50 redenen om te danken ! 

Bron : Nieuwsbrief Zuster Emmanuel

Januari 2011

Aan het einde van het jaar hebben we hier in huis een traditie : We schrijven een dankbrief naar de Heer. De bedoeling is om minimum 50 punten te vermelden, 50 momenten, waar we tijdens het voorbije jaar geraakt werden door de liefde van de Heer, door zijn gunsten en door zijn hulp.

Op het moment zelf, schrikken de nieuwelingen : “50 punten !  Ik vind er nooit zoveel !”  Het is een feit dat we nog heel weinig de gewoonte hebben om God te danken, we zijn vlugger bereid om Hem te vragen als we in nood zijn, soms ontvangen we zijn gaven zelfs als een verworvenheid.  Gospa herinnert ons dikwijls aan het belang van God te danken voor alle kleine en grote gaven, die Hij ons geeft.

Spring even binnen in een kerk of zet u voor uw gebedshoekje en, met de hulp van de Heilige Geest, overloop gans het voorbije jaar. Ge zult genoeg hebben om meerdere pagina’s te vullen !  De vrucht van deze akte van dankzegging is de vreugde en ook de genezing van heel wat wrok !  Zij, die hun brief naar Medjugorje willen zenden, om hem aan de voeten van de Heilige Maagd neer te leggen, mogen hem naar ons zenden.  Een prachtig geschenk voor Haar !

Nado Clilic is teruggekeerd naar de Vader. 

Bron : Nieuwsbrief Zuster Emmanuel

Januari 2011

Enkele dagen geleden heeft een dierbare vriend hier in het dorp ons onverwacht verlaten.  Nado was een gekende figuur in het dorp, zijn geloof was als in de rots gebeiteld. Hij was geboren in een van die kleine hoevetjes aan de voet van Krizevac en kreeg een harde opvoeding.  Als kind liep hij kilometers ver naar school, of het sneeuwde of 40° warm was, altijd zonder schoenen en zelfs zonder hoop er ooit te zullen dragen.  Deze families hadden toen enkel God als zekere vriend. Ze baden zoals ze ademden. Ze hebben de Heilige Maagd aangetrokken, die reeds heel vroeg aan de zieners zei : “Ik heb dit dorp gekozen omdat ik hier echte gelovigen heb gevonden”.

Nado kende God van binnen uit. Hij viel op door zijn nooit verblekende vreugde, ondanks het zware werk dat hij moest doen  op de kleine hoeve en op de velden. Nooit zocht hij zijn eenvoud van zijn leven op te geven, terwijl anderen trachtten pensions te bouwen.

De tradities bewaarde hij intact. Nooit zou hij een maaltijd begonnen zijn zonder gebed en God te hebben gezegend. Elke zaterdag besprenkelden zijn vrouw en hijzelf het huis en de omgeving met wijwater. In Medjugorje is het gebruik van de Sacramentaliën niet verloren gegaan, zoals bij ons.  Als hij iemand de Naam van God of van de Heilige Maagd hoorde vervloeken, had hij de adem afgesneden en leed tot tranen toe.  Hij beminde God met heel zijn hart en telkens hij een

ogenblik vrij was, las hij de Bijbel. Hij zei : “Ik ga mijn boek lezen”.  Hij verslond hem en kende er ganse passages uit van buiten. Daaruit putte hij veel wijsheid. Ook een grote menslievendheid. Op een dag ontdekte hij een zware onrechtvaardigheid, die zijn vrouw en hem werden aangedaan. Hij had kunnen optreden tegen de betrokken personen en recht verkregen hebben. Maar hij zei : “Laat maar !  God ziet het ! Hij zal ons niet in de steek laten”.

Op deze 30^e verjaardag geeft ik dit getuigenis omdat het nodig is dat wij bidden voor de jonge generatie in Medjugorje, die geboren is in materiële welstand en grote bekoringen moet trotseren.  Moge de Heer hen behoeden voor het kwaad en het virus van het modernisme. Johannes-Paulus II heeft het aan meerdere mensen gevraagd : “Beschermt Medjugorje !”