Opgeslagen op: di 3/02/2015, 21:51
**~~=~~ ** WELKOM op Mia's Blog ** ~~=~~**
Voor alle maatjes die ziek zijn, en degene die we zo hard missen. Daar boven , tussen al die mooie sterren is er altijd iemand die ik nooit zal vergeten...
Lachen is niets anders dan een plotseling gloriéren,ingeven door de plotselinge gewaarwording van een bepaalde uitmuntendheid in onszelf, in vergelijking met de zwakheden van anderen of eertijds van onszelf.
Nog schijnt de zon heel even maar toch al minder warm De ganzen troepen samen en vliegen straks weer weg
Paddenstoelen zijn al overal te vinden en roodgekleurde bladeren kraken dor onder mijn voeten
Herfstbloemen tonen hun prachtige kleuren en de schaduw op de grond is al heel wat minder lang
De zon is elke dag wat eerder moe en gaat reeds vroeg op bed, gedekt met dekens in de warmste kleuren
De avonden worden langer de nachten voelen kouder en broze tere vlindervleugels fladderen niet meer door mijn tuin
Maar als ik buiten kom ruikt ineens alles naar de herfst ik ruik de aarde en het zonlicht in die heel speciale sfeer die naar frisse rust en kalmte geurt
Ik zie de bladeren wiegend vallen en hoor ze kraken, rood en geel en bruin
Ik ruik het bos getooid in herfstgevoel en 'k weet dat langzaamaan de zomer sterft
De dagen korter en de zon straalt wat minder, zelfs zie je geen enkele vlinder en het word weer kouder. en de lucht steeds grauwer. Maar het ruikt naar, het vochtige gras en mos in de vroege ochtend buiten. Zelfs de vogels trekken, nu weer naar het zuiden.
Er waait een windje rond de boom, De takken buigen langzaam mee. En dan opeens heel sloom, Dwarrelt een blaadje naar benee. En terwijl ik daar stond, Valt het blaadje op de grond. Er liggen al veel blaadjes, Met mijn voeten maak ik paadjes. Oh boompje nu sta je daar, Te wachte en te wachten op het voorjaar.
