Van het ene naar het andere graf (dit is tenslotte een kerkhof...) voorbij de meest diverse stijlen. Een treurende vrouw die tegen een zuil steunt, een scène uit een heroïsche film, twee vrouwen die steunen op de buste van Jozef Lies, een diep voorover gebogen droevige figuur, tot zelfs een kapmantel die niet zou misstaan in een griezelfilm. Zo veel graven, zo veel verschillende interpretaties van lijden en dood maar de droefenis straalt er op de meeste zerken af.
Wat soms vreemd overkomt is de symboliek die je kan vermoeden in de graven. Op het graf van de familie Luxsfierens is er een figuur verwerkt in de deksteen terwijl boven op de steen nog eens een treurende vrouwenfiguur werd geplaatst. Heel pakkend, de gelaatsuitdrukking van de figuur bovenaan...
Andere graven zijn dan weer iets pompeuzer opgevat, tot echte graftempels toe (voor Madame Marie Pecher bijvoorbeeld). Andere beelden of beeldjes op soms blinkende, soms volledig versleten grafstenen laten vermoeden dat niet alle graven in eenzelfde rij van hetzelfde jaartal zijn.
Op sommige plaatsen lijkt het kerkhof echt verwilderd, je vindt nauwelijks de grafstenen terug.
Een even mooi als groot monument werd opgericht om onze Vlaamse toondichter, Peter Benoit te eren. Echt een prachtig kunstwerk, deze beeldengroep! Niet alle beeldhouwwerk heeft de tijd even goed doorstaan. Zo ligt er een eenarmige Christusfiguur op het graf van de familie Grouwels.
Tussen het vele groen vind je soms de meest verrassende beeldhouwwerken en steeds weer bots je op bekende namen zoals die van de familie Osterrieth. Ook grafteksten van wereldberoemde schrijvers zoals Offenbach : "Sei getreu bis an den Tod, so will ich dir die Krone des Lebens geben". Een tekst om even bij stil te staan...
Aan bekende figuren geen gebrek. Wij wandelen bijvoorbeeld langs het graf van Fernand Verschaeve (een gerenommeerd piloot), voorbij twee monumentale grafkelders, verder langs het origineel versierde monument van Arthur H. Cornette (vast een violist) en passeren het graf van kunstschilder Theodoor Verstraeten. Jan Van Ryswyck, dichter en redenaar (van de gelijknamige laan) en iets verder warempel: een naamgenoot: Florent Verstrepen (mijn derde voornaam is heel toevallig of niet ook Florent).
Zo bereiken wij de uitgang van dit fascinerende en grote kerkhof. Als afsluiter kijk je nog eens op de plattegrond en dan besef je dat je amper de helft van de grafperken hebt gezien...
