Janice: Marija, hebt u een mening over mensen die de ziekte AIDS hebben?

Marija: Ja. Wij mogen nooit mensen met AIDS veroordelen en hen nooit afkeuren en zeker de zieken niet. Wij mogen hen nooit afzonderen of weigeren om hen hulp te verlenen. Het is niet dat wat Gods wil is.

Janice: Betekent dit dat we geen medische voorzorgen mogen nemen tegen deze ziekte?

Marija: We mogen nooit uitersten opzoeken. Als ik bijvoorbeeld naar de tiende verdieping van een gebouw zou gaan om mij van het balkon te werpen om te zeggen dat er mij niets zal overkomen, dat God mij zal beschermen en voor mij zal zorg dragen, dan is dit een zonde. God verwacht dat wij altijd ons gezond verstand gebruiken, in alle dingen die we doen. Denk aan een plaats als Lourdes, waar de zieken van over de hele wereld komen om ginds te worden ondergedompeld in het water, omdat Lourdes een genezende plaats is. We mogen geen vrees hebben, want wij zijn Gods kinderen.

Janice: Denkt u dat het goed is dat de medische wereld voorzorgen neemt als het over gevaarlijke ziekten gaat?

Marija: Ik ben geen wetenschapper. Al wat ik kan zeggen is dat ik in God geloof. Ik geloof in Gods liefde voor mij en ik geloof dat God voor mij zorg draagt. Maar ik weet ook dat God wil dat ik Hem gehoorzaam en Hij spreekt door vele mensen, zelfs dokters.

Janice: Wat stelt u voor wat de mensen moeten doen?

Marija: We moeten antwoorden met onze harten en onze zielen, op een manier waarvan wij weten dat ze de juiste is. We moeten bidden, en hoe meer we bidden, hoe meer we zullen weten wat God van ons verlangt. Wij zijn Christenen. Wat soort Christenen zijn wij, als we mensen zien sterven van AIDS en deze achterlaten en zeggen: "Neen, hij is ziek, hij sterft aan AIDS en ik wil mijzelf beschermen. Hij kan mij niets schelen, laat hem maar sterven." Dat is geen Christelijke houding en deze gedachte is niet Jezus’ wil. Jezus stierf ook voor hen en wij weten dat het leven op aarde niet alles is, want de dood is niet het einde van ons leven. Het is pas het begin. De dood is het begin van ons leven in de Hemel. We moeten altijd op aardse dingen antwoorden naar Jezus’ onderricht.

Janice: Er zijn zoveel problemen in de wereld van vandaag. Dikwijls is het heel moeilijk om beslissingen te nemen om deze problemen aan te pakken.

Marija: Het is belangrijk dat we antwoorden op de manier waarop we moeten antwoorden, namelijk op een Christelijke wijze.

Einde

Janice: Wat is de betekenis van uw ervaring met deze AIDS-slachtoffers?

Marija: Zij die niet volhielden zijn gestorven. Ons lichaam is in voortdurende strijd met het leven. Als u dingen doet met uw lichaam, zoals het nemen van drugs en zo, die uw gezondheid vernietigen, dan zult u sterven, omdat uw lichaam, uw organen niet meer kunnen functioneren. Dat is ziekte. AIDS is werkelijk een boodschap die God ons wenst te geven over hoe Hij wil dat wij leven.

Janice: Marija, wat is uw bron voor deze uitspraak?

Marija: Mijn bron voor dit is het gebedsleven dat ik heb geleefd in Italië met de mensen die AIDS hadden. Zij die beantwoordden aan de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, bleven leven en zijn nu weer gezond. Zij die dit niet deden, stierven.

Janice: Kunt u ons iets anders vertellen over uw tijd in Italië?

Marija: Soms toen ik naar TV keek, zag ik de reclamespots rond de bescherming tegen AIDS. Mijn mening is dat deze reclamespots meer zijn geïnteresseerd in het verkopen van hun dingen dan in de bescherming tegen AIDS. Zij halen gewoon voordeel uit de ziekte. Het is God die werkelijk onze meester is en het is aan Hem dat wij ons moeten overleveren. Wij zouden ons aan Hem moeten geven met alles wat wij hebben, en dan zal Hij ons hiervoor belonen. Vele keren trachten ze ons met deze reclamespots angst in te boezemen en ons meer en meer aan te zetten tot de aankoop van materiële dingen die geld kosten. God is onze Meester en wij moeten ons overleveren aan Hem. Hij is de Meester van alle omstandigheden.

Wordt vervolgd …

AIDS problematiek en Medjugorje

Bron : www.bloggen.be/medjugorje

Vertaling : Chris De Bodt

Onderstaande tekst verscheen op het blog van Medjugorje op 18 oktober 2010. Het is een uittreksel uit een interview dat eind 2009 verscheen op bovenvermeld blog. (nvdr)

Naar aanleiding van de controverse vorige week rond de ziekte Aids is er op dit blog een mooi interview te vinden dat Janice T. Connell had met Marija Pavlovic, de zienster te Medjugorje, die tevens de maandelijkse boodschappen voor de hele wereld op de 25ste van elke maand doorgeeft. Marija Pavlovic is als zienster dan ook de woordvoerster van onze lieve Hemelse Moeder.

Uittreksel uit het interview

Janice: Weet u of AIDS een straf is van God?

Marija: De Heilige Moeder heeft nooit iets vermeld over AIDS. Zij heeft mij nooit gezegd dat AIDS een straf van God is. Maar de boodschap dat God hierover kan geven is de volgende: zuiverheid voor het huwelijk, in het huwelijk, na het huwelijk, in onze relaties, en vrij zijn van verslaafdheid.

Janice: Marija, welke levenswijze kunt u ons aanbevelen, die zowel God als onszelf hier op aarde behaagt?

Marija: Volg enkel de tien geboden die God heeft aan ons gegeven en volg een Christelijke levensstijl.

Janice: Kunt u iets zeggen over drugs?

Marija: Ik heb veel van mijn tijd doorgebracht met jongeren die in grote moeilijkheden waren. Sommigen gebruikten drugs, anderen hadden AIDS. Deze groep kwam en bleef bij ons in Italië. Een gedeelte van deze groep heeft beantwoord aan de boodschappen van de Heilige Moeder. Zij leiden nu een leven in gebed, vasten, gezonde voeding en geest, het werken op het veld. Zij werkten hard met de handen op het veld en aten enkel natuurlijke en gezonde voeding en zij sliepen heel goed tijdens de nacht. Zij stonden onder toezicht van een Zuster die heel vastberaden was over een streng leven in gehoorzaamheid in alle lichamelijke gewoonten en alle gebedsgewoonten. Na verscheidene maanden van zo’n levenswijze was er, na onderzoek, geen enkel spoor meer terug te vinden van AIDS. Bij hen die echter niet baden en vastten, zoals de Heilige Moeder vraagt, en streng over hun lichaam waakten, was de ziekte niet weggegaan. Ik was met deze jonge mensen die AIDS hadden en de dokters kunnen geen mening geven, maar de jongen mensen wijdden hun leven aan het gebed en hoe dieper ze hierbij betrokken raakten, hoe minder de neveneffecten van AIDS werden.

Wordt vervolgd …

Een verassing in de biechtstoel. 

Bron : Fax Zuster Emmanuel,

15 augustus 2010

Begin mei 2010 is er een Italiaanse familie in Medjugorje aangekomen in een toestand van diepe nood. Op geestelijk vlak hadden ze geen vrede en op lichamelijk vlak droegen ze een zwaar kruis.

Vooreerst was hun kindje van 5 totaal doof vanaf de geboorte en hun zoon van 8, Antonio, leed aan epilepsie. Zijn aanvallen verergerden met de dag en kwamen steeds vlugger na mekaar. Zijn ouders konden het niet meer aan hem zo te zien lijden. Op een avond konden ze met andere bedevaarders de verschijningsberg beklimmen met Ivan en de rozenkrans bidden onder de sterren terwijl ze wachtten op de komst van de H. Maagd. Daar legden ze alles in haar moederlijke handen. Ze verwachtten een krachtige hemelse hulp tijdens deze bedevaart.

De dag nadien vertelde de vader de droevige situatie van zijn familie aan de verantwoordelijke van de groep. Hij verwachtte van hem een woordje van troost, maar deze zei hem enkel : “Ga biechten !”.  Verrast door dit beknopte antwoord, begon de vader aan zijn gewetensonderzoek.  Inderdaad, hij leefde in zonde en had reeds jaren niet meer gebiecht !  Hij zag in dit woord een uitnodiging om zijn leven in orde te brengen tegenover God. Daarom besloot hij een goede biecht te gaan spreken en oprecht afstand te doen van zijn zonden.

Tot ieders verbazing had Antonio (die van deze biecht niets af wist) plots geen aanvallen meer. Sindsdien heeft hij er geen enkele meer gehad !  Terwijl het meisje van 5 na de terugkeer van de bedevaart begon te spreken en voor het eerst verstaanbare woorden uitte …

In zijn mooie getuigenis besluit de vader aldus : “Ik ben veranderd ! Mijn vrouw en ikzelf zien het leven met andere ogen. Het is voor mij een grote troost de sereniteit te hebben terug gevonden en ook het optimisme van mijn vrouw. Sinds deze biecht in Medjugorje kan ik met mijn handen de weldaden aanraken van een leven dat beleefd wordt in het licht van God”.

Ja, de H. Maagd weet waarom ze ons de maandelijkse biecht vraagt.  “Als er zonde is, zegt ze ons, is er geen vrede”.  “De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk”. (1982)

“Ik verlang u allen naar mijn Zoon, uw Redder, te leiden. Ge zijt er u niet van bewust dat ge, zonder Hem, geen vreugde, geen vrede, geen toekomst, geen eeuwig leven hebt”. (25/07/2010)

“Ik verwacht van u dat ge oprecht in uw harten kijkt en nagaat hoeveel ge de Vader bemint. Is Hij de laatste om bemind te zijn ?  Hoe dikwijls hebt ge, omringd door materiële goederen, Hem verraden, verloochend, vergeten !  Mijn kinderen, laat u niet misleiden door wereldse goederen. Denkt aan uw ziel, want ze is belangrijker dan uw lichaam, zuivert haar !  Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keert naar Hem terug !” (2 nov.2009)

 De te volgen weg.  

Naar de nieuwsbrief van Zuster Emmanuel,

15 augustus 2010

Enkele dagen geleden kwam er een vrouw aan in Medjugorje. Ze was heel erg aangedaan en opstandig.  Ze vertelde me gebeurtenissen uit haar leven, die wel degelijk een reeks situaties en heel wat moeilijk te overkomen lijden inhielden. Een echte zak knopen.  Deze vrouw was  al meerdere keren naar Medjugorje gekomen. Ik vroeg haar dan ook of ze de belangrijkste boodschappen, die O.L.Vrouw ons hier geeft, goed beleefde.

- Bidt u wel elke dag ?

Euch … niet elke dag, soms.

- Houdt u zich aan de vasten, die zo sterk is om het kwaad te overwinnen en de oorlogen in ons hart te beletten ?

Nee, ik wilde het doen, maar als het ogenblik daar is begeef ik en vast niet.

- Gaat u regelmatig biechten ?

Ik ben al jaren niet meer te biechten geweest.

- Leest u elk dag enkele verzen uit de Bijbel ?

Ja, dat doe ik wel, maar niet dagelijks.

- Gaat ge naar de H. Mis, tenminste elke zondag ?

Bijna elke zondag.

Wat kon ik die dame antwoorden ?  Hoe kon ik ze efficiënt helpen ?  Ik wilde haar niet laten vertrekken met enkele zoete woordjes.  Ik zei haar dan ook :

“Gospa zal u krachtig helpen, ze houdt oneindig veel van u. Heb geen schrik, ze heeft een plan van vrede voor u ! Ze kan het echter niet realiseren als u, van uw kant, de middelen niet te baat neemt, die ze u geeft. Het is voor u dat Ze naar Medjugorje komt. Wel, doe uw best om goed te beleven wat Ze zegt en u zal heel spoedig veranderingen zien.  Doe uw deel, Zij zal het hare doen ! Kom niet terug naar Medjugorje, zonder deze eenvoudige boodschappen te hebben beleefd !  U kan nog honderden keren komen, maar als u alleen maar de boodschappen beluistert zonder ze te beleven, dan zullen de zaken nooit veranderen !”

Deze dame, - Goddank - heeft deze aanmoediging goed en zelfs met dankbaarheid aanvaard.  Laten we voor haar bidden en voor al dezen, die nog twijfelen om deze concrete stap van bekering te zetten !

Dikwijls herhaalde Dominik dat we mekaar moeten beminnen en mekaar vergeven. Dat het belangrijkste in het leven de liefde is. Met nadruk vroeg hij aan de leden van zijn familie mekaar met meer liefde te behandelen, zelfs in de kleinste dingen. Altijd te vergeven en geen enkele vijand te hebben. Tegelijkertijd speet het hem dat de dokters zijn leven gered hadden !

Ik heb de medische staf in Mostar nog niet ondervraagd. Het is zo dat na enkele minuten onder water, de hersenen beschadigd zijn door het gemis aan zuurstof. In het geval van Dominik, weet God alleen of het op medisch gebied al dan niet om een mirakel gaat. Het heeft weinig belang !  Wat me prachtig lijkt in dit voorval, dat gebeurde terwijl 40.000 jongeren van het festival in Medjugorje aan het bidden waren, is, dat de Heer zich bediend heeft van deze jongeman in crisis, om al zijn vrienden op de knieën te brengen (en meerdere anderen van zijn verwanten), ze laten biechten (wat geen luxe was !) en zich naar God te keren. En bovendien, voor degenen onder hen, die de dingen van de wereld op de eerste plaats zetten in hun leven en dachten dat ze God niet nodig hadden, heeft de ervaring van Dominik hen open gemaakt voor een andere wereld, andere waarden en hen herinnerd aan het meest vitale gebod van Jezus : “Bemint elkaar, zoals Ik u heb bemind !”

Dominik herinnert zich niet alles meer, maar de uitwerking van de genade laat zich in zijn leven voelen. Nu is het een jongeman, die diep bidt, die vurig zijn geloof beleeft en zich bereidwillig aansluit bij zijn familie.  Hij toont een diepe eerbied voor het Kruis van Jezus en voor de Maagd Maria. Al de zijnen leven in dankzegging voor wat de barmhartigheid van God voor hem gedaan heeft. Zelfs de grootvader, vroeger een hevig tegenstander van Medjugorje, wil er nu op bedevaart gaan. Magnificat !

Einde

Van 5 augustus af, omringd door zijn familie en veel gebed begon Dominik onverwacht tekens van “bewustzijn” te geven. Hoewel hij nog steeds bewusteloos was, neep hij soms in de hand van zijn moeder of had hij tranen in de ogen (zijn moeder had hem, van zijn ontvangenis af, aan de H. Maagd toegewijd).  Op 7 augustus werd hij wakker en zijn organen begonnen terug te werken.  Zijn eerste reactie was te wenen en zijn ouders te smeken om hem te vergeven. Hij nam de hand van zijn moeder en vroeg haar met hem te bidden, veel te bidden.  Hij wilde zijn zonden biechten (men liet een priester komen). Daarna werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Slowakije, waar hij opnieuw begon te lopen en vrijuit te spreken. Vier weken later ging hij opnieuw naar school. Zijn Slowaakse dokter zegt nu dat zijn herstel verrassend is.

Dominik vertelde enkele interessante aspecten over zijn ervaring. Zo, bij voorbeeld, toen hij bewusteloos werd weggevoerd na zijn verdrinking, ”zag” hij zijn ouders in Slowakije, die op dat moment voor de televisie zaten en hij wist wat ze deden en waar ze gingen ! Op 8 augustus, volgens de mensen die er bij waren en ook volgens zijn eigen zeggen, werd Dominik overvallen door een over-gevoeligheid, die gepaard ging met zeer sterke inwendige strijd.  Hij had toen ongewone waarnemingen.

Hij vertelt dat, toen hij zich tussen leven en dood bevond, hij zich bedreigd voelde door duivels, “duistere gedaanten”, die er waren in het ziekenhuis, sommige aan zijn deur, andere die verwarring zaaiden in zijn kamer en hem beschuldigden. Deze gedaanten trachtten voortdurend de gebeden te verhinderen van zijn moeder, die aan zijn bed zat. Het gelaat van Dominik lichtte echter op toen hij de aanwezigheid zag van een persoon, vervuld van licht, van vrede en van vreugde. Hij denkt dat het de Maagd Maria was. Als iemand in zijn kamer kwam met water, wist hij dat het wijwater was en hij dacht : “O, wijwater, dat zal me helpen !”. Hij zegt dat hij de gebeden kon opvangen van zijn verwanten en hij zag ze als vredevol, positief, zeer helpend en vol licht.

Hij zag het vagevuur, hij zag twee jongeren (uit een stad in de omgeving van de zijne) die er leden. Hij zag hoe ze een wagen hadden in brand gestoken met benzine en hoe ze bij een ongeval om het leven gekomen waren. Hij zag engelen, prachtige wezens, heel wit en met mooie gezichten. Hij zegt dat hij Jezus zag, van aangezicht tot aangezicht en dat Jezus ogen heeft van een onbeschrijfelijke schoonheid. Als zijn familie aan zijn bed de Rozenkrans bad van de Goddelijke Barmhartigheid, vroeg hij hen : “Ruikt ge die heerlijke geur ?” “Welke geur ?” vroeg zijn moeder. “Het bloed van Jezus ! Hij heeft een heerlijke geur !” antwoordde hij.

Ik moet veel bijzonderheden weglaten.

Wordt vervolgd …

Dominik en het jongerenfestival

Bron : Fax zr. Emmanuel,

12 september 2010

Er is op 3 augustus iets verrassends gebeurd.  Voor ik er over wilde spreken, wilde ik eerst een ernstig onderzoek doen bij de ouders van Dominik in Slowakije. Ik vertel u bijgevolg de feiten.  (Er staan fouten in de artikelen op internet).

Een jonge Slowaak van 16 jaar, Dominik Juroš, uit een Katholieke familie uit het dorp Hran is deze zomer naar het jeugdfestival gekomen met vrienden van zijn leeftijd. De laatste maanden had Dominik een periode van inwendige crisis doorgemaakt, vooral tegenover het geloof.  Hij wilde geen H. Mis meer dienen en weigerde samen met zijn ouders te bidden. Hoewel deze jongeren naar het jongerenfestival gekomen waren, moeten we  bekennen dat ze niet veel belangstelling hadden voor het festival, noch voor  God in het algemeen.  Ze gedroegen zich eerder als toeristen op vakantie.

Op 3 augustus was het extreem warm in Medjugorje. De groep besloot om, in plaats van het programma te volgen van het festival, samen met hun gids Janko,  te gaan zwemmen aan de watervallen van Kravica.  Dominik gleed uit en viel in het ijskoude water. Hij ging 3 tot 4 meter diep onder water, maar kwam nog enkele keren boven. Niemand merkte dat hij aan het verdrinken was, men dacht dat het een spel was. Tien minuten later begon Janko zich ongerust te maken omdat hij hem niet meer zag boven komen. Hij zwom naar de plaats waar hij hem laatst had gezien en geholpen door enkele mensen slaagde hij er in Dominik uit het water te halen. Zij hart was stil gevallen. Er waren 15 tot 20 minuten nodig om het weer aan het kloppen te krijgen. Op weg naar Mostar viel het echter opnieuw stil. Zijn longen werkten niet meer. In het ziekenhuis hield men Dominik dan in een kunstmatige slaap en werden zijn vitale organen kunstmatig ondersteund.

In allerijl kwamen zijn ouders ’s anderendaags naar Mostar. Al de jongeren van het festival baden vurig voor hem en een mooie liefdesketting kwam tot stand, dag en nacht !  Zelfs de vrienden uit de bus van Dominik, plots aangegrepen door vreze Gods, begonnen te bidden.  Ze gingen allen te biechten en volgden de H. Mis met grote vurigheid.

Wordt vervolgd …

De Kerk is er tamelijk voorzichtig in. De naam voor een kind is belangrijk. Bij het Doopsel is een van de eerste dingen die de priester vraagt: “Iedere mens draagt een naam bij God en de mensen. Welke naam hebben jullie aan jullie kind gegeven?” De ouders noemen dan de naam en met die naam zal het kind voortaan bij God en de mensen bekend zijn. De Kerk weigert geen namen, tenzij dat ze ingaan tegen het geloof. Bijvoorbeeld als iemand zijn kind “Satan” of “Lucifer” of “Hel” zou noemen. Ik ben die namen nog nooit tegen gekomen maar toch denk je soms: “Ocharme, moet dat kind met die naam door het leven…”

Vanouds werden in onze kerk aan kinderen de naam gegeven van een heilige. Er zat een mooie gedachtegang achter: men wilde aan het pasgeboren kind die heilige als voorbeeld voor het leven geven. Er zat natuurlijk ook het vrome verlangen bij dat men aan de heilige, naar wie het kind werd vernoemd, vroeg om voorspraak bij God voor het kind. Iemand wees mij er op dat de naam Harley Davidson wel eens kon verwijzen naar de heilige Harlindis en de heilige David maar ik vermoed dat dit niet klopt…

Bij veel ouders leeft het idee van voorspraak toch nog. Ik doop nog steeds een groot aantal kinderen die als tweede of derde naam Maria meekrijgen. Misschien mag dit woordje een uitnodiging zijn om eens na te denken over onze naam. Waarom hebben onze ouders ons die naam gegeven ? Wat is de betekenis van die naam? Op welke heilige is die naam terug te brengen en kan ik iets met het voorbeeld van het leven van die heilige?

Einde

Mooie voornaam …

Bron : Wekelijks woord van de pastoor

25 augustus 2010

www.rk-bergeijk.nl

Vorige week ging mijn aandacht in de krant naar een artikel waarin werd aangekondigd dat in Kasterlee een Harley Davidson werd gedoopt. Dan denk je: ze zullen wel bedoelen dat er een motor wordt gezegend maar de titel klopte toch. In de parochiekerk van Kasterlee werd wel degelijk een kind gedoopt met de naam Harley Davidson. Vader is een echte motorfreak en daarom kreeg het kind die naam. Een week eerder stond in de krant al een soortgelijk artikel. Ouders gaven hun pasgeboren kindje de naam Barca naar hun favoriete voetbalclub Barcelona.

Wanneer mensen mij bellen om een doop af te spreken, dan moet ik soms wel twee keer vragen hoe de voornaam is en vooral duidelijk vragen hoe je het schrijft. De tijd dat de meeste kindjes Jan, Piet of Maria heetten, ligt lang achter ons. Had vroeger bijna iedereen dezelfde voornaam – wat in een dorp met zich meebracht dat de mensen gemakkelijk een bijnaam kregen om de ene van de andere te onderscheiden – nu heeft bijna iedereen een andere voornaam, de ene al origineler dan de andere. Er zijn voornamen die ons doen denken aan vogels: Mees, Merel, Arend. Er zijn voornamen die ons doen denken aan de natuur: Lente, Winter, Storm. Soms vragen mensen zich wel eens af: kan dat allemaal wel? Vroeger was er een lijst waar men volgens de wet moest voldoen. Een naam die niet op die lijst stond, werd door de ambtenaar niet ingeschreven. Nu men die lijst heeft losgelaten, wordt men steeds origineler.

Wordt vervolgd ...

Dit is onze mirakelbaby

Artikel geschreven door Sergio De Paz

Bron : www.americaneedsfatima.org

Enkele zondagen geleden reed ik naar de Argentijnse vleesmarkt om wat biefstuk voor mijn vrouw te halen. Zoals je weet, is Argentijns vlees het lekkerste in de wereld en ik wilde er wat halen om een kleine parrillada te maken voor mijn vrouw.

Ik koos enkele stukken vlees uit, maar toen ik wilde betalen, merkte ik dat ik mijn portefeuille thuis was vergeten. Dus belde ik Olivia om haar te vragen wat ik moest doen. Ze zei : “Sergio, kom naar huis en dan doen we wel iets anders. Ik vind het niet erg.”

Op dat moment kwam een oude kennis van me binnengewandeld in de winkel. Ik had drie jaar voordien het beeld van O.-L.-Vrouw van Fatima bij hem thuis gebracht.

Ik wuifde naar hem en vertelde hem dat ik heel blij was hem terug te zien. Hij op zijn beurt drukte zijn spijt uit over de dood van onze zoon, Sergio Jr. Hij was er geschokt door het nieuws over Jr.’s dood.

Toen vertelde ik hem over mijn situatie en hoe ik mijn portefeuille thuis was vergeten. Hij bood me vriendelijk aan om het vlees te betalen. Ik zei : “Ik zal je de rekening sturen.” En hij zei : “Neen, deze parrillada kan je maken op mijn kosten.”

Toen vertrouwde hij me iets verbazingwekkends toe. Hij zei : “Ik moet je een geheim vertellen. Mijn vrouw kon geen kinderen krijgen. Om een oplossing te vinden, sloten we ons aan bij een Pinksterkerk die ons aangeraden werd door een vriend. In die kerk houden ze niet van de Maagd Maria, dat weet je.”

“Dus toen jij dat beeld van O.-L.-Vrouw van Fatima naar ons huis bracht, zei ik tegen O.-L.-Vrouw : ’Als jij wil dat ik in jou geloof, geef ons dan een baby.’ Wel, mijn vrouw kreeg zes maanden geleden een kindje. Nu zijn we allebei erg actief in de Katholieke Kerk.”

Later vertelde hij me : “Voel je vrij om dit verhaal door te vertellen aan zoveel mogelijk mensen, want ik wil dat anderen, die misschien twijfelen over O.-L.-Vrouw, late”n weten dat Zij werkelijk de Moeder van God is en dat Zij ons helpt in al onze noden, groot en klein.”

In elk geval probeerde ik om de parrillada terug te betalen, maar mijn vriend wilde dat absoluut niet accepteren. Uiteindelijk zei hij : “Ik wil dat je weet dat wij onze zoon Sergio genoemd hebben. En dat is ook míjn middelste naam. Maar dat had ik je nooit eerder verteld.”

Tenslotte zei hij : “Vertel dit verhaal alstublieft verder aan al onze leden van America needs Fatima, omwille van de grote glorie van God en Zijn Heilige Moeder.”

Volgens de zangeres was de video gemaakt om de homoseksuele gemeenschap te prijzen. En de onrespectvolle referenties naar de Katholieke Kerk zijn “gerechtvaardigd” omwille van de absolute tegenstand van de Kerk tegen de homoseksuele eigenschap.

De video toont een schokkende scène waarin Lady Gaga een rode habijt draagt en een rozenkrans inslikt. Ze verschijnt in vele andere shots waarbij ze de priesterkledij draagt terwijl ze door dansers gedragen wordt, als een expliciete verheffing van de homoseksuele zonde. Alsof dat nog niet genoeg was, verschijnt de zangeres vaak omgeven door kruisen.

Lady Gaga staat er om bekend dat ze excentriet kan zijn. Ze probeert het publiek te shockeren. Dit heeft een steeds groter wordende schare fans aangetrokken, een groep die grotendeels bestaat uit kinderen en jongeren.

De beledigende referenties naar de Katholieke Kerk zijn ernstig genoeg om een wereldwijde, georganiseerde reactie van protest, gebed en herstel op te zetten.

Dit is dus de slechte invloed van Lady Gaga op kinderen. Ze beschadigt hun nog niet ontwikkelde zielen, die nog gevoelig zijn voor allerlei indrukken. Velen van hen zijn Katholieken die weinig of geen leiding van hun ouders krijgen, zelfs niet van Katholieke scholen.

Er is dringend een antwoord nodig door het bidden van de rozenkrans. Daarom zouden katholieken wereldwijd moeten terugvechten door de rozenkrans te bidden. Vooral in groep, en in het openbaar, zodat anderen ons kunnen zien bidden en zien dat wij van God, van Zijn Heilige Moeder en van ons Katholiek geloof houden. In feite is de rozenkrans zo enorm overweldigend dat de Heilige Dominicus zei : “Laat me slechts mijn rozenkrans om de nek van de zondaar hangen en hij zal me niet ontglippen.”

Zelfs de duivels zijn bang van de rozenkrans, zoals je kan lezen in het volgende miraculeuze verhaal. Laten we ons dus leiden door dit krachtige wapen dat Onze Lieve Vrouw ons heeft gegeven om de verschrikkelijke zonden in de video van Lady Gaga te verslaan. Dat is de manier voor katholieken om greep van de zonde op onze wereld te verslaan.

Einde

Hoe bestrijden we een nieuwe satanische video ?

Bron : www.americaneedsfatima.org

Een satanische video promoot homoseksuele losbandigheid, vluchtige seks en sadomasochisme bij jonge mensen.

Volgens bepaalde berichten heeft zangeres Lady Gaga een videoclip uitgebracht bij haar nieuwste pop hit Alejandro. De video verheerlijkt homoseksualiteit, vluchtige seks en sadomasochisme, terwijl het leger hard aangevallen wordt. Daarenboven valt de video de Katholieke Kerk aan.

De video is ontstellend. De (mannelijke) dansers dragen ondergoed, nylonkousen en schoenen met hoge hakken. Daarenboven simuleert de zangeres seksuele activiteit in bed met een van de dansers. Naast deze walgelijke insinuaties gebruikt Lady Gaga Katholieke beelden op een heel onrespectvolle en sarcastische manier.

Hoe kunnen wij, katholieken, op een spirituele manier terug vechten ? Door de rozenkrans te bidden, want de rozenkrans heeft de kracht om tegen te werken en zelfs om deze verschrikkelijke zonden te overwinnen. Dat is de reden waarom ik u oproep om mee te doen aan de Rozenkrans Kruistocht 2010.

Wordt vervolgd …

'Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, wel, dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama.

Daar gingen ze.

We stonden daar allemaal te kijken en te glimlachen, toen ze daar vooruit
sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd.

Ze werden doornat.

Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's.

Ja, ik ook.

Ik rende en werd nat.

Ik had ook een wasbeurt nodig.

Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen...

Vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken.

Voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd.

Bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten.

Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan 'het' leven en de waarden in het leven...

Samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagdagelijkse dingen, een beetje humor...

Ik hoop dat je het apprecieerde.

IK HOOP DAT JE STEEDS DE TIJD NEEMT OM DOOR DE REGEN TE RENNEN.

Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden, een uur om hem te waarderen, een dag om van hem te houden, maar een heel leven om hem te vergeten.

Stuur dit naar mensen die je nooit zal vergeten en vergeet niet om het ook naar de persoon te sturen die het naar jou gestuurd heeft.

Het is een korte boodschap om ze te laten weten dat je ze nooit zal vergeten.

Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dat je gehaast bent.

Neem de tijd om te leven!

Houd contact met je vrienden, je weet nooit wanneer je elkaar nodig hebt.

Van het 'concert des levens' heeft niemand een programma.

Mooi en echt om even te bekomen !!!

Einde

Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:

'Mama, laten we door de regen gaan rennen.'

'We worden doornat als we dat doen,' zei mama.

'Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat je zei vanmorgen ?' zei het meisje terwijl ze aan haar mama's arm trok.

'Vanmorgen?'
'Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?'

Het meisje zei kalmpjes:

'Weet je dat niet meer?

Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je:

'Als we hier doorheen geraken samen, komen we door alles heen!'

Iedereen was opeens muisstil.

Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.

We stonden allemaal doodstil.

De volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg.

Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden.

Sommigen zouden het weg lachen of haar voor gek uitmaken.

Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei.

Maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven.

Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.

Wordt vervolgd …

Gekregen van Gilbert Boonen:

Een klein lief meisje stond onder een luifel.

Ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar mama.

Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.

Het stortregende buiten.

Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.

We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de supermarkt.

We wachtten, sommigen geduldig, anderen 'geïrriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid.

Ik ben altijd wat dromerig als het regent.

Ik verdwijn in het geluid en met het inzicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van 'rennen en spetteren' als een 'kind' - zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress.

Haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten.
'Mama, laten we door de regen gaan rennen,' zei ze.

'Wat ?' vroeg mama.

'Laten we door de regen gaan rennen !' herhaalde ze.

'Nee, lieverd. We wachten tot het wat minder wordt' antwoordde mama.

Wordt vervolgd …

Als je even tijd hebt …

Bron : mail van 6 september 2010

Jos de Bres, medewerker aan het blog www.bloggen.be/medjugorje stuurde me op 6 september 2010 onderstaand verhaal door via mail. In toeval geloof ik al langer niet meer, ook nu niet. Ik kwam net thuis, kwaad op het verkeer dat me alweer langer dan voorzien had opgehouden, met nog bergen werk die op me lagen te wachten. Eerst even de binnengekomen mails lezen … en tijd nemen voor … jawel : het volgende verhaal dat ik doorgestuurd kreeg van Jos. De inhoud trof me des te meer, omdat die net op dat moment ook op mij van toepassing was. Toeval ? Neen, de samenloop van omstandigheden doet me opnieuw vaststellen dat toeval niet bestaat, maar dat God mij hier een boodschap geeft. De vraag is dus, of wij allemaal nog voldoende die knipoogjes van God in ons leven zien. Want, ook al zeg je misschien : “Ik geloof niet in God.” Wees er maar zeker van : “God gelooft in jou !” En Hij is zeker met je bezig, hoe ver je ook mag afgedwaald zijn …

Wordt vervolgd …

Vergeven

Bron : Fax Zr Emmanuel,

12 september 2010

Op 2 september  2010  kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door :

“Lieve kinderen !  Ik ben bij u omdat ik u wil helpen de beproevingen te overkomen, die deze tijd van zuivering voor u meebrengt.  Mijn kinderen, één daarvan is : niet vergeven en geen vergeving vragen.  Elke zonde kwetst de liefde en verwijdert er u van – en de liefde, dat is mijn Zoon !  Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen. Ik dank u”.

De boodschap van 2 september heeft ons allen geraakt. Maar, hoe vergeven als mijn echtgenoot me slaat, me bedriegt, me verraadt en me het leven onmogelijk maakt ? Hoe kan ik vergeven aan de man, die mijn kind verkracht heeft ? Aan mijn schoondochter die mijn zoon zijn geloof heeft doen verliezen en me haar kinderen niet wil toevertrouwen ? Aan mijn broer, die me mijn erfenis heeft gestolen ? Aan mijn kinderen, die me verlaten hebben, na alles wat ik voor hen gedaan heb ?  Hoe vergeven aan mijn zuster, die mijn reputatie vernield heeft ?  Aan die verleider, die mijn dochter naar zelfmoord gedreven heeft ? 

Onmogelijk ! Nochtans, in het Onze Vader leert Jezus ons : “Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren”.

Gelukkig is voor God mogelijk, wat voor de mens onmogelijk is.  De enige oplossing is dan ook aan Jezus te zeggen : “Ik kan het niet, mijn wonde bloedt teveel !  Maar U, Jezus, die enkel liefde en barmhartigheid bent, leg uw eigen vergeving in mijn hart voor deze persoon, ik smeek het U !”  En dan, het eenvoudig feit dit oprecht aan Jezus te vragen, is reeds vergeven. Zelfs als er nog flarden in u opkomen van woede, van haat of van geweld, die te wijten zijn aan onze gekwetste menselijkheid, toch zal de ziel mooi vooruitgaan. God ziet onze goede wil en Hij doet de rest !

“Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen.” De boodschap zou ons niet gegeven zijn als onze Moeder in de hemel – die ons vergeven heeft dat we haar Zoon ter dood gebracht hebben – geen tonnen genaden van vergeving zou hebben om ons te geven …  Laten we ze grijpen !  Laten we van vandaag af handelen !

Wat betekent Jezus voor u ?

Mgr. Frans Wiertz over de betekenis van Jezus voor ons.

Bronnen : www.rorate.com

Bisdom Roermond

RKnieuws.net

Volgend artikel werd op maandag 1 maart 2010 geplaatst door de redactie van RKnieuws. (Bron: Bisdom Roermond)

ROERMOND (RKnieuws.net) - ’Wat betekent Jezus voor u?’ vroeg onlangs een tiener die bij mij met leeftijdgenoten op bezoek kwam. Nog veel belangrijker dan mijn antwoord ’alles!’ is het antwoord dat we omzetten in daden, door Hem na te volgen, aldus mgr. Frans Wiertz, bisschop van Roermond.

"Onze paus schrijft over Jezus. Binnenkort verschijnt het tweede deel. Al in de inleiding zegt Benedictus dat zijn boek geen dogmatisch boek is, maar de uitdrukking van zijn persoonlijke zoektocht naar het gelaat van de Heer".

"Natuurlijk is over Jezus veel te vertellen. Er zijn bibliotheken vol over geschreven. Maar staan blijft de vraag van onze tiener: `Wat betekent Jezus voor u, voor jou, voor mij?".

"Alleen degene die zijn oren en ogen wijd openzet, voor God, Schepper van hemel en aarde: hij of zij zal meekrijgen door het geloof van mensen die hem omringen, dat die God sinds Jezus geen vreemde, verre God meer voor ons is maar dat wij Hem met Jezus Vader mogen noemen".

"En als wij Hem in alles volgen, die Jezus, in Zijn liefde voor God en voor de mensen, dan gaat Hij ons vóór naar leven en toekomst. Bij elke tegenslag, bij elk verdriet,bij elke zonde en zelfs in de duisternis van de dood", aldus mgr. Wiertz.

(nvdr)

Toen ik bovenstaand artikel vandaag, 1 oktober 2010, doorgemaild kreeg, vond ik dat een reactie hierop niet kon uitblijven. Vandaar mijn beslissing om het meteen, tussen alle andere artikels in, op het blog te zetten.

Mijn enige reactie hierop is : hoe laag zijn veel mensen gevallen, ook de politici, om steeds weer te kiezen voor een cultuur van de dood, tégen het leven ? Men mag niet van mensen verwachten dat ze het goede doen, als ook de politieke wil er niet meer is om zelf het GOEDE voorbeeld te geven.

Ik hoop dat velen het met mij eens zullen zijn dat de reactie van de politiek op de brief van de hulpbisschop, wel heel verregaand is. Juist hun eigen reactie op abortus is stuitend, verbijsterend en schandalig. Het feit dat het forum is gesloten, wijst erop dat er wel meer mensen zijn die vuil reageren op mekaar. Nogmaals : hoe laag is de mens gevallen ? Ik denk niet dat God ons hiervoor geschapen heeft !!

God heeft ons de aarde en elkaar gegeven met een duidelijke en belangrijke opdracht : om zorg te dragen voor de aarde en elk leven dat die aarde ons geeft. Dus is het aan ons om niet alleen voor de natuur zorg te dragen, maar vooral voor diegenen die de aarde bevolken : de mens.

Misschien kunnen we niet zo veel doen om diegenen die pro abortus zijn van mening te doen veranderen. Maar als christenen hebben we wel één groot en machtig middel om hierop te reageren, en dat is GEBED !!! Laten we BIDDEN, zoals Maria ons vraagt, opdat er een verandering mag zijn in de harten van de mensen, want als de mens niet van binnen uit verandert, dan kan er in de wereld rondom ons niets veranderen !!!

Samen met Maria zeg ik dus : bid, bid, bid.

Of zoals het Bijbelcitaat van vandaag (1 oktober 2010) heel toepasselijk zegt : Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen (Uit de brief van Jakobus 5, 16a).

Voor alle andere Bijbelcitaten (en meer) verwijs ik graag door naar de website www.bijbelcitaat.be

Einde