We kunnen ook nog het volgende doen: We zouden altijd iets moeten dragen dat gezegend is, satan haat gezegende voorwerpen, speciaal kruisen en schapulieren/medailles. De Heilige Moeder zegt dat we gezegende voorwerpen op ons lichaam moeten dragen als bescherming tegen het kwade, vertelt Marija. Het Heilig Scapulier dragen is dus zeker goed.

Als we zondigen, kwetsen en pijnigen we God ... maar we vernietigen onszelf. We vernietigen onze vrede en vreugde. We worden verdrietig of kwaad. Het doet de Gezegende Moeder pijn als we zondigen, omdat Ze weet hoe erg de zonde onszelf kwetst. Ze houdt zo veel van ons dat haar pijn zeer erg is, als ze ziet dat onze zonden ons zo kwetsen.

Alleen God kan ons vergeven. We kunnen biechten, maar elke biecht betekent dat we de bedoeling hebben die zonde niet meer te begaan en ons leven te beteren.

Dus als we biechten moeten we een belofte maken dat we niet meer zullen zondigen. Die belofte is noodzakelijk. En we moeten ons hart volledig openen als we te biechten gaan. Sommigen belijden maar de helft van de zonden en verzwijgen de rest. Maar dat is geen biecht. We moeten alles bekennen als we te biechten gaan.

Wordt vervolgd …

Wat deze eeuw betreft: de Gezegende Moeder heeft een gesprek tussen God en de duivel aan Mirjana beschreven. Daarin beweerde de duivel dat mensen enkel in God geloofden als het gedurende het leven goed met ze ging. Het moment dat het slechter ging, dan stopten ze met het geloven in God. Dan beschuldigden de mensen Hem of deden alsof er geen God was. En dus stond God de duivel een eeuw toe om uitgebreide kracht uit te oefenen en de duivel koos deze erge tijden.

Mirjana zegt hierover: “Vandaag kan je satans macht overal zien; iedereen is ontevreden, mensen kunnen met mekaar niet meer omgaan. Scheiding, gebroken huwelijken, verwaarloosde kinderen, geboren en ongeboren, haat, rancunes en bitterheid in de families, tussen broers en zusters, ouders en kinderen, man en vrouw ... dit is allemaal, zei de Gezegende Moeder, het handwerk van de duivel.”

Al deze dingen komen van satan. Ze komen van de zonde. Tenminste één persoon moet een zonde begaan opdat deze daden plaats hebben. Hij tracht altijd de mensen tot zonde aan te zetten. Waar er bij iemand een gebrek is aan liefde, beïnvloedt satan deze persoon.

In de moderne wereld geloven niet veel mensen dat satan bestaat. “Maar hij bestaat zeker,” zegt Mirjana. “Ik heb persoonlijke ervaringen met hem. satan is de kwaadste kracht als schepsel. Ontmoetingen met hem zijn angstaanjagend.”

In E.H. Svets boek beschrijft Mirjana het wachten op de Gezegende Moeder in uw kamer: "Ik knielde neer en had het kruisteken nog niet gemaakt, als er opeens een heldere lichtflits en de duivel verscheen ... schrikwekkend, bedreigend, en ik wist niet wat hij wou. Ik realiseerde me dat ik verzwakte en dat ik flauw viel. Als ik bijkwam stond hij daar nog steeds, lachend. Het scheen dat hij me een vreemde soort sterkte gaf zodat ik hem bijna aanvaardde. Hij vertelde me dat ik erg mooi en zeer gelukkig zou zijn enz... Hoe dan ook, ik zou de Gezegende Moeder niet nodig hebben, zei hij en ook geen behoefte aan geloof. "Ze heeft jou niets anders gebracht dan lijden en moeilijkheden," zei hij. Maar hij zou me alles en veel mooiers geven, om het even wat ik wil. Dan zei iets in mij ... ik weet niet wat, of het iets bewust was of iets in mijn ziel: "Neen! Neen! Neen." Dan begon ik te schudden en voelde me vreselijk slecht. Dan verdween hij, en de Gezegende Moeder verscheen. Toen ze verscheen, kwam mijn sterkte terug ... alsof ze dat in mij herstelde. Ik voelde mij terug normaal. De Gezegende Moeder zei me: "dat was een verleiding, maar het zal je niet meer gebeuren."

“Die ervaring was schrikwekkend. Ik wil er liever niet meer aan denken,” zegt Mirjana zelf.

Wordt vervolgd …

Over satan vertelt Vicka: “satan komt niet altijd als een boosaardig uitziend persoon, zodat we hem zouden herkennen. Soms komt hij als een heel aantrekkelijk persoon, om ons te misleiden of te verstrooien, zodat we het niet kunnen zien dat het satan is. Hij heeft een immense kracht momenteel.”

Zijn werkwijze is dat hij tracht ons in verwarring te brengen. Hij wil dat we hem zien als de goede: hem en zijn beloften te beschouwen als een manier van leven. Op zoveel momenten komt hij als een aardige persoon die ons alles wil geven uit zijn "goedheid." Wij aanvaarden dat omdat we denken dat het goed is.

Hoe weten we dat het satan is? We kunnen in ons binnenste zeggen of iets goed is of slecht. Het is zoals een goed instinct. Als het ons vrede brengt, komt het van God. Als we erdoor geërgerd worden of ontdaan, ontsteld of overstuur, dan moeten we op onze hoede zijn. Als we met het hart bidden, zullen we weten of iets van God komt of niet. Als we tijdens het bidden moeilijkheden ondervinden, moeten we harder bidden. Als we dat doen, dan ziet de slechte dat en is hij machteloos en laat ons met rust.

Hoe moeten we met hem omgaan? Elke dag moeten we God vragen om satan ver van ons weg te houden en de hulp aanvaarden die Hij ons geeft door Zijn engelen die Hij aanduidt om ons te beschermen.

In een visioen zag paus Leo XIII dat aan satan een eeuw werd gegeven om de Kerk te testen. Dat is deze eeuw. Veel mensen weten dit al gedurende een lange tijd. satan zal heersen tot het eerste geheim is ontvouwd.

De vervulling van de geheimen in Medjugorje zal de kracht van satan breken. Hoe dat zal gebeuren, maakt deel uit van de geheimen.

Wordt vervolgd …

Zonde, biecht en vergeving

Bron: www.bloggen.be/medjugorje

In deze samenvatting van gesprekken die Janice Connell had met Vicka Ivankovic, Ivanka Ivankovic, Marija Pavlovic en Mirjana Dragicevic wil ik het hebben over wat zij ons vertellen over zonde, biecht en vergeving..

Marija vertelt dat de Heilige Moeder niets heeft gezegd over rockmuziek. Maar haar eigen  mening is dat deze muziek meer negatief dan positief werkt. Duivelse boodschappen kunnen via  rockmuziek worden doorgegeven.

De duivel komt op verschillende wijzen. Het is aan ons om dit te herkennen. Wij kunnen dit zien en wij zijn hiertoe bekwaam door het gebed, enkel door het gebed.

De Gezegende Moeder zegt dat ze erg verdrietig is door het aantal gescheiden mensen. Het aantal gescheiden mensen die op aarde leven toont de kracht van satan over iemands leven.

Wordt vervolgd …

Een bekoring in het licht gebracht.

Naar de maandelijkse brief van Zr. Emmanuel

De ziel is belangrijker dan het lichaam zegt de H. Maagd ons nog eens … Een Italiaanse vriendin heeft dit zeer goed begrepen !

Christina is een prachtige vrouw. Zij is al 12 jaar gelukkig gehuwd met een man van wie ze heel veel houdt, en ze heeft drie kinderen. Gelovig en vurig, tracht ze met heel haar hart de boodschappen van Medjugorje te beleven, onder andere de maandelijkse biecht.  Alles ging goed tot ze op een dag tijdens een diner een man ontmoette. Onmiddellijk is er een vonk tussen hen en ze voelt zich heel erg aangetrokken voor hem. De man begint haar gedachten in te palmen, haar verbeelding, haar hart … Heel haar wezen is gegrepen, het is sterker dan haarzelf. Ontredderd vraagt ze aan God om haar te beschermen, te meer omdat ze voelt dat de man dezelfde gevoelens heeft tegenover haar.  Christine wil haar man niet bedriegen, maar ze is bang dat ze zal begeven. Om beschermd te zijn vraagt ze hem haar te vergezellen als ze weg gaat.

Na drie weken gaat ze biechten. Ze belijdt haar zonden, maar hoewel ze geen echtbreuk heeft gepleegd met deze man, bekent ze aan de priester deze verleiding en vertelt hem heel open over de bekoringen die ze beleeft en die amper te dragen zijn. De priester luistert en na enkele raadgevingen om stand te houden en te overwinnen, geeft hij haar de absolutie. Op het moment dat de woorden van de absolutie worden uitgesproken, verdwijnen alle gevoelens van Christine voor deze man volledig, zoals de rook van een sigaret in de wind. Het lijkt haar of ze uit een bizarre film komt en plots terug met haar voeten in de werkelijkheid staat. “Maar wat heb ik in deze man gezien?” vroeg ze zich af, “hij heeft niets bijzonders!”  Ze zag helemaal niet meer waarin hij haar enkele minuten tevoren nog zo gefascineerd had ! 

“Nooit was ik me bewust van de kracht van dit sacrament,” bekende ze later. Een eenvoudige absolutie heeft me bevrijd! Ik heb begrepen dat de duivel het licht schuwt. Hij heeft duisternis nodig om te handelen en de lelijkheid van zijn daden te verbergen. Het volstond dan ook dat ik alles in het licht bracht (een mooie vernedering voor mezelf!) en mijn bekoringen aan de priester vertelde, om hem zijn prooi te doen loslaten!”

Dank U, Heer, voor deze overwinning van het licht!  Dank U voor deze familie, die ontsnapt is aan de vernieling! Dank U, lieve Gospa, want de maandelijkse biecht is haar reddingsboei geweest.

“Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral de eerste vrijdagen van de maand. De maandelijkse biecht zal een remedie zijn voor de Westerse Kerk”. (06-08-1982)

Vader Pétar Ljubicic geeft ons nog het volgende mee over het gebed:

Onze Lieve Vrouw heeft ons verteld dat vasten en gebeden zelfs oorlogen kunnen doen stoppen, vooral wanneer we erin slagen om een individueel persoon tot andere gedachten te kunnen brengen en deze tot Gods liefde te brengen. Maar het interessante is dat Onze Lieve Vrouw ons heeft verteld dat elk gebed mirakelen kan verrichten, als we bidden met het hart. Zoiets betekent liefhebben met het hart, met totale zelfoverlevering, door God op de eerste plaats te zetten in ons leven. Dit betekent dat vroom bidden, naargelang de tijd die we eraan besteden, dat men gelooft dat God mij zal geven wat goed is voor mij en voor mijn redding. Onze Lieve Vrouw spreekt van het gebed dat vreugde, vrede en een gevoel van voldoening moet schenken wanneer we het bidden. Dat soort gebed is bekwaam om de hele wereld te veranderen, niet enkel de persoon.

Als we spreken over het gebed, dan moet ons gebed in elke omstandigheid een manier van leven zijn. Het gevaar ligt steeds om de hoek en we mogen zeker niet wachten tot we in nood zijn om ons tot God te richten. Men mag niet wachten tot er geen uitweg meer is om God nodig te hebben. Een waar gebed dat uit het hart komt betekent dat men een open hart moet hebben voor God. Dan zal de daad van liefde het verlangen van het hart volgen. Dat betekent dat de betrokken persoon steeds zal leven in de aanwezigheid van God. Dan wordt het gebed een krachtbron, een gebed gevuld met kracht dat opgaat naar de Hemel en het zal hoe dan ook worden gehoord en verhoord. Mensen verwachten ook altijd onmiddellijk resultaat, maar het resultaat kan pas veel later zichtbaar worden.

Einde

De Gezegende Moeder vraagt ons om te vasten op woensdagen en vrijdagen. En ze heeft graag dat wij op deze dagen eerst en vooral iets opgeven dat waardevol is voor ons. Personen die gezond zijn en zeggen dat ze niet kunnen vasten omdat ze hoofdpijn of zoiets krijgen ... als we dat uit liefde voor God willen doen, zijn we sterk genoeg om te vasten. Zelfs wij weten niet hoe krachtig vasten is.

Wat is het doel van het vasten?

Door het vasten reinigen we ons hart. Om een zuiver hart te bekomen, hebben we de genade nodig die van het vasten komt. En als we ons hart volledig zuiveren, zijn we bekwaam om het plan van de Gezegende Moeder te realiseren en ook wat ze van ons verwacht.

Als vasten moeilijk wordt geven vele mensen het op omdat water en brood zo extreem lijken. De eerste keer is altijd de moeilijkste keer. Als we in het begin proberen vasten dan probeert satan ons te storen en doet ons denken: "Wel, ik kan toch iets extra eten." We moeten hard bidden de eerste keer, echt hard. Als we bidden en vasten, kan satan ons niets doen. De tweede keer zal het gemakkelijker gaan en de derde keer nog gemakkelijker. Daarna gaat het vanzelf.

Het is belangrijk om op water en brood te vasten. Zij die bidden, weten hoe ze moeten vasten.

Wordt vervolgd …

Marija zegt over gebeden het volgende: “De Heilige Moeder vraagt ons te bidden voor de eenheid der Kerken. Ook het gebruik van de Rozenkrans is een verzoek van de Heilige Moeder. Ze beveelt alle mensen op aarde aan om de Rozenkrans te bidden, ongeacht wat hun geloof is.”

Een ander gebed dat Marija ons aanbeveelt is minstens zeven maal het "Onze Vader" en het "Glorie zij de Vader" bidden, en ook de Geloofsbelijdenis. Toen de verschijningen begonnen, heeft De Heilige Moeder dat verteld aan de zieners. Wie denkt nooit de tijd te zullen hebben om zoveel gebeden in één dag te bidden: weet dit: Het belangrijkste is, ermee te beginnen en dan zult ook u steeds meer wensen te bidden. Hoe meer u bidt, hoe groter uw geloof is. Hoe dieper uw geloof is, hoe dichter u bij God en de Heilige Moeder bent. En dan zult ook u Haar zien met de ogen en de oren van het geloof.

Wordt vervolgd …

Zelfs ons werk kan een gebed worden. Hoe kan dat? Door ons werk met vreugde op te offeren aan de Eeuwige Vader. Zo wordt het werk een gebed. Gebed is een verbindingsmiddel. Als we vreugdevol ons werk schenken en God ontvangt dit, dan is dit een vorm van gesprek. Omdat een gesprek met Hem een gebed is, is elk vreugdevol geofferd werk een gebed.

Dus, zelfs als ons werk niet aangenaam is, is het iets dat de Heilige Vader kan behagen. Wij kunnen altijd ons werk opdragen. Als het iets is dat ons doet lijden of dat moeilijker is, dan kunnen we ons werk opofferen aan God. In plaats van ons te fixeren op het feit of het werk aangenaam is of niet, wensen we te werken als een geschenk. Wij wensen het steeds beter te doen, omdat het een geschenk is dat we aan God opofferen. En zo kan deze opoffering ons gebed worden en kan het ons helpen om te groeien in Heiligheid.

Wordt vervolgd …

Het gebed is het krachtigste wapen, speciaal het Rozenkransgebed. “Ik blijf de rozenkrans benadrukken,” zegt Vicka. De niet-katholieken moeten bidden op hun manier volgens hun eigen geloof. We zijn allemaal kinderen van God. Het is niet God die de verschillen maakt op aarde, wel de mensen zelf. Hoe dan ook, iedereen wordt uitgenodigd om de Rozenkrans te bidden. Dat is voor iedereen in de wereld, niet alleen voor de katholieken.

We beseffen echt niet hoe krachtig bidden kan zijn. Door te bidden met het hart en door te vasten, door op woensdag en vrijdag brood en water te nemen, kunnen we oorlogen stoppen. Kleine oorlogen, grote oorlogen ... alle oorlogen.

Wij kunnen die mensen, die niet weten hoe te bidden, helpen door onze gebeden. Door onze gebeden leren we God kennen, waardoor zij bekwaam worden om God te kennen door ons. Jezus heeft gezegd dat, als er twee of drie mensen tezamen bidden, Hij met hen is.

Onze Lieve Vrouw benadrukt steeds opnieuw het gebed. In elke boodschap die wij van Haar krijgen, roept Zij hiertoe op. De Gezegende Moeder vraagt dat we hiervoor tijd nemen, dat we gemeend tijd nemen voor God. Als we elke dag een welbepaalde tijd voorbehouden voor God, dan zal de oprechtheid waarmee we Hem plaats bieden in ons leven vruchten voortbrengen en zullen we ook leren hoe te bidden met een oprecht hart.

Wordt vervolgd …

In Haar boodschappen vraagt Maria altijd dat wij bidden. Vooreerst moeten we voor vrede bidden in onze eigen harten, daarna in onze families en enkel daarna voor de vrede in de hele wereld.

Als één lid van de familie bidt, zal de volledige familie gered worden; onze gebeden zijn nooit nutteloos. In families waar sommigen niet bidden of geloven, zullen de anderen bidden voor hen en vertrouwen en geloof behouden. De ongelovige familieleden zullen terug komen tot God. Onze woorden kunnen niet helpen, wel onze gebeden en offers.

Elk familielid moet dagelijks bidden voor elk ander familielid en als het mogelijk is met elk familielid elke dag. Het is zeer belangrijk dat families samen bidden, speciaal de rozenkrans. Kinderen zouden moeten bidden met de ouders, ouders met de kinderen.

Bidden met de familie en voor de familie is heel belangrijk. De Gezegende Moeder zegt dat bidden en vasten en speciaal de rozenkrans bidden als een familie zo krachtig zijn, dat ze zelfs oorlogen kunnen stoppen. Alle oorlogen ... familieoorlogen, oorlogen met buren, steden, landen.

Wordt vervolgd …

De boodschap die de Gezegende Moeder brengt is dat er altijd vrede moet heersen tussen het mensdom en God en tussen de mensen onderling. Ze roept ons op om terug te keren tot God. De weg is geloof, vrede, gebed, vasten en bekering.

De Gezegende Moeder staat altijd klaar voor ons. We zijn vrij om Haar te verwerpen of van Haar te houden. Dat hangt van ons af.

Haar belangrijkste boodschap hier is bidden, omdat dat ons geloof verdiept. Als we bidden beginnen we God te ervaren in elk detail. We kunnen Hem horen en zien. We kunnen echt een relatie hebben met God. Het gebed is de sleutel tot God. Leven in de aanwezigheid van God en zijn Gezegende Moeder vereist geloof.

Ook Marija vertelt ons, net als de andere zieners, dat de Heilige Moeder ons uitnodigt om Haar boodschappen over geloof, bekering, boete, het twee keer vasten per week, het gebed, het maandelijkse biechten, het toegewijde leven en het plaatsen van de Heilige Mis in het middelpunt van ons leven, te beantwoorden. Ook zij vertelt dat de Heilige Moeder van iedereen houdt op dezelfde manier. Zij kent geen voorkeur.

De hele wereld kan Haar liefde voelen. De Heilige Moeder belooft dat wij met het gebed alles kunnen bereiken. Beetje bij beetje zullen wij Gods liefde voor ons aanvoelen. Het is door het gebed dat we deze grote liefde kunnen ervaren.

Tranen kwamen in Mirjana’s ogen, als ze het volgende vertelde: "Ik vraag jullie hulp om samen met mij bidden voor degenen die niet geloven. Jullie helpen me weinig. Jullie hebben weinig liefdadigheid of liefde voor jullie buren, en God gaf jullie de liefde en toonde hoe jullie anderen zouden moeten vergeven en liefhebben: om deze reden, verzoen jullie en reinig jullie zielen door te biechten. Neem jullie rozenkrans en bid. Draag jullie lijden met geduld. Herinner hoe geduldig Jezus voor jullie heeft geleden.

De Gezegende Moeder eindigde met een dringende bemerking: "Leg jullie geloof niet op aan ongelovigen; toon het hen door jullie voorbeeld en bid voor hen, mijn kinderen, bid!"

Wordt vervolgd …

Gebed en vasten

Bron: www.bloggen.be/medjugorje

Janice Connell had met elk van de zieners uit Medjugorje een interview. Terry Colafrancesco sprak met vader Pétar Ljubicic. Daarbij hadden zij het over heel wat onderwerpen, zoals het gebed, vasten, lijden en ziekte, waarom Maria verschijnt, over de hemel, de hel en het vagevuur, enz.

In een eerste samenvatting van gesprekken met Vicka Ivankovic, Ivanka Ivankovic, Marija Pavlovic, Mirjana Dragicevic-Soldo en Vader Pétar Ljubicic wil ik het hebben over wat zij ons vertellen over gebed en vasten.

Toch even kort iets over voornoemde personen:

Vicka en Ivanka zien de Gezegende Moeder sinds 24 mei 1981. Voor Vicka zijn de dagelijkse verschijningen nog niet opgehouden. Ivanka had dagelijkse verschijningen van 24 juni 1981 tot 7 mei 1985. Op die dag vertrouwde Maria haar het tiende en laatste geheim toe en dat ze haar hele leven nog een verschijning zou hebben op de verjaardag van de verschijningen, 25 juni.

Onze Lieve Vrouw verscheen voor het eerst aan Marija Pavlovic op 25 juni 1981. Zij heeft nog elke dag verschijningen en is de zienster aan wie Maria elke 25ste van de maand de openbare boodschap, bestemd voor de wereld, doorgeeft. Zij kreeg intussen negen geheimen. Haar gebedsmissie is te bidden voor de zielen in het vagevuur.

Van de zes zieners was Mirjana Dragicevic de eerste van wie de dagelijkse verschijningen van de Gezegende Moeder stopten. Op Kerstmis 1982 kreeg zij het tiende geheim toevertrouwd. Nu verschijnt de Gezegende Moeder enkel nog op haar verjaardagen en naar aanleiding van speciale gelegenheden. Vanaf 1987 begon ze boodschappen op de tweede dag van elke maand te ontvangen om Mirjana te helpen met de zware draaglast van de geheimen en om haar voor te bereiden op de nakende vervulling van de geheimen. Het is Mirjana die op instructie van de Gezegende Moeder de geheimen zal onthullen, één geheim per keer door E.H. Petar Ljubicic te Medjugorje. Hij, op zijn beurt, zal ze delen met de wereld, drie dagen voorafgaand aan de gebeurtenissen die zij profeteren.

Wordt vervolgd …

'Elena had dat belerende wel in haar. Ze was haar leeftijd ver vooruit. Ze had iets schoolmeesterachtigs. Soms kwam je haar kamer binnen en dan was ze bezig al haar boeken te rangschikken volgens kleur. De volgende dag ordende ze haar bibliotheek weer volgens grootte. Ze wilde altijd alles in orde hebben. Misschien waren die briefjes haar manier om het leven na de dood te organiseren.'

De ouders worstelen met die gedachte. Want het betekent dat Elena wist dat ze zou sterven. 'We blijven geloven dat Elena niet wist dat ze stervende was. Maar elk briefje dat we vinden, spreekt dat tegen. We moeten er rekening mee houden dat ons meisje haar dood voelde naderen.'

De ouders hebben intussen al drie dozen vol Elena-briefjes. 'Het is wonderlijk voor ons om die briefjes te blijven vinden. Hard ook. Toch hoop je dat het nooit stopt', zegt vader Keith.

De ouders vonden ook twee dichtgeplakte briefjes, aan hen persoonlijk geadresseerd. 'We hebben ons voorgenomen die nooit te openen', zegt Brooke Desserich. 'Die briefjes zijn onze levensverzekering. Zolang we ze niet openmaken, weten we dat er altijd nog iets is dat Elena ons moet vertellen. En dat is allicht iets heel speciaals. Anders zou Elena die twee briefjes nooit hebben dichtgeplakt.'

Einde

'Eerst keken we ernaar en dachten we: wat lief. Meer zochten we er niet achter. We dachten dat Elena het kaartje daar toevallig had achtergelaten. Gaandeweg vonden we steeds meer kattebelletjes. In onze aktetas, rugzak, boeken, in de lades van onze kleerkast, in de zakken waarin we onze kerstversiering opbergen, tussen fotoalbums, achter foto's in kaders... .'

Soms was het briefje vol getekend met hartjes, soms stond er tekst op. Sommige briefjes waren aan de ouders gericht, andere aan de grootouders. Eentje zelfs aan de hond van de groottante. Maar Elena schreef vooral voor haar kleine zus Grace: Love Grace. Go! Go! Grace was toen twee jaar oud. 'Ik herinner me mijn oudere zus vooral van de foto's die overal thuis staan', zegt Grace vandaag, twee jaar later. 'Wanneer ik groter ben, mag ik papa's dagboek lezen waarin hij alles opschreef over Elena.'

Intussen blijven de briefjes van Elena maar opduiken. Sommige zijn op een blaadje van een blocnote geschreven, andere op post-its of op papieren hartjes die de moeder op vraag van Elena had uitgeknipt. 'Toen we die eerste hartjes vonden, beseften we dat er meer achter stak en dat Elena niet zomaar lukraak kattebelletjes had achtergelaten. Dat ze die briefjes echt wel voor ons had verstopt. Dat was haar manier om ons te laten weten: alles komt wel weer goed', zegt haar moeder.

Wordt vervolgd …

Twee jaar na overlijden van hun zesjarige dochtertje vinden haar ouders nog steeds afscheidsbriefjes…

Voor de Amerikaanse Elena Desserich (6) kon geen hulp meer baten. Door een tumor in haar hoofd zou het meisje nog slechts enkele maanden leven. Toen ze ook niet meer kon spreken, schreef ze tientallen liefdesbriefjes die ze overal in huis verstopte. Tot op vandaag, twee jaar na haar dood, blijven vader Keith en moeder Brooke Elena's briefjes vinden.

Elena Desserich was bijna zes toen dokters in haar hoofdje een hersentumor vonden. 'De dokters vertelden er meteen bij dat ons meisje misschien nog 135 dagen zou leven. Mijn vrouw en ik besloten Elena het vreselijke nieuws niet te vertellen', zegt vader Keith. 'Onze dochter mocht alleen weten dat ze ziek was en dat ze niet meer naar school moest.'

'Elena vertelde tegen iedereen die langskwam honderduit over haar ziekte', vertelt moeder Brooke. 'Mijn dochter had een grote nood om te communiceren. Niets kon haar het zwijgen opleggen, tenzij de groeiende tumor. Maar zelfs toen Elena daardoor niet meer kon spreken, weigerde ze te zwijgen. Ze begon te communiceren via tekeningen en briefjes.'

Elena stierf uiteindelijk in maart 2007, 235 dagen na de diagnose. Maar zelfs de dood kon haar het zwijgen niet opleggen. 'Twee dagen na de begrafenis vond ik een briefje', zegt Keith. 'Het zat tussen twee boeken. Een kaartje met daarop: Mama en papa, ik hou van jullie.'

Wordt vervolgd …

Laten we hier even bij stilstaan om erover na te denken.

Dit gebeurde in 1884. De duivel zei dat hij 75 tot 100 jaar nodig had. Wel, 75 jaar gerekend vanaf toen, is 1959. Wat een toeval dat het op 25 januari 1959 was dat Paus Johannes XXIII publiekelijk het Tweede Vaticaans Concilie bijeen riep. Herinner u dat Paus Leo XIII na het visioen onmiddellijk een gebed tot de Heilige Michaël neerschreef om ons te helpen om de duivel in zijn doel te overwinnen. Hij gaf instructies om het na elke Eucharistie te bidden.

Een van de eerste veranderingen die uit het Tweede Vaticaans Concilie voortkwamen, was het afschaffen van de gebeden, ingesteld door Paus Leo XIII, die o.a. het gebed van de Heilige Michaël bevatten. Deze gebeden werden afgeschaft in 1964, het tachtigste jaar in de periode van 75 tot 100 jaar die de duivel nodig had om de Kerk te vernietigen. Het lijkt ons dat het nu net de tijd is om dit gebed te blijven bidden, niet om het weg te laten.

Omdat Christus zei dat Zijn Kerk altijd bij ons zou zijn, is het onmogelijk dat de duivel de Kerk van Christus zou kunnen vernietigen. De ware Kerk heeft zijn bevolking ondertussen wel zien verkleinen tot een peuleschil van wat het eens was, maar het zal overleven: “Op mijn beurt zeg Ik u: Gij zijt Petrus, en op deze steenrots zal Ik mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.” (Mt. 16,18.28,20)

Hieronder volgt het gebed tot de Heilige Michaël, geschreven door Paus Leo XIII.

Heilige Aartsengel Michael, verdedig ons in de strijd.

Wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de duivel. 

Dat God hem gebiede, zo smeken wij ootmoedig,

en Gij, Vorst van de Hemelse legermachten,

drijf satan en alle andere boze geesten,

die tot het verderf van de zielen over de wereld ronddwalen,

door de Goddelijke kracht in de hel terug.

Amen

Einde

Het visioen van Paus Leo XIII

Precies 33 jaar tot de dag voorafgaand aan het grote zonnewonder in Fatima, dat is 13 oktober 1884, kreeg Paus Leo XIII een opmerkelijk visioen. Toen de bejaarde Paus klaas was met het opdragen van de Eucharistie in zijn privékapel in het Vaticaan, bijgewoond door enkele kardinalen en leden van het personeel van het Vaticaan, stopte hij plots voor het altaar. Hij stond daar gedurende ongeveer tien minuten alsof hij in trance was, zijn gezicht asgrauw. Toen ging hij meteen vanuit de kapel naar zijn kantoor en schreef een gebed tot de Heilige Michaël. Volgende instructies werden bijgevoegd: dit gebed moest overal op het einde van elke Eucharistieviering gelezen worden.

Toen men hem vroeg wat er gebeurd was, legde hij uit dat, toen hij op het punt stond van de voet van het altaar weg te gaan, hij plots stemmen hoorde. Twee stemmen, de ene vriendelijk en zacht, de andere schraperig en ruw. De stemmen leken van bij het tabernakel te komen. Terwijl hij luisterde, hoorde hij het volgende gesprek:

De schraperige stem, de stem van satan in zijn trots, pochte tegen Onze Heer:

“Ik kan Uw Kerk vernietigen.”

De vriendelijke stem van Onze Heer:

“Kan je dat? Vooruit, doe dat dan maar.”

satan:

“Om dat te doen, heb ik meer tijd en meer macht nodig.”

Onze Heer:

“Hoeveel tijd? Hoeveel macht?”

satan:

“75 tot 100 jaar, en een grotere macht over diegenen die zichzelf willen overgeven aan mijn dienst.”

Onze Heer:

“Je krijgt de tijd, je krijgt de macht. Doe met hen wat je wil.”

Wordt vervolgd …

Bijkomende nota van de auteur van het blog :

Mogelijk denken velen, die bovenstaand artikel hebben gelezen, dat hier wel heel straffe taal wordt gesproken en de voorgestelde mening hierin nogal verregaand is. Toch denk ik dat wij als christenen echt moeten gaan nadenken over wat zich in de maatschappij rondom ons afspeelt, en meer en beter stilstaan bij de visie van bepaalde tijdschriften en organisaties. Vandaar dat ik het belangrijk vond om bovenstaand artikel toch op dit blog te zetten.

Ter uitbreiding wil ik hier ook even een andere organisatie vermelden die niet in bovenstaand artikel aan bod komt. Hoewel Amnesty International op zich schitterend werk verricht, verneem ik dat vele christenen geen lid meer wensen te zijn van Amnesty. De reden ligt vooral hierin dat zij ook actie voeren voor het recht op abortus en voor homoseksuelen. Ook ikzelf heb om die reden mijn lidmaatschap na meer dan 10 jaar opgezegd.

Laat het wel duidelijk zijn dat ik alle respect heb voor ieders mening en visie. Het is niet aan ons mensen om over onze medemens te gaan oordelen, laat staan hen te veroordelen. Het uiteindelijke oordeel komt God toe. Daarom wil ik aan iedereen een warme oproep richten om, volgens de christelijke traditie, nederig te zijn en onze oordelen, vooroordelen en veroordelingen zo veel mogelijk achterwege te laten, hoe moeilijk deze opdracht ook is. Laten we vooral eerst in ons eigen hart kijken naar onze eigen fouten en tekorten. Laten wij ervoor zorgen dat deze zaken eerst worden rechtgezet en zo min mogelijk nog voorkomen. Pas daarna zullen wij met een betere en opener blik naar de ander kunnen kijken en hen met zachtheid over hun fouten heen kunnen helpen. Gebed, eucharistie, biechten en vasten zijn hierin heel belangrijke hulpmiddelen.

Einde

Goed voorbeeld

Christelijke ouders en grootouders leren hun kinderen eveneens dat de officiële kerkelijke en christelijke organen die door de staat gesubsidieerd worden, tot het vijandelijke kamp behoren en eveneens gewantrouwd moeten worden. Het feit dat een organisatie zich “katholiek” of “christelijk” noemt, heeft geen enkele betekenis indien het om een gesubsidieerde organisatie gaat.

Zo was het niet verwonderlijk (integendeel, het tegendeel zou verbazend zijn) dat Visie, het weekblad van de Christelijke Mutualiteiten, op 8 mei schreef dat het “zeer verontrustend” en “problematisch” is dat sommige jongeren nog steeds vinden dat “holebi’s niet dezelfde rechten moeten krijgen inzake adoptie en huwelijk” en dat “seks tussen mensen van hetzelfde geslacht fout” is.

Visie stelt dat, aangezien nog “zoveel” jongeren “oerconservatief” zijn, de “schuld” hiervoor bij “slechte” volwassenen moet liggen. “Hoe komt het dat een deel van de jongeren zo eng naar de wereld kijkt ? Misschien door het slechte voorbeeld dat ze krijgen van volwassenen ? Stof voor nieuw onderzoek, zou ik zeggen,” schrijft Peter Heirman in Visie. Heirman is een collaborateur, Visie is een collaboratieblad, CM en ACW zijn collaboratie-organisaties. Verantwoorde, goede ouders – m.a.w. ouders die volgens de staat en de christelijke zuil “slecht” zijn – houden dergelijke organisaties en bladen buiten de deur.

Wordt vervolgd …