Heel veel aandacht gaat de laatste tijd naar het project 'Ringland'. Ook dat is dankbaar als onderwerp voor een gedicht. Antwerpen mobiel of Antwerpen in de file: het is een heel belangrijke keuze...
RINGLAND
Antwerpen helemaal in het groen.
Ondergronds die ring, het is te doen.
Opnieuw gezonde lucht, net als toen.
Beneden auto's, boven één plantsoen!
Ringland moet er zeker komen.
Vol mooi groen en heel veel bomen.
Een stad waar wij echt van dromen.
Ringland moet er zeker komen!
Dit gaat om veel meer dan politiek.
Lucht boven de Ring die maakt ons ziek.
Stop dus eerst met alle polemiek!
Ondergronds verkeer, daarin zit muziek!
Refrein: Ringland moet er zeker komen...
Ringland lijkt een ideaal gedacht.
Propere lucht zowel bij dag als nacht.
Daarop wordt nu al zo lang gewacht.
Een groen Ringland waar iedereen lacht!
Refrein: Ringland moet er zeker komen...
Om dat te illustreren: enkele foto's zoals het nu nog is . Auto's, files, aanschuiven, stilstaand verkeer .
Twee jaar geleden schreef ik een gedicht over de Sinksenfoor, toen aan de Waalse Kaai(52 maal Antwerpen, pagina 96, gedicht 46). Intussen is er veel water door de Schelde gevloeid en de grootste kermis van het land staat dit jaar in Park Spoor Oost. Veel park is daar trouwens nog niet maar bij het bezoek aan de Sinksenfoor vond ik de plaats nog lang niet zo slecht. Vermits ik daar per fiets arriveerde had ik ook geen parkeerproblemen, maar voor bezoekers die een parkeerplaatsje nodig hebben, wordt het zoeken. Tijd dus om gedicht nummer 53 te schrijven. Van nu af kan je regelmatig een volledig gedicht over Antwerpen op deze blog lezen en wie weet, misschien halen wij de honderd wel...
Sinksenfoor op Park Spoor Oost
Park Spoor Oost, de Sinksenfoor,
megagroot of metafoor.
Problemen met parkeren,
om zoveel volk te ambiëren.
Park Spoor Oost, de Sinksenfoor.
Nog niet helemaal klaar daar voor...
Wie niet oplet, struikelt over het spoor.
La Roue Royale, het reuzenrad,
de Wild Mouse, dat is ook wat.
Elliot's rollercoaster man, man, man!
Caraïbes Folies, ik ben er weg van.
XXL, dat brengt je naar omhoog.
In de lucht, jawel, je vloog!
En ja, ik zie nog een ouderwetse viskraam,
met zoveel eendjes, het heeft geen naam!
Een poliep naast de Crazy Palace.
Overal zand en nergens gras.
Ik dacht dat dit een park was?
Botsautootjes naast de See Sturm Bahn.
Griezel in de Terror Factory, komaan!
En weer een rollercoaster aan het eind.
Ik houd mij met moeite overeind.
Rock en Roll, Crystal Palace-doolhof.
Dat is pas leuk, dat is pas reuzetof!
Eindelijk toch een ouderwetse paardemolen,
een beetje weggestopt, een beetje verscholen.
Ik zwijg nog van al die snoep, van al dat eten.
Zo veel om te weten of te vergeten.
Op Park Spoor Oost staat nu de Sinksenfoor.
Sommigen zijn er tegen, sommigen er voor.
Veel park is er niet, maar de kermis gaat door.
Wel veel volk, dat is hier echt een megafoor!
28 mei 2015
De bijhorende foto's geven een beeld van wat nu de Sinksenfoor is.
Uiteindelijk komen wij bij de uitgang. Voor wie graag over de kermis wandelt, is deze Sinksenfoor zeker een aanrader. Plezier beleven hier of op de Waalse Kaai: veel verschil maakt het niet.
En de omwonenden? Op het eerste zicht wonen de dichtstbijzijnde buren toch behoorlijk ver van het gebeuren om daar last van te hebben. Zien wat de toekomst brengt...
De kerstmarkt, het begin van deze blog en tevens het laatste gedicht uit 52 MAAL ANTWERPEN.
Kerstmarkt, wat een mooie plek!
Mensen uit alle landen,
Alle rassen en alle standen
Je ziet het wel, zij hebben trek.
Zin om lekker te genieten
Glühwein, schnaps en bier,
Dranken: alles vind je hier
Zoeken naar hun favorieten.
Of dat nu Kerstmis is?
In dit gedicht wordt de vraag gesteld wat deze markt nog met Kerstmis te maken heeft, een vraag waarop ik helaas het antwoord schuldig blijf. Toch is het een mooi gedicht om 52 MAAL ANTWERPEN mee af te sluiten. Nog even enkele foto's van de kerstmarkt en het doek valt over het boek. Niet over de blog want ieder gedicht over Antwerpen dat ik nog schrijf zal, samen met de mogelijke foto's, gepubliceerd worden. Hoeveel en wanneer? Dat zal de toekomst uitwijzen...
Het boek blijft uiteraard beschikbaar in de boekhandel (Uitgeverij De Standaard in België of rechtstreeks via Boekscout.nl in Nederland).
De begraafplaats van het Schoonselhof is een groot kerkhof met een lange geschiedenis. In 1911 werd het landgoed aangekocht door de stad. Officiële opening in 1921, vanaf 1938 werd een aantal grafmonumenten van het gesloten Kielkerkhof naar hier overgebracht.
In 1992 werd het kasteel beschermd als monument en vanaf 2007 de begraafplaats zelf.
Naast militaire begraafplaatsen zijn er ook gedeeltes voor de Joodse en de Islamitische gemeenschap.
Heel wat bekende en/of beroemde figuren en families vonden hier hun laatste rustplaats.
Veel beelden versieren de grafzerken. Verdriet voert de boventoon.
Regelmatig passeer je langs beroemde namen (Brialmont van de gelijknamige plaats of de verdedigingsgordel rond Antwerpen bijvoorbeeld). Buitenlandse namen maar ook gewone: je komt het allemaal tegen.
Van het ene naar het andere graf (dit is tenslotte een kerkhof...) voorbij de meest diverse stijlen. Een treurende vrouw die tegen een zuil steunt, een scène uit een heroïsche film, twee vrouwen die steunen op de buste van Jozef Lies, een diep voorover gebogen droevige figuur, tot zelfs een kapmantel die niet zou misstaan in een griezelfilm. Zo veel graven, zo veel verschillende interpretaties van lijden en dood maar de droefenis straalt er op de meeste zerken af.
Wat soms vreemd overkomt is de symboliek die je kan vermoeden in de graven. Op het graf van de familie Luxsfierens is er een figuur verwerkt in de deksteen terwijl boven op de steen nog eens een treurende vrouwenfiguur werd geplaatst. Heel pakkend, de gelaatsuitdrukking van de figuur bovenaan...
Andere graven zijn dan weer iets pompeuzer opgevat, tot echte graftempels toe (voor Madame Marie Pecher bijvoorbeeld). Andere beelden of beeldjes op soms blinkende, soms volledig versleten grafstenen laten vermoeden dat niet alle graven in eenzelfde rij van hetzelfde jaartal zijn.
Op sommige plaatsen lijkt het kerkhof echt verwilderd, je vindt nauwelijks de grafstenen terug.
Een even mooi als groot monument werd opgericht om onze Vlaamse toondichter, Peter Benoit te eren. Echt een prachtig kunstwerk, deze beeldengroep! Niet alle beeldhouwwerk heeft de tijd even goed doorstaan. Zo ligt er een eenarmige Christusfiguur op het graf van de familie Grouwels.
Tussen het vele groen vind je soms de meest verrassende beeldhouwwerken en steeds weer bots je op bekende namen zoals die van de familie Osterrieth. Ook grafteksten van wereldberoemde schrijvers zoals Offenbach : "Sei getreu bis an den Tod, so will ich dir die Krone des Lebens geben". Een tekst om even bij stil te staan...
Aan bekende figuren geen gebrek. Wij wandelen bijvoorbeeld langs het graf van Fernand Verschaeve (een gerenommeerd piloot), voorbij twee monumentale grafkelders, verder langs het origineel versierde monument van Arthur H. Cornette (vast een violist) en passeren het graf van kunstschilder Theodoor Verstraeten. Jan Van Ryswyck, dichter en redenaar (van de gelijknamige laan) en iets verder warempel: een naamgenoot: Florent Verstrepen (mijn derde voornaam is heel toevallig of niet ook Florent).
Zo bereiken wij de uitgang van dit fascinerende en grote kerkhof. Als afsluiter kijk je nog eens op de plattegrond en dan besef je dat je amper de helft van de grafperken hebt gezien...
Het verkeer in Antwerpen verloopt vooral stilstaand. De laatste decennia zijn er zoveel auto's en vrachtwagens op de weg gekomen dat rijden niet evident meer is. In combinatie met de noodzakelijke wegenwerken is dit een enorm probleem dat de laatste jaren geen oplossing vindt. Misschien met een gedicht dan maar? Bladzijde 104 van 52 maal Antwerpen zoekt naar de echte reden.
Als er al eens een gaatje in de lange rij vrachtwagens komt, dan wordt het vlug opgevuld door een volgende vrachtwagen. Je lijkt soms naast een bewegende muur te rijden. Eender waar je in Antwerpen de ring neemt, het verschijnsel van die rijdende muur maakt steeds deel uit van het decor. Een echte verademing als je die drukke banen kan verlaten of rustig over een fietspad kunt bollen zonder al dat voorbijrazend verkeer.
Als je het vrachtverkeer en het woon-werkverkeer al eens zou verminderen door meer gebruik te maken van de spoorwegen en het vervoer over water, dat zou ons heel wat verkeersleed besparen. Helaas lijkt die oplossing nog niet zo eenvoudig door de weinig optimale verbinding tussen de producenten en hun consumenten, lijkt het mij. De trein is nochtans een weinig vervuilend vervoermiddel dat al meer dan een eeuw zijn degelijkheid bewijst.
Vervoer over het water heeft het grote voordeel dat er een enorme hoeveelheid tegelijk kan vervoerd worden. Hopelijk zoekt men in de toekomst meer in die richting naar een oplossing voor het vastlopend verkeer.
Bus en tram vormen eveneens een goed alternatief om het verkeer te ontlasten. De aparte beddingen voor beide soorten voertuig bieden een groot voordeel: op deze manier ontsnap je aan heel wat files. Uiteraard is ook die manier van vervoer onderhevig aan dienstregelingen, stakingen en vertraging maar meestal kan je wel vrij snel op je plaats van bestemming geraken, en maak je daarbij de lucht wat minder vervuild dan al die aanschuivende auto's en vrachtwagens.
Het Middelheimmuseum is één van de plaatsen in Antwerpen waar je zeker een bezoek aan moet brengen.
Een eerste vermelding van het domein vinden wij al terug in 1342. In de achttiende eeuw werd het kasteel omgebouwd in Louis XVI - stijl. In 1910 werd het domein in zijn geheel aangekocht door het Antwerps stadsbestuur en opengesteld voor het publiek. In 1950 huldigde toenmalig burgemeester, Lode Craeybeckx het domein in als openluchtmuseum. In 1971 bouwde men het Braempaviljoen als overdekt museum.
In 2000 tenslotte werd het gebied met 7 ha uitgebreid tot een 27 ha groot terrein.
Wij komen langs de grote ingangspoort binnen en botsen al dadelijk op een eerste kunstwerk. Een beetje verder passeren wij een kromgebogen zeilbootje dat net boven water hangt. Bij het verder stappen, wandel je van het ene mooie beeld (Despeau, Renoir) naar het andere: echt een aanrader!
Her en der verspreid in het groene gras vind ik mooie en andere beelden terug. Ieder zijn smaak natuurlijk... Een heel bijzondere ijzeren vogel (Friedrich Werthmann), een indrukwekkend liggend naakt (Wieland Forster) dat in de zon ligt te blinken, beelden van Manzu, Mascherini, de hond van Stadler, een vreemde reuzenbol: probeer vooral te genieten van de kunstwerken die je mooi vindt.
