Vandaag vertrekken we vanuit het Arisaig hotel richting Glencoe om daar het Glencoe visitor center te bezoeken over de gelijknamige slachting. ( zie info onderaan )
Onderweg stoppen we in Fort William om er een Segway uit te proberen waarvoor Jean al twee dagen op hete kolen zit.Voorzien van terreinbanden om er de boswegels en heuvels van het golfterrein mee te overbruggen gaan we de strijd aan met het tweewielig vehikel dat zichzelf in evenwicht houdt of dat is toch de bedoeling mits de juiste handelingen, hé Jean. Na een uurtje plezier wat voor ons hoegenaamd geen uur leek zijn we weer een ervaring rijker en nog nagenietend zetten we onze route verder. Aangezien het voor de eerste keer al een hele dag mooi weer is beslissen we om te kamperen en al snel vinden we een camping de Red Squirrel en hoe kan het ook anders gelegen aan een rivier, we komen tot de vaststelling dat het hier ook heel snel kan veranderen en binnen het half uur begint het alweer te regenen en dienen we een shelter te bouwen over de achterkant van mijn 2pk om voor de eerste keer zelf te kunnen koken, enige tijd nadien klaart het weer op en worden we aangevallen door ontelbare midges, met de kragen hoog opgetrokken en de mutsen tot over de oren getrokken en de handen in de zakken stellen we vast dat niemand er aan gedacht heeft om muggenspray mee te brengen en besluiten we om vuur te maken, aangezien alle brandhout nat is kan slecht de benzine uit mijn jerrykan de vlam erin krijgen en na herhaaldelijke opflakkeringen met een extra portie krijgen we er enig vuur van belang uit. Of het nu aan het vuur lag weten we niet maar in ieder geval konden we toch weer normaal zitten en sloten we de avond gezellig af rond het kampvuur.
Enkele info ivm : Glencoe (Schots-Gaelisch: Gleanna Comhann) is een dorp in de Schotse lieutenancy Inverness langs de A82 in het raadsgebied Highland in het noordwesten van de gelijknamige vallei Glen Coe. De rivier Coe loopt ten noorden van het dorp en mondt daar uit in Loch Leven, een zoutwatermeer dat één wateroppervlak vormt met Loch Linnhe.
Glencoe is verbonden met het historische bloedbad van Glencoe, toen op 13 februari 1692 38 leden van de clan MacDonald als afgezanten door leden van de clan Campbell werden gedood en ondertussen werden de 600 mannen, vrouwen en kinderen vermoord door de Engelsen.
De nacht op de camping Red Squirrell is goed verlopen en raar maar waar alles bleek droog te zijn en zo kunnen we onze tent en alle andere spullen proper opbergen in de wagen. Onderweg stoppen we om nogmaals te genieten van een stevig Schots ontbijt iets wat we op zo korte tijd al niet meer zouden willen missen.
Vandaag nemen we alweer een ferry om via het eiland Arran door te steken naar de andere kant van het eiland en daar opnieuw via de ferry onder Glasgow te belanden. Aangezien vrij kamperen toegelaten is besluiten we om de tenten op te zetten aan de waterlijn en gaan vlug iets eten in een dorp enkele miles verder.
Na een zalige overnachting aan het strand rijden we rechtstreeks naar de ferry want de bar van de nabijgelegen golfclub blijkt tot 10 u gesloten te zijn, dan maar zonder ontbijt de boot op naar Ardrossan.
Ondertussen beseffen we dat we de laatste routes aan het plannen zijn en een beetje zoals verwacht is off road rijden in het grootste gedeelte van Scotland niet mogelijk. Naarmate we dichter bij Engeland komen blijken er wel enkele baantjes te zijn, sommige afgesloten of privé en andere wel toegankelijk maar dan te moerassig voor de Visa en mijn 2pk, zelfs de goed uitgeruste jeep van David geraakt in de problemen waar enkel nog de winch soelaas kan brengen, na 2 uur ploeteren in de modder en veel plezier staat hij terug op het droge. Ondertussen is het al laat in de namiddag en na het aantrekken van propere kledij zetten we onze tocht verder en kijken ondertussen uit om te overnachten. We stoppen kort nadien in een bar-hotel om de modder door te spoelen met een plaatselijke Ale. De bazin is zo vriendelijk om onze route voor de twee laatse dagen te plannen via de mooiste wegen van het Lake District dat we beslissen om daar te overnachten.
Na alweer een stevig maar helaas laatste ontbijt op Schotse bodem vertrekken we vanuit het House o Hill Hotel vrijwel rechtstreeks richting Hull. We stoppen eerst nog even in een kliniek om na te gaan of bij Jean ter hoogte van zijn ribben toch nog alles op zijn plaats zit want de pijn opgedaan tijdens het Segwayen blijft aanhouden . Gelukkig kunnen ze geen kneusingen of breuken vaststellen en zal hij nog enkele dagen op de tanden moeten bijten om de spierverrekkingen te verbijten en dit met de hulp van zijn reisgenoten die er alles aan doen om hem niet te doen lachen , maar geloof mij een gemakkelijke opdracht is dit niet.
We hebben er voor gezorgd dat we ons voor de laatste dag op slechts 140 km van Hull bevinden om te vermijden dat we door panne of andere problemen onze overtocht zouden kunnen missen. Het Kings Head Hotel te Masham op Engels grondgebied was een perfecte afsluiter. Om 10u vatten we jammer genoeg ons laatste traject aan in de regen en onderweg worden we geteisterd door hevige wind op kop, wat voor bepaalde voertuigen niet echt een lachertje is. Na een tijdje beslis ik de strijd op te geven om steeds vanuit de hoogste toeren in derde over te schakelen naar vierde om dan weer te moeten terugschakelen naar derde en ik het gevoel krijg dat ik mijn motor stilletjesaan aan het opblazen ben. Op een meer gezapig tempo rijden we verder en Jean is gedoemd om alle opdringerige trucks voor mij af te schermen wat soms echt wel spectaculaire en gevaarlijke situaties opleverde gezien mijn snelheid net rond hun maximum snelheid ligt.
Zaterdag 24 Mei. Km stand 125.124 (bij aankomst in Gijzenzele)
Rond 9u Belgische tijd varen we na een boterzachte overtocht Zeebrugge binnen, enige tijd later rijden we zoals het hoort op het rechter wegdek naar huis. Ter hoogte van de afrit Aalter nemen we via de cb afscheid van David en Jean en hetzelfde in Nevele van Piet. Elkeen is nu ongeduldig onderweg om vrouw en kinderen na 14 lange en eenzame dagen te omhelzen en de reisverhalen in geuren en kleuren te vertellen ( ik veronderstel toch dat het zo ongeveer overal gegaan is ).
Besluit: We hebben alweer een prachtige ervaring opgedaan en een land bezocht met naar mijn mening de vriendelijkste mensen die ik al ooit ontmoet heb op reis.Schotland is op gebied van bergen en meren een echte topper en blijft vermoedelijk door het doorgaans wisselvallige weer gespaard van massatoerisme. De 2pk, Visa en beide Mitsubishi jeeps hebben ons een onvergetelijk avontuur bezorgt en het denkwerk aan een vervolg kan beginnen.
In totaal hebben we 2774 km afgelegd waarvoor dank aan:
David die de zware taak van het links rijden en de mooie routes voor het grootste gedeelte op zich heeft genomen en dit met glans heeft volbracht waardoor we veilig en wel thuisgeraakt zijn.
Piet de VAB man met Afrika ervaring die je het gevoel geeft dat pannes in gelijk welke omstandigheden kunnen en zullen opgelost worden en ik hierdoor toch wel persoonlijk mijn voordelen uitgehaald heb dit jaar.
Jean, de man die waarschijnlijk met een trekkabel in de hand geboren werd om gelijk wie en waar uit de blubber te trekken en er zelf ook nog plezier aan te beleven. en uiteraard het plezier dat we weer samen mochten beleven op deze trip. Tot..........blogs ( althans voor de bloglezers )
2cvpeet
Maandag 19 Mei
Dinsdag 20 Mei
Woensdag 21 Mei
Donderdag 22 Mei
.
, maar geloof mij een gemakkelijke opdracht is dit niet.
Vrijdag 23 Mei
Zaterdag 24 Mei.
