Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ter overweging ...
Teksten, mensen en ervaringen die aanzetten tot nadenken ...
06-03-2010
Het Onze Vader (5/11)
"Uw naam worde geheiligd"
God is ten diepste goed. Gods naam wordt alleen geheiligd, wanneer we die goedheid ook weerspiegelen in ons taalgebruik, onze levensstijl, onze manier van handelen. God wordt niet geheiligd wanneer Hij wordt genegeerd, of gelijkgeschakeld wordt met andere goden als geld, bezit, hebzucht, macht, reclame, - blinde en dove creaties van de mens, die wel publiciteit maken voor vrijheid, maar veelal leiden tot een slaafse onderwerping. Op die manier wordt Hij omlaag gehaald.
Omdat God Onze Vader is, mogen we wensen dat ook anderen tot dit inzicht komen, dat zij ook Zijn naam zullen heiligen. We bidden dat God gekend zal zijn, zoals Hij is, en dat Hij het respect zal krijgen dat Hem toekomt. We wensen dat het uitspreken van Zijn naam hoop geeft aan hen die het leven niet meer aankunnen, en dat het tegelijk de sterke, arrogante mens, die gewoon is zijn wetten op te leggen en de ander te gebruiken, een toontje lager doet zingen, zodat hij zich dienstverlenend opstelt. Het vraagt van ons wel dat wij onbesproken mensen zijn, die het levend bewijs vormen van Zijn boodschap.
Wordt vervolgd
04-03-2010
Het Onze Vader (4/11)
die in de hemelen zijt
Met die uitspraak onderscheiden we de Hemelse Vader van onze biologische vader. Het wordt dus een gesprek van een andere orde dan we gewoon zijn. We mogen Hem dan wel aanspreken met "Onze Vader", tegelijk aanvaarden we dat Zijn vaderschap met niets van deze wereld vergelijkbaar is.
Die hemel lijkt een plaats, ver van ons verwijderd en dus moeilijk bereikbaar. Maar Jezus bedoelde die woorden anders. Als we ons hart openen, duiden die woorden niet meer op afstand, maar op nabijheid. Hij is alomtegenwoordig, overal aanwezig, bij alles wat we doen, en Hij is tegelijk bereikbaar.
Vader is nabij voor wie Hem zoekt "in waarheid". Onze houding moet dus oprecht zijn. Zijn we aanmatigend, hautain of bevooroordeeld, dan is die hemel heel ver weg, en laat God zich niet vinden.
Wordt vervolgd
03-03-2010
Het Onze Vader (3/11)
Onze Vader
We richten ons tot God, onze hemelse Vader. Hij heeft alles geschapen, ook ons. Hij heeft gewild dat wij er waren. En omdat Hij van ons houdt, mogen we Hem Onze Vader noemen.
"Onze Vader" betekent dat die Vader in de Hemel er is voor iedereen, wie we ook zijn, met onze goede kanten, maar ook onze kleine kantjes. Door Hem zijn wij ook met elkaar verbonden. Jezus nodigt ons daarom uit om rondom ons te kijken. We moeten dus ook aandacht hebben voor elkaar, voor de rijkdom van anderen, ondanks onze gebreken. Zijn we onverschillig voor wat rondom ons gebeurt, dan kunnen we niet hopen op een goede verbinding met hierboven.
Als we"Onze Vader" zeggen,erkennen we het vaderschap van God, dus ook het vaderlijk gezag. Maar we kunnen Hem niet bevelen en niet "gebruiken" zoals het ons past. Wanneer we het Onze Vader bidden, accepteren we niet enkel dat Hij onze Schepper is, we erkennen dat Hij onze Meerdere is op elk gebied, en gezag over ons mag uitoefenen. God gaf ons echter wel de godsdienstvrijheid: de vrijheid om Hem al of niet als vader te aanvaarden.
Wordt vervolgd
02-03-2010
Het Onze Vader (2/11)
Het Onze Vader wordt in alle liturgische diensten gebruikt, meestal als afsluiting van de voorbede. In de Eucharistie verbindt het Onze Vader Tafelgebed en Communie. Van oudsher neemt het Onze vader een voorname plaats in binnen het breviergebed en in de Volksdevotie. Het speelt een grote rol in de Rozenkrans.
Het gebed noemt drie verlangens, drie wensen die alle rechtstreeks de Vader aangaan:
- dat Zijn naam geheiligd mag worden;
- dat Zijn rijk mag komen;
- dat Zijn wil mag geschieden op aarde zoals in de hemel.
Daarna wordt pas voor onszelf gebeden: om voedsel, om vergeving, om bevrijding uit bekoring en nood.
In Nederland bidt men het Onze Vader als volgt :
Onze Vader, die in de hemelen zijt Uw naam worde geheiligd Uw rijk kome Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven en leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade. Amen
In Vlaanderen bidt men het Onze Vader zo :
Onze Vader, die in de hemelen zijt,
geheiligd zij Uw Naam
Uw rijk kome
Uw wil geschiede op aarde als in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schuld,
gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren
en leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
Amen
Wordt vervolgd
01-03-2010
Het Onze Vader (1/11)
Het Onze Vader
Bronnen :
www.users.telenet.be/deversmaldevraag
Bidden helpt, L.C. Firet, 1997, Colombia
www.allaboutprayer.org
www.nl.wikipedia.org
www.katholiek.info
www.rkkerk.nl
Het Onze Vader is het belangrijkste gebed uit de christelijke traditie. Het wordt 'Onze Vader' genoemd naar de eerste woorden waar het, in de versie van de apostel Matteüs (Matteüs 6, 9-15), mee begint.
Er bestaan twee versies van het Onze Vader. De meest uitgebreide versie van het gebed is te vinden in het evangelie van Matteüs (Matteüs 6, 9-15). De evangelist Lucas geeft een iets kortere versie (Lucas 11, 2-4).
De manier waarop Jezus zijn leerlingen leerde bidden, laat waarschijnlijk iets zien van Zijn eigen gebed. Het gebed vertoont in woordgebruik sterke overeenkomsten met het Joodse kaddisjgebed. Dat is een loflied op de God van Israël, waarin vertrouwen in de toekomst en de verlossing van de wereld wordt uitgesproken. De aanhef daarvan luidt:
"Verheven en geheiligd worde zijn grote naam in de wereld, die Hij naar zijn wil geschapen heeft. Hij late zijn koninkrijk komen, in uw leven en in uw dagen en in het leven van het ganse huis van Israël, spoedig en over korte tijd".
Wordt vervolgd
28-02-2010
De geloofsbelijdenis (3/3)
Ik geloof zeggen we samen
We spreken in de eucharistie onze geloofsbelijdenis samen uit. Toch staat deze tekst in de ik-vorm. In de geloofsbelijdenis stemmen wij elk persoonlijk in met het geloof dat we ontvangen van de Kerkgemeenschap. Ik beslis ook persoonlijk dat ik geloof. Het geloof is een persoonlijke stap, die niemand voor je kan zetten. Geloven moet je zelf doen, in vrijheid.
Gods drie-eenheid
Het christendom belijdt God als één, in drie personen. God heeft zich laten kennen als een Vader. In Jezus heeft Hij zijn eigen Zoon gezonden om het leven met ons te delen. Dat wordt nu reëel, als we leven in Zijn Geest. We geloven dus in God die Vader is, Zoon en heilige Geest.
Het specifiek christelijke
De eigenheid van het christendom heeft vooral te maken met de menswording van God is Jezus Christus. Niet toevalliggaat het tweede deel van de geloofsbelijdenis voor bijna driekwart over het geloof in de Zoon. De joods-bijbelse traditie was vertrouwd met God als Vader en met de Geest van God. Het ongehoord nieuwe van het christendom ligt in de belijdenis dat God mens is geworden, dat in een mens God zelf onder ons aanwezig bleek.
De Kerk
De Kerk is de ruimte waarin de Geest ervaren wordt en mag nooit van de Geest gescheiden worden. We geloven dat wij Vader, Zoon en Geest ontmoeten in de Kerk, die het volk van God wordt genoemd, het lichaam van Christus, de tempel van de Geest.
De geloofsbelijdenis is geen idee van mensen. In de geloofsbelijdenis weerklinkt de bijbel, Gods Woord voor ons.
De geloofsbelijdenis is ook een samenvatting van heel veel. Het zijn twaalf stapstenen doorheen het verhaal van God en mens.
Einde
27-02-2010
De geloofsbelijdenis (2/3)
In Vlaanderen bidt men de geloofsbelijdenis als volgt :
Ik geloof in God, de almachtige Vader,
Schepper van hemel en aarde,
en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,
die ontvangen is van de Heilige Geest,
en geboren uit de Maagd Maria,
die geleden heeft onder Pontius Pilatus,
gekruisigd is, gestorven en begraven,
die nedergedaald is ter helle,
de derde dag verrezen uit de doden,
die opgevaren is ten hemel
en zit aan de rechterhad van God
Zijn almachtige Vader.
Van daar zal Hij komen oordelen,
de levenden en de doden.
Ik geloof in de Heilige Geest,
de heilige katholieke Kerk,
de gemeenschap van de heiligen,
de vergiffenis van de zonden,
de verrijzenis van het lichaam,
het eeuwig leven, amen.
Geloofsbelijdenissen tref je al in de bijbel aan. Vooral in het Nieuwe Testament duiken belijdenissen op die willen uitdrukken wat precies het eigene is van het christen zijn. Zowat van bij het begin spraken christenen een soort geloofsbelijdenis uit bij hun doopsel, dat ze toen meestal op volwassen leeftijd kregen.
De Apostolische Geloofsbelijdenis of de Twaalf artikelen van het geloof is de oudste geloofsbelijdenis. In twaalf stappen belijden we ons christelijk geloof. Vanaf de 2de eeuw wilden christenen hierin het echte geloof van de apostelen uitspreken. Het geloof van de twaalf apostelen is grond en maatstaf voor ons geloof, omdat zij als eerste gemeenschap rond de verrezen Heer op Pinksteren de Heilige Geest ontvingen. De apostelen gaven ook als eersten het geloof door aan mensen die Jezus niet hadden ontmoet.
Het Credo van Nicea-Constantinopel is de vrucht van de concilies van Nicea (325) en Constantinopel (381). Deze geloofsbelijdenis werkt verschillende artikelen uit het credo van de apostelen verder uit, op basis van uitspraken van deze beide concilies.
De apostolische geloofsbelijdenis wordt ook wel aangeduid met 12 artikelen van het geloof. Dit is de eenvoudigste van de geloofsbelijdenissen van het christendom. Ze is langzaam ontstaan, o.a. uit verzen uit de bijbel. Rond 170 is de eerste bekende versie op schrift gesteld.
Ondanks de naam, is deze geloofsbelijdenis niet afkomstig van de apostelen. De juiste datering is onzeker. Waarschijnlijk vindt ze haar oorsprong in de 1ste of de 2de eeuw na Christus.
De geloofsbelijdenis heeft de officiële Rooms-Katholieke naam : De twaalf artikelen van het geloof. De tekst luidt als volgt (versie in Nederland):
Ik geloof in God, de almachtige Vader,
Schepper van hemel en aarde,
en in Jezus Christus, Zijn enige Zoon, onze Heer,
die ontvangen is van de Heilige Geest,
geboren uit de Maagd Maria,
die geleden heeft onder Pontius Pilatus,
is gekruisigd, gestorven en begraven,
die nedergedaald is ter helle,
de derde dag verrezen uit de doden,
die opgestegen is ten hemel
en zit aan de rechterhad van God
de almachtige Vader.
Van daar zal Hij komen oordelen,
de levenden en de doden.
Ik geloof in de Heilige Geest,
de heilige katholieke Kerk,
de gemeenschap van de heiligen,
de vergeving van de zonden,
de verrijzenis van het lichaam,
het eeuwig leven, amen.
Wordt vervolgd
25-02-2010
De rozenkrans (6/6)
Kinderen stellen soms de vraag: Is dat niet saai zo iedere keer hetzelfde zeggen: Wees gegroet, Maria wel vijftig keer
Wel, als je iets doet uit liefde is het niet saai. Is het saai om meermaals per dag tegen uw geliefde te zeggen: ik hou van u?
Doordat we de rozenkrans bidden willen we ons in het mysterie plaatsen van het christelijk geloof en vragen we aan Maria of zij ons daarbij wil helpen. Vandaar de eenvoud van de Rozenkrans. Liefde heeft niet veel woorden nodig.
Een schat van gebed
Het rozenkransgebed is een rijke schat voor de Kerk die we graag aan u willen doorgeven. Een heel eenvoudig gebed dat iemand rijk kan maken in het leven. Laten wij het gebed weer ontdekken, en laten wij ons prikkelen door het leven van Jezus en Maria.
Paus Johannes Paulus II vroeg in 2002 aan de jongeren:
Pak vol vertrouwen de rozenkrans weer op.
Herontdek het rozenkransgebed in het licht van de heilige Schrift,
in overeenstemming met de liturgie en in de context van het leven van alledag.
Moge mijn oproep niet voor niets zijn!
Johannes Paulus II, 16 oktober 2002.
24-02-2010
De rozenkrans (5/6)
Oktober is traditioneel de rozenkransmaand. Hoe komt men ertoe om deze maand aan de rozenkrans toe te wijden ? Aan christelijke zijde werd de overwinning bij de Slag bij Lepanto (7 oktober 1571) toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans, door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde Paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in als gedachtenis van de overwinning op de Ottomanen. Hierdoor gold vanaf dan de maand oktober als rozenkransmaand binnen de Rooms-Katholieke Kerk.
Het Rozenkransgebed is een rustig voortkabbelend overdenken van de geheimen van het christelijk geloof.Met Maria willen we ons het leven van Jezus herinneren omdat de Bijbel en Jezus leven niet louter geschiedenis zijn. Ook vandaag wil Jezus aan alle mensen verlossing en vergeving van zonden schenken, zodat de wereld vredelievender wordt. Vergeven is niet gemakkelijk, maar het is nog moeilijker als wij niet meer naar Jezus kijken en niet meer willen leven zoals Hij geleefd heeft. De Rozenkrans houdt ons met Maria dicht bij het leven van Jezus.
Dankzij het bidden van de Rozenkrans proberen we te groeien in het diepe mysterie van ons geloof: Jezus wordt mens, om ons tot God te brengen.
Wordt vervolgd
23-02-2010
De rozenkrans (4/6)
Hoe bidt men nu de rozenkrans ?
Aan de rozenkrans is een gedeelte met een kruis en vijf bolletjes. Daarmee begint men de rozenkrans : Aan het kruis bidt men de geloofsbelijdenis. Bij het eerste bolletje bidt men eenn Onze Vader. Bij de drie dicht bij elkaar gelegen bolletjes bidt men telkens een Wees Gegroet. Daarbij zegt men telkens eerst :
Wij groeten U, Maria, dochter van God de Vader
Wij groeten U, Maria, Moeder van God de Zoon
Wij groeten U, Maria, Bruid van God de Heilige Geest
Bij het laatste van de vijf bolletjes zegt men een eer aan de Vader.
Daarna komt per tientje telkens eerst het geheim en de intentie, waarna men eerst een Onze Vader bidt, en daarna 10 Wees Gegroeten.
Wordt vervolgd
22-02-2010
De rozenkrans (3/6)
De evangelies besteden veel aandacht aan dedroevige mysteriesvan Christus. God is mens geworden en heeft geleden op aarde, ze hebben Hem gekruisigd omdat Hij goed was. Adam en Eva zeiden nee aan de goddelijke wil, aan zijn liefde, Jezus zegt hier Ja: Laat niet mijn wil maar uw wil geschieden. (Lc.22, 42) Hoe moeilijk is het voor ons om iemand anders wil te volbrengen en niet de onze! Daarom is het goed deze mysteries vaak te overwegen.
Na de lijdensweg is er de Verrijzenis: Christus is verrezen, alleluia! Kijk nu ook naar Jezus: Hij is de verrezene. Door Jezus leven, lijden, sterven, dood en verrijzenis is de toegang tot de hemel weer open voor alle mensen van goede wil. De glorievolle geheimen zijn onze hoop op het eeuwig leven.
Door met Maria naar Jezus te kijken willen we dieper doordringen in het mysterie van het geloof. Paulus schreef het zo: zodat Christus door het geloof woont in uw hart, en u in de liefde geworteld en gegrondvest blijft. Dat u in staat bent de liefde van Christus te kennen, die alle kennis te boven gaat; dat u geheel vervuld wordt van de volheid van God.
Naast het gedenken van de geheimen, is er ook plaats voor gebedsintenties, zodat er ook een persoonlijk aspect aan dit gebed is verbonden.
Na het noemen van een geheim en de intentie(s) wordt er een Onze Vader en 10 Wees Gegroeten gebeden. Dit tientje wordt afgesloten met een Eer aan de Vader.
Wordt vervolgd
21-02-2010
De rozenkrans (2/6)
De rozenkrans dankt haar naam aan een openbaring van Maria zelf : iedere keer dat een Wees Gegroet wordt gebeden, schenkt men Haar een mooie roos. Een complete rozenkrans is voor Haar een kroon van rozen.
Tijdens dit gebed wordt het leven en lijden van Jezus overwogen, en ook de verrijzenis. Daarbij staan we stil bij elk van de vijf onderdelen van de blijde, de droevige en de glorievolle geloofsgeheimen. Er zijn dus 15 geloofsgeheimen. In 2002 heeft Johannes Paulus II, bij het begin van het Jaar van de Rozenkrans, daar de vijf geheimen van het Licht aan toegevoegd.
In zijn Apostolische Brief hierover zegt de Paus dat de rozenkrans, als deze met devotie en niet mechanisch wordt gebeden, een ware meditatie is over de geheimen van het leven van Christus. "Door de aanroepingen van het Weesgegroet te herhalen, kunnen wij diepgaand reflecteren op de essentiële gebeurtenissen van de missie van Gods Zoon op aarde, die aan ons zijn doorgegeven door het Evangelie en de Traditie", aldus de Paus.
Bij elkaar geven de geheimen een soort samenvatting van het evangelie. Hierdoor kan het bidden van de rozenkrans iemand duidelijker bewust maken van de boodschap van de bijbel.
Deze geheimen zijn de volgende :
Blijde geheimen :
1 De engel Gabriël brengt de blijde boodschap aan Maria
2 Maria bezoekt Haar nicht Elisabeth
3 Jezus wordt geboren in een stal te Betlehem
4 Jezus wordt in de tempel opgedragen
5 Jezus wordt in de tempel teruggevonden
Geheimen van het licht :
1 De doop van Jezus in de Jordaan
2 De openbaring van Jezus op de bruiloft te Kana
3 Jezus aankondiging van het Rijk Gods
4 De gedaanteverandering van Jezus op de berg Tabor
5 Jezus stelt de eucharistie in
Droevige geheimen :
1 Jezus bidt in doodsangst tot Zijn hemelse Vader
2 Jezus wordt gegeseld
3 Jezus wordt met doornen gekroond
4 Jezus draagt het kruis naar de berg van Calvarië
5 Jezus sterft aan het kruis
Glorievolle geheimen :
1 Jezus verrijst uit de doden
2 Jezus stijgt op ten hemel
3 De Heilige Geest daalt neer over de apostelen
4 Maria wordt in de hemel opgenomen
5 Maria wordt in de hemel gekroond
Wordt vervolgd
20-02-2010
De rozenkrans (1/6)
De rozenkrans
Bronnen :
www.nl.wikipedia.org
www.delftseommegang.nl
www.rozenkrans.nl
www.rkkerk.nl
www.jongerlo.org
De rozenkrans of Paternoster is een gebedssnoer, dat gebruikt wordt in de Katholieke Kerk.
De rozenkrans bestaat uit 5 grote en 50 kleine kralen en wordt gebruikt voor het rozenkransgebed. Dit gebed bestaat uit het bidden van het Onze Vader (15 maal) en het Wees Gegroet (150 maal) door de rozenkrans drie maal te doorlopen.
In de liturgische getijden van kloostergemeenschappen werden alle 150 psalmen gebeden. voor de ongeletterden werden de psalmverzen vervangen door 150 Onze Vaders. In de 12de eeuw kwam hiervoor het Wees Gegroet in de plaats. De verdeling in tientjes, waartussen telkens een Onze Vader wordt gebeden, ontstond in de 15de eeuw. Ook ontstond in deze eeuw de aanroepingen bij elk tientje van de rozenkrans, de zogeheten 'geheimen'.
De geheimen worden op een bepaalde dag gebeden :
Maandag en zaterdag : de Blijde geheimen
Donderdag : de geheimen van het licht
Dinsdag en vrijdag : de Droevige geheimen
Woensdag en zondag : de Glorievolle geheimen
Wordt vervolgd
19-02-2010
Beschaving ? (Phil Bosmans)
Beschaving ?
Wij noemen ons
mensen met beschaving,
met cultuur,
echte humanisten.
En wij noemen ons christenen,
terwijl we druk bezig zijn
dat vervelende lastige kruis
uit dat christendom weg te doen.
We voelen niets meer
voor een inspanning,
een offer.
We kiezen voor een christendom
in een zachte stoel,
met aangepaste intimiteit,
een warm bed,
een overvloedige tafel
en naar buiten toe
een mooi klinkend woord
om ons fijn ontwikkeld egoïsme
te camoufleren.
Ik ontmoette onlangs
in een van de voorsteden van Parijs
een arme Vlaamse priester tussen de armen.
We hebben in de geschiedenis, zei hij,
de tijd van de heldhaftigheid
en de wilskracht gehad.
Daarna de periode van de romantiek.
In de 19de eeuw de tijd
van de verlichting, het verstand.
Vandaag beleven we
de cultuur van de instincten,
ja, van de instincten :
geld, seks, geweld en consumptie.
Bron : Menslief ik hou van je (Phil Bosmans)
18-02-2010
Lijden en ziekte (7/7)
Is het goed dat de medische wereld voorzorgen neemt als het over gevaarlijke ziekten gaat? Daarover zegt Marija: Ik ben geen wetenschapper. Al wat ik kan zeggen is dat ik in God geloof. Ik geloof in Gods liefde voor mij en ik geloof dat God voor mij zorg draagt. Maar ik weet ook dat God wil dat ik Hem gehoorzaam en Hij spreekt door vele mensen, zelfs dokters.
Marijas voorstel over wat de mensen moeten doen is: antwoorden met ons hart en onze ziel, op een manier waarvan wij weten dat ze de juiste is. We moeten bidden. Hoe meer we bidden, hoe meer we zullen weten wat God van ons verlangt.
Wat voor soort Christenen zijn wij, als we mensen zien sterven van AIDS en deze achterlaten en zeggen: "Hij is ziek, hij sterft aan AIDS en ik wil mijzelf beschermen. Hij kan mij niets schelen, laat hem maar sterven." Dat is geen Christelijke houding en deze gedachte is niet Jezus wil. Jezus stierf ook voor hen en wij weten dat het leven op aarde niet alles is, want de dood is niet het einde van ons leven. Het is pas het begin. De dood is het begin van ons leven in de Hemel. We moeten altijd op aardse dingen antwoorden naar Jezus onderricht.
Einde
17-02-2010
Lijden en ziekte (6/7)
Zij vervolgt haar verhaal: Soms, toen ik naar TV keek, zag ik de reclamespots rond de bescherming tegen AIDS. Mijn mening is dat deze reclamespots meer zijn geïnteresseerd in het verkopen van hun dingen dan in de bescherming tegen AIDS. Zij halen gewoon voordeel uit de ziekte. Het is God die werkelijk onze meester is en het is aan Hem dat wij ons moeten overleveren. Wij zouden ons aan Hem moeten geven met alles wat wij hebben, en dan zal Hij ons hiervoor belonen. Vele keren trachten deze reclamespots ons angst in te boezemen en ons meer en meer aan te zetten tot de aankoop van materiële dingen die geld kosten. God is onze Meester en wij moeten ons overleveren aan Hem. Hij is de Meester van alle omstandigheden.
Wij mogen nooit mensen met AIDS veroordelen en hen nooit afkeuren en zeker de zieken niet. Wij mogen hen nooit afzonderen of weigeren om hen hulp te verlenen. Het is niet dat wat Gods wil is, zegt Marija.
Betekent dit dat we geen medische voorzorgen mogen nemen tegen deze ziekte? vraagt Janice haar.
We mogen nooit uitersten opzoeken. Als ik bijvoorbeeld naar de tiende verdieping van een gebouw zou gaan om mij van het balkon te werpen om te zeggen dat er mij niets zal overkomen, dat God mij zal beschermen en voor mij zal zorg dragen, dan is dit een zonde. God verwacht dat wij altijd ons gezond vertand gebruiken, in alle dingen die we doen. Denk aan een plaats als Lourdes, waar de zieken van over de hele wereld komen om ginds te worden ondergedompeld in het water, omdat Lourdes een genezende plaats is. We mogen geen vrees hebben, want wij zijn Gods kinderen.
Wordt vervolgd
16-02-2010
Lijden en ziekte (5/7)
Wat is de betekenis van haar ervaring met deze AIDS-slachtoffers? Zij die niet volhielden zijn gestorven. Ons lichaam is in voortdurende strijd met het leven. Als u dingen doet met uw lichaam, zoals het nemen van drugs en zo, die uw gezondheid vernietigen, dan zult u sterven, omdat uw lichaam, uw organen niet meer kunnen functioneren. Dat is ziekte. AIDS is werkelijk een boodschap die God ons wenst te geven over hoe Hij wil dat wij leven.
Marijas bron voor deze uitspraak is het gebedsleven dat zij heeft geleefd in Italië met de mensen die AIDS hadden. Zij die beantwoordden aan de boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje, bleven leven en zijn nu weer gezond. Zij die dit niet deden, stierven.
15-02-2010
Lijden en ziekte (4/7)
Over AIDS vertelt Marija: De Heilige Moeder heeft nooit iets vermeld over AIDS. Zij heeft mij nooit gezegd dat AIDS een straf van God is. Maar de boodschap dat God hierover kan geven is de volgende: zuiverheid voor het huwelijk, in het huwelijk, na het huwelijk, in onze relaties, en vrij zijn van verslaafdheid.
De levenswijze die Marija ons kan aanbevelen, en die zowel God als onszelf hier op aarde behaagt is: Volg enkel de tien geboden die God aan ons heeft gegeven en volg een Christelijke levensstijl.
Marija heeft veel van haar tijd doorgebracht met jongeren die in grote moeilijkheden waren. Sommigen gebruikten drugs, anderen hadden AIDS. Zij vertelt: Deze groep kwam en bleef bij ons in Italië. Een gedeelte van deze groep heeft beantwoord aan de boodschappen van de Heilige Moeder. Zij leiden nu een leven in gebed, vasten, gezonde voeding en geest, het werken op het veld. Zij werkten hard met de handen op het veld en aten enkel natuurlijke en gezonde voeding en zij sliepen heel goed tijdens de nacht. Zij stonden onder toezicht van een Zuster die heel vastberaden was over een streng leven in gehoorzaamheid in alle lichamelijke gewoonten en alle gebedsgewoonten. Na verscheidene maanden van zon levenswijze was er, na onderzoek, geen enkel spoor meer terug te vinden van AIDS. Bij hen die echter niet baden en vastten, zoals de Heilige Moeder vraagt, en streng over hun lichaam waakten, was de ziekte niet weggegaan. Ik was met deze jonge mensen die AIDS hadden en de dokters kunnen geen mening geven, maar de jonge mensen wijdden hun leven aan het gebed en hoe dieper ze hierbij betrokken raakten, hoe minder de neveneffecten van AIDS werden.
Wordt vervolgd
14-02-2010
Lijden en ziekte (3/7)
Als God ziekten en blindheid of andere ongelukkigheden toestaat, dan is onze houding het enige dat telt. God weet waarom Hij ze toestaat. Hij weet wanneer Hij ze gaat wegnemen. We moeten God danken voor alles, het slechte en het goede. We weten niet waarom Hij deze dingen doet omdat we zwak zijn. Hij weet wanneer we lijden. Ons lijden is voor de meesten noodzakelijk, voor mensen die dat echt het meest nodig hebben.
De Gezegende Moeder belooft niet om iedereen te genezen die daarom vraagt. Zij doet enkel Gods wil. We moeten allemaal Gods wil doen. Het is niet de Gezegende Moeder die de mensen geneest. Het is God die mensen geneest.
Over het bidden voor een genezing zegt Maria dat het noodzakelijk is om een standvastig vertrouwen en geloof te hebben in God, evenals gebed, vasten en goede werken doen. Maar het belangrijkste van alles is om te geloven, om standvastig te geloven en te vertrouwen. Ook vraagt Ze aan de familieleden van de zieke om te bidden en te vasten. Het is echt belangrijk voor de familie om een stevig geloof te hebben en om allemaal meer te bidden. De Gezegende Moeder herinnert ons altijd aan de kracht van het gebed in familie.
