Kies voor het leven !  

Bron : Fax Zuster Emmanuel,

15 juli 2010

Sinds we een natuurgrote kribbe hebben in onze tuin, ontmoetten we vaak moeders, die er komen bidden.  Sommigen hebben een kind verloren en vinden veel troost door dit kind in de handen te leggen van de Moeder Gods.  En Maria schenkt hen haar Kind.  Velen vertellen ons dat ze een of meerdere abortussen hebben gepleegd en hoezeer ze  door dat te doen, verwoest zijn. Verstrikt in de doodscultuur, die ons omgeeft, had men hen er van overtuigd dat ze op die manier de vrijheid zouden vinden.  Ze vertellen ons dat ze juist het tegenovergestelde gevonden hebben en ze dragen deze pijn in grote eenzaamheid. Door naar Maria te kijken in de stal worden ze geholpen om hun identiteit van moeder terug te vinden, om aan hun kind te denken, levend en geborgen in de armen van Maria. Dan kunnen ze een priester vinden om met sereniteit hun zonde te biechten.

Nooit heeft Gospa een publieke boodschap gegeven over abortus. Maar ze heeft, in de jaren ‘80 de jongeren in de gebedsgroep hierover onderwezen. Ziehier wat ik er me van herinner :

De H. Maagd raadde allen aan deze moeders niet te veroordelen maar te bidden dat er zo geen moeders meer zouden zijn. Ze vroeg ons om alles te doen, dat in onze macht ligt, om deze moeders de gelegenheid te geven zich met God te verzoenen door de H. Biecht. En dit te doen met veel liefde en tact. Ze zei hen heel duidelijk : “Abortus is een zware zonde omdat het doden is van een menselijke persoon. God, die goed is, vergeeft alle zonden, maar voor deze zonde vraagt hij een belangrijke boete aan de vader en aan de moeder van het kind”.

Wordt vervolgd …

Neem mijn hand, mama, niet mijn leven

Bron : Gezin en leven, informatieblad van Pro Vita, februari en april 2010

Pro Vita – Gezin en Leven, A. Geudensstraat 19, B - 2800 Mechelen

www.provita.be

Hierbij enkele foto’s uit het maandblad van Pro Vita. Staan we vooral even stil bij de teksten bij deze foto’s.

Misschien kunnen ze een aanzet zijn tot actie :

-      Gebed voor de ongeboren kinderen. Enkele mogelijke gebeden : een rozenkrans of tientje, de kruisweg voor de ongeborenen (zie elders op dit blog), het doopsel voor de ongeborenen (zie elders op dit blog), het bijwonen van een eucharistie met als persoonlijke intentie het gebed voor de ongeboren kinderen of voor die mensen die abortus overwegen, deze intentie noteren in het intentieboek dat in vele kerken aanwezig is (deze intenties worden vaak ook meegenomen in de voorbeden in de zondagsmis), een persoonlijk gebed, …

-      Gebed voor vrouwen die abortus overwegen (opdat ze deze abortus niet zouden laten doorgaan) en ook voor de dokters die pro abortus zijn (opdat ze hun mening zouden herzien) en voor dokters die abortussen uitvoeren (omdat ze daarmee zouden stoppen).

-      Misschien kunnen we zelfs concreet hulp bieden aan iemand die we persoonlijk kennen,  en die een abortus overweegt of al heeft uitgevoerd

-      Misschien kunnen we hulp bieden aan de familie van mensen die abortus hebben laten uitvoeren

-      Mogelijk kent u persoonlijk dokters die voor abortus zijn of die abortussen uitvoeren. Indien een gesprek hierover mogelijk is, stelt u dan abortus aan de kaak bij deze mensen. Zijn zij niet meteen te overtuigen om van hun mening of daden af te zien, dan is gebed de enige en beste oplossing voor hen. En dat kan ù voor hen doen, omdat deze dokters daar op dit moment nog niet zelf toe in staat zijn. Hopelijk komt daarin verandering … door ùw gebed.

-      Kom samen in groep (wekelijks, maandelijks, …, maar het kan ook in het gezin) om te bidden voor de ongeboren kinderen en voor allen die met abortus te maken hebben : mensen die in abortusklinieken werken, mensen die abortus overwegen of al hebben laten uitvoeren (en hun families), dokters, … U kan volgende gebeden bidden : een rozenkrans, de kruisweg voor de ongeboren kinderen, het gebed van het doopsel voor de ongeboren kinderen, een eigen gebed, … Uiteraard kunnen reeds bestaande gebedsgroepen deze intentie in hun gebed opnemen.

Doopsel voor de ongeboren kinderen

Dit gebed is zeer krachtig en wanneer u in moeilijkheden bent, zullen deze kleintje u zeker bijstaan.

Bid eerst de geloofsbelijdenis :

Ik geloof  in God, de almachtige Vader,

Schepper van hemel en aarde,

en in Jezus Christus,

Zijn enige Zoon, onze Heer,

die ontvangen is van de Heilige Geest,

geboren uit de maagd Maria.

Die geleden heeft onder Pontius Pilatus,

gekruisigd is, gestorven en begraven,

die nedergedaald is ter helle,

de derde dag verrezen uit de doden.

Die opgevaren is ten hemel

en zit aan de rechterhand van God,

Zijn almachtige Vader.

Van daar zal Hij komen oordelen

de levenden en de doden.

Ik geloof  in de Heilige Geest,

de heilige katholieke Kerk,

de gemeenschap  van de heiligen,

de vergiffenis van de zonden,

de verrijzenis van het lichaam,

het eeuwig leven. Amen.

Neem gewijd water en sprenkel het (als het kan met een gewijd palmtakje) naar de vier windstreken, terwijl men volgend gebed bidt :

“Allen die deze nacht dood geboren zult worden en gij allen die vandaag en in de nacht in de moederschoot zult gedood worden, om u de liefde tot de Heer Jezus Christus te laten verwerven, vragen we aan God de Vader u de doopnamen te geven van de H. Maagd Maria, de H. Jozef, H. Johannes, H. Jacobus, H. Anna, H. Joachim, H. Elisabeth, H. Zacharias, de H. engel Michaël, Gabriël, Rafaël, Laetichiel en de H. … (heilige die die dag in de Kerk gevierd wordt), Ik doop u in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest.”

Maak ondertussen ook je kruisteken met gewijd water.

Daarna bidt men nog :

-      een Onze Vader

-      een Weesgegroet

-      een Eer aan de Vader

TIP : Voor de heilige van de dag kan u terecht op de scheurblokjes van De Druivelaar.

Dertiende statie : Jezus wordt in Maria’s schoot gelegd

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Na Uw dood mag U op de schoot van Uw moeder liggen. In haar armen rustte U eens als kind. Nu schenkt zij U haar laatste liefde. De Kerk legt haar de woorden van de H. Schrift in de mond : “Gij allen die voorbij gaat, ziet eens of uw smart even groot is als de mijne.”

Het ongeboren kind zegt : “Ik wordt niet deelachtig aan die laatste liefdedaad, maar ik kan de woorden nazeggen : ‘Gij allen die voorbijgaat, ziet eens of uw smart even groot is als de mijne.’ Ik heb nooit moederliefde gevoeld en ik zal ze ook nooit voelen.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Veertiende statie : Jezus wordt in het graf gelegd

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Jezus, U hebt geen eigen graf. Men moet U in een vreemd graf leggen. Dit graf zou echter niet Uw laatste rustplaats zijn. U bent er met een verheerlijkt lichaam uit opgestaan tot eeuwig leven.

Het ongeboren kind zegt : “Ik zal als graf een vuilstortplaats krijgen. Zal dat mijn laatste halte zijn ? Zal ik voor altijd vergeten zijn ? Neen, mijn ziel leeft verder, en die zal zich op de laatste oordeelsdag met mijn lichaam verenigen. Dan zal ik verrijzen, en ik zal mijn ouders ontmoeten. Zullen ze me dan in de ogen kunnen kijken ? Of zullen ze moeten roepen : Bergen, valt op ons, heuvels, bedek ons.”

Ontferm U over ons, o Heer,ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Slotgebed

Heer, de ongeboren kinderen lijden met U de kruisweg. Schud allen wakker die verantwoordelijkheid dragen. Vaders, moeders, artsen, verpleegsters, de leiders van de staat en regering, opdat ze hun verplichting voor God erkennen en niet verder door deze schandelijke misdaden Uw Goddelijke gerechtigheid tarten en zichzelf de zwaarste schade toebrengen.

O Maria, U bent ons aller Moeder. Hoezeer verscheurden juist deze zonden Uw Moederlijk Hart. Heb medelijden met de onschuldigsten van Uw kinderen en weer het moordzuchtig gedoe af van de hel.

O Moeder van barmhartigheid, toevlucht van de zondaars, bid voor allen die verantwoordelijk zijn om genade en barmhartigheid bij God, opdat zij niet voor eeuwig verloren gaan.

Einde

Tiende statie : Jezus wordt van Zijn kleren beroofd

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Naakt en bloot moet U sterven. Daarom scheurt men U de kleren van Uw lichaam. Zo boet U voor de schaamteloosheid van de mensen.

Het ongeboren kind zegt : “Schaamte speelde geen rol toen ik verwekt werd. Maar nu ik zou moeten geboren worden, schaamt men zich over mij. Het komt niet overeen met de ‘standing’ van mijn ouders dat ik als derde of vierde kind kom. ‘De betere kringen’ verdragen slechts één of hooguit twee kinderen. Kleren zou men voor mij genoeg hebben, maar men wil ze mij niet geven.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Elfde statie : Jezus wordt gekruisigd

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Wreed spijkert men U op het kruis. De schandelijke straf moet Uw deel zijn om U eens en voorgoed te vernietigen. Maar daar waar de haat het grootst is, straalt Uw liefde het krachtigst. Door Uw dood aan het kruis opent U voor de mensen de poort tot de hemel.

Het ongeboren kind zegt : “Voor mijn dood heeft men geen kruis en geen nagels nodig. Een gewetenloze mens zal mijn beul zijn. Men zal mij in stukken snijden en men zal slechts één zorg hebben : dat ik geen infectie veroorzaak.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Twaalfde statie : Jezus sterft aan het kruis

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

“Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.” Zo bad U stervend en de moordenaar aan Uw rechterhand bad : “Heer, denk aan mij als U in Uw Rijk aankomt.” Toen sprak U het heerlijke woord  “Heden nog zult gij met Mij zijn in het Paradijs.”

Het ongeboren kind zegt : “Het kost me veel moeite om net zo te denken en te bidden. Maar het is de enige mogelijkheid om van mijn korte leven nog iets te maken. Het is de enige daad die ik kan volbrengen, en dus bid ik ook : ‘Heer, vergeef het hen.’ Vergeef de arts die me doodt, vergeef mijn moeder die mijn dood wil. Zij weten niet wat zij doen.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Wordt vervolgd …

Zevende statie : Jezus valt voor de tweede keer onder het kruis

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Heer, voor de tweede keer drukken de zonden van de mensheid U op de grond neer. De vele wonden aan Uw lichaam scheuren opnieuw open en bloeden. Een vreselijke pijn gaat door Uw ledematen.

Het ongeboren kind zegt : “Hoezeer hebben de vele moorden op onschuldigen U doen lijden ? Ook mijn dood heeft Uw lijden vermeerderd. Geef dat Uw val diegenen, die zich aan de mijne hebben schuldig gemaakt, voor de val in de eeuwige afgrond moge bewaren.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Achtste statie : Jezus ontmoet de wenende vrouwen

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Tranen van alleen maar medelijden helpen weinig. U vermaant de vrouwen : “Weent niet over Mij, maar veeleer over uzelf en uw kinderen.”

Het ongeboren kind zegt : “Om mij wordt er geen traan vergoten. Of toch ? Ja, toen mijn moeder merkte dat ik leefde, heeft ze gehuild, uit woede, omdat ze me niet wenste. Mijn sterven zal bij haar geen pijn veroorzaken. Ze krijgt een narcose, opdat ze geen pijn heeft als ik de dood onderga.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Negende statie : Jezus valt voor de derde keer onder het kruis

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

De last van het kruis wordt voor U ondraaglijk. Voor de derde keer valt U op de grond. Men gunt U geen rust. Met touwen en knuppels sleurt men U overeind. Bevend van zwakte staat U daar en met Uw laatste kracht vervolgt U Uw weg naar Golgota.

Het ongeboren kind zegt : “Men hoeft mij niet met knuppels te slaan, maar men zal mij, net als U, voor waardeloos aanzien. Men heeft maar één zorg : dat ik uit de weg geruimd word, want ik zou mijn ouders zorgen en verdriet kunnen doen.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Wordt vervolgd …

Vierde statie : Jezus ontmoet zijn bedroefde moeder

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Deze ontmoeting is voor U en Uw Moeder vol grote bitterheid. Maar ze is ook een troost voor U. Uw Moeder laat U niet alleen in Uw zwaarste uren.

Het ongeboren kind zegt : “Ik heb geen moeder die om me huilt. Ik ben ingesloten in de schoot van een vrouw, die me laat vermoorden. Door de profeet hebt U eens gezegd : ‘Kan een moeder haar kind vergeten ?’ Dat strijdt toch tegen ieder menselijk gevoel ? In waarheid echter doodt men mij om mij te vergeten. Zal ik echter ook uit het geweten gewist zijn ?”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Vijfde statie : Simon helpt Jezus het kruis dragen

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Simon wil niet vrijwillig helpen. Men moet hem dwingen. Maar als Gij hem met Uw Goddelijke blik aankijkt, grijpt hij moedig het kruis en loopt achter U om Uw last te verlichten.

Het ongeboren kind zegt : “Ik ben nog blind, en kan dus geen mens smekend aankijken om mij te helpen. U bent de enige naar Wie ik kan kijken. Verwerp mij niet, als ik zonder doopsel tot U moet komen. Schenk mij dan ook Uw Goddelijke blik.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Zesde statie : Veronica geeft Jezus de zweetdoek

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Veronica kan het niet aanzien dat Uw gelaat vol speeksel is. Ze neemt haar sluier van het hoofd en reikt hem U aan, opdat U al dat vuil en bloed kunt afvegen. Eens hebt U haar van een ziekte genezen. Nu toont zij daarvoor haar dankbaarheid.

Het ongeboren kind zegt : “Er zijn zo veel goede, opofferende vrouwen. Waarom moest ik zo’n harteloze vrouw als moeder krijgen ? Hoe zou ik haar later ook al haar offers vergolden hebben, die ze nu voor me moet brengen ? Heer, prent haar Uw Aanschijn in de ziel, opdat ze niet verloren gaat.”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Wordt vervolgd …

Eerste statie : Jezus wordt ter dood veroordeeld

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

Goddelijke Heiland, bij Uw veroordeling schreeuwden eens de joden : “Wij hebben een wet, en volgens die wet moet Hij sterven. Pilatus heeft daarop zijn handen in onschuld gewassen en verklaard : “Ik ben onschuldig aan het bloed van deze rechtvaardige. Zie zelf maar wat je doet.” Hij liet Barabas vrij. U echter gaf hij bij hen ter kruisiging.

Het ongeboren kind zegt : “Ook ik ben ter dood veroordeeld omdat men een wet heeft. Op grond van deze wet menen mijn ouders en de artsen dat ze mij mogen vermoorden. Ze wassen hun handen in onschuld, alsof men een schuld met water zou kunnen afwassen en een Goddelijke wet zou kunnen opheffen. Zij veroordeelden mij tot de lichamelijke dood. Zullen zij zichzelf van de eeuwige dood kunnen redden ?”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Tweede statie : Jezus neemt het kruis op Zijn schouders

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

O Jezus, met het kruis laadt men U de schuld van heel de mensheid op de schouders. U verzet zich daar niet tegen, omdat de mensen alleen op deze manier verlost kunnen worden.

Het ongeboren kind zegt : “Zo hebt u ook de zondenlast van die mensen op U genomen, die zich koelbloedig aan mijn leven vergrijpen. Mijn schuld is alleen, dat ik ongewenst ben, alsof ik mij bij mijn ouders zou hebben opgedrongen. Zij hebben mij echter zelf in het leven geroepen. Zij willen mijn ‘last’ niet op zich nemen. Hoe zou Uw kruis hen dan ten zegen strekken ?”

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Derde statie : Jezus valt voor de eerste keer onder het kruis

Wij aanbidden U, Heer Jezus, en loven U,

omdat Gij door uw heilig Kruis de wereld hebt verlost.

De last wordt voor U te zwaar, o Jezus, en U valt. Bevend ligt Gij op de grond. Met harde slagen jaagt men U weer overeind.

Het ongeboren kind zegt : “Ik ben veel zwakker dan U, o Jezus. Ik kan nog niet op mijn voeten staan. Ik kan me ook niet verdedigen. Men is er niet tevreden mee mij te slaan. Ik moet doodgeslagen worden, pas dan is men tevreden.

Ontferm U over ons, o Heer, ontferm U over ons en over de ongeboren kinderen.

Wees ons genadig omwille van Uw heilig lijden en sterven.

Moeder van Smarten, bid voor ons en voor de ongeboren kinderen. Amen.

Wordt vervolgd …

Kruisweg van een ongeborene

Bron : Folder van Madonnacentrum Totus Tuus

Bijgevoegde foto toont een foetus in de vierde maand van de ontwikkeling.

Het kind is dan 10 cm groot.

De folder waarin deze kruisweg staat, is uitgegeven met toestemming van de oversten van het klooster Sint Conraad uit Altötting. De overwegingen bij de staties komen uit de kalender van eerherstel 1979 van Pater Edilbert Lindner OFM Cap.

Inleiding

U kent het gebod : “Gij zult niet doden.”

Hoe vaak heeft de mensheid dit gebod sinds de broedermoord van Kaïn overtreden, en zonde op zonde gestapeld ?

Om de rechtvaardige toorn van Mijn Vader tot bedaren te brengen en uw zielen van de eeuwige dood te redden, ben Ik uit liefde tot u in de schoot van Mijn moeder mens geworden. Zo heb Ik uw leven, dat door de schepping Mijn eigendom is, vanaf het eerste ogenblik af geheiligd.

Gij echter ontneemt Mij dat recht en handelt volgens uw eigen maatstaven over het menselijk leven. Deze schuld heeft Mijn Kruis nog verzwaard. De ongeborenen echter die u doodt, heb Ik in Mijn Kruisweg opgenomen.

Standpunt van de Kerk ten opzichte van abortus

Het Tweede Vaticaans Concilie, onder Paus Paulus VI, heeft het afbreken van de zwangerschap zeer streng veroordeeld. “Het leven moet vanaf de conceptie met de uiterste zorgvuldigheid beschermd worden. Abortus en het doden van een kind zijn verfoeilijke misdaden.”

Uit de Constitutie over Kerk en wereld, nr 51

Indien echter de openbare machthebbers deze kleinen niet alleen niet in bescherming nemen, maar ze door hun wetten en verordeningen in de handen van artsen en anderen overgeven om hen te doden, laten zij zich dan herinneren dat God de rechter en wreker van het onschuldige bloed is, dat van de aarde ten hemel schreit (Gen. 4, 10) Paus Pius XI, encycliek “Casti Connubü”, 31/12/1930

Kinderdoopsel

Jezus sprak tot moeder Vogl op 7/6/1939 : “Je kan altijd verlangen dat alle kinderen, die geboren worden, gedoopt worden. je kan hen, door hen te willen dopen, een nooddoopsel geven. Je kan ook altijd Mijn Kostbaar Bloed opofferen voor alle kinderen die zonder doopsel gestorven zijn, opdat ze met Mijn Bloed gewassen worden.

Wordt vervolgd …

Niet enkel de emoties van Lisa Harris zijn een puinhoop, ook haar denken ligt in de knoop. “In het ontkennen van het recht op leven van de foetus”, schrijft ze, “wordt de foetus veelal compleet genegeerd, wordt onbelangrijk, niets. (...) Natuurlijk, als we het geweld van een abortus erkennen, lopen we het risico toe te geven dat de stereotypen die de anti-abortus krachten van ons ophangen, waar zijn – dat we beenhouwers zijn, etc. In het algemeen is het feminisme een vredelievende beweging. Zij is tegenstander van geweld als oplossing van problemen, is tegen oorlog en doodstraf. Maar abortus is een vorm van geweld. Wat doen we

met die contradictie?”

Ik herinner me de dag dat ik een patiënte had die 23 weken zwanger was en kwam voor een abortus. “Ik verrichtte een D&E procedure zonder verwikkelingen. Plichtsgetrouw stelde ik de foetale delen weer samen op een metalen schaal – om zeker te zijn dat er niets in de baarmoeder achterblijft dat complicatie kan veroorzaken. (...) Wat later was ik van wacht voor bevallingen. De eerste patiënte die ik zag, beviel van een prematuurtje van 23-24 weken. (...) Wat later keek ik, samen met de radeloze ouders, naar de nieuwgeborene aan het beademingsapparaat. Hoe bizar is het, dacht ik, dat ik volgens de wet deze baby had kunnen uiteenrukken als hij in de baarmoeder had geweest – maar dat hetzelfde geweld tegenover hem op dit moment illegaal en afschuwelijk zou zijn.”

Aldus krijgen we een beeld van de emotionele, verstandelijke en morele knoeiboel die denkelijk typisch is voor de aborteur. Dan hebben we het nog niet eens over de spirituele wanorde. Als Harris (ooit) tot besef komt dat God alleen Heer is van leven en dood, zal zij dan in staat zijn om ten volle te erkennen dat zij veelvuldig moordenares is? Zal zij vergeving kunnen vragen?

Einde

Lisa Harris beseft maar al te goed dat een abortus verschilt van alle andere medische procedures. Ze schrijft: “Zelfs wanneer de foetus geen legale status heeft, zijn morele status is het onderwerp van veel onenigheid. Het is onoprecht om te beweren dat een foetus uit de baarmoeder verwijderen niet verschilt van het verwijderen van een gezwel.” Met een huiveringwekkend voorbeeld maakt ze duidelijk hoe verstoord haar emotionele huishouding geworden is door het uitvoeren van abortussen. “Toen ik iets meer dan 18 weken zwanger was van mijn kind, deed ik een tweede trimester abortus voor een patiënte die zelf iets meer dan 18 weken zwanger was. Ik realiseerde me dat ik meer dan gewoonlijk benieuwd was om achteraf de foetale delen te zien, omdat ze zo gelijkend zouden zijn op deze van mijn eigen foetus. Ik deed de procedure zoals gewoonlijk, verwijderde de laminaria die ik eerder had geplaatst, en constateerde dat ik voldoende dilatatie had. (Laminaria: absorberende zeewierstiften die in de baarmoederhals worden geplaatst om deze te doen uitzetten.) Nadat het elektrisch zuigapparaat het vruchtwater had weggehaald, nam ik mijn forceps (verlostang) en begon de foetus in stukken te verwijderen, zoals altijd. Ik had geluk met de ligging van de foetus – het zou het grijpen van benen en armen iets makkelijker maken. In de baarmoeder greep ik een ‘uiteinde’ en trok het naar buiten. Ik zag een klein voetje tussen de tanden van de forceps. Met een snelle ruk, trok ik het been van het lichaam los. Precies op dat moment, voelde ik een schop – een zenuwachtig ‘bons, bons’ in mijn eigen baarmoeder. Het was één van de eerste keren dat ik foetale beweging ervoer. Ik had een been en een voet in mijn forceps, en een ‘bons, bons’ in mijn buik. Ogenblikkelijk stroomden er tranen over mijn gezicht, zonder dat ik – ik bedoel mijn bewustzijn – besefte wat er gaande was. Het voelde alsof mijn reactie enkel en alleen van mijn lichaam kwam, mijn verstandelijke vermogens volstrekt ontwijkend. Een boodschap leek van mijn hand en mijn baarmoeder direct naar de traanklieren te reizen. Het was een overweldigend gevoel – een brutale reactie vanuit de ingewanden – oprecht en zonder enige bemiddeling van mijn overtuigingen.”

Wordt vervolgd …

Wat doen we met de contradictie?

Aborteur klapt uit de biecht

Bron : www.provita.be

Pro Vita – Gezin en Leven, A. Geudensstraat 19, B - 2800 Mechelen

We weten allemaal dat wat een mens doet en zegt nooit een perfect klare afspiegeling is van wat er zich in zijn binnenste afspeelt. Iedereen verbergt wat, iedereen speelt een beetje toneel. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat we maar zelden iets te horen krijgen over de innerlijke belevingswereld van de aborteur. Uit schaamte dan wel berekening verbergt hij zijn diepste gevoelens en gedachten voor de buitenwereld. De Amerikaanse Lisa Harris is een uitzondering. In een artikel gepubliceerd in mei 2008 gaat ze verbazingwekkend openhartig in op de vele onoplosbare gevoels- en gedachtenconflicten van iemand die bij wijze van broodwinning zijn ongeboren medemens liquideert.

Harris verricht abortussen tot 24 weken zwangerschap. Tweede trimester abortussen (van de derde toten met de zesde maand zwangerschap) worden meestal uitgevoerd door gebruik te maken van de dilatatie en evacuatie (D&E) techniek. Tijdens de dilatatie fase wordt de baarmoederhals kunstmatig breder gemaakt zodat de aborteur met instrumenten in de baarmoeder kan binnendringen. Tijdens de evacuatie fase wordt de foetus met speciale verlostangen, die vooraan grof getand zijn als bij een vijl, in de baarmoeder uiteengerukt. Stuk voor stuk wordt het kind naar buiten gehaald. Na de abortus worden alle delen van het kind weer samen gelegd om te zien of alles wel uit de baarmoeder gehaald is. Deze abortustechniek is ook voor de vrouw zeker niet zonder gevaar. In de VS alleen stierven het afgelopen decennium 49 vrouwen door een abortus in het tweede trimester.

Wordt vervolgd …

Uit onze hulpverlening

Bron : Gezin en leven, informatieblad van Pro Vita, jan. 2010

Pro Vita – Gezin en Leven, A. Geudensstraat 19, B - 2800 Mechelen

www.provita.be

Ik ben Marleen. Binnenkort is het twee jaar geleden dat ik een abortus liet uitvoeren op Geoffrey. Dat is de naam die ik aan mijn ongeboren kind heb gegeven. Mijn toenmalige vriend en zijn ouders maakten de keuze voor mij. Volgens hen was abortus dé oplossing. Ik was toen nog geen 17. Dus nam ik de telefoon en maakte een afspraak. De abortus ging een week later  door. Ik herinner me alles nog haarscherp. Ik wou het niet laten doorgaan, maar liet alles gebeuren alsof ik op automatische piloot was overgeschakeld. Ik ging op de tafel liggen met mijn bene gespreid. Ik voel nog steeds dat vreemde gevoel toen ze mijn kind eruit zogen. Twee maanden later maakte mijn vriend het uit. Hij gaf mij de schuld dat ik het kind niet had willen houden. Mijn leven stortte in. Ik was mijn vriend en mijn kind kwijt, dat ik tenslotte zelf had vermoord. Op een dag werd het te erg en heb ik 20 pillen geslikt. Ik stond aan het raam om te springen toen net een vriend aanbelde. Die heeft me dus eigenlijk gered. Binnenkort is het de tweede verjaardag van mijn abortus. 8 mei en 27 december zijn de moeilijkste dagen van het jaar. 8 mei is de dag van de abortus. 27 december is de dag waarop Geoffrey geboren had moeten worden. De tranen komen vanzelf. Ik wou mijn verhaal aan jullie kwijt en andere meisjes waarschuwen. Het is niet waar dat je problemen weg zijn omdat je kind weg is. Integendeel !

Laten wij ons niet jonassen door de steeds herhaalde bevestiging van de meesters van het Kremlin : dat zij vrede willen. Hun handelswijze logenstraft hun rede. Het Russische woord “mir” heeft twee betekenissen : “vrede” en “wereld”. Het eerste doel van de Sovjets was en blijft de verovering van de wereld en de heerschappij over het heelal. Op één dag kunnen de Russische strijdwagens de westerse landen bereiken. Op enkele minuten bezwijken deze onder hun moordende kernwapens. Door Moskou rijk bezoldigde onderkruipers zijn overal onze vernieling aan het voorbereiden…

Vandaag nog moet er gekozen worden, morgen is het te laat. Bidden, en dan zal O.L.Vrouw ons vrijwaren … of we zullen onze gestolen vrijheid betreuren.

Laat ons dagelijks in de familiekring de rozenkrans bidden voor ons heil, voor de Kerk, voor het vaderland en voor het mensdom. Verspreiden wij deze devotie onder onze nabestaanden.

Einde

In 1917 werd een geruïneerd en leeggebloed Rusland communistisch en atheïstisch. Maar eveneens in 1917 gaf de H. Maagd te Fatima (Portugal) een boodschap over gebed en boete voor de hele wereld aan drie kleine kinderen. Ze zei tenslotte : “Wanneer men zal luisteren naar Mijn Stem, dan zal Rusland zich bekeren en zal er vrede zijn. Zoniet, dan zal zij haar dwalingen over de hele wereld verspreiden, oorlogen ontketenen en de Kerk vervolgen.”

En is het vandaag de dag het communisme niet dat vanuit Rusland overal oorlogen en corruptie ontketent en de volkeren tot anarchie aanzet ?

O.L.Vrouw van Fatima heeft ons een middel gegeven om ons hiertegen te beschermen. “Ik kom u vragen, elke dag de rozenkrans te bidden en u te bekeren. Bid elke dag de rozenkrans, om de wereldvrede te verkrijgen.” (13 oktober 1917) Zullen wij doof blijven voor de goede raad die onze Hemelse Moeder ons geeft ? Zr. Lucia (een van de zienstertjes van Fatima werd religieuze) sprak namens O.L.V. en verklaarde in 1958 : “Er is geen enkel probleem, geestelijk of materieel, nationaal of internationaal, dat niet opgelost kan worden door het rozenkransgebed en onze offers.

En zie hoe de geschiedenis O.L.V. gelijk gaf. De rozenkrans redde Portugal in 1928. De rozenkrans redde Brazilië in 1964. De rozenkrans redde Oostenrijk in 1955, dankzij een Oostenrijks priester, pater Petrus, die alleen de rozenkrans gebruikte om zijn land van de Russen te bevrijden. 700.000 Oostenrijkers (het tiende deel van heel de bevolking) ondertekende de belofte om iedere dag de rozenkrans te zullen bidden. En zie, het ongelooflijke gebeurde : 13 mei 1955 (de verjaardag van de eerste verschijning van O.L.V. te Fatima in 1917) verleende Rusland hen de onafhankelijkheid. 53 jaar geleden greep Hongarije daarentegen naar de wapens om zich tegen de Russische overheersing te verzetten. Maar de Russen ondernamen een aanval tegen de opstandelingen en het verzet werd in bloed gesmoord. Wat wapens niet vermochten, verkreeg de rozenkrans. Wat menselijke krachten niet vermogen, verkrijgt de rozenkrans.

Dit historische feit illustreert duidelijk wat Pius XII in 1951 zei : “Wij zijn ervan overtuigd dat de rozenkrans het meest doeltreffende en het allerbeste middel is om Maria’s hulp te verkrijgen. Het is niet door macht, noch door wapens, noch door menselijke kracht, maar door dit gebed dat de Kerk de goddelijke hulp ontvangt waarmee zij, zonder enige vrees, de helse vijand zal kunnen weerstaan, sterk als David met zijn slinger.” (Ingruentium malorum, 15 september 1951)

Wordt vervolgd …

Het feest van Maria’s heilige naam

Dit feest doet denken aan die speciale bescherming, waarmee Maria het christenvolk omringt.

In 1683 vielen de Turken Hongarije binnen, rukten op naar Oostenrijk en sloegen al het beleg op voor Wenen, met een leger van 200.000 man. De hoofdstad bood dapper weerstand, bang als ze waren om in de handen van de wrede Turken te vallen, en voor de verschrikkingen van een afschuwelijk bloedbad. De angst was nog gestegen toen er een felle brand uitbrak in een kerk, die met grote snelheid om zich heen greep en het arsenaal bedreigde waar het kruit lag opgeslagen. Men kon ieder ogenblik een ontzettende explosie verwachten, waardoor de weg voor de vijand open zou liggen, die zodoende een groot deel van de stad kon bezetten en de inwoners overmeesteren.

Het was 15 augustus, het Feest van Maria ten Hemel Opname. Heel het volk riep de Koningin des Hemels aan en herhaalde steeds weer met groot vertrouwen haar Heilige Naam. Al deze gebeden waren niet tevergeefs. Als door een wonder hield de felle brand op en doofde zelfs helemaal uit. Net op dat moment verscheen er, door de Voorzienigheid, een Pools leger onder leiding van de held Sobieski. Prins Charles de Lorraine, aanvoerder van het Duitse leger, maakte zijn verbinding met Sobieski bij een kapel, waar ze samen de H. Mis bijwoonden ter ere van Maria. Sobieski wilde zelf de H. Mis dienen. Met de armen voor de borst gekruist ging hij te Communie. Na de H. Mis, na de laatste zegen, riep hij de soldaten toe : “Vooruit, de Madonna staat aan onze zijde.” Het was een vreselijke slag. Maar al gauw waren de Turken verslagen. Hals over kop trokken ze zich over de Donau terug en lieten al hun munitie achter, 200 kanonnen, en bijna de helft van hun manschappen aan doden en gewonden. De twee christelijke generaals keerden naar het Maria-altaar terug om haar te danken voor haar hulp en voor de buitengewone genade van de overwinning. De zalige Paus Innocentius XI kreeg het groene vaandel van Mohammed, dat hij aan de voeten van de H. Maagd neerlegde. Hij kondigde af dat de zondag onder het octaaf van de geboorte van O.L.Vrouw, de hele Kerk het feest zou vieren van de Heilige Naam van Maria, als dankbare herinnering aan deze eclatante overwinning van de christenen.

Wordt vervolgd …

Mocht het leven ons eens erg zwaar vallen, laten wij dan denken aan die mensen, bezield met een uitzonderlijke grootmoedigheid, zoals bijvoorbeeld Charles de Foucauld. Zij deinsden er niet voor terug om aan hun leven een extra diepte te geven, en dat zeker niet om hen na te doen, maar meer om ons aan te moedigen.

Het is bekend dat pater Foucauld zich al jaren lang op het martelaarschap voorbereidde. Al in 1897 schreef hij : “Hoe denk je over de dood ? Bedenk eens, dat je de marteldood zal sterven, van alles ontdaan, uitgestrekt op de aarde, naakt, onherkenbaar, vol bloed en wonden, en op een smartelijke manier gedood, en verlang er dan naar, dat dat vandaag zal gebeuren … Om die grote genade te verkrijgen, wees waakzaam en trouw in het dragen van je kruis. Bedenk, dat heel je leven op zo’n dood gericht moet zijn, en zie van daaruit hoe onbelangrijk heel wat dingen zijn. Denk vaak aan die dood, om je er op voor te bereiden en om de dingen op hun echte waarde te schatten.”

Het martelaarschap zal niet van ons gevraagd worden … hoewel, je weet het nooit. Wat echter wel zeker van ons gevraagd wordt, is het op bovennatuurlijke wijze aanvaarden van alle ellende van het leven, en de inspanning om God alle liefde te schenken die Hij van ons verwacht.

Het grote voordeel van ons denken aan de dood is dat het ons aanzet tot en een voortdurende uitnodiging is om ons uiterste best te doen om niet tevreden te zijn met een middelmatig bestaan, en niet in te dutten in kleingeestige gemakzucht. Integendeel, het spoort ons aan om iedere dag ons uiterste best te doenvoor de eeuwige waarden van het leven.

Het is nu geen tijd om in te dutten. “Onze werken zullen ons volgen” leert ons het evangelie van de Mis van de overledenen. Wat verstaan wij onder “onze werken” ? Tolstoï vertelt ons een verhaal om te onthouden. Een man had drie vrienden : zijn geld, zijn vrouw en zijn verdiensten. Toen hij ging sterven, liet hij ze alle drie komen. Tot het geld zei hij : “Vaarwel mijn vriend, ik ga sterven.” Het geld antwoordde hem : “Vaarwel mijn vriend, wanneer je gestorven zal zijn, zal ik een kaars voor je laten branden voor je zielenrust.” Tot zijn vrouw zei hij : “Lieve vriendin, ik ga sterven.” Zij beloofde hem weg te brengen naar de begraafplaats en aan hem te blijven denken. Tot de verdiensten die hij met het doen van goede werken had verdiend, zei hij dezelfde afscheidswoorden, als tegen de twee voorafgaanden : “Het einde is gekomen, ik ga heen.” En de verdiensten antwoordden : “Neen , wij nemen geen afscheid. Ik verlaat je niet. Toen jij leefde, leefde ik ook. Nu je sterft, ga ik met je mee.” (Uit : L’entrée dans la Maison du Père, R. Plus S.J.

Wordt vervolgd …

Hoe meer men heeft ontvangen, hoe meer men ook moet verantwoorden.

Alleen hier op aarde kunnen wij verdiensten verzamelen. Na de dood is er slechts beloning (of straf voor hen, die sterven in een toestand van opstand tegen God). Laten wij daarom de jaren, die de Goddelijke Voorzienigheid ons heeft toebedeeld, goed gebruiken om ons eeuwig geluk op te bouwen, niet op de eerste plaats om zelf zo gelukkig mogelijk te zijn, maar om God de grootst mogelijke lof (liefde) te mogen toezingen, een hele eeuwigheid door.

Wanneer wij erover nadenken hoe het zal zijn, als God ons eens rekenschap zal vragen over ons leven, laten wij er dan eens aan denken, wat pater Faber ons in zijn boek Tout pour Jezus aanraadt. Hij spreekt daar wel over slapeloosheid, maar het kan zeker op andere omstandigheden worden toegepast. Hij raadt ons aan om ons met Jezus te verenigen in Zijn overgave aan God, in het graf en in het tabernakel, en dat met verschillende intenties, bijvoorbeeld :

1. Draag uzelf op, in vereniging met Jezus, om voor uzelf en voor allen die u lief zijn, een goede dood te verkrijgen.
2. Dat u op het uur van uw sterven vol zult zijn van liefde tot God, en dat us dat nog intenser verder mag zetten in de Hemel.
3. Om hier op aarde veel zielen te redden.
4. Dat u kwijtschelding mag krijgen van het vagevuur.
5. Dat u veel verdiensten in dit leven mag verzamelen, die ten goede kunnen komen aan andere zielen.
6. Dat God na uw dood verheerlijkt mag worden hier op aarde, door het goede dat u deed, door de goede raad die u gaf, om zielen dichter bij God te brengen.

Wordt vervolgd …

De zielen in het vagevuur

Bron : Emmerickblaadje, augustus 2009

De overledenen hebben ons gebed en onze diepe aandacht nodig. Het dogma van het vagevuur leert ons dat juist het vagevuur de grootheid van Gods rechtvaardigheid aan ons openbaart.

Het heilig Misoffer heeft een oneindige waarde. Het Bloed van Jezus kan het vagevuur voor de overledene verlichten. De doden hebben een onuitsprekelijke dorst naar dit Bloed. Ook de voor ons onbekende overledenen, die nog in het vagevuur zijn, hebben onze aandacht nodig. Ook zij smeken ons om hulp.

Wij moeten goed begrijpen dat de doden ons zien, dat zij van ons houden en ons meer beïnvloeden dan tijdens hun leven.

Daarom is het belangrijk dat wij de H. Mis met aandacht bijwonen en communiceren en dat wij missen voor hen laten opdragen. Offers brengen en aalmoezen geven, de kruisweg en de rozenkrans bidden zijn eveneens van belang. De zielen, die wij met onze gebeden geholpen hebben, zullen ons altijd dankbaar zijn.

De gedachte aan de dood kan ons helpen om beter te leven. Te veel vrome christenen staren zich blind op het vraagstuk van de zonde en bedenken niet, dat een leven aan Christus gewijd niet alleen bestaat in het vermijden van de zonde, maar dat het een edelmoedige en daadwerkelijke inspanning vereist om Hem allerinnigst lief te hebben.

Wordt vervolgd …

Wij vinden de hele schepping vanzelfsprekend. Voedsel, zuurstof, zon, maan, regen, sneeuw, geduldige medemensen, gewetensvolle, plichtsbewuste en eerbiedwaardige mensen vinden we doodgewoon.

Alles is attentie en gave van God. Al het vanzelfsprekende verwijst naar God. Het is een heilige plicht om bovenal God te danken. En de mooiste manier om Hem te danken, is Hem graag zien, Hem oprecht beminnen, tijd nemen voor Hem.

Schoten wij tekort ? Waren we ongehoorzaam aan de tien geboden ? Zijn er daden of omstandigheden die niemand mag weten ? Dan kunnen we nog altijd terecht bij de Hemelse Vader. Hij is barmhartig. Hij is geduldig. Hij zit te wachten op onze bekering. Wie de mildheid van God ooit gevonden heeft, wordt ook zachter in zijn oordeel over de medemensen. Het kwaad moeten we nooit goedkeuren. Maar wie het kwaad beging, is gevoelig om nieuwe levenskansen te krijgen. Biechten lijkt verouderd.  Voor velen lijkt het voltooid verleden tijd. Intussen zitten kabinetten van huisartsen vol met patiënten : stress, relatiestoornissen, een ongewenst kind dat weg moet of de morning after pil, of een serie pillen om zeker niet zwanger te kunnen worden. Zoveel scheve relaties maken de gezondheid kapot. Een beetje drugs gebruiken mag van de minister, maar wat als men verslaafd raakt ? De band met God, met ouders, broers, zussen en vrienden wordt verbroken. Zich verzoenen met God en de naasten is genezend. De hemelse Vader danken en medemensen danken is een deugddoend medicijn. Wat we zeggen zonder veel tralala : we hebben je broodnodig. Zonder jou kunnen we niet. “Gij zult de Heer uw God beminnen en de naasten als uzelf. Vraagt Christus te veel ? Iedereen gelooft in de liefde. Het is voor onze Kerk in het hoog tijd om te verkondigen dat God één en al liefde is. Wie regelmatig hoort of leest : God is liefde, die begint zich bemind te weten en zal op zijn beurt onvermoeibaar beminnen. Wie wekelijks in de Eucharistie drinken aan de onuitputtelijke Bron van Liefde, worden op hun beurt een bronnetje van ware liefde voor hun omgeving. Het is meer dan de moeite waard te beginnen met het beminnen. Het is een boeiend avontuur, omdat je geboeid wordt door de Liefde, die God is. Zijn Liefde is sterker dan de dood. Christus had men gekruisigd en gedood. De Liefde heeft Hem zozeer bemind als veelgeliefde dat Hij waarlijk opgestaan is. Door Hem, met Hem en in Hem zijn ook wij verrijzenismensen, alleluiamensen. (…)

Wees goed voor elkaar en vol medeleven. Vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft. (Brief van Paulus aan de Effeziërs 4, vers 32)

Einde