Regen tot 's middags, daarna droog. Zon 's avonds, 15 graden.
Gilbert schenkt een café con leche voor mij uit in de albergue. Ik zing " Old Irish Blessing" voor Udi, het lied waarmee het koor mij uitgeleide zong toen ik eerst naar Lourdes vertrok en daarna met Pieter naar de camino del norte. Dat wordt mijn lied voor vandaag.
 
May the road rise to meet you
May the wind be always at your back
The sun shine warm upon your face
The rain fall soft upon your fields
And until we meet again
May God hold you in the palm of his hands.
 
Dat van de regen klopt. Maar toch wel hevige wind tegen!
Na Allendelagua loopt het pad even langs de autosnelweg. Ik concentreer me op de bermen. Lage dennen en valeriaan aan de kant van de A8, aan de andere kant: rode klaver, paarse dovenetel, campanula, margriet, boterbloem, muskuskaasjeskruid en andere bloemen die ik niet thuis kan brengen. Vanuit de hoogte zie ik het volgende dorp Cerdigo. Volgens het plan moet ik onder de autoweg doorgaan. Op mijn passen teruggekeerd. Nu wel wind in de rug!... Verstrooide professor die ik ben! Beneden aan de helling wijst de pijl toch naar omhoog. Goed dan, nu wel met felle regen...
Even verder klopt het : onder de autoweg door.. een bospad op, modder dus. Een ezel staart me aan... Volgende hindernis: koeien dwars op het pad. roepen en met de stokken zwaaien. Ze sjokken de varens in. Hekjes goed sluiten, touw stevig over het paaltje trekken, want het waait nu wel serieus. Daarna geiten op de weg. Ik kan weer gemengde kaas maken!...
Door de weiden langs de zee, helemaal alleen in stormweer...

Het bushokje van Islares zit vol ontgoochelde pelgrims. Ze wachten op de bus, ook de 3 Franstaligen: Nadia uit Malmédy, Véronique  uit Tourcoing en Monique uit het zuiden van Frankrijk. Het is genoeg geweest voor hen. Ik stap verder. toen ik de eerste keer op pelgrimstocht ging, was ik ook gestoord bij minder goed weer of als het mistte. En ik heb maar 2 uur regen gehad toen! ( behalve de stortbuien in Compostela zelf ). Verzonken in gedachten. Ik denk een pijl te zien maar het blijkt een gele plasticzak te zijn die bleef hangen aan een steen. Ik sta voor een hek dat ik niet openkrijg. Terugkeren naar het kerkje... Er was wel degelijk een pijl in die richting. Hoe zeggen ze dat ook weer? Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen! Aan het hek hangt er een witte, gebleekte pijl naar links...
Warme chocolademelk gedronken aan de camping Arenillas. Hé, ook Nadia, Véronique en Monique drinken daar koffie! Er was geen plaats meer voor hen op de bus. Ze gaan dan maar met de taxi naar Laredo.

Even is er een stuk waar de pelgrims wel langs de weg moeten lopen om de Ría van Oriñon over te komen. Ik denk dat ik langs de bergwand kan stappen, maar het wordt me toch te smal. Amai, mijn 3de keer terug! Ik klamp me vast aan het gaas dat vallende stenen tegenhoudt.
Ik kies nu voor het alternatief over de rijksweg ( 13 km naar Laredo). Het bergpad langs La Magdalena is mooier en rustiger maar wel veel langer ( nog 25 km). Hoofdverantwoordelijke voor mijn keuze: het minder goede weer en mijn 3 vergissingen...

Eigenaardig. Spanjaarden raden ons af om de modderpaden te volgen. Zij verkiezen de trajecten langs de wegen. Mijn reisbeschrijving is een vertaling uit het Spaans. Ook zij vermelden de alternatieve routes via de weg. Op die manier heb je wel minder contact met de inspirerende natuur. Jammer ook dat de N-634 rond de autoweg blijft slingeren met regelmatig op- en afritten. Kan ook niet anders met dit reliëf en de vele dalen en riviermondingen. In de valleien en achter de bergen gaat het nog, maar op de hoogte is het erg koud en winderig. Picknick in een bar in El Pontarrón de Guriezo. Geen probleem om hier je eigen lunch te eten als je maar iets drinkt. Droog na de middag. Hé, daar is de zon, daar zijn de vlinders. Zelfs hier bloemen aan de kant: sint-janskruid, teunisbloem, zandblauwtje.

Een hele opluchting als ik de trappen afdaal naar Laredo. Eerst naar de Santa Maríakerk gegaan, waar ooit nog Johanna de Waanzinnige , moeder van Keizer Karel, rondgelopen heeft. Van hier uit is ze met een heuse vloot naar Vlaanderen gevaren om haar bruidegom te ontmoeten: Filips De Schone. Liefde op het eerste gezicht. Loopt wel tragisch af voor haar!

Ik slaap bij nonnetjes in de albergue El Buen Pastor, de goede herder. Vanavond koken Eddy, Zuid-Afrikaan, en Suzanna, een jonge Oostenrijkse, ratatouille. Lekker! En wijn in overvloed voor 5 mensen, want het Duitse koppel Michael en Ulla hadden ook het idee een fles wijn te kopen. Eddy draagt morgen de resterende fles... Gilbert niet teruggezien vandaag. Morgen 40 km naar Santander, waar Roland op me wacht!!!