De mooiste biecht van Souha. 

Bron : nieuwsbrief Zuster Emmanuel – 15 oktober 2011

Er was een groep uit het Midden-Oosten, die enkele dagen in Medjugorje verbleef met het verlangen om een echte bedevaart te doen. Bij hen was Souha, de echtgenote van een dokter. Ze was zonder haar man gekomen omdat deze moest werken.

Souha verbergt een geheim dat haar geen vrede laat. Kort na haar aankomst zoekt ze een priester op van de groep en bekent hem dat ze een abortus gepleegd heeft. Het kindje dat ze verwachtte was een mongooltje. Noch zij, noch haar man wilden het kind.  Samen besloten ze het te laten verwijderen uit de baarmoeder en de abortus gebeurde. Omdat haar hart verontrust bleef, vroeg Souha aan de priester : “Dat is geen zonde, niet ?”  De priester antwoorde : “Toch wel, mijn dochter, dat is een zonde ! Een zware zonde !  Ge moet gaan biechten !”  Souha is echter niet overtuigd en ze sluit zich op in een weigering.  Ze vraagt evenwel aan de H. Maagd een teken om te weten of ze deze zonde moet biechten. ’s Avonds, bij de verschijning van Gospa aan Ivan op de berg, is Souha, samen met haar groep, aanwezig. Van zodra de H. Maagd aankomt, buigt ze plots naar voor, alsof ze op de grond geworpen wordt !  Gans haar lichaam ligt gebogen, haar neus tegen de grond. Ze blijft zo een eindje liggen en als ze weer opstaat na de verschijning, zien haar vrienden haar wenen. Ze zegt hen : “Roep een priester, ik moet onmiddellijk biechten !”

Ik weet niet wat er tijdens de verschijning gebeurd is. We moeten haar geheim respecteren. De H. Maagd heeft echter ingegrepen. Onder tranen heeft Souha de mooiste biecht van haar leven gesproken.  Ja, ze heeft zich de gruwel van de zonde gerealiseerd en ze huilt er voor. Ze heeft Gods barmhartigheid voor haar aanvaard. Haar inwendige vrede is weergekeerd. Ze is nu vrij ! Welk een contrast, welk een plotse glans op haar gelaat !  Ze getuigt tegenover haar vrienden dat ze een immense vreugde voelt, zoals nog nooit tevoren in haar leven.

Sommige groepen bedevaarders in Medjugorje hebben een mooie traditie. De verantwoordelijke stelt aan elke bedevaarder voor zich er toe te verbinden om bijzonder te bidden voor een bepaalde persoon van de groep. De 1^ste of de 2^de avond trekt ieder uit een mandje een briefje met de naam van een van de bedevaarders. Wie van de 150 deelnemers zou diezelfde avond de naam van Souha getrokken hebben om voor haar te bidden ?  Een meisje met mongolisme !

Diezelfde avond telefoneert de man van Souha en na het verhaal te hebben gehoord van zijn vrouw, zei hij haar : “Weet je, ik bel u omdat ik het zo vreemd vind dat jij daar bent om tot God te bidden, terwijl ik hier abortussen aan het uitvoeren ben. Dat kan toch niet. Ik heb vandaag besloten om daarmee op te houden”.  Ook hij weende aan de telefoon. Hij had het gevoel gehad dat er iets met zijn vrouw gebeurde en hij was bereid om die uiterst belangrijke stap te zetten in zijn beroep. Souha kon haar oren niet geloven.

Dit gebeurde in augustus van dit jaar. Nu leven Souha, haar man en haar kinderen anders. Ze hebben God de eerste plaats gegeven. Ze ontvangen de sacramenten en gaan bijna elke dag naar de H. Mis. Ze getuigen. Na deze memorabele bedevaart, terwijl ze zich de vraag stelden hoe ze dergelijk verleden konden goedmaken, werd hun hulp ingeroepen door zusters van een weeshuis. Ze vroegen hen voor een weeskindje te zorgen. Daarin zagen ze het antwoord van God en uit dankbaarheid hebben ze besloten voor dit kind  alles te doen wat ze kunnen.

En wat is er geworden van het mongooltje dat geaborteerd werd ?  Maria zegt in Medjugorje van deze niet geboren kinderen : “Ze zijn bij mij”.  Dit kind bidt waarschijnlijk heel veel voor zijn ouders en voor al zijn kameraadjes, die tegenwoordig voorbestemd zijn om het licht nooit te zien.

Ik vraag me af : “Was het wel een mongooltje ?” Ik zie inderdaad steeds meer valse diagnosen. Veel moeders beslissen hun kindje te houden, wat ook hun handicap moge zijn, en dikwijls wordt het kind volledig normaal geboren. Onze doodscultuur en de steeds erger wordende “forcing” op de markt van de abortus zitten hier niet voor niets tussen. Te overwegen !

Maar God is bewonderenswaardig ! Hij heeft voor deze familie het kwade in goed doen verkeren.  Er zullen nu geen honderden (misschien duizenden) kinderen meer geaborteerd worden door deze dokter, die van nu af opkomt ten voordele van het leven.

“Lieve kinderen, vanavond vraag ik u  bijzonder te bidden voor de niet-geboren kinderen. Bid vooral voor de moeders, die hun kindje doden.  Lieve kinderen, ik ben bedroefd omdat zoveel kinderen gedood worden. Bid opdat er zo geen moeders meer zouden zijn op de wereld”. (Tot de gebedsgroep in Medjugorje, 03/03/1990)