 |
|
|
| |
 |
|
| 07-05-2013 |
 van Rockport naar Falcon State Park |
Zondag was onze laatste dag op de camping in Rockport. We hebben een beetje opgeruimd en s'middags zijn we alle ingredienten gaan halen voor de maaltijd die Dick zou maken...... gebakken gamba's met knoflook. De boodschappen doen we in Texas bij een supermarktketen waar wij nog nooit van hadden gehoord... H.E.B. Deze supermarktketen komt alleen voor in Texas en Mexico. Er wordt geen nonfood verkocht. Het is een vrij grote supermarkt met een meer uitgebreide groentenafdeling dan bij Walmart. In deze H.E.B. was een vers visafdeling waar bij het kijken in de vitrines het water al in de mond kwam. Hier hebben we 1 1/2 pond gamba's gekocht. In het gerecht gaan nog 2 kopjes olijfolie, één hele bol knoflook in plakjes gesneden, 2 hete pepertjes en citroensap. De schalen van de gamba's worden gekookt en gezeefd, wat overblijft is een heerlijke bouillion waar Dick nog een schep gehakte knoflook, peper en een glas wijn doorheen gooit.We hadden zelfs een Frans stokbrood gekocht, koolsalade erbij en de maaltijd was compleet. We hebben fantastisch, heerlijk gegeten. Ik vind het prima als hij regelmatig zo'n diner maakt, alleen als je zoveel knoflook eet maak je volgens mij geen vrienden.
Maandag waren we niet echt vroeg op. We hadden 200 mijl te rijden via Corpus Christi naar Falcon State Park in het zuid-westen van Texas. Dit park hebben we gekozen omdat het aan een meer ligt. We vertrokken om 10.30 uur (voor een reisdag is dat vrij laat). Tot Corpus Christi was het snelweg en daarna werden het alleen highways. Wij hebben geen probleem om highways te rijden, want dat is over het algemeen veel leuker dan de snelweg. Je komt nog eens door een dorpje en ziet van alles. Deze route was anders....vanaf Corpus Christi hebben we alleen over 2 baanswegen gereden met aan weerskanten prikkeldraad en een landschap vol struiken zover het oog reikt. Er lag veel vuil langs de kant van de weg. Onderweg hebben we op een picknickplaats een broodje gegeten en dat was ook geen plek om vrolijk van te worden. Er stond een paal met verkeersbord en in het verkeersbord zaten diverse kogelgaten. Op een gegeven moment stond er een bord langs de kant van de weg met het advies om geen lifters mee te nemen, want dat konden wel eens ontsnapte gevangenen (inmates)zijn. Wij reden de hele weg op korte afstand van de rivier de Rio Grande en dat is de grens met Mexico. De dorpen waar we door heen reden, waren ook grotendeels verlaten. We zagen veel zeer verwaarloosde en half ingezakte huizen. Je vraagt je af waar de mensen, die hier nog wonen, van leven. Af en toe zagen we een prachtig hek met toegangspoort, wat de toegang was tot een heel lange oprit naar een grote ranch, deze ranches lagen heel ver van de weg af. Op een gegeven moment stonden er allemaal oranje pionnen op de weg die zo waren neergezet dat er nog een vrij smalle rijbaan overbleef. We reden in de fuik van de "Border Patrol", aan de kant waar wij reden waren allemaal foto - en videocamera's opgesteld (Big Brother is watching you) we konden wel doorrijden maar heel langzaam. Aan de andere kant moesten de auto's en vrachtwagens stoppen en werden gecontroleerd, zij kwamen ook uit de richting van de Mexicaanse grens. Na de controle post werd de weg weer gewoon 2 baans met aan weerskanten een vluchtstrook. We waren na een tijdje weer helemaal alleen op de wereld geen auto te zien. Dick zei dat er heel in de verte achter ons een vrachtwagen aankwam die ons zou passeren. De vrachtwagen reed heel erg hard, want zo zag je niets en zo zat hij achter ons. Toen hij ging passeren kwam er uit de tegenovergestelde richting achter een heuveltje vandaan een vrachtwagen aan, Dick remde al, maar kon niet te hard remmen want achter ons reed een auto. De auto achter ons reed net als Dick al op de vluchtstrook. De vrachtwagen uit tegenovergestelde richting, was uitgeweken naar de vluchtstrook en het gras en de vrachtwagen die ons passeerde kon er net tussen door. Als je in zo'n situatie zit is het net een film, je ziet wat er gebeurt maar je gelooft het niet. We konden er met ons verstand ook niet bij....een groot deel van de dag rijd je op vrijwel lege wegen en dan op een bepaald moment zijn er 2 vrachtwagens een motorhome en een auto op dezelfde vierkante meters highway, heel bizar. Gelukkig is alles goed gegaan.
Wij kwamen om een uur of 3 aan bij het State Park. Bij het kantoor zaten 2 heel vriendelijke jonge vrouwen, die ons aanraadden eerst een plek te zoeken op de camping (er waren er nog genoeg) en dan te komen betalen. We hoopten op een plek aan het meer, maar de camping ligt een eind van het meer af. we hebben een plek uitgezocht en keken elkaar toen aan, want..............er is hier helemaal niets te doen. We zitten in de "middle of nowhere", geen dorpje in de buurt, geen leuke route te rijden, helemaal niets. We hebben toch besloten om 4 nachten te blijven, er zijn nog wat klusjes te doen en we kunnen hier wel wat trails lopen.
|
|
|
|
|
| 08-05-2013 |
| Falcon State Park |
We hebben vandaag niet zoveel gedaan. Het was erg warm en dan is het lastig om iets te ondernemen. We zijn met de auto de hele camping overgegaan en kwamen erachter dat wij en nog een Amerikaans echtpaar de enige gasten hier zijn, verder wonen er nog een aantal mensen die hier werken. We hebben 3 caravans ontdekt van werknemers. We zijn met de jeep over het strand van het meer gereden. In de verte zagen we een coyote, maar hij was te ver weg om een foto van te maken.
|
|
|
|
|
| 09-05-2013 |
| 36 graden Celsius in de schaduw |
Het is nog nooit voor gekomen dat wij op een camping van een State Park hebben gestaan en 4 dagen lang niet door de slagboom zijn geweest. Morgen gaan we hier weg en rijden dan naar het Noorden. We maken één stop van 2 nachten voor we naar het Big Bend State Park gaan. We hopen dat het dan niet meer zo warm is, want vanmiddag was het hier 36 graden Celsius in de schaduw. We hebben de zon de hele dag niet gezien en dat was denk ik maar goed ook, want als je buiten kwam leek het wel of de lucht op je huid brandde.
Het was weer hard nodig om de was te doen, volgens mij staan er geen wasmachines op deze camping, maar Dick had gelezen dat ze in de recreatiehal staan. We waren daar al gaan kijken, maar alle deuren zaten op slot. Ik ben dus gisteren even naar de receptie gegaan en een vriendelijke mijnheer vertelde dat alles op slot zat omdat het seizoen hier over is. Het seizoen loopt hier van november tot april. Mensen overwinteren hier. Hij vroeg wanneer ik wilde wassen, want er zijn wel 2 wasmachines en 2 drogers. Ik wilde de volgende dag (vandaag) wassen en moest dan een sleutel bij de receptie komen halen. Vanmorgen dus met 4 verschillende wassen in manden op naar de receptie, daar stond een bitch van een dame achter de balie. Ik vroeg om de sleutel van de laundery en zij keek mij heel raar aan, wat blijkt.......de wasmachines zijn alleen bestemd voor de werknemers en vrijwilligers van het park. Gelukkig was de aardige mijnheer van gisteren er ook en hij zei dat hij had beloofd dat ik kon wassen. De conversatie onderling ging in het Spaans (allemaal Mexicaanse mensen) en ik begreep dat de bitch het niet eens was met wat de aardige mijnheer mij had toegezegd. Uiteindelijk gingen er 2 mannen met mij mee om de ruimte te openen. Ik kon doen wat gedaan moest worden en na afloop het slot op de deur doen en bij de receptie even melden dat ik klaar was. Ik hoefde voor het wassen en drogen niet te betalen, maar een donatie was welkom.
Als ik dit verhaal nog een keer lees, denk ik ...... wat een onzin allemaal, niemand zit te wachten op die huishoudelijke zaken. Als dat zo is, laat het ons weten en de huishoudelijke beslommeringen laten we in het vervolg achterwege.
Vanavond na het eten zijn we nog een wandeling gaan maken van 3 kwartier en het was nog steeds veel te warm.
|
|
|
|
|
| 10-05-2013 |
| van Falcon State Park naar Del Rio |
Vandaag was een reisdag..... We zijn van Falcon State Park naar Del Rio gereden. Het was wederom een tocht door een eenzijdig landschap van ongeveer 417 km, alleen vanaf Laredo tot bijna bij Del Rio veranderde er iets. Er staan heel veel fabrieken die olie uit de grond halen, hoe ze het doen weten we niet, maar niet via de ja-knikkers, want die zien we niet meer. Er was dus veel verkeer van vrachtwagens en wat opviel was, dat er heel veel campings of RV parken waren en dat was weer om alle werknemers van alle "plants" te huisvesten, die wonen hier in caravans of fifth-wheels. Verder zijn we meer dan 20 auto's tegengekomen van de "border patrol", die het grensgebied heel goed in de gaten houden. Op een gegeven moment reden we echt in een fuik van de "border patrol" en moesten we ook stoppen. Er stonden 2 stoere mannen met de nodige wapens rond het middel en een hond die van alles op moest sporen. Er werd gevraagd of we inwoners van de US zijn, waar we wonen, waar we vandaan komen en waar we naar toegaan. Na alle vragen goed beantwoord te hebben, mochten we door naar de volgende ronde.......doorrijden.
We hadden het nodige oponthoud onderweg, we hebben onder meer een nieuwe telefoon gekocht en we moesten weer tanken met de motorhome. Bij Best Buy waar we de telefoon kochten, troffen we een heel vriendelijke oudere Mexicaan die pas tevreden was als onze telefoon goed werkte. Pas na 3 kwartier stonden we buiten. Bij Pilot waar we diesel gingen tanken was het een grote chaos. Er reden en stonden tientallen trucks, je kon niet zien wat de juiste route was om te tanken en het grappige was ......als de heren hadden getankt, zetten ze de truck met oplegger iets naar voren en gingen vervolgens boodschappen doen. De trucks die na hun kwamen moesten gewoon wachten, er is niemand die klaagt of er iets van zegt, want ze doen het allemaal. De tijd die we kwijt waren aan het volgooien van de tanks.....één uur. Toen we eindelijk door konden rijden, kwamen we in heel slecht weer terecht. De hemel was zwart met lichtflitsen en soms regende het heel hard, vooral in de verte.
Om half zes kwamen we op de camping van onze keuze aan en wat een verademing. De eigenaresse kwam mij tegemoet uit haar huis en zei dat ik in haar golfcar moest gaan zitten, zodat zij een goede plek voor ons kon zoeken en gelijk de schade van het noodweer op kon nemen. Alles was heel erg nat, want een uur ervoor was het noodweer hier losgebroken, maar we hebben een perfecte plek met alle aansluitingen en snel internet voor de soepele somma van $ 13.-- per nacht en we kunnen zolang blijven staan als we willen. Dit allemaal omdat ik ooit lid ben geworden van PassPort America.
|
|
|
|
|
| 11-05-2013 |
| moederdag |
Wij wensen alle moeders een heel gezellige moederdag.
Het wagenpark zag er vandaag vreselijk uit van de rit en de regen van gisteren. Binnen in de motorhome was het één blubbergedoe. Het was dus vandaag weer grote schoonmaak, ik was verantwoordelijk voor de binnenkant van de motorhome en Dick heeft de Jeep schoongemaakt. Na de lunch heb ik gezellig bijna 20 minuten met Ann gekletst via Skype, daarna zijn we gaan shoppen, lekker naar "Ross Dress voor Less". Dick heeft een overhemd gescoord en ik een wit T-shirt van Guess en nog een truitje en daarna moesten er ook weer allerlei boodschappen gedaan worden om de koelkast en vriezer te vullen. Wij zijn naar een grote H.E.B. gegaan en achteraf was dat op zaterdagmiddag geen goed idee. Het was een H.E.B. met zowaar een non-food afdeling en de supermarkt was afgeladen met Mexicaanse gezinnen die gezellig gingen winkelen met hun kinderen. Nou heb ik daar niets op tegen, dat heb ik vroeger ook gedaan, maar het was zo druk in de winkel dat ik er niet vrolijk van werd. Omdat het morgen moederdag is werden er heel veel taarten en bossen bloemen aangeboden in de meest wanstaltige kleuren. Ik wilde daar foto's van maken voor het blog........doet mijn fototoestel het niet meer. Op het display stond dat de memorycard was geblokkeerd. Deze keer dus geen foto's. Ik zei nog tegen Dick dat het maar goed was dat het zondag moederdag is. Een prima moment om een nieuw fototoestel te kopen. Toen we bij de motorhome kwamen is Dick gelijk gaan kijken wat er met het fototoestel aan de hand was en wat blijkt..........zonder het te weten had ik een heel klein schuifje aan de zijkant van mijn memorycard verschoven en toen was de kaart geblokkeerd. Dit heb ik ook al een keer met mijn computer gehad. Toen was er aan de rechter zijkant ook een heel klein schuifje verschoven en deed de computer het niet meer. Gelukkig heb ik een expert bij de hand die dit allemaal op kan lossen.
|
|
|
|
|
| 12-05-2013 |
| Amistad Lake |
Vanmorgen vond ik gezellig 2 moederdagberichten op mijn facebook pagina....dames bedankt, deed me goed, love you.
De ochtend hebben we ingevuld met alweer huishoudelijke zaken en we hebben Ann gebeld om haar een leuke moederdag te wensen en even te kletsen. Na de lunch besloten we naar Amistad Lake te gaan. Eerst even naar het visitor center van het meer. Volgens ons waren wij de enige toeristen van die dag in het visitor center. Een bijzonder aardige mijnheer stond ons te woord. Wij weten nu ook hoe het zit met de lage waterstand van de meren. Een aantal meren zijn reservoirs en het water uit deze reservoirs gaat nu naar de boeren in het zuiden van Texas om hun gewassen te kunnen bevloeien, want zij hebben te weinig water. Ook in Amistad Lake is de waterstand heel erg laag, dat is goed te zien op één van de foto's aan de verkleuringen op de pijlers van de brug. De omgeving van het meer is schitterend. Op een gegeven moment wilde Dick ook foto's maken, meestal is dat in een mooie omgeving waar hij mij wil vereeuwigen. Hij vroeg of ik op een grote rots wilde gaan zitten, gewillig als ik ben plofte ik neer op de rots en........kwam met mijn linker bil boven op een cactus neer, resultaat......3 stekels in mijn bil en ik kan iedereen verzekeren dat dat geen fijn gevoel is, het doet pijn. De stekels moesten er ter plekke uitgehaald worden en dat lukte gelukkig. Bij nader onderzoek was ik gaan zitten op een cactus die uit een speet van de rots groeide. Onderweg besloten we om morgenochtend naar Big Bend State Park te gaan, dus hebben we nog wat boodschappen gedaan, dan hoeven we ons de komende dagen geen zorgen te maken om eten. Toen we bij de motorhome aankwamen ben ik gelijk onze rekening van de afgelopen dagen bij de eigenaresse van de camping gaan betalen. Ik zei tegen Dick dat ik met 10 minuten weer terug zou zijn, maar een uur later kwam ik weer opdagen. Deze mevrouw vond het zo gezellig om even te praten dat het moeilijk was om een eind aan het gesprek te maken. Ze vertelde dat ze over 2 jaar een reis door Europa wilde maken en vroeg of wij dan niet op haar camping konden passen. We mogen in haar huis logeren of onze eigen motorhome meenemen. Ik ben er maar niet op ingegaan, want wij vinden het reizen nou juist zo leuk.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
