Ik ben vrijdagavond naar een lezing geweest in Naks waar een stichting zijn structuur aan het uitleggen was, hun doel is om de winti eredienst erkend te krijgen. Het houdt eigenlijk veel meer in zoals jongeren bewust maken van 'hun' godsdienst, een lijst maken van de 'erkende' bonumannen(medicijnenmannen, voorgangers voor de winti pre), internationale contacten leggen, lobby werk, ...
De lezing was interessant, alleen was ik niet op de hoogte dat de volledige lezing inclusief vragen stellen en discussies in het Surinaams was. Nu heb ik het geluk dat ik voor vertrek nog wat surinaamse woorden gelerd heb en een boek mee heb met surinaamse teksten en woorden samen met de vertalingen en dat ik daar toch al wat in gelezen heb. met resultaat dat ik ongeveer 60procent van alles kon volgen. gelukkig maar anders voel je je er echt bij zitten voor spek en bonen.
Ik was vandaag op mijn stageplaats, maar het wilde niet echt vlotten, ik was klaar met alles maar ...
Om 10u belde ik naar mijn stagebegeleider hij zou binnen een halfuur komen, een uur later nog niemand. Ik ging naar het secretariaat zij hadden ook nog niemand gezien. Een half uur laten nog een keer gebeld, binnen 5min. zou hij er zijn. Een uur later naar het secretariaat gegaan en hij was net weg, even eten gaan halen. Pas een uur later was hij terug. Om een lang verhaal kort te maken om 14;30u ben ik aan mijn bespreking begonnen tot 16u zonder gegeten te hebben, ik heb me wel thuis laten afzetten, maar onderweg moest er nog even wat te drinken gehaald worden, pas na een kwartier onderweg naar huis.
Temperatuur is hier goed, het werk is leuk, collega's zijn aardig, maar ik wordt hier soms zo moe van ... Je kan niets regelen die dag, want je bent een hele dag aan het wachten, terwijl je anders andere dingen kon doen.
Ik wacht al 2 weken om mijn medialijst, in die 2 weken heb ik express zelf niet met de media contact opgenomen omdat dat voor mij geregeld zou worden, normaal tegen het einde van deze week is het klaar, terwijl had ik het zelf gedaan hier allang mee klaar was. Omdat het hier niet zo opschiet en constant moet wachten op iedereen loop ik nu eigenlijk achter met alles. Ik kan geen afspraken maken voor volgende week, want dan moet ik met de media gaan praten, maar wanneer precies, ..... document waar het opstaat zijn ze vergeten, maar ze komen het zeker vrijdag brengen, ...
Gelukkig had ik de flyers al gemaakt, uitnodiging voor de presentatie, persartikel, sprekers al laten weten dat ze die avond moeten vrijhouden. Nu komen ze me vragen of het niet op een andere dag kan, want vrijdagavond is het toch wel druk, .... Daaaaaaaaaaaaaaag !!!! Mijn stagebegeleider gaat toch regelen dat het op die datum kan doorgaan. (hoop ik toch tenminste)
Het eten is hier wel lekker, maar je vervalt al snel in de kip met rijst of bami met kip en na een tijdje heb je het wel gehad.
Volgende week ga ik hiet om de hoek een roti halen (ze schijnen lekker te zijn), nog eens iets eten bij un patu(creools zelfbedienings restaurant), en natuurlijk nog een keer pannekoeken bakken thuis.
Het enige wat ik zeker mis is lekker broodbeleg zoals vleessalade, pate, lekkere kaas, maar ook een pak friet, spaghetti. Dus als ik thuis kom ga ik dat als eerste eten !
Ik ga vandaag naar Pikin Poika, ene indianendorp net buiten het centrum van Paramaribo, waar ik een afspraak heb met de 1e vrouwelijke kapitein van het dorp, voor een gesprek over traditionele geneeskunde onder de indianen, ...
een copieermachine op het werk, ik moet naar een 'copiecenter' gaan, dat zijn meestal winkels die een copieerapparaat hebben staan en waar het ongeveer een half uur duurt eer je 20 copies hebt. Kleurencopies zijn nog wat moeilijker en duurder. Voor een z/w copie betaal je 0,15SRD: 0,05euro
Afdrukken, er is op mijn werk 1 printer, en in de copieenters en in internetcafes kan je meestal afdrukken kost tussen 0,40-1,50SRD per pagina !: 0,1 - 0,4euro
Emailen: bij mij op het werk is er 1 pc met internet aansluiting, dus elke keer naar een internetcafe, als je geluk hebt hebt je een snelle verbinding, als het langzaam gaat kan je beter de volgende dag terugkomen. Op andere werkplekken heb je soms wel gewoon internet.
De stageplaats waar ik zit is een socio-cultureel center die geen subsidies krijgt van de overheid, dus ze 'leven' van giften en sponsers en optredens en verkoop van cd's, culturele dansgroepen (een beetje vergelijkbaar met de groovies in aalst, maar dan afro-surinaamse dansen) Er is niet alleen gebrek aan geld, maar ook vaak aan motivatie en aan daadkracht, de mensen zijn niet echt gemotiveerd om iets aan hun situatie te doen. vb.: in het centrum waar ik zit is beneden een multifunctionele ruimte die vol staat met troep, niemand komt op het idee om die volledig op te ruimen en om die zaal vb.: te verhuren voor vergaderingen/lezingen of om er een keer een optreden met entree in te houden. Ik heb de indruk dat ze voor dit soort dingen gewoon wachten tot er een stagaire komt die er wat aan doet !
Interviews plannen gaat niet zo vlot als in Europa.
De truc hier is eerst vertrouwen winnen door een paar keer te bellen, er naar toe gaan en zeggen dat je via... aan hun gegevens bent gekomen. Als het gesprek niet echt vlot vooral NIET met de wenkbrauwen fronsen, geen stem verheffen of boos worden. Vooral vriendelijk blijven, geduldig blijven, liefst bepaalde dingen een paar keer herhalen. Als je echt veel info nodig hebt, een keer iets mee gaan drinken of een 2e of 3e keer afspreken, dan heb je wat meer vertrouwen en lukt een gesprek beter.
Voor dat je aan de 'vragen' begint, eerst wat over jezelf vertellen: wie je bent, waar je vandaan komt, wat je hier komt doen, hoe je aan dit stage onderwerp komt, ... dan verteld de persoon iets over haar/hem, dan ben je een half uur verder, dan is het tijd om iets te drinken, en dan 'hoop' je dat je nog antwoord krijgt op je vragen, dan kan je meestal weer een half uur bussen naar huis.
Gisteren naar district Wanica geweest,voor een interview met een spirituele genezeres, naeen halfuurtje bussen. Ergens ophet platteland, ... Toen iker was dacht ik waar zit ik nu weer. (ik zit achter een k* computer, de spatiebalk werkt niet goed) De mensen in de omgeving werden steeds donkerder,de huizen steeds bouvalliger, energens achterin een straat die onder water stond was het. Best gezellig, in een javaanse buurt, waar de gemiddelde opleiding lagere school was. En waar men met 3 gezinnen in 1 huis woont, ...
Dinsdag enwoensdag ene stroomuitvalgehadvaneen uurtje,dusdat vielweermee. Dinsdag zat ik bij Naks achter de computer,en was dus even technisch werkloos. Woensdag avond was ik thuis,gelukkig is daar een noodlamp die aangaat bij stroomuitval.
De scholieren lopen hie rin uniform, jeans broek met blauwe blouse, of groen met wit afhankelijk van de school, ook vb. verkopers zijn in uniform meestal jeans met een geel t-shirt. Uiteraard ook verpleegsters, politieagenten en brandweer.
Op de middelbare scholen in het 2e jaar hebben ze de opdracht om de bevolkingsgroepen in Suriname voor de klas voor te stellen. Ik ben naar 2 repetities geweest, 1e hadden verschillende traditionele dansen ingestudeerd met liederen, 2e ook liederen en vertellen over de verschillende geesten van de winti cultuur, de 3e groep waar ik vandaag naar toe ga heeft het over kruiden. Dit doet men op scholen omdat de leerlingen hun eigen cultuur zouden leren kennen.
In de krant verscheen deze week een artikel dat 38procent slaagt in middelbaar onderwijs !
Taxi's kan je hier overal vinden, op elke hoek ve straat is wel een taxibedrijf, dwz een hutje met een paar mannen voor de deur die taxi rijden. In de taxi's zijn ook geen meters zoals bij ons, elke taxi chauffeur bepaald dus zijn eigen tarieven en dat kan voor dezelfde rit zel eens verschillen. De taxi bij mij in de buurt is toutonne taxi, voor een rit naar het centrum is 5SRD ong. 10min.
Ik heb dvd's gekocht, deze zijn in chinese/russische verpakking, met als optie engelse ondertiteling die niet synchroon loopt, maar als de op je dvd de ondertitels af zet kan je de engelstalig gesproken film gewoon kijken. dvd's kosten hier tussen 3-5SRD: 1-1,5euro. Ik heb voor Liza en Ralph een filmpje meegenomen, mochten er nog 'voorkeuren' zijn laat het me nog weten, dan neem ik die ook mee. voor mezelf meegenomen: mr and mrs smith, brothers grimm, casanova, bandidas, ...
Ik ben zondag naar white Beach geweest, een aangelegd recreatiedomein, strand, zwemmen in de rivier, hutjes en barretjes en restaurantjes. Niet 100procent mijn ding, maar je moet het gezien hebben !
Zoals in vele culturen is de markt de ontmoetingsplaats, dit is hier ook zo. Je hebt verschillende markten: de centrale markt(in het centrum, de grootste overdekte markt in zuid-amerika), Combe markt: een markt in de Braziliaanse wijk. Je hebt ook kleine markten hier en daar, bij mij in de buurt is er de Gopie markt waar je verse groente en fruit kan krijgen. Maar ook aan stalletjes langs de weg kan je van alles krijgen. Groente en fruit liggen op een stapeltje vb: 5 mango's en er staat een prijs bij. je kiest zelf je stapeltje uit, maar deze stapels zijn goed opgebouwd er zit altijd vers en minder vers in, rijp en minder rijp, de allerrijpste stapeltjes zijn het goedkoopste maar die moet je dezelfde dag opeten.
Bij ons toeter je als: er gevaar is, als je iemand thuis ophaalt en voor de deur staat. Hier toeter je: liefst bij elke hoek van de straat(mocht er iemand doorrijden weten ze dat je eraan komt), bij gevaar, of bij het ophalen van iemand, als je een mooie vrouw ziet, als je vind dat het verkeer voor je niet opschiet, als je een kruispunt oprijdt, om iemand gedag te zeggen, om op te vallen, ...
Aangezien er geen organisaties waren in Belgie die banden hadden met Suriname, heb ik mijn stage rechtstreekst via Suriname geregeld via een bemniddelaar ter plaatse. Nu hoor ik van een aantal belgische studenten hier dat zij hier zijn via stedenband, Antwerpen heeft blijkbaar een stedenband met parimaribo sinds 2002. Zij bemiddelen en zenden studenten naar paramaribo.
Wat ik vreemd vind is dat ik hiervan niet een shet bestaan wist, en dat ik dat hier in Paramaribo hoor ! Misschien een idee voor de stad Antwerpen om hier wat meer naar buiten mee te komen.
Op dit moment 30graden hier, met regelmatig een tropische regenbui -> straten onder water ed, ik moet een blokje om lopen want ik kan door het water mijn eigen straat niet meer in !
Om hier iets te bekomen moet je serieus netwerken, zonder referenties, kennissen en familie kom je nergens. vb.: bioscoop heeft maar 130plaatsen als je een ticket wil moet je al buitenlander zijn of uit de elite komen, anders moet je zwaar lobbyen voor een ticket. Alles moet via via, soms wordt je er wel moe van, maar anders kom je er gewoon niet.
Als je hier ene jurk of avondjurk nodig hebt is dat ong. 85-140SRD :3,50 voor het bedrag in euro's spotgoedkoop als je het vergelijkt met de andere prijzen.
Een jeansbroek: 40SRD Je kan hier ook Levi's kopen en andere merken maar de prijs is maar ietsje goedkoper dan in belgie.
Als je kleding wil hebben moet je goed kijken op elk kledingsstuk zijn er wel glitters te vinden, maar als je goed zoekt vind je wel iets zonder.
