Eén van hen werd geblinddoekt en was gedoemd om te proeven van 3 verschillende smaken, zonder te weten welke smaak het zou zijn.

Ik werkte samen met Nora. 

Ieder groepje kreeg 3 bekers met een beetje water in.

Na dat ik geblinddoekt werd kwam er iemand rond met de smaak die Nora in de eerste beker moest doen.

Zo deden we dit voor de drie bekers.

Als we de smaak echt niet lekker vonden mochten we die uitspugen en een stukje peperkoek eten.

In het eerste glas zat suiker die met water was vermengd.

In het tweede glas met water zat zout. Deze smaak vond ik echt verschrikkelijk. 

Toen heb ik een paar stukjes peperkoek gegeten om de smaak uit mijn mond te krijgen.

Het derde glas daarentegen vond ik nog lekker, hierin zat er citroensap in die ook met water vermengd was.

Het smaakte een beetje naar limonade.

Deze smaken waren alle 3 verschillend.

Glas 1 was zoet, glas 2 was zout en glas 3 was zuur.

Op onze tong zitten duizenden smaakpapillen die signalen sturen naar de hersenen.

Bij bepaalde beroepen is smaakherkenning zeer belangrijk.

Een kok heeft dit nodig bij het samenstellen van gerechten en menu's.

Een sommelier heeft dit nodig bij het proeven van wijnen + het combineren met gerechten.

Conclusie: We hebben onze smaakpapillen heel hard nodig in het dagelijkse leven.