Schitterend zonnig weer van 's morgens vroeg; ongelooflijk mooie bergtocht !

Vertrokken om 7.40 u. De weg door het dorp en daarna: geklingel van koeienbellen, gekabbel van een bergbeek. We zijn op het goeie pad ! Door een bos klimmen: zalig ! Aan een watervalletje heeft iemand een minikapelletje geïmproviseerd: onderaan rotsblokken, erboven kleinere stenen. Er staat een rode kaars in een plastic houder die al gebrand heeft ! Een muurtje van rotsblokken tegen de bergflank houdt de vallende stenen tegen. Effectief. Sommige stenen zijn al met mos begroeid.

Na het gehucht Peñaseita wordt het steiler klimmen. Zonlicht gefilterd door het bladerdak; een frisse bries waait koelte aan, een koekoek. We steken af en toe de bergbeek over op houten bruggetjes of op stapstenen.

Waar het pad de weg kruist, eindigt het bos. Woeste bergweiden, heidekruid, lage varens, stekelbrem, vingerhoedskruid. Enkel nog sparren hier en daar, een dappere eik, een enkele es. De wind heeft hier vrij spel! De mooie bruine koeien met lange horens laten ons met rust. Oef! Puerto del palo, het hoogste punt op de camino primitivo, 1146 m hoog. Geklommen van ongeveer 580 m boven zeespiegel.

Onbeschrijfelijk mooi hier. Ruige bergweiden, rotspartijen, een eindeloze rij bergketens, windmolens ... De hoogspanningskabels storen me niet. Ze brengen beschaving aan wie hier in deze onherbergzame streek probeert te overleven. We waaien bijna omver ! " De Geest waait waar hij wil" , zegt mijn witte wimpel. We kunnen best wat bescherming gebruiken ... Sint-Jakob of de H. Geest ?

Blij dat we met zijn tweeën zijn; ik heb hoogtevrees en Anne-Marie is bang van de wind. Ze woog 54 kg toen ze vertrok uit Doornik, maar ze is al veel vermagerd. Haar zware rugzak ( 14 kg ) is nu een voordeel ! Toch wel een steile afdaling op een rotspad ! Ik probeer zoveel mogelijk op het platgetrapte gras te lopen. We kruisen weer de autoweg. Wie op veilig wil spelen, kan het eerste deel van de afdaling gerust op de weg zelf lopen. Nu wandelen we tussen struikgewas. Dat geeft een veiliger gevoel ! Wolken werpen grappig bewegende schaduwen op de opeenvolgende heuvelruggen. Links van ons, op de parallelle bergkam een heel gelid windmolens, afstekend tegen de helderblauwe lucht.

We ontmoeten pelgrims die via Los Hospitales gelopen hebben. Wind met orkaankracht ginder ! We steken een stenen muurtje over. Montefurado: een pittoresk groepje huizen, een Jakobuskapelletje, een haan met zijn schare scharrelende kippen. Hier woont welgeteld nog één boer ! Hoe afgelegen !

Een hekje, we lopen over een heuvel, omhoog, omlaag, weer tussen de bomen ... Er zijn ook meteen meer veldbloemen: muskuskaasjeskruid, rode klaver, rolklaver, vijfvingerkruid, bloeiende brem.

Net voor Lago een monument van een taxusboom, meer dan 500 jaar oud ! De enige bar hier is gesloten. Een groepje zondagse motorrijders groet ons.

Over het asfalt van de autoweg. Die ene kilometer lijkt wel eindeloos in de hitte. Oef ! Links een gele schelp bij een dennenbos. Picknick in de bar van Berducedo. En ook al is het zondag, we kunnen in het winkeltje toch inkopen doen voor het avondmaal . Want in de albergue van het piepkleine gehucht La Mesa kunnen we geen warme maaltijd krijgen. Er is wel mogelijkheid tot koken. Anne-Marie heeft daar ervaring mee: ze heeft nog rijst, we kopen tomaten, tonijn, een blikje erwtjes,mayonaise.

Onze laatste klim voor vandaag. Het landschap blijft betoverend. Veel bloeiende brem en golvende heuvels met bossen en weiden. We horen het geluid van de windmolens op de top. Aangekomen om 16.30 u. De hospitalera heeft nog een kast met voeding in blik, en een frigo met yoghurt, boter, kaas en allerlei dranken. Ze noemt het haar “ tienda” ( winkeltje ). We zullen niet verhongeren. Nog 2 eieren en olijven bijgekocht. En Reiner, de Oostenrijker, trakteert met wijn. “Smakelijk!” Dat wordt vroeg slapengaan vanavond. Veel meer is hier niet te doen. Zeker geen internetsessie !