscannen, documenten samenvoegen een goede spellingscontrole doen op het document, modules die vanaf oktober beginnen nog integreren in mijn verslag voor mij zijn dat: communicatie en interculturele samenwerking.
Ik heb ondertussen even contact genomen met de stad Antwerpen ivm de stedenband Antwerpen - Paramaribo: en kreeg heel netjes een mailtje terug, maar helaas voor Cimic kunnen zijn geen studenten deze kant op sturen, want de school is niet in Antwerpen gevestigd. Alhoewel deze studierichting niet eens bestaat in Antwerpen of ergens anders in Vlaanderen en ik dacht wel dat het voor hun en Paramaribo een verrijking kon betekenen kwastie van bepaalde onderwerpen op een andere manier te benaderen . Maar helaas, zullen we het houden op eigen volk eerst ?
Suripop wordt hier populair, dat zijn surinaamse/nederlands liedjes. Een beetje vergelijkbaar met onze tien om te zien, maar dan met videoclips op tv en optredens. Elke keer als je de tv aanzet spelen ze bepaalde nummers, leuk in het begin, maar na een tijdje wordt het best wel irritant
250 gr geraspte kokos (droog, te koop in toko en/of tropische winkel)
1 kg. geraspte, diepvries cassave
1 liter halfvolle melk
250 gr. roomboter
kaneel
rozijnen
amandelessense
2 zakjes vanillesuiker
mespunt zout
Suikermuisjes
Voorbereiding
Verwarm de oven voor op 175 graden. vet een ovenschaal of bakblik in (inhoud ongeveer 2,5 liter). Laat de cassave ontdooien. Smelt de roomboter (na de schaal te hebben ingevet) in een pannetje. Week de rozijnen.
Bereiding:
Mix de eieren met de suiker en (een deel van) de melk. Doe de mix in een ruime plastic bak. Doe daarbij, al roerend met een garde:
de rest van de melk
de kokos
de geraspte cassave
een mespuntje zout
kaneel (ongeveer een eetlepel)
vanillesuiker
amandelessence
(uitgelekte) rozijnen
de gesmolten boter (ongeveer 5 eetlepels achterhouden)
Doe het geheel in het ingevette bakblik of de ovenschaal. De rest van de boter hierover doen. In ongeveer 1.5 uur bakken. Daarna ter garnering bestrooien met "suikermuisjes".
Maak een zacht deeg van de bloem met 2 eetl boter, de bakpoeder of het opgeloste gist. 2 eetl basterd-suiker, de vanille, de los geklopte eieren en de melk. Het deeg moet zacht maar wel goed uit te rollen zijn. Laat het 1 uur bedekt staan om te rijzen. Vermeng de rest van de basterd-suiker met de ingredienten voor de vulling. Smeer boter in een bakblik en beleg deze met een dun uitgerold stuk deeg, waar je weer boter op smeert Doe daarop iets van de vulling en Snijd nu stukjes uit de rest van het deeg, rol ze dun uit, smeer er boter op en beleg ze ook met een weinig van de vulling.Rol de belegde stukjes op en leg ze met open kant naar boven, naast elkaar op de deegbodem in het bakblik.U kunt of mag ook lange rollen maken,die u in stukken snijdt.(doe wat makkellijk is). Vouw de rand van het deeg aan de zijkanten naar binnen. Maak een mengsel van de melk beetje suiker en de rest van de gesmolten boter. Besprenkel de fiadoe met iets van dit mengsel doe dit nog enige keren tijdens het bakken en op het eind van de bak-tijd nog een keer. Eerst de oven voorverwarmen Dan in de hete oven, stand 5 of 6 in ongeveer 30 min. gaar bakken. Dien de taart in gesneden punten op. Dit is in suriname een graag geziene lekkernij op verjaardagsfeestjes enz.
Normaal moet ik me elke dag insmeren met een bodylotion, maar hier is dat niet nodig, want door de combinatie van temperatuiur en vochtigheids graad schijnt je huid vanzelf wat vetter te worden, hetzelfde met je haar, normaal gebruik ik haarvet, maar dat is hier ook niet nodig. Enkel mensen met een van nature al vette huid hebben hier een probleem. Ook problemen met de luchtwegen zijn hier vanzelf opgelost als je hier een paar dagen bent(geen luchtvervuiling, in de stad hangt geen smog omdat het allemaal laagbouw is, regelmatig regen, ...) Zelfs voor mensen met bloedarmoede hebben ze hier 'podosiri' dat is een soort vrucht die je kan eten met een bittere smaak, ze maken er ook drankjes van en ijsjes (de goedkope variant van ijzertabletten).
Er zijn een aantal nieuwe bewoners in het huis, 4 belgen ! Zij zitten hier via stedenband Antwerpen - Paramaribo, het zijn stedebouwkundige ingineurs en architecten die hier op onderzoek zijn en een aantal kaarten 'georefereren' dwz verschillende kaarten op elkaar leggen en er 1 kaart van maken vb. landschapskaart op bevolkingsdichtheidkaart, ... Ze zijn wat ouder als de vorige 25-28jaar, dus dat klikt al wat beter, ze hebben ook al verschillende uitstappen via hun 'werkgever' hier gedaan.
Gisteren met hun op stap geweest naar tori oso(praatcafe in het centrum): tori betekend verhaal, taki is in het surinaams praten, kletsen. Er was daar een literaire avond, verschillende schrijvers stelde hun nieuwe of herwerkte boek voor al die schrijvers zitten in schrijversgroep 77. dat is hier een begrip. Cynthia Mcleod zit er vb ook in, voor degene die het niet weten, zij is de dochter van een van de vorige presidenten van suriname, is met een belg getrouwd woont half in paramaribo, half in berchem, is hostoricus en heeft verschillende boeken geschreven. Kijk even via google op haar naam en je vind alle info.
Na de schrijvers nog iets gaan drinken daar op het terras kwamen we Erik van Malder tegen, dat is een antwerpse schrijver die collumns schrijft en boeken. die kwam erbij zitten en het was super gezellig. (zie http://www.suriname.nu/0niba/niba47.html, rechts onderaan onder schrijversgroep 77 meer info over erik van Malder)
Vanavond ga ik even naar ' 't vat' iets eten en kijken naar een kapuera demo
STAGE INFO ************* Mogen ga ik op bezoek naar een hindoestaanse mevrouw in een tempel voor een interview over traditioneme geneeskunde.
Zaterdag of zondag ga ik met Humbert Oosterwolde op stap, Humbert is een begrip hier op het gebied van kruiden en vooroudervereering. Hij is ook vrijwilliger bij Naks en speelt dron(trommel). Hij brengt me naar een vriend waar we in detail het over kruiden kunnen hebben en ik de mogelijkheid heb om er foto's van te maken.
Volgende week heb ik een hele week interviews met de pers zowel radio als tv om mijn lezing te promoten.
Woensdag volgende week, ga ik samen met 'de belgen' een historische wandeling in Paramaribo centrum doen met Cynthia Mcleod
Begin augustus is het black woman festival, en zijn er lezingen, theater, discussie, ...
Daarna houd diezelfde Humbert Oosterwolde een lezing over voorouderverering waar ik ook ben op uitgenodigd.
En dan is het ongeveer half augustus en moet ik met mijn stage begeleider praten hoe we de lezing gaan organiseren een een draaiboek van die avond maken.
Ik ben vrijdagavond naar een lezing geweest in Naks waar een stichting zijn structuur aan het uitleggen was, hun doel is om de winti eredienst erkend te krijgen. Het houdt eigenlijk veel meer in zoals jongeren bewust maken van 'hun' godsdienst, een lijst maken van de 'erkende' bonumannen(medicijnenmannen, voorgangers voor de winti pre), internationale contacten leggen, lobby werk, ...
De lezing was interessant, alleen was ik niet op de hoogte dat de volledige lezing inclusief vragen stellen en discussies in het Surinaams was. Nu heb ik het geluk dat ik voor vertrek nog wat surinaamse woorden gelerd heb en een boek mee heb met surinaamse teksten en woorden samen met de vertalingen en dat ik daar toch al wat in gelezen heb. met resultaat dat ik ongeveer 60procent van alles kon volgen. gelukkig maar anders voel je je er echt bij zitten voor spek en bonen.
Ik was vandaag op mijn stageplaats, maar het wilde niet echt vlotten, ik was klaar met alles maar ...
Om 10u belde ik naar mijn stagebegeleider hij zou binnen een halfuur komen, een uur later nog niemand. Ik ging naar het secretariaat zij hadden ook nog niemand gezien. Een half uur laten nog een keer gebeld, binnen 5min. zou hij er zijn. Een uur later naar het secretariaat gegaan en hij was net weg, even eten gaan halen. Pas een uur later was hij terug. Om een lang verhaal kort te maken om 14;30u ben ik aan mijn bespreking begonnen tot 16u zonder gegeten te hebben, ik heb me wel thuis laten afzetten, maar onderweg moest er nog even wat te drinken gehaald worden, pas na een kwartier onderweg naar huis.
Temperatuur is hier goed, het werk is leuk, collega's zijn aardig, maar ik wordt hier soms zo moe van ... Je kan niets regelen die dag, want je bent een hele dag aan het wachten, terwijl je anders andere dingen kon doen.
Ik wacht al 2 weken om mijn medialijst, in die 2 weken heb ik express zelf niet met de media contact opgenomen omdat dat voor mij geregeld zou worden, normaal tegen het einde van deze week is het klaar, terwijl had ik het zelf gedaan hier allang mee klaar was. Omdat het hier niet zo opschiet en constant moet wachten op iedereen loop ik nu eigenlijk achter met alles. Ik kan geen afspraken maken voor volgende week, want dan moet ik met de media gaan praten, maar wanneer precies, ..... document waar het opstaat zijn ze vergeten, maar ze komen het zeker vrijdag brengen, ...
Gelukkig had ik de flyers al gemaakt, uitnodiging voor de presentatie, persartikel, sprekers al laten weten dat ze die avond moeten vrijhouden. Nu komen ze me vragen of het niet op een andere dag kan, want vrijdagavond is het toch wel druk, .... Daaaaaaaaaaaaaaag !!!! Mijn stagebegeleider gaat toch regelen dat het op die datum kan doorgaan. (hoop ik toch tenminste)
Het eten is hier wel lekker, maar je vervalt al snel in de kip met rijst of bami met kip en na een tijdje heb je het wel gehad.
Volgende week ga ik hiet om de hoek een roti halen (ze schijnen lekker te zijn), nog eens iets eten bij un patu(creools zelfbedienings restaurant), en natuurlijk nog een keer pannekoeken bakken thuis.
Het enige wat ik zeker mis is lekker broodbeleg zoals vleessalade, pate, lekkere kaas, maar ook een pak friet, spaghetti. Dus als ik thuis kom ga ik dat als eerste eten !
Ik ga vandaag naar Pikin Poika, ene indianendorp net buiten het centrum van Paramaribo, waar ik een afspraak heb met de 1e vrouwelijke kapitein van het dorp, voor een gesprek over traditionele geneeskunde onder de indianen, ...
een copieermachine op het werk, ik moet naar een 'copiecenter' gaan, dat zijn meestal winkels die een copieerapparaat hebben staan en waar het ongeveer een half uur duurt eer je 20 copies hebt. Kleurencopies zijn nog wat moeilijker en duurder. Voor een z/w copie betaal je 0,15SRD: 0,05euro
Afdrukken, er is op mijn werk 1 printer, en in de copieenters en in internetcafes kan je meestal afdrukken kost tussen 0,40-1,50SRD per pagina !: 0,1 - 0,4euro
Emailen: bij mij op het werk is er 1 pc met internet aansluiting, dus elke keer naar een internetcafe, als je geluk hebt hebt je een snelle verbinding, als het langzaam gaat kan je beter de volgende dag terugkomen. Op andere werkplekken heb je soms wel gewoon internet.
De stageplaats waar ik zit is een socio-cultureel center die geen subsidies krijgt van de overheid, dus ze 'leven' van giften en sponsers en optredens en verkoop van cd's, culturele dansgroepen (een beetje vergelijkbaar met de groovies in aalst, maar dan afro-surinaamse dansen) Er is niet alleen gebrek aan geld, maar ook vaak aan motivatie en aan daadkracht, de mensen zijn niet echt gemotiveerd om iets aan hun situatie te doen. vb.: in het centrum waar ik zit is beneden een multifunctionele ruimte die vol staat met troep, niemand komt op het idee om die volledig op te ruimen en om die zaal vb.: te verhuren voor vergaderingen/lezingen of om er een keer een optreden met entree in te houden. Ik heb de indruk dat ze voor dit soort dingen gewoon wachten tot er een stagaire komt die er wat aan doet !
Interviews plannen gaat niet zo vlot als in Europa.
De truc hier is eerst vertrouwen winnen door een paar keer te bellen, er naar toe gaan en zeggen dat je via... aan hun gegevens bent gekomen. Als het gesprek niet echt vlot vooral NIET met de wenkbrauwen fronsen, geen stem verheffen of boos worden. Vooral vriendelijk blijven, geduldig blijven, liefst bepaalde dingen een paar keer herhalen. Als je echt veel info nodig hebt, een keer iets mee gaan drinken of een 2e of 3e keer afspreken, dan heb je wat meer vertrouwen en lukt een gesprek beter.
Voor dat je aan de 'vragen' begint, eerst wat over jezelf vertellen: wie je bent, waar je vandaan komt, wat je hier komt doen, hoe je aan dit stage onderwerp komt, ... dan verteld de persoon iets over haar/hem, dan ben je een half uur verder, dan is het tijd om iets te drinken, en dan 'hoop' je dat je nog antwoord krijgt op je vragen, dan kan je meestal weer een half uur bussen naar huis.
Gisteren naar district Wanica geweest,voor een interview met een spirituele genezeres, naeen halfuurtje bussen. Ergens ophet platteland, ... Toen iker was dacht ik waar zit ik nu weer. (ik zit achter een k* computer, de spatiebalk werkt niet goed) De mensen in de omgeving werden steeds donkerder,de huizen steeds bouvalliger, energens achterin een straat die onder water stond was het. Best gezellig, in een javaanse buurt, waar de gemiddelde opleiding lagere school was. En waar men met 3 gezinnen in 1 huis woont, ...
Dinsdag enwoensdag ene stroomuitvalgehadvaneen uurtje,dusdat vielweermee. Dinsdag zat ik bij Naks achter de computer,en was dus even technisch werkloos. Woensdag avond was ik thuis,gelukkig is daar een noodlamp die aangaat bij stroomuitval.
De scholieren lopen hie rin uniform, jeans broek met blauwe blouse, of groen met wit afhankelijk van de school, ook vb. verkopers zijn in uniform meestal jeans met een geel t-shirt. Uiteraard ook verpleegsters, politieagenten en brandweer.
