De indianen gebruiken voor hun kleding geen stof maar dierenhuiden oftewel leer. Deze huiden zijn afkomstig van bizons, herten of schapen.
Alle onderdelen van een dier dat door de mannen gedood wordt met de jacht, worden gebruikt. Zo wordt de huid dus voor (o.a.) kleding gebruikt.
Voordat de huid voor kleding gebruikt kan worden, moet het een aantal behandelingen ondergaan. Dit werk wordt door de
indiaanse vrouwen verricht.
De huid wordt eerst met een mengsel ingewreven. Dit mengsel bestaat uit dierlijke hersenen, levers, as en vet. Vervolgens laten de vrouwen de huid in kokend water weken en kneedden, trekken en rekken de huid net zolang tot het lekker zacht en soepel aanvoelt.
Als de huid zo zacht is, wordt de huid in stukken gesneden. De huid van de voorpoten wordt gebruikt om mouwen van te maken. De rest van de huid is groot genoeg om een tuniek of een jurk van te maken.
Een tuniek of jurk bestaat uit 2 huiden die aan elkaar genaaid werden. Het naaien doen de indianen met peesdraden, afkomstig van de bizon. De huid is te dik om meteen met een naald (gemaakt van bizonbeenderen) er doorheen te kunnen komen. Daarom worden er eerst gaten in de huid geslagen met een benen priem.
Als de vrouwen klaar zijn met het naaien is de kleding nog niet klaar.
De indianen versieren hun kleding altijd met prachtige kleuren, prachtige vormen, franjes en vele andere bijzondere materialen. Kenmerkende vormen die de indianen gebruikten ter versiering zijn vormen (driehoek, cirkel, enz.) Deze vormen worden op de kleding geverfd maar ook geborduurd met kralen die men verschillende kleuren geeft. Ook gebruiken indianen elandtanden en natuurlijk veren ter versiering op hun kleding.
De versiering wordt net als het naaien door de indiaanse vrouwen gedaan.
In de zomer is het erg warm op de prairie. Mannen dragen daarom alleen maar
een stukje zacht gemaakt hertenleer tussen de benen, die vastgemaakt is aan een
riem om hun middel. Hun benen en bovenlichaam zijn verder niet bedekt.
Vrouwen dragen in de zomer mouwloze jurken gemaakt van herten- of
schapenleer.
Kinderen dragen in de zomer meestal geen kleding. Dat is heel gewoon bij de indianen.
In de winter is het anders. Dan is het erg koud en dan biedt de zomer
kleding onvoldoende bescherming voor de indianen en dus hebben ze speciale
winterkleding die wel voldoende bescherming biedt.
Mannen dragen dan strak zittende beenkappen die tot aan de heupen zitten,
vastgemaakt aan een riem. Het bovenlichaam wordt nu bedekt met een knielange
tuniek. Dit alles wordt door de vrouwen, van leer gemaakt.
Vrouwen dragen 's winters jurken met mouwen met daaronder beenkappen tot aan
de knie die vastgemaakt worden met kousenbanden.
Kinderen dragen in de winter dezelfde kleding als hun ouders alleen dan een
paar maten kleiner.
Soms is deze kleding nog niet voldoende voor de bittere winters. Daarom is elke indiaan ook in het bezit van een eenvoudige omslag
deken, gemaakt van bizonhuid met bond en al. Lekker warm dus. Op deze manier
kunnen de indianen de winters wel overleven.
Indianen dragen tegenwoordig net als wij westerse kleding. Spijkerbroek, gympen en base-balpetten zijn favoriet maar wel vaak met indiaanse motieven.
Bij Indiaanse feesten zie je de mensen min of meer traditionele outfits dragen, dit dragen ze dan ten ere van hun voorouders.
Indianen eten bizonvlees en jaagden ook op wild zoals: herten, konijnen, ... De mannen gingen ook op zoek naar insekten. Omdat er veel water is in het indianengebied, werd er veel vis gevangen door de mannen. Ze hadden een primitieve landbouw dat door de vrouw bewerkt werd. Het voedsel werd gedroogd om de wintermaanden door te komen. De vrouwen gingen ook op zoek naar vruchten en noten in de bossen. Het hoofdteelt op de landbouw was maïs.
De maaltijd werd voorbereid door man en vrouw. De man jaagt op het wild, maakt het schoon en maakt het vuur aan. De vrouw maakt de rest van het maaltijd klaar. Ze eten het vlees met groenten, fruit,... dat ze geteelt hebben. Het vlees wordt geroosterd.
Indiaanse muziek wordt onderscheiden door zang en instrumentale muziek.
Zang : zijn meestal éénstemmige gemeenschapszangen. De gezangen hebben vaak een magische en spirituele inslag op de achtergrond.
Instrumenten : Instrumenten maken de Indianen zelf. Dit doen ze van boomstammen, dierenhuiden en andere materialen dat van dieren overblijven zoals botten, pezen, ...
Drum
Waren uitgeholde boomstammen, die zowel langs de boven- en onderzijde voorzien waren van gelooide huid. Beide huiden waren aan elkaar vastgemaakt met pezen.
In de Indiaanse muziek worden diverse drumsoorten gebruikt:
* De Eagle Drum: een drum dat gerelateerd is aan het symbool van de adelaar, dat macht, moed en wijsheid verbeeld. * De Biting Bear Drum: de beer symboliseert kracht en bescherming en is bewaker van Moeder Aarde en de Schepping. * De Dance of the Serpent Drum: de slang als symbool wordt uitgebeeld door bliksem en donder. * De Keeper Drum: het teken van de haas, als beschermheer van alle bewoonde plaatsen op de aarde. * De Kokopelli Drum: dit symbool stond voor mannelijke energie, vruchtbaarheid en geluk.
Fluit
Deze werden gemaakt van zachte houtsoorten, omdat ze zachtere tonen maakten.
Deze was heel persoonlijk voor de genezing en spirituele krachten.
Rammelaar
Deze kunnen uit verschillende soorten materiaal bestaan, zoals het schild van een schildpad. Er werden kiezelsteentjes in de rammelaars gedaan zodat het geluid maakte.
De Pow Wow is een combinatie van feestelijke bijeenkomst en culterele manifestatie van de indianen. De Pow Wow is een feest van verschillende stammen van Indianen dat gevuld wordt met dans en muziek. Op deze feesten waren ze speciaal gekleed met pluimen, deze pluimen waren van een arend, omdat de Indianen dit een heilig dier vonden. Volgens hen hadden de veren een heilige kracht. Indiaanse muziek is muziek dat bestaat uit zang en drum. de indiaanse mannen slaan een ritme op de drum, ondertussen zingen ze. Het gezang lijkt een beetje op het gehuil van een wolf. de drum is rond omdat de aarde rond is. het ritme van een drum staat voor de hartslag van de mens en de aarde. Het geluid van de drum bezit veel kracht. De Pow Wow is een ceremonie waarbij de traditie bewaard worden voor de volgende generaties.
De dag van vandaag is de Pow Wow traditie nog in leven. Het is meer een festival-type nu. De Pow Wow doen de traditionele dansen en muziek na voor een publiek. De dansers doen dan ook de traditionele klederdracht aan ter ere van hun voorouders.
Blijf slapen in een wigwam met het attractiepark op pijl en boog afstand
Elke wigwam heeft de moderne faciliteiten van een volledig ingerichte bungalowtent met eigen douche, toilet en wastafel.
Deze bijzondere accommodaties bieden plaats aan maximaal 2 volwassenen en 4 kinderen.
Eigen badkamer met toilet naast de wigwam
Keuken met kookgelegenheid en koelkast
Het park beschikt over 168 wigwams
Inrichting Wigwam tent
De vrijstaande Wigwam tent met een oppervlakte van 25 m2 en is voorzien van alle moderne gemakken zoals elektriciteit, water en een stenen vloer met linoleum. Verder beschikt deze avontuurlijke wigwam over een woongedeelte met televisie, elektrische verwarming, een keuken eethoek met kookgelegenheid (elektrisch) en een koelkast. Er zijn drie slaapcompartimenten met elk een 2-persoons bed (twee 2-persoons kinderbedden en een 2-persoons ouderbed). Iedere wigwam heeft een eigen sanitaire ruimte. Deze staat apart van de wigwam en is voorzien van een douche, wastafel en toilet. Gratis onbeperkte toegang tot het attractiepark en de zwembaden tijdens het hele verblijf!
!!! Dit is zeker eens aan te raden om te doen met kinderen !!!
De Bizon, vaak ook Buffalo genoemd. Een volwassen stier kan 1.80 meter hoog worden en 900 kilo wegen.
De koeien zijn iets smaller, kleiner en hebben kleinere horens. Bizons
lijken traag en kunnen een snelheid van 50 kilometer halen. De Bizons hebben het zwaar gehad in
Amerika. Begin 1800 waren er zo'n 65 miljoen die op de vlakten van Noord
Amerika rondliepen. Voor die tijd werd er op de Bizon alleen door de
Indianen gejaagd. Het was voor de Indianen de belangrijkste voedselbron,
naast het vlees werd de rest van de bizon gebruikt voor kleding en
gereedschappen.
Door Bizons in beschermende gebieden uit te zetten door indianen, die de Bizon in hun reservaten houden is de Bozon op dit moment wereldwijd zo'n 450.000 stuks. OOk door de Bizon vleesproduktie te fokken komen er steeds meer Bizons
Pocahontas Portret van de echte Pocahontas Portret van de Disney Pocahontas
Pocahontas was de dochter van het stamhoofd van de Powhatan-indianen. Hierdoor was ze voor haar volk een "prinses".
Haar echte naam was Matoaka. Pocahontas was een bijnaam in haar kindertijd, die in haar taal "speels, dartelend, ondeugend meisje" betekende. Ze moet ongeveer in 1596 geboren zijn.
In 1612, werd Pocahontas gegijzeld door enkele kolonisten uit Jamestown, in de hoop dat ze haar konden ruilen voor kolonisten die gevangen genomen waren door haar stam. In die tijd leerde ze Engels en werd ze gedoopt en nam toen de bijbelse naam Rebecca aan. Ze trouwde na haar doop op 5 april 1614 met John Rolfe, één van de drijvende krachten achter de tabaksplantage in Virginia. Sindsdien is ze bekend als Rebecca Rolfe.
Pocahontas en John Rolfe woonden samen op Rolfes plantage, Varina Farms. Hun huwelijk leidde niet tot het uitwisselen van gevangenen, maar het zorgde wel een aantal jaren voor een vrediger klimaat tussen de kolonisten en de stam van Pocahontas.
In 1616 werd Pocahontas naar Engeland gebracht om daar koning James I en zijn hof te ontmoeten. Daar werd ze de "Indiaanse Prinses" genoemd en ze werd een fenomeen in Engeland. Ze was de eerste bekendheid van de Nieuwe Wereld. Dit zorgde voor de toename van investeringen in de kolonies in Virginia.
Rolfe en Pocahontas maakten plannen om terug te keren naar Virginia, maar vlak voor de reis werd Pocahontas ziek en stierf in 1617. De oorzaak is niet helemaal zeker; tuberculose, longontsteking of pokken. Ze werd begraven in Gravesend dat gelegen is in het noorden van het graafschap Kent-Engeland. Pocahontas had één zoon.
Er is maar één portret gemaakt van Pocahontas tijdens haar leven.
Er zijn daarna veel boeken over haar geschreven. De Walt Disney Studios hebben een tekenfilm over haar gemaakt: Pocahantos (1995).
Indiaan & Arend De arend is de symbolische boodschapper tussen hemel en aarde. De Indianen noemden de arend een Adelaar. De Adelaar is voor de Indianen een symbool eer, moed, liefde, vriendschap en mysterische krachten voor de Indiaanse naties. De Adelaar was de grote geest die over bliksem en regen heerste. Voor de indianen was de Adelaar een hemelvogel, hij werd geassocieerd met alle energieën van de zon.
Lang voordat de Indianen paarden hadden waren de Wolven al aanwezig. Ze werden gebruikt voor de jacht, als herder, trek en pakdier, waakhond en babysitter. Deze honden waren onmisbaar in het leven van de Indianen. De Indianen geloven dat de wolven deel uitmaakte van het balans van de natuur, zij zijn er om te leren en te helpen de mens te overleven. Zoals er veel verschillende indianenstammen waren, waren er ook veel verschillende types van wolven, die weer verdeeld konden worden in 3 soorten: 1: Noordelijk type; Het grotere wolfstype werd veel gebruikt als pakdier en het kleinere type werd veel gebruikt voor de jacht. 2: Zuidelijk type; coyote-type werd gebruikt als pak-trek dier, als herder, babysitter en waakhond. 3: Plain tupe; eigenschappen van het noordelijk en zuidelijk type gecombineerd! Noordelijk x Zuidelijk = Plaintype
Voor 1600 had geen Indiaan ooit een paard gezien en bij de eerste contacten met paarden dachten ze zelfs dat het grote honden waren. Sommige stammen dachten in het begin dat hun glimmende wapenuitrustingen en hun paard één wezen vormden. Maar de Indianen leerden snel.
De Indianen begrepen al snel dat een paard niet alleen een vluchtdier en een kuddedier is, maar ook een bijzondere vorm van communicatie bezit. Geloof gerust dat dingen als paardenfluisteraar voor Indianen al vele honderden jaren terug de normaalste zaak van de wereld waren. Het resultaat : binnen 50 jaar na hun kennismaking met paarden waren de meeste Indianen niet alleen betere ruiters maar ook betere trainers en fokkers en reden ze derhalve de best getrainde en snelste paarden, Want naast een op hol geslagen kudde Bizons, zonder zadel, met losse handen en met pijl en boog jagen, is niet niks.
Een bijl noemde de indianen een tomahawk. De tomahawk is een strijdbijl voor de indianen. de tomahawk werd versierd met spijkers en kralen, alsook met veren en franjes.
De speer werd gebruikt zowel voor jacht als voor oorlogsvoering. De speer werd gemaakt van schacht van hout en heeft een scherpe punt. De speer werd ook versierd met veren en franjes.
Een pijlentas gebruikte de indianen om hun pijlen in te steken. De grootte van de tas werd gemaakt naargelang de grootte en hoeveelheid pijlen die erin moesten. Pijlentassen werden gemaakt van de huid van de dieren. De pijlentassen hadden een comfortabele band om op de schouder te dragen. de pijlentassen werden versierd met kralen, veren en franjes.
Indianen gebruikten pijl en boog totdat er vuurwapens kwamen op het einde van 18de eeuw. Ze gebruikten pijl en boog om zich te verdedigen tegen hun vijanden. Ook gebruikte ze pijl en boog om te jagen op bisons.
Pijl en boog waren het symbool van de indiaan als jager en krijger.
Het Medicijnwiel, ook genoemd " Heilige Hoepel " is een cirkel, dat ceremonieel
verdeeld is in
secties.
Elke sectie
wordt toegewezen aan een bepaalde richting, zoals de vier richtingen ( het
noorden, het zuiden, het oosten en het westen ), de vier kleuren van de rassen (
rood, zwart, geel en wit ), de vier richtingen of de vier stadia van het leven (
geestelijk, mentaal, fysiek en emotioneel ). Verschillende stammen hebben
verschillende kleuren om de vier richtingen te vertegenwoordigen.
Het
Medicijnwiel op het schild wordt vertegenwoordigd in de vier traditionele
kleuren ( rood, zwart, geel en wit ). Het Medicijnwiel leert ons, dat
fysieke, mentale, emotionele en geestelijke aspecten in evenwicht moeten zijn om
een gezonde mening, geest en lichaam te behouden.
Het
Noorden ( wit):
vanuit het Noorden ervaren wij de zuiverheid, de richting waar het geheim aan
vele behandelingen voor het helen wordt gevonden. De heilige plant is Sweet
Grass, om u te vrijwaren van het kwaad en uw reizen veilig te maken.
Het
Oosten ( geel ): vanuit het Oosten, zoeken wij
naar kennis, de richting waar alles fris en nieuw is. De heilige plant van
deze richting is tabak.
Het Zuiden (rood ): vanuit het Zuiden ervaren wij de
groei, de richting waar alles in het leven in volledige bloei is. De heilige
plant van deze richting is ceder.
Het Westen (
zwart ): vanuit het Westen ontmoeten wij bezinning en
geestelijk inzicht, de richting waar dromen en visioenen u toestaan om er binnen
te gaan en jezelf en de Schepper naar waarde te schatten. De heilige plant
van deze richting is amerikaanse salie.
De medicijnbundel is een zakje, welke van leer of dierlijke huid werd gemaakt,
waarin de eigenaar een assortiment van rituele voorwerpen, kruiden, stenen,
dierentanden, botten en andere attributen stopte.
De inhoud van
een medicijnbundel zijn over het algemeen door de stamgemeenschap beschouwd als
heilig en het is de bedoeling dat het door de eigenaar geheim wordt gehouden.
De inhoud van een medicijnbundel mag geen contact maken met de grond. Dit is
de reden waarom ze veilig verpakt werden. Een medicijnbundel werd beschouwd
als een zeer kostbaar bezit. De heilige medicijnbundel is het meest heilige
onder alle Native Americans van de Prairies. De bundel is een concreet teken
van de spirituele kracht welke door de geesten aan de eigenaar werd gegeven.
De bundels varieerden al naar gelang stam, clan en individu. Wanneer
de eigenaar ouder werd mochten meer items worden toegevoegd. Persoonlijke
medicijnbundels werden meestal begraven met de eigenaar of na de dood van de
eigenaar doorgegeven aan een vriend.
Drum 
Fluit 
Rammelaar 
Portret van de echte Pocahontas
Portret van de Disney Pocahontas 
