26 november : Repetitie ter voorbereiding voor de volgende optredens.
We spelen nog eens een repetitie in Geel Bel. Het kerkje heeft een schitterende echo. Met de stukken die we ondertussen redelijk goed onder de knie hebben, kunnen we een gevarieerd programma samen stellen. Het is ook een genot om samen te spelen en eens iets speciaal uit te testen. José, de vrouw van Walter, speelt ook al jaren de dwarsfluit. In een demonstratie voor de klas van één van hun kleinkinderen hebben ze een stuk bestemd voor alpenhoorn gaan samen spelen. Het is dan ook tijdens onze repetitie dat we dat samenspelen ook eens uitproberen. Mogelijk moeten we nog wel eens kijken hoe we de dwarsfluit kunnen versterken. Vanzelfsprekend klinkt de dwarsfluit een stuk zachter dan de 4 alpenhoorns die de begeleidende partij spelen. Maar zo hebben we een extra uitdaging.
20 oktober : Pensioenfeest van Herman Verherbruggen
Uitgenodigd door zijn zoon Maarten, moesten we zorgen voor de verrassing voor zijn vader die op zijn 60 jaar (Happy birthday stond dus op het programma) zijn taak al leraar vaarwel zei. Vermits hij in zijn loopbaan regelmatig op vakantie kon in zowel het mooie Bayern als Oostenrijk, was hij natuurlijk ook liefhebber van de alpenhoornmuziek. Op ons programma hadden we zowel de klassieke melodieën als enkele modernere bewerkingen gezet. Dat was dan ook hetgeen hij, naar eigen zeggen, zeer kon appreciëren. Herman schreef ons dan ook enkele dagen later een emailtje waarin hij nog eens zijn tevredenheid uitte. En dat is dan ook onze grootste beloning. We hopen op die manier nog veel optredens te mogen verzorgen.
De prachtige klank die hier in de kathedraal van Bel werd al wel eens eerder bezongen. Koren die hier oefenen beweren dat je maar je mond moet open trekken en de echo verder zingt. Van de repetitie werd een opname gemaakt, waarvan we hier een voorbeeldje te geven. Klik hiervoor op onderstaande link en keer terug door aan het einde een pagina terug te gaan. Bedankt Luc voor de voortreffelijke klankkwaliteit.
28 augustus Recreatief optreden voor de Congregatie van gasthuiszusters van Lier
Jawel, ons alpenhoornblazen van 1 augustus was zeker in de smaak gevallen van de zusters die het ontmoetingshuis in Kasteel De Biest bewonen. Ter gelegenheid van hun jaarlijks feest van de congregatie hadden ze dan ook de vraag gesteld of wij nog eens in de namid.dag voor een optreden konden zorgen. Door omstandigheden waren we maar met twee, Walter en Frank. Onze collega's waren belet. Er waren wel meer toehoorders die verrast waren om de Zwitserse klanken in hun eigen prachtige kasteelpark te horen. Walter gaf bij de gespeelde stukken een woordje uitleg. Het besluit was wel dat we die omkaderende uitleg bij de stukken eens verder moesten uitwerken. Opmerkelijk was wel dat we "Choral für Luzern" speelden, daarbij vertelden dat de Choralen een belangrijke rol speelden in het repertoire van de alpenhoorn. Wat ik later wel nog ontdekte was dat juist dat "Choral für Luzern" als "gesamt-Chor-stück" gespeeld werd ter gelegenheid van het Pausbezoek van Paus Johannes-Paulus II in 1984 aan de stad Luzern. Dat moeten we de zusters ter gelegenheid van een volgend bezoek zeker vertellen. Voor volgend jaar hebben de zusters ons in ieder geval al terug uitgenodigd.
Ter gelegenheid van de Zwitserse Nationale feestdag op 1 augustus.
In het kader van het Kasteel De Biest nu het rusthuis van de gasthuiszusters van Lier, was het die namiddag een mooie omgeving om onze hoorns te laten klinken. We hadden trouwens een aantal aandachtige toehoorders, die na afloop wel zelf even wilden proberen of ze uit die grote instrumenten ook een paar tonen konden halen. Eén van de zusters van 86 jaar oud, had vroeger nog trompet gespeeld en kon er redelijk goed mee overweg. Het optreden bleek zo goed mee te vallen dat afgesproken werd dat ze in de toekomst nog wel eens beroep om ons zouden doen.
Gastoptreden in Gasthof St. Hubertus in Egg op 27 juli.
Zoals gewoonlijk werd ook dit jaar deel genomen aan het Bregenzer Alphornseminar. Het was een prettig weerzien met Bill (William Hopson, Canada), Frances (Jones, Engeland), Marcus (Linder, Zwitserland) en Reiner (Reber, Oostenrijk) de lesgevers en de andere cursisten uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Clement die vroeger naar huis moest had wel aan Roshilde van het Gasthof beloofd dat we vrijdagavond nog eens kwamen spelen. Het was prettig dat sommige gasten uit Limburg zelfs de foto's van vorig jaar nog op de smartphone hadden bewaard. Zo konden ze bevestigen dat we inderdaad jaarlijks vorderingen maken. In zo een kader speel je natuurlijk mooi.
Echt nog eens de gelegenheid om onze meer gewaagde stukken eens door te spelen. Meer en meer kunnen we in het ritme op mekaar vertrouwen en vallen stukken in hun plooi. We gaan in volgende optredens toch wel met andere stukken kunnen uitpakken dan het dagelijkse "Am dorfrand" of "Uf der Schaffweid" (zonder aan die stukken afbreuk te willen doen).
Met de drukke agenda van enkele van de blazers is het soms niet zo makkelijk om een geschikte datum voor de repetities vast te leggen. Het is dan ook vanavond een gelegenheid om nog eens samen een aantal stukken door te spelen.
Het was een plezier om nog eens de klassieke nummers door te spelen.
Natuurlijk was een drankje welkom na het eerste uurtje doorspelen. Walter had een CD'tje gereed gemaakt met de klankopnames van de voorbije optredens. Technisch waren ze niet zo schitterend, maar het gaf ons wel een mooi idee wat we aankunnen.
Na de gewone stukken werd een buitenbeentje aangepakt. Gilbert Kolly schreef "Aergera blues" hetgeen met al zijn speciale ritmes een prachtige uitdaging vormt. Iedereen wordt dan ook uitgedaagd om zijn beste beentje voor te zetten. En het lukte wel.
Voor de volgende repetities wordt de agenda vastgelegd. En dan nemen we om 22.30 uur afscheid.
Schilderijen tentoonstelling bij Clement in het kader van de Week van de Amateurkunsten
Niet echt in het kader van de Week van de Amateurkunsten (dat wil zeggen aangekondigd in het programma) hebben we de tentoonstelling van onze Clement een beetje muzikale omlijsting gegeven met een alpenhoorn optreden. De buren konden het zeker wel smaken, dachten we. Er stonden immers op de oprit en in de tuin groepjes mensen te luisteren, die ons aanmoedigden met een klein applaus na elk nummer. Het gaf ons wel gelegenheid om enkele foto's en geluidopnamen te maken, die vanaf nu ook op onze eigen website www.alpenhoornvrienden.be zullen verschijnen. Door op de naam te klikken kan U misschien even gaan kijken.
26 april : Concert van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia in de kerk van Tongerlo
Op vraag van de voorzitter werd in het kader van hun voorjaarsconcert "Into the mountains" aan ons gevraagd onze medewerking te verlenen. Het programma was inderdaad volledig in de sfeer van de bergen gehouden. Alpenhoornmuziek was dan ook volledig op zijn plaats. Na een eerste blok dat eindigde met een romantische compilatie van de soundtrack van "The sound of Music" speelden we het "nationaal alpenhoorn volkslied van Zwitserland" : "Uf da Bänklialp". Met een klein stukje van het orkest om de lippen te laten rusten, gingen we over naar het overbekende "De Berner" die door Martin Chirsten reeds in 1933 voor het eerst op schrift werd gesteld. Het koninginnenstuk werd wel het door Walter en Michel, samen met het orkest uitgevoerde "Alphorn Ballad" van Dennis Armitage. Terwijl de fanfare onder leiding van Ward Van Rompaey het concert afrondde, stelden wij ons op aan de ingang van de parochiezaal om de mensen muzikaal uit te nodigen op een drankje achteraf. Ook daar kregen we onmiddellijk de nodige vragen en applaus vanwege de toehoorders. Van zodra we de foto's ter beschikking hebben, kan U die vanzelfsprekend ook hier bekijken.
20 april : Kaas- en Liedavond van het Geels Vocaal Ensemble
Omdat Frank, die bij het Geels Vocaal zingt, een uitnodiging mee bracht naar de repetitie, besloten we als "Alpenhoornvrienden" aan de avond deel te nemen. Christiane De Maeyer die het koor dirigeert was er direct voor te vinden om de alpenhoorns te laten klinken om de optredens van het koor aan te kondigen. Zo doende werd het een prettige mix van vlotte liedjes en Zwitserse bergklanken. Er werd tijdens en na het eten ook nog wat uitleg over de instrumenten gevraagd. Sommige mensen wilden ook wel eens proberen of ze uit ons instrumentje van 3,60 meter een toon konden halen. Laat ons zeggen een geslaagde combinatie van promotie voor beide partijen in een zeer gezellige sfeer. Dank U, Geels Vocaal Ensemble.
Op
zaterdag 4 mei 2013 zal alpenhoorngroep Alpenhoornvrienden uit Nijilen
de eucharistieviering van 17 uur in de Sint-Gummaruskerk vullen met
prachtige klanken uit de Zwitserse bergen. Het klinkt misschien wat
vreemd, maar ook hier bij ons zijn alpenhoorngroepen actief. Het gaat
meestal om mensen die de liefde voor de alpenhoorn in Zwitserland hebben
opgedaan en meegenomen hebben naar huis. De Alpenhoornvrienden zullen
tijdens de eucharistieviering een aantal van de mooiste
alpenhoornstukken brengen. Voor een keertje zwijgt dan het orgel. De
alpenhoornmuziek zal zeker prachtig klinken in onze kerk gezien er ook
daar een galm is zoals in de bergen. Iedereen is dan ook van harte
uitgenodigd op deze viering. Nadien is er ook nog ruimte voor ontmoeting
met de alpenhoornspelers. Een echte aanrader!
Het aanblazen van hoornachtige
instrumenten moeten we lang geleden zoeken.
Reeds voor onze tijdrekening kenden de
joden het instrument de Schofar die nu nog door de rabbi
bespeeld wordt in de huidige joodse ritus.
In het oude testament komt ook een
passage waar Joshua de muren van Jericho afbreekt (Joshua 6:1-16)
met de schofarim, een ramshoorn. Die moet wel een serieuze adem gehad hebben, nietwaar?
In de eerste eeuw van onze tijdrekening
komt een hoornspeler voor in de romeinse mozaik in Boscéaz,
dichtbij Orbe in Zwitserland, waar in een landelijk tafereel een
herder de hoorn met de naam Lituus blaast.
In de middeleeuwen gebruikte men
trouwens ook de lange natuurtrompetten waarvan de alpenhoorn dan ook
een verdere ontwikkeling zou moeten zijn.
Met dezelfde natuurtoontechniek werden
instrumenten zoals de australische didgerido, de poolse hoorn en de
nederlandse midwinterhoorn gebouwd.
De natuurtoon instrumenten zullen nog
tot in de 15e eeuw gebruikt worden. De alpenhoorn zal de verdere
ontwikkeling van de blaasinstrumenten met kleppen niet mee volgen.
In 1527 leest men in de rekeningenboek
van het klooster van St. Urban dat betaald werd : zwei Batzen an
einem Walliser mit Alphorn In die tijd werd de alpenhoorn als
bedelinstrument misbruikt. De herders die in de wintermaanden in de
steden rondtrokken konden zo in hun levensonderhoud voorzien.
In 1563 komt de alphoorn voor in de
geschriften waarmee prins Leonor van Orleans een zwitserse
alpenhoornspeler in dienst neemt. Vermits het spelen op de
natuurhoorn veel kunde vereiste, waren in de 16e en 17e eeuw de
blazers hoogaangeschreven en werden daarom verenigd in een gilde.
Hoewel de alpenhoorn nog in andere landen bespeeld wordt, ligt zijn
heimat ongetwijfeld toch in Zwitserland.
Veel van onze platteland bewoners hebben dan ook kennis gemaakt met de alpenhoorn ter gelegenheid van een skivakantie of de gezondheidsvakanties die voor de jeugd werden ingericht. Buiten de kennismaking met de bergen straalt de alpenbewoner een natuurlijke rust uit, die zich ook vertaalt in het bespelen van het prachtige instrument : de alpenhoorn.
Zoals reeds enkele malen vernoemd in onze persoonlijke voorstellingen, hebben we in de voorbije jaren meermaals aan het alphornseminar deel genomen. Het laatste jaar (2012) waren we met 4 aanwezig. Het viel mij op dat bij de persartikels die in het plaatselijke blad "Maultrommel" uit Vorarlberg een bijdrage over de cursus stond met de foto waar wij onze groepsles krijgen van de Canadese Bill (William) Hopson. De foto heb ik hier hiernaast gezet. Onderaan kan U het volledige artikel bekijken. Dit jaar hebben we ook van de Zwitsers Reinhold F. Reber en Marcus Linder en van de Engelse Frances Jones les gekregen. Ieder van deze lesgevers is professioneel muzikant en dragen er zorg voor dat zij hun kennis over brengen op de cursisten. Onderstaande links geven een idee wat onze lesgevers in hun mars hebben.
En ook dit jaar zal de cursus tussen 25 en 28 juli ingericht worden.
Ja, we hebben inderdaad ons jaarlijkse optreden gespeeld in en na de misviering in Bel.
De mensen hebben genoten van onze alpenhoornklanken.
Ondertussen beschikt de kerk van Geel Bel over een groot orgel achteraan boven de ingang, zoals dat gebruikelijk is. Daarvoor heeft de orgelbouwer gebruik gemaakt van het antieke houtwerk en daar nieuwe pijpen in geplaatst. Omwille van de akoestiek is het echter voor het begeleiden van een koor dat vooraan in de kerk zit, interessant om ook een orgel te hebben dat vooraan geplaatst is. Daarom is met de gerestaureerde orgelpijpen van het oude orgel een juweeltje van een orgel gebouwd dat in de rechter zijbeuk kan bespeeld worden. De inhuldiging van de beide orgels op 26 december 2012, was dan ook aanleiding om ook het samenspelen van de alpenhoorn met het orgel verder uit te diepen. Onze vriend, Paul De Beuckeleer, orgelist en begeesterd lid van het parochieteam, heeft voor deze gelegenheid de tijd uit getrokken om enkele stukken samen met onze groep in te oefenen. Het kwam dan ook tot een mooie samenklank, waarvan de toehoorders getuigen waren.
Na de viering werden zoals gebruikelijk de dieren gezegend. Omwille van het gure weer werd vanuit het kerkportaal geblazen. De opkomst van de dieren en hun baasjes was daardoor ook iets magerder.
De verkoop van de varkenskoppen en het vlees ging traditioneel door in het parochiecentrum.
Zoals het de inzet van een nieuw jaar - en we hopen allemaal een
succesvol jaar - betaamt hebben we met een delegatie onze
Alpenhoornklanken in Nijlen laten klinken. 2013 mag dan ook met het
geluksgetal 13 achteraan wellicht voor alle toehorende Nijlenaars, maar
voor al onze blog-lezers veel gezondheid en vreugde mee brengen. We willen jullie dan ook laten mee genieten van het uitzicht van onze ten dele vernieuwde uniformen. Voor contacten via email bereikt U ons op alpenhoornvrienden@gmail.com Mochten jullie rechtstreeks telefonisch contact met ons willen opnemen geven we hierbij graag enkele telefoonnummers. Walter Douwen kan je bereiken op 0495/54.56.58 en Michel Guns op 0477/66.07.26.
Onderweg
terug naar huis van de bakker, hoorde Clement alpenhoornklanken. Hij werd daar
zo door aangetrokken dat hij bij ons is aangewaaid. Zijn toegewijde echtgenote
Frieda heeft hem "het te laat komen met de zondagpistoletjes"
onmiddellijk vergeven en heeft hem integendeel sindsdien aangemoedigd om ook
deze muzikale uitdaging aan te gaan.
Van
jongs af aan werd hij door zijn ouders, die ook een muzikale achtergrond
hadden, aangemoedigd om muziek te leren. Daarbuiten is hij al heel zijn leven
schilder in alle mogelijke aspecten, zoals reclame-schildering en sinds zijn
pensionering verder doorgedreven in de kunstacademie. En zijn schilderijen
mogen gezien worden!
Ondanks
enkele medische mankementjes, houdt hij er een actief sportief leven op na. Je
zou het hem absoluut niet nageven dat hij zijn 75ste verjaardag dit jaar
gevierd heeft. Het gaat hem nog heel goed af om meerdaagse fietstochten te
maken of zich voor vrijwilligerswerk in het buitenland in te zetten.
Sedert
3 jaar gaat hij zijn kennis van het alpenhoornspel bij spijkeren in Bregenz.
Dat samen met zijn jarenlang orgelspelen, zingen bij verschillende koren en het
bespelen van de piano geven hem een solide basis om nog lang plezier te beleven
aan het alpenhoorn blazen.
Blijf
ons volgen, wij blijven schrijven en alpenhoornblazen ...
Hoewel hij niet zo een lange tijd met muziek bezig is, had hij wel reeds lang een voorliefde voor de Alpenlanden.
Toen Walter hem besmette met de microbe van het muziek onderricht, leerde hij op 40 jarige leeftijd de basis van notenleer en bespeelde de bariton. Tegelijk kwam zijn andere passie rond zingen de kop op steken en sloot hij aan bij het Geels Vocaal Ensemble. Hij had toen misschien beter eerste viool gekozen, maar dat heeft hij bewaard voor thuis. Gelukkig met het goedvinden van zijn vrouw Dorette. Toen Walter met het voorstel kwam om een kennismakingscursus te volgen voor Alpenhoorn was daarvoor niet veel overtuiging nodig. In de daarop volgende maanden werd zijn vijftigste verjaardag gevierd, en jawel, in de opvolging van zijn verjaardagsfeest werd in Zwitserland zijn Alpenhoorn aangekocht.
Ondanks men in groep steeds met eenzelfde stemming van instrument speelt, wordt doorgaans gespeeld in drie of vier stemmen. Zowel thuis als in het koor was Frank al gewoon de eerste (de hoogste) partij te spelen en hij koos dan ook na enige tijd om ook voor de alpenhoorn de eerste stem te spelen. Een beetje hangt wel samen met de bouw van lichaam en vooral de lippen van de blazer. Alle tonen worden namelijk gevormd door het minder of meer opspannen van de lipspieren terwijl de lucht uit geblazen wordt.
Sinds 2008 heeft hij samen met Walter jaarlijks deel genomen aan het Bregenzer Alphornseminar.
Hij neemt ook steeds zijn Alpenhoorn mee op reis met de mobilhome. Dat geeft hem de mogelijkheid om op verschillende plaatsen de echo te testen, van het zuiden van Frankrijk tot in Portugal toe.
Michel heeft de groep enkele jaren geleden vervoegd nadat hij via Walter kennis maakte met de alpenhoorn. Met een ervaring van meer dan 50 jaar in vele harmonies, muziekkapellen en fanfares in de burgerlijke en in de militaire sfeer, bracht hij onmiddellijk ook wat frisse ideeën mee. Hij leest vlot muzieknoten en kon dan ook onmiddellijk aan de slag om mee de hoogste partij te spelen. Na het gedurende enkele maanden uitproberen, besloot hij zelf een alpenhoorn aan te schaffen. Hij contacteerde een bekende verkoper in Liechtenstein, kocht zijn hoorn en liet onmiddellijk bij de fabrikant ook een mondstuk op maat maken. Maria - zijn echtgenote - had er geen bezwaar tegen dat hij mee met de collega's in 2012 deel nam aan het Bregenzer Alphornseminar. En met succes. Het spreekt dan ook vanzelf dat Michel Walter steeds kan bij staan als er iets niet duidelijk is in de partituren. Met zijn brede kennissenkring heeft hij natuurlijk ook de mogelijkheid om onze alpenhoornklanken te promoten bij zijn muzikale vrienden. Onze volgende voorstelling mag zeer binnenkort verwacht worden.
Zoals gewoonlijk werd ook dit jaar deel genomen aan het Bregenzer Alphornseminar. 
Omdat Frank, die bij het Geels Vocaal zingt, een uitnodiging mee bracht naar de repetitie, besloten we als "Alpenhoornvrienden" aan de avond deel te nemen. Christiane De Maeyer die het koor dirigeert was er direct voor te vinden om de alpenhoorns te laten klinken om de optredens van het koor aan te kondigen. 
Zoals reeds enkele malen vernoemd in onze persoonlijke voorstellingen, hebben we in de voorbije jaren meermaals aan het alphornseminar deel genomen. 
Ja, we hebben inderdaad ons jaarlijkse optreden gespeeld in en na de misviering in Bel. 
