Onderweg terug naar huis van de bakker, hoorde Clement alpenhoornklanken. Hij werd daar zo door aangetrokken dat hij bij ons is aangewaaid. Zijn toegewijde echtgenote Frieda heeft hem "het te laat komen met de zondagpistoletjes" onmiddellijk vergeven en heeft hem integendeel sindsdien aangemoedigd om ook deze muzikale uitdaging aan te gaan.

Van jongs af aan werd hij door zijn ouders, die ook een muzikale achtergrond hadden, aangemoedigd om muziek te leren. Daarbuiten is hij al heel zijn leven schilder in alle mogelijke aspecten, zoals reclame-schildering en sinds zijn pensionering verder doorgedreven in de kunstacademie. En zijn schilderijen mogen gezien worden!

Ondanks enkele medische mankementjes, houdt hij er een actief sportief leven op na. Je zou het hem absoluut niet nageven dat hij zijn 75ste verjaardag dit jaar gevierd heeft. Het gaat hem nog heel goed af om meerdaagse fietstochten te maken of zich voor vrijwilligerswerk in het buitenland in te zetten. 

Sedert 3 jaar gaat hij zijn kennis van het alpenhoornspel bij spijkeren in Bregenz. Dat samen met zijn jarenlang orgelspelen, zingen bij verschillende koren en het bespelen van de piano geven hem een solide basis om nog lang plezier te beleven aan het alpenhoorn blazen. 

Toen Walter hem besmette met de microbe van het muziek onderricht, leerde hij op 40 jarige leeftijd de basis van notenleer en bespeelde de bariton. Tegelijk kwam zijn andere passie rond zingen de kop op steken en sloot hij aan bij het Geels Vocaal Ensemble. Hij had toen misschien beter eerste viool gekozen, maar dat heeft hij bewaard voor thuis. Gelukkig met het goedvinden van zijn vrouw Dorette. Toen Walter met het voorstel kwam om een kennismakingscursus te volgen voor Alpenhoorn was daarvoor niet veel overtuiging nodig. In de daarop volgende maanden werd zijn vijftigste verjaardag gevierd, en jawel, in de opvolging van zijn verjaardagsfeest werd in Zwitserland zijn Alpenhoorn aangekocht.