"Vanmorgen
is José overleden.",
liet Walter mij weten.
Mijn gedachten gaan terug naar 2004, waar Walter na een
korte kennismaking met het instrument aan enkele vrienden voorstelde
om deel te nemen aan een alpenhoorncursus. Met een huur instrument
konden we een zeer summiere inleiding volgen. Iedere deelnemer aan de
cursus kon een paar noten toeten, maar de charme van de
alpenhoornmuziek moesten we er wel op eigen houtje onder leiding van
Walter bijvoegen.
José, die Walter via het samen spelen in de harmonie
had leren kennen, moedigde hem - en onrechtstreeks de vrienden - aan om een eigen instrument aan te kopen.
Zodoende kochten we
op 6 december 2004, voor onze Sinterklaas een alpenhoorn in
Zwitserland.
Na een beetje oefenen in verschillende groepen, waarvan
de laatste onder leiding van Walter probeerde om een beetje
voortreffelijke klank te krijgen, bleek dat sommige leden meer belang
hechten aan het drankje voor, na en tijdens de pauze dan het
inoefenen van de stukken.
Een bijkomend gebrek was de kennis
van het notenlezen, zodanig dat Walter elke repetitie veel tijd
spendeerde aan het aanleren van de melodieën en ritmes, voordat we
ons aan een basispakket van stukken konden wijden.
Wanneer Walter met José, die een voortreffelijke
fluitiste was, sprak over de drang om beter te leren spelen op onze
alpenhoorn, zocht zij op het internet naar een cursus in de
Alpenlanden. En jawel, in 2008 konden Walter en ik samen deelnemen in
Bregenz aan het internationaal "Alphorn seminar".
Toen
we terugkwamen luisterde José naar onze ervaringen en was zeer
lovend over al hetgeen we daar hadden opgestoken. Er werd direct
afgesproken dat we dat de volgende jaren zouden herhalen.
Ondertussen
was de groep wel verder uitgebreid met Clement Pepermans en in 2011
kwam ook Michel Guns erbij, die allebei de nodige muzikale ervaring
hadden. We bleven het "Bregenzer Alphornseminar" volgen tot
het in 2016 ophield daar samen te komen.
Vanaf toen was het in de repetities nog moeilijker om
het verschil in spelen tussen de beginnelingen en de gevorderden in
één groep niet te laten opvallen.
Het was dan ook vanzelfsprekend dat we in 2013 aparte
repetities hielden met 4 leden. Met een viertal besloten we om het
spelen op onze alpenhoorn in Fa stemming verder te ontwikkelen.
Hoe
zouden we onze nieuwe groep dan noemen? Het was weer José die
volmondig "ja, dat is 't" zei, wanneer bij het brainstormen
de naam "Alpenhoornvrienden" viel.
Vanaf toen was José de persoon die alles in het werk
stelde om de leden van de groep, maar vooral ook de echtgenotes,
samen te houden.
We trokken er met de ganse ploeg verschillende jaren voor een paar dagen op
uit naar Zendscheid, Ernst, Schmallenberg, Willingen en Mayschoss.
Rond de Zwitserse nationale feestdag nodigde José en Walter het gezelschap uit voor een barbecue en om middernacht werd er dan geklonken op de verjaardag van Walter.
Wanneer de corona het nog toeliet, was het de gewoonte
om een misviering op te luisteren in de Gummaruskerk van Lier, waar
we achteraf bij de kaas en wijnavond van het kerkkoor werden
uitgenodigd.
En steeds was José er, als onze centrale spil.
José, we gaan je warme persoonlijkheid allemaal
missen.
Maar we gaan zeker door en we gaan de spirit die je in
onze groep hebt geplant verder zetten.
Ik ben zeker dat je dat
ook zo zou gewild hebben.
Met spijt hebben wij gisteren vernomen dat onze Nestor van onze Alpenhoornvrienden, Clement in de nacht van 25 op 26 juni overleden is.
Langs deze weg wensen wij zijn vrouw Frieda en de ganse familie ons medeleven te betuigen.
Hoewel het voor Clement, wegens ziekte, de laatste jaren onmogelijk was om mee te blazen, is hij steeds in onze gedachten gebleven.
We herinneren nog levendig hoe Clement op weg naar de bakker inpikte bij een cursus alpenhoornblazen. Hij was daar onmiddellijk aan verkocht en kwam pas 's middags thuis (met de pistoletjes).
Hij kocht een alpenhoorn en kwam met veel enthousiasme mee blazen.
We starten met onze Alpenhoornvrienden om in de Fa-stemming verder de muzikaliteit uit te bouwen.
Jaren na mekaar gingen we op cursus naar Bregenz. We brachten van daar mooie partituren, een stuk blaastechniek, maar vooral veel vriendschappen internationaal en vooral onderling mee.
Legendarisch waren ook onze jaarlijkse voorjaarsweekenden in Duitsland. Samen met de partners plezier maken, alpenhoorn spelen en tochtjes in de buurt. Clement en Frieda waren op die momenten zeker nog in topform.
Later werd duidelijk dat Clement problemen kreeg met zijn geheugen. Hij heeft toen stilaan moeten afhaken voor het actief spelen.
Clement, je zal steeds in onze herinnering blijven, wanneer we onze hoorn opstellen.
27 juli 2019 Optreden voor de Union Suisse de Bruxelles t.g.v. de Zwitserse nationale feestdag
Ondanks het regenweer besloten we om buiten onder enkele terrasparaplu's de gasten te verwelkomen. Onze instrumenten klinken in open lucht immers het best. Wanneer echter de kelk van onze hoorn in de drup staat, kan er wel wat water in blijven staan, nietwaar Walter?
De feestzaal was binnen mooi ingericht. Een toespraak van de voorzitter, gevolgd door het woordje dat Dhr. Crottaz, plaatsvervangend Missiehoofd van de Zwitserse ambassade in België, tot de gasten richtte, leidde een feestmaaltijd met raclette en BBQ in. Dhr. Lebrun, secretaris van de vereniging bedankte de vendelzwaaiers van Alkuone en ons voor de aanwezigheid. Het is immers ook de derde keer dat we voor deze gelegenheid worden uitgenodigd.
Een gesprekje met Dhr. Crottaz leerde ons dat hij ook sedert een zevental jaren alpenhoorn bespeelt. Omwille van zijn regelmatige verplaatsingen heeft hij zich een carbonhoorn aangeschaft. Op onze uitnodiging om samen met ons een repetitie te volgen, kon hij wegens zijn drukke agenda niet ingaan. Maar hij blijft natuurlijk steeds welkom. Toch fijn om hier in België met kenners over ons instrument te kunnen spreken. De suggestie om de "Fryburger Chuehreihe" (ook bekend als de "Lyoba") een volgende maal te spelen zullen we graag ter harte nemen.
We willen langs deze weg ook graag de Union Suisse bedanken voor het feestmaal en de waardering.
Na de belofte om volgend jaar ook de zon mee te brengen, reden we rond 22:00 uur huiswaarts.
Het is inderdaad een eeuwigheid geleden, maar nu toch maar eens een nieuw bericht.
Enkele maanden geleden vroeg Michel Follet - jawel, bekend van Radio en Televisie in Vlaanderen - om te gast te zijn in zijn programma. Dat was niet zo duidelijk wat juist de bedoeling was. Moesten we een optreden geven met alle blazers? Moest iemand van ons alleen komen blazen? Welnee, gewoon een interview over het hoe, waarom en de diepere gevoelens die ons tot dit speciale instrument brachten.
Uiteindelijk zat ik op dinsdag 7 mei in de studio in Zulte, waar de opnames voor de volgende week werden ingeblikt. Naast
RO BURMS centrale gast | radiolegende
JOS PIERREUX thrillerauteur, winnaar Hercule Poirot-prijs
JEANINE BISSCHOPS met nostalgische verhalen (uit de kelder)
IDA DE NIJS Nederlandse zangeres met liefde voor Vlaanderen (en er ook al jaren woont)
wordt ook een "onbekende" gast uitgenodigd: Frank Verhaegen van de Alpenhoornvrienden.
In een 7 minuten gesprekje wordt in ieder van de 5 weekdagen een stukje van onze hobby bloot gelegd. Geen technische uiteenzetting dus, maar eerder het verbindende van ons instrument met de Zwitserse, Tiroler en Zuid-Duitse cultuur. En hoe dat ook tot menselijke contacten hier in België leidt.
Afspraak Eclips TV (Voor de al wat oudere toeschouwers bedoeld) dagelijks rond 11:00, 17:00 en 19:20 uur in het programma "Aan het juiste adres". Voor de kijkers met Telenet box op kanaal 40 en voor de Proximus klanten op kanaal 109.
In één van volgende blogs ga ik zeker even dieper in op het spijtige wegvallen van onze Nestor van de ploeg: Clement Pepermans.
Maandag 8 juni 2015 Interview in Braakland op Radio 1
Obama had ter gelegenheid van de Top7 in Bayern een ontvangst van Bondskanselier Merkel gekregen in Kühn. Daar werd hij verwelkomd op een alpenhoornconcert van de plaatselijke Alphornbläser. Radiomaker Corneel De Clerck vroeg zich in zijn programma Braakland om 19:10 uur af of President Obama, die sprak over het mooiste alpenhoornconcert dat hij ooit had gehoord, terecht zo lovend was. Corneel De Clerck besloot dan maar met onze groep contact te zoeken om een "professional" om zijn mening te vragen. Nadat onze voorzitter/dirigent Walter in een voorafgaand telefoontje verklaarde dat hij bij het interview niet beschikbaar was en op de trein zou zitten, besloot hij Frank naar voor te schuiven. Zo doende was het mijn beurt om mijn mening te geven over de opname van het bezoek van de President. Tussen het applaus door voor de President of voor de alpenhoornblazers kon ik onmogelijk uitmaken uit welk stuk de flard van de melodie afkomstig was. De blazers stonden ook opgesteld op een stuk alpenhoornweide waar vooral de echo van de bergen ontbrak. De kwaliteit van hun alpenhoornspelen was zonder meer goed. Zij hebben natuurlijk dagelijks gelegenheid om in de mooiste omstandigheden te oefenen. Verder kwamen nog enkele vragen over de Mozart van de alpenhoornmuziek : Hans - Jürg Sommer zonder twijfel een man die veel bestaande stukken heeft opgetekend en bewerkt, maar ook een heel repertoire heeft geschreven volgens de regels van de kunst. Welk ons favoriet stuk was, werd zonder twijfelen de "Uf de Bänklialp" van Johann Aregger naar voor geschoven. Daarmee werd dan ook het interview afgerond.
We werden goed ontvangen op deze regenachtige dag in Meise. De organisatie had gezorgd voor een podium, dat spijtig genoeg niet overdekt was. Ja, de organisatie kan natuurlijk niets verhelpen aan het slechte weer. Toeval wil dat er telkens bij het optreden een plensbui aan kwam. Eén en ander veroorzaakte dat ook de andere optredens van enkele sportclubs ook moeilijkheden ondervonden. We speelden dan ook iets minder stukjes, vermits ook onze partituren onder het vocht te lijden hadden. Hopelijk kunnen we bij een volgende gelegenheid rekenen op een overdekte plaats bij regenval.
23 - 26 maart : Midweek uitstap naar Ernst aan de Moezel.
Zoals we gewoon zijn, wordt jaarlijks een gemeenschappelijke uitstap gepland. Vorig jaar in Zendscheid maar nu (een beetje geïntroduceerd door ons optreden voor Marmat wijnhandel in Puurs) komen we terecht in Ernst aan de Moezel in de Mozella Schinkenstube / restaurant met een eigen Wohnmobil stellplatz. Walter, Clement en Michel verbleven met hun echtgenotes in Hotel Filla Andre. Prachtig gelegen naast de Moezel, nieuwe kamers, verzorgde maaltijden. Na de wandeling op 24 maart van 15 kilometer hadden we afgesproken om de alpenhoorn uit te pakken en voor het hotel enkele nummertjes te blazen. Er werd gezorgd voor een schnaps traktatie van de eigenaar, waarvoor onze dank. De laatste dag werd afgesproken om te blazen aan de Schinkenstube. Herr Edmund Schinnen, de eigenaar, is ook alpenhoornblazer bij de "original Calmont Bläzer". Maar hij was helaas afwezig. We hebben in ieder geval ons beste visitekaartje achter gelaten.
23 februari : Opening van de Kaaslounge in Brasschaat.
Op marktdag in het centrum van Brasschaat heb je wel een beetje beziens. De bedoeling om de aandacht te trekken werd wel degelijk bereikt. Eén van onze eerste geïnteresseerde dames bleek echt ontroerd door de alpenhoornklanken. Zij was getrouwd met een Zwitser en haar huwelijk was in Zwitserland ingezegend terwijl er ook buiten de kerk de alpenhoorns speelden. Ze had werkelijk de tranen in de ogen, terwijl ze kaas ging kopen in de nieuwe zaak. Zowel de zaakvoerder als de klanten bleken zeer tevreden.
2 april : Optreden voor de Duitse avond van het ISTI in Brussel.
Het was een uitnodiging van het Institut Supérieur de Traducteurs et Interprètes die ons naar de hoofdstad lokte. Voor deze Duitse avond was een aula gereserveerd. Tegelijk werd de gelegenheid aangegrepen om de presentatie, die Michel op zich nam, te vertalen voor de toehoorders. Daar zorgde Benjamin Schmit voor. Het was een aangename verrassing dat een zestigtal studenten en professoren geïnteresseerd luisterden. We lieten ze in ieder geval proeven van zowel de traditionele melodieën als de Koralen en ook een moderne dans. Dat hadden ze niet onmiddellijk verwacht. Nadien hadden we nog enkele contacten met de organisatoren. Zij zorgden er ook voor dat we snel gebruik kunnen maken van de foto's die door Aline Loiseau genomen werden. Zo snel kregen we het nog nooit onze foto's. Hartelijk bedankt.
18 januari : Kerstboomverbranding in Temse Tielrode
De plaatselijke KWB richt jaarlijks de kerstboomverbranding in aan de oever van de Durme. Dat zou heel mooi geweest zijn, maar het weer was danige spelbreker. Er waren ook doedelzakspelers zodanig dat we regelmatig konden afwisselen. Het begon echter hoe langer hoe harder te regenen. Het bleek dat onze alpenhoorns er beter tegen konden dan de mensen en de partituren. Spijtig dat de toehoorders, die zeker wel geïnteresseerd waren, ook letterlijk en figuurlijk afdropen. Het vuur werd gewoontegetrouw ook door de brandweer uitgeblust. Is maar de vraag of het vuur niet vanzelf gedoofd zou zijn door de regen. Het deed ons wel besluiten om in de toekomst bij regenweer te verwachten dat de organisatie zou zorgen voor een schuiltentje.
Gewoontegetrouw werden we weer gevraagd om in de kathedraal van Bel (de bijnaam van dat kerkje, waar je met iedere noot die je speelt de hele ruimte laat zingen) het feest van de heilige Antonius op te luisteren. Na de misviering worden de dieren gewijd. Je mag er ook de stalen exemplaren bij rekenen (ik bedoel de fietsen, bromfietsen en motoren).
Ter gelegenheid van nieuwjaar wordt reeds enkele jaren de traditie aangehouden om samen een feestje te bouwen. José en Walter hadden de andere leden uitgenodigd om bij hun te komen vieren. Vanzelfsprekend werden de alpenhoorns boven gehaald om vanaf het terras enkele nummertjes te laten horen. Dat we het gezellig hadden, staat buiten discussie.
26 december Straatfeest in Nijlen in de Zagerijstraat
Van de heer Engelen (broer van José Engelen, vrouw van Walter Douwen en tevens bestuurslid van onze Alpenhoornvrienden) kregen we de vraag om ter gelegenheid van hun straatfeest onze alpenhoornklanken te laten klinken. Blijkbaar hebben de bewoners van de straat zo een moment tussen kerstmis en nieuwjaar dat ze bij een hapje en een drankje eens gezellig samen komen. De mensen vonden het in ieder geval prachtig om een kleine muzikale omkadering voor hun feestje te krijgen. En natuurlijk wilden enkele geïnteresseerden een woordje uitleg over dat instrument en de manier waarop geblazen wordt. Wel prettig dat we daar de mensen iets meer over kunnen vertellen.
21 december Feestbrunch voor de 60ste verjaardag Frank
Ja, mensen worden ouder en ook pensioengerechtigd. Bij alpenhoornblazers is dat niet anders. Ter gelegenheid daarvan werd door Rika Stroobants - Storms een feestbrunch bereid en een 80-tal gasten uitgenodigd in de parochiezaal van Geel - Holven. De gelegenheid ook om samen met de vrienden enkele nummertjes te blazen. Het feestvarken staat er tussen en was zeer tevreden dat de vrouw van Marc Schotanus, Det Starckx een foto nam om ook dit te vereeuwigen. Aan alle betrokken helpers en aan alle gasten : "Bedankt, het was gezellig en deugd doende" vanwege Frank.
20 december Concert Rijkevorsel samen met Music Emotions
De toeristische dienst van de gemeente Rijkevorsel heeft de gewoonte om rond deze periode samen met het orkest Music Emotions een concert te geven in de Willebrorduskerk. Naar gewoonte wordt er ook een gastoptreden aan gekoppeld. In dit geval een samenspel met de alpenhoorn. Wij spelen dan ook enkele stukken met de volledige formatie zoals Am Dorfrand, Choral für Reinach en Uf de Bänklialp. Daarbij wordt dan ook het stuk Alphornballad gespeeld samen met het orkest. De dirigent van het orkest blijkt aangenaam verrast door het samenspel. We zullen ongetwijfeld nog wel eens samen spelen. Ook het publiek blijkt de samenwerking wel te smaken.
Lotte en Bram hadden het plan opgevat om hun vader en schoonvader te vergasten op een alpenhoornconcertje voor zijn verjaardag. Inderdaad als je onderweg naar de tuin door het huis kwam, kon je de voorliefde voor de Alpen en de natuur letterlijk aflezen. Als vroegere verzorger in de Antwerpse Zoo had het echtpaar menige natuur-kunstige hobby's overgehouden. Eén van de meest bekende Bonzai-boompjes was daar ook te bezichtigen. Daarbuiten was het modelleren van gevonden boomworteltjes ook een geliefde bezigheid. Samen met enkele familieleden en vrienden werd geluisterd naar ons concertje met uitleg van Michel. Dat gaf hun ook een beetje inzicht in de werking van het instrument, de geschiedenis en de achtergrond van de stukken. Het was zowel voor ons als voor hen een gezellige en aangename ervaring.
Voor de kerstmarkt in Leuven hadden we een tijdblok toegewezen gekregen juist voor het optreden van Axel Hirsoux (Jawel, de vertegenwoordiger voor België in het Eurosongfestival). De tijdlijn werd echter niet zo strikt gevolgd. Het resultaat was dat we toch enkele verschillende blokjes hebben vol gespeeld. Hopelijk heeft de inrichter dit kunnen appreciëren. Van de voorbij wandelende bezoekers aan de kerstmarkt, heb je altijd wel enkele die voor de alpenhoorn even blijven staan.
Zoals reeds 30 jaar wordt voor de kerstmarkt van Wilrijk een kerstboom uit Weywertz (Een deelgemeente van Bütgenbach in de Belgische Oostkantons) aangevoerd. Het was dan ook even wachten op de delegatie uit de Oostkantons terwijl we in het districtshuis de genodigden in de stemming brachten bij enkele alpenhoornklanken. Ook bij aankomst van de gasten, nog een laatste stukje voordat de speeches gehouden werden. Ondertussen stelden wij ons op bij het podium op de kerstmarkt waar even later de hoogwaardigheidsbekleders met de druk op de schakelknop het licht in de kerstboom ontstaken. In de VIP-tent was voor ons ook een tafel voorzien, zodanig dat we tussen de nummers door ook deelnamen aan het buffet. Zoals gebruikelijk werden ons nog wel enkele vragen gesteld over de bouw en het bespelen van het instrument.
28 november Optreden op Kasteel Tivoli te Mechelen.
Louise Fernand, International Real Estate, had ons uitgenodigd om op deze prachtige locatie hun gasten te verwelkomen met onze alpenhoorntonen. Na enig passen en meten - onze instrumenten zijn 3,60 meter lang - konden we ons bovenaan de trappen van het kasteel opstellen. Vanaf de parking werden de gasten door kaarsen begeleid naar het kasteel. Het moet een sprookjesachtige indruk gegeven hebben hoe onze klanken door de bomen werden weerkaatst. Het hele park speelt mee. Ook de fotografe vond het een idyllisch plaatje en vond onze hoorns geweldig. Zij beloofde ons enkele van haar mooiste shots, maar daar wachten we nog op. Gelukkig werden we getrakteerd op een glaasje bubbels en ook de hapjes kwamen regelmatig door, zodanig dat we ons zeker een beetje konden opwarmen. Wij vonden het in ieder geval een prachtig kader. Mogelijk voor herhaling vatbaar.
22 en 23 november Opluisteren wijnproeverij bij Marmat. BVBA.
Marmat heeft zich in de voorbije jaren gespecialiseerd in Rijn- en Moezelwijnen. Om deze inval wat luister bij te zetten, hadden ze ons uitgenodigd. We verwelkomen de genodigden voor de winterbarbeque met onze klanken, die blijkbaar wel in de smaak vielen. Daarbij kregen we vanzelfsprekend regelmatig één of andere specialiteit aangeboden. Zonde voor de chauffeur, maar ook daarvoor was een alcoholvrije wijn voorhanden (van een Weinerei in de Ahr vallei met als opschrift "Traubensaft") en die was ook best lekker. Voor zondag hadden we de mogelijkheid om iets meer uitleg te geven bij ons optreden en ook de jarige te vergasten op een "Happy Birthday". Het optreden werd afgesloten met een mee aanschuiven aan een Sauerkraut maaltijd, met verschillende soorten begeleidend vlees. Wie direct denkt aan zuurkool met knakworst, wordt hier volledig van zijn ongelijk overtuigd. Dit was lekker, zonder meer. Dit is voor herhaling vatbaar.
