We zijn na een rustige overtocht met welliswaar weinig slaap door de te krappe en warme kajuit veilig aangekomen in Hull en vertrekken via kleine wegen richting Edinburgh ,we genieten van de prachtige vergezichten en vergane kastelen ( Bolton Castle ) maar door het slechte weer kunnen we jammer genoeg niet uitstappen om enkele mooie foto s te maken en ik trek ze dan maar door de ruit met de ruitenwisser aan.

Na onze middagstop rijden we verder via de ring rond Edingburgh en grote verbindingswegen om wat extra afstand te kunnen afleggen en zo belanden we in Corbridge. Daar rijden we even om om enkele watervallen te bekijken en vrij kort nadien een aperitiefpauze in te lassen want we hebben dorst gekregen van al dat water.

Onze tweede nacht hebben we doorgebracht in het Golden Lion hotel waar we daags ervoor ook de eerste fish en chips geproefd en goed bevonden hebben. Deze morgen eerst een kleine herstelling uitgevoerd aan de Visa ( bijgenaamd Maurice ) want sinds de tuning en het volledig opendraaien van de c.o vijs blijkt het starten niet altijd vlekkeloos te verlopen maar hij gaat er dan wel vandoor als een speer. Benzinestations zijn niet zo voor de hand liggend in Schotland en we rijden op onze laatse druppels benzine een dorpje binnen waar we vaststellen dat het eerste tijdelijk gesloten is door elektriciteitswerken en we moeten doorrijden naar het volgende dat dan weer 8 miles verderop ligt, maar met de twee Mitsus bij ons als back up bleven we er toch heel kalm bij. Na het tanken blijkt dat er 19.5 liter in mijn tank kan en dit op een tank van 20 liter.

Vandaag willen we zo snel mogelijk via Edinburgh naar Perth om vandaaruit de Killiecrankie pas te nemen in de Cairgorns mountains.

Uiteindelijk zijn we er niet geraakt en hebben we een overnachting gevonden in Pitachry, dit blijkt het Knokke van Schotland te zijn maar we laten het na een vermoeiende dag en opperste concentratie bij het links rijden niet aan ons hart komen en gaan straks hopelijk lekker eten.
We sluiten de avond af in een pub bij een lekkere maaltijd met frietjes ( voor de derde keer ) en een frisse pint.

Km stand 123.056

Op aangeven van nen local die dan nog een fervente bierdrinker van Belgische bieren blijkt te zijn krijgen we tijdens de tweede Visa interventie enkele tips ivm onze geplande routes, enkele short cuts en mooie overnachtingsplaatsen zouden onze nu al prachtige route nog exclusiever moeten maken.

Rond de middag bevinden we ons in de whisky streek van oa Glenfiddich, Glenlevit , the Balvenie en vele andere, we bezoeken het Speyside Cooperage Ltd, een bedrijfje die nieuwe whiskyvaten maakt maar ook oude hersteld en waar ze pas betaald worden per vat dat na een lektest goed bevonden wordt en dit doen ze aan een bijna onmenselijk tempo.Op het einde van de voorstelling krijgen we nog de kans om een klein vat samen te steken in een testruimte en David speelt het klaar om dit in één keer te doen en vanaf maandag mag hij zijn vast contract als definitief beschouwen.

Voor het eerst vinden we een niet afgesloten onverhard maar na enige tijd moeten we toch een hekken openen om verder te kunnen, de weg blijkt na lange tijd toch te stoppen alwaar Jean toch nog even probeert verder te geraken en bijna vast komt te zitten, we zijn dus genoodzaakt om op onze stappen terug te keren.Onderweg was er toch nog een klein zijwegeltje met in de verte een boshut in zicht.We beslissen om ter plaatse te overnachten en er een gezellige namiddag van te maken maar tijdens het achteruit rijden met mijn 2 pk op de helling aan de boshut blijkt mijn versnellingsbak in de soep te draaien en na enig overleg besluiten we de deze open te vijzen omdat Piet denkt te weten waar het probleem zit,vijf uur later is de geslaagde operatie een feit, minitieus uitgevoerd door hoofdchirurg Piet in samenwerking met zijn professoren David, Jean en Peter.Het is ondertussen al 21u en nog snel warmt Jean enkele blikken ravioli op in de boshut want daar zitten we namelijk uit de wind en kunnen we nog even napraten over de herstellingswerkzaamheden.Na het eten leggen Piet en ik ons in de boshut te slapen terwijl David ondertussen al onder de wol ligt in zijn zelfgemaakt bed in de jeep en Jean kruipt als een echte safariman in zijn daktent.Slaapwel.

Km stand 123.250

Na een gedwongen overnachting in en rond de boshut gaan we s' morgens op zoek naar een coffeeshop voor een stevig Schots ontbijt en zoals reeds elke ochtend met alles er op en aan zoals: ei, tomaat, champignons, iets rond zwart, worstjes, spek en voor sommige ook nog witte bonen in de tomatensaus, maar voor we dit vinden moeten we eerst nog uit het bos zien te geraken en de herstelde versnellingsbak grondig uittesten, alles blijkt in orde te zijn en hierdoor kunnen we onze tocht voorlopig toch verder zetten. Na het ontbijt gaan we eerst nog eens bij de plaatselijke garage langs om het oliepeil van de versnellingsbak te controleren maar hier dan wel op een plat vlak want de herstelling moesten we uitvoeren op een vrij steile helling terwijl mijn 2 pk noodgedwogen met een treklint moest vastgehaakt worden aan Jean zijn jeep om te beletten dat van zodra de geblokkeerde bak los kwam mijn eendje niet plots de berg zou af bollen. 

Later op de dag bezoeken we het Loch Ness exhibition center en het toeval wil dat er buiten net een opname gaande is over en met de man die in 1961 in een mini duikboot het meer afgezocht heeft naar het monster. De voorstelling in het center leert ons dat er uiteindelijk nooit geen echt bewijs gevonden is maar wel enorm veel theorieen en er massa' s geld aan gespendeerd werd, uiteindelijk was het toch een leuke ervaring.

Tegen de avond beginnen we alweer uit te kijken naar een hotel aangezien kamperen met dit slecht weer er opnieuw niet in zit. Even later vinden we het prachtige Loch Maree hotel en genieten we s' avonds voor de eerste keer van een heel lekker bijna culinair en eens niet gefrituurd menu met nadien alweer een lekker dessert,mmm.

Km stand 123.740

Vandaag vertrekken we vanuit Loch Maree hotel richting Apple Cross, waarschijnlijk via de kleinste wegen van het land bereiken we in een schier eindeloos gebied de top van de berg waar we van de ene verwondering in de andere vallen want achter elke bocht krijgen we of prachtige meren, uitzicht op de kustlijn of dan weer een maanlandschap voorgeschoteld.

Van hieruit rijden we door naar ons eindpunt het Isle of Skye, ondertussen is het nog maar eens beginnen regenen en volgens de weerberichten zit er niet veel verbetering in voor de komende dagen, ondertussen heeft wind en regen in 2 pk normen storm aangenomen, mijn deuren bewegen alsof ze er gaan uitvliegen, de windvlagen blazen het water van tussen mijn zijramen en ik krijg daardoor een lichte nevel in mijn gezicht ondertussen vangen vellen keukenpapier strategisch geplaatst water op om te vermijden dat mijn lampjes en schakelaars onder water komen te staan.

Alweer hebben we een prachtig hotel gevonden met zicht op zee alhoewel zicht op zee in Schotse normen met dit weer wel heel beperkt is.We proberen nog snel de Talisker whisky distillery te bezoeken maar alle rondleidingen blijken volzet te zijn en we moeten ons beperken tot het bezoeken van het winkeltje. We begeven ons terug naar ons hotel om te relaxen en alweer te genieten van de locale bieren en whisky, na het eten begint de barman op de akoustische gitaar liedjes te zingen en raken we verzeild in een zangwedstrijd tss Schotse oudjes op tennisreunie en vier jonge good looking belgen met als gevolg 1/ 0 voor de belgen. De belgen sluiten het cafe en gaan lekker slapen want het is plots toch wel heel laat geworden.

Enkele info ivm het eiland :

Skye is 50 miles lang en 25 miles breed, mocht je langs de kust lopen via kliffen, sea stacks, donkere onbegaanbare baaien enz zou je 400 miles moeten afleggen.

Talisker is een whisky van Skye, made by the sea en de duurste fles kost 1950 pound en heeft 37 jaar op vaten gelegen.

Km stand 123.960

Vandaag vertrekken we jammer genoeg maar wel voor de eerste keer in de regen en dit zal zo voor de ganse dag blijven. Vanuit het prachtige Sconsor Lodge Hotel rijden we richting Dunvegan waar het kasteel van de Mc Cloud clan staat, we maken een ommetje via het uiterste puntje van het eiland en bereiken zo na uren laveren op single road tracks ons doel. Het kasteel werd door de eeuwen heen vergroot en aangepast, uiteraard is het heden ten dagen voorzien van ramen, electriciteit, verwarming en dergelijke meer, hier en daar kon je nog de authentieke binnenmuren zien en zo had ik het mij eigenlijk voorgesteld maar helaas, het blijft wel het bezoeken waard.Na ons bezoek rijden we naar Ardvasar om daar de ferry te nemen naar Mallaig en dit betekent dat we Skye verlaten en zo ons einddoel achter ons laten om de komende vijf dagen richting huiswaarts te keren.